Dziurdź - Wołoch (ok. 1360-ok. 1410)

Dziurdź (Czurcza, Dziordź, Dziurdzia, Dziordzia). Jest to węgierska lub mołdawska wersja imienia Jerzy (György, Giurgiu)[9]. Przybył do Rzeczpospolitej zapewne koło 1370 roku. 13.11.1377 otrzymuje od króla nadanie wsi Stupnica i Nowoszyce (Nowa Uszyca). Król zastrzega jego stały pobyt na Rusi, a więc wcześniej zapewne miał już interesy w okolicy, co potwierdza fakt posiadania przez niego młyna, kupionego wcześniej od Piotra Winnickiego[1][2][3][4] Zostaje wojewodą wołoskim całego terenu, mając podległe "krainy" na czele których stoją krajnicy, m.in. wołosiańską, ilnicką, libuchorską, rozłucką, lipecka, gwozdecką [5] i topolnicką [6][7]. W 1390 podpisany jest jako wojewoda wołoski, świadek na akcie otrzymania przez Sambor prawa magdeburskiego. W tym samym roku (zapewne tenże sam) otrzymuje wsie Cucyłów, Budkowo, Przybyłów nad Bystrzycą w okolicy Nadwórnej i Władyczem Polem. W 1406 dalej jako wojewoda jest świadkiem założenia przez królową Elżbietę klasztoru Dominikanów w Samborze [8]. W 1414 synowie Dziurdzi - Iwan i Klemens otrzymują od króla Władysława Jagiełły monaster zwany Grodzisko (ob. Horodyszcze k. Stupnicy), wies Uście (Nauszcie), Czerchawę i Bystrzycę - w zamian oddają królowi młyn w Oziminie [3].

Bibliografia

[1] Hruszewskij M., Materiały... I, nr IV,
[2] Wyrostek L., Ród..., s. 56.
[3] Trajdos T., Początki osadnictwa..., s. 201-202
[4] Czajkowski Jerzy, Studia nad Łemkowszczyzną, Sanok 1999
[5] Pulnarowicz Władysław, U źródeł Sanu, Stryja i Dniestru, historia powiatu turczańskiego, Turka 1929
[6] SGKP
[7] Akta Grodzkie i Ziemskie 1423, t. VII, str. 63 do 65
[8] Kobilnyk Wł., Z archeologicznych doslidiw na Bojkiwszczyni za rik 1931-1932, „Litopis Bojkiwszczyny" R. III, nr 2, 1933, s. 5
[9] Rymut K., 'Nazwiska Polaków. Słownik historyczno - etymologiczny, Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków 1999
.

--> Artykuły o Wołochach
--> Zobacz też: Wojewodowie Wołowscy

[skluczowe]artwołosi