Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bolniki w rej. malackim
27.10.2018 23:33
Bolniki (lit. Balninkai) – na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie malackim, siedziba starostwa Bolniki,
17 km na południowy zachód od Owanty, Znajduje się tu kościół katolicki z pocz. XX wieku,
szkoła podstawowa, poczta, ambulatorium i biblioteka.
Bolniki były majątkiem ziemskim w Wielkim Księstwie Litewskim w XIV w.. Prawa miejskie magdeburskie uzyskały w 1546 roku. Założenie miasta, mającego w XIX w. status własności rządowej, a także parafii katolickiej, przypisywano królowi Zygmuntowi I Staremu, ale był to raczej już jego syn Zygmunt August, bardzo aktywny w roli wielkiego księcia litewskiego. Bolniki jednak nie rozwinęły się na większą skalę, ponosząc ogromne straty w okresach wojen Rzeczypospolitej ze Szwecją i Rosją. Na domiar złego, w 1777 r. wielki pożar strawił całą zabudowę. Były jednak siedzibą parafii (ze szkołą parafialną od 1679 r.), z kościołem drewnianym z 1773 r., ufundowanym przez wojewodę litewskiego Jana Zyberga. Starostwo bolnickie odprowadzało w XVIII w. 1475 złp podatku kwarcianego[1.1].
Szybszy rozwój przypadł dopiero na wiek XIX. W okresie zaboru rosyjskiego Bolniki miały status miasta rządowego w powiecie wiłkomierskim. Natomiast majątek Bolniki, liczący 277 dziesięcin ziemi, należał do Kołyszków, a następnie został zakupiony przez pisarza grodzkiego wiłkomierskiego Teodora Pietkiewicza i jego żonę Felicjannę z Bohuszów[1.2]. W 1898 r. otwarto szkołę podstawową.
W czasie I wojny światowej miasteczko ponownie mocno ucierpiało. Choć w okresie niepodległej Litwy zostało stolicą gminy, nie weszło w stadium rozwoju, głównie z powodu oddalenia od linii kolejowych oraz głównych tras komunikacyjnych. Większość mieszkańców nadal utrzymywała się z połowu ryb w okolicznych jeziorach.
https://sztetl.org.pl/
17 km na południowy zachód od Owanty, Znajduje się tu kościół katolicki z pocz. XX wieku,
szkoła podstawowa, poczta, ambulatorium i biblioteka.
Bolniki były majątkiem ziemskim w Wielkim Księstwie Litewskim w XIV w.. Prawa miejskie magdeburskie uzyskały w 1546 roku. Założenie miasta, mającego w XIX w. status własności rządowej, a także parafii katolickiej, przypisywano królowi Zygmuntowi I Staremu, ale był to raczej już jego syn Zygmunt August, bardzo aktywny w roli wielkiego księcia litewskiego. Bolniki jednak nie rozwinęły się na większą skalę, ponosząc ogromne straty w okresach wojen Rzeczypospolitej ze Szwecją i Rosją. Na domiar złego, w 1777 r. wielki pożar strawił całą zabudowę. Były jednak siedzibą parafii (ze szkołą parafialną od 1679 r.), z kościołem drewnianym z 1773 r., ufundowanym przez wojewodę litewskiego Jana Zyberga. Starostwo bolnickie odprowadzało w XVIII w. 1475 złp podatku kwarcianego[1.1].
Szybszy rozwój przypadł dopiero na wiek XIX. W okresie zaboru rosyjskiego Bolniki miały status miasta rządowego w powiecie wiłkomierskim. Natomiast majątek Bolniki, liczący 277 dziesięcin ziemi, należał do Kołyszków, a następnie został zakupiony przez pisarza grodzkiego wiłkomierskiego Teodora Pietkiewicza i jego żonę Felicjannę z Bohuszów[1.2]. W 1898 r. otwarto szkołę podstawową.
W czasie I wojny światowej miasteczko ponownie mocno ucierpiało. Choć w okresie niepodległej Litwy zostało stolicą gminy, nie weszło w stadium rozwoju, głównie z powodu oddalenia od linii kolejowych oraz głównych tras komunikacyjnych. Większość mieszkańców nadal utrzymywała się z połowu ryb w okolicznych jeziorach.
https://sztetl.org.pl/