Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bolesław Rogatka-kontrowersyjna postać.
23.03.2010 23:48
Bolesław Rogatka-kontrowersyjna postać.
Chciałbym przedstawić postać księcia Bolesława Rogatki. W naszych lubuskich kręgach jest on postrzegany jako ten, który "przehandlował"naszą Ziemię Lubuską Brandenburgii. Czy tak było w istocie ? Zobaczmy, co podaje na ten temat portal "Wirtualny Wszechświat":
Bolesław Rogatka (1220 - 1278)
Urodzony między 1220 a 1225 r., najstarszy syn Henryka Pobożnego i Anny, księżniczki czeskiej. Ożeniony najpierw (1242 r.) z hrabianką anhalcką Jadwigą (zm. 1259 r.), z którą miał ośmioro dzieci, a potem z księżniczką pomorską Eufemią, córką Sambora, która od niego odeszła. Po śmierci ojca na polach legnickich 9 kwietnia 1241 r. został władcą Dolnego Śląska, ziemi krakowskiej, połowy Wielkopolski i Ziemi Lubuskiej. Jako młody książę prowadził hulaszcze życie, otaczał się zbieraniną sprowadzanych z Niemiec najemnych żołnierzy, błędnych rycerzy i ludzi spod ciemnej gwiazdy, których wynajmował do walk z braćmi, najazdów i wojen z sąsiadami. We wrześniu 1241 r. ziemię krakowską najechał i zdobył Kraków Konrad Mazowiecki. W latach 1241-1242 możnowładztwo wielkopolskie opowiedziało się za miejscową linią Piastów, reprezentowaną przez synów Władysława Odonica: Przemysła I i Bolesława Pobożnego. W rękach Rogatki pozostały grody wysunięte najdalej na zachód: Santok, Międzyrzecz i Zbąszyń. Z kolei możnowładztwo śląskie, zaniepokojone jego rozrzutnością i stratami terytorialnymi, postanowiło ograniczyć zakres jego władzy i uwięziło go w 1247 r. w Legnicy. W rezultacie został on zmuszony do zgody na dopuszczenie do współrządów swego brata, Henryka III, co okazało się nierealne. W 1248 r. doszło, za pośrednictwem biskupa wrocławskiego Tomasza, do podziału Dolnego Śląska na dzielnice: wrocławską i legnicko-głogowską. Rogatka wybrał pierwotnie dzielnicę wrocławską, ale w końcu zdecydował się na legnicką. Pragnąc pozbyć się rywala, wynajął niemieckich najemników i za cenę pomocy przeciw bratu odstąpił połowę Ziemi Lubuskiej arcybiskupowi magdeburskiemu, a z drugiej połowy uznał się lennikiem. Henryk zaś ofiarował margrabiemu Miśni, za pomoc przeciw bratu, Szydłów i tereny między Bobrem a Kwisą (albo tereny wokół Krosna), do transakcji jednak nie doszło. W 1249 r. wybuchły walki między braćmi, a Bolesław podczas wyprawy na Wrocław spalił w Środzie kościół wraz z zamkniętymi w nim mieszczanami. Przemysł I i młodszy brat Rogatki, Konrad, najechali na Śląsk i porwali Bolesława. W zamian za wypuszczenie musiał on odstąpić Konradowi Głogów. W 1248 i 1249 r. Rogatka wydał dwa przywileje na rzecz biskupstwa wrocławskiego. Niemniej w nocy 2 października 1256 r. napadł wraz ze swoimi ludźmi biskupa Tomasza i uprowadził go do Wlenia, a potem do Legnicy, gdzie przez pół roku więził go w wieży. Do Legnicy zaprosił Konrada, pragnąc go także uwięzić, ale ten, w porę ostrzeżony, sam porwał Bolesława i wywiózł go do Głogowa. Za porwanie biskupa Rogatka został uroczyście wyklęty, a arcybiskup Pełka groził zorganizowaniem przeciw niemu wyprawy krzyżowej. W grudniu 1258 r. Rogatka przyrzekł biskupowi Tomaszowi zadośćuczynienie i zobowiązał się do pokuty, którą odbył wraz z setką rycerzy 20 grudnia 1261 r. Przed katedrą wrocławską ukorzył się przed biskupem Tomaszem i wręczył mu przywilej gwarantujący pełny immunitet dla posiadłości biskupich, a także obiecał przez sześć lat płacić co roku po grzywnie złota na budowę nowej katedry. 18 lutego 1277 r. Rogatka porwał Henryka z jego dworu w Jelczu pod Wrocławiem i uwięził we Wleniu. Król czeski, Przemysław Ottokar, zaangażowany w spór z Rudolfem Habsburgiem, nawiązał układy z Rogatką i przyznał mu w lipcu zachodni pas ziemi wrocławskiej ze Środą i Strzegomiem. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia 1278 r. Rogatka zmarł na dyzenterię. Na krótko przed śmiercią ufundował klasztor dominikanów w Legnicy, w którym został pochowany. Uwielbiał turnieje rycerskie i słuchanie pieśni, łączyły go związki z "grajkiem" Surianem.
Chciałbym przedstawić postać księcia Bolesława Rogatki. W naszych lubuskich kręgach jest on postrzegany jako ten, który "przehandlował"naszą Ziemię Lubuską Brandenburgii. Czy tak było w istocie ? Zobaczmy, co podaje na ten temat portal "Wirtualny Wszechświat":
Bolesław Rogatka (1220 - 1278)
Urodzony między 1220 a 1225 r., najstarszy syn Henryka Pobożnego i Anny, księżniczki czeskiej. Ożeniony najpierw (1242 r.) z hrabianką anhalcką Jadwigą (zm. 1259 r.), z którą miał ośmioro dzieci, a potem z księżniczką pomorską Eufemią, córką Sambora, która od niego odeszła. Po śmierci ojca na polach legnickich 9 kwietnia 1241 r. został władcą Dolnego Śląska, ziemi krakowskiej, połowy Wielkopolski i Ziemi Lubuskiej. Jako młody książę prowadził hulaszcze życie, otaczał się zbieraniną sprowadzanych z Niemiec najemnych żołnierzy, błędnych rycerzy i ludzi spod ciemnej gwiazdy, których wynajmował do walk z braćmi, najazdów i wojen z sąsiadami. We wrześniu 1241 r. ziemię krakowską najechał i zdobył Kraków Konrad Mazowiecki. W latach 1241-1242 możnowładztwo wielkopolskie opowiedziało się za miejscową linią Piastów, reprezentowaną przez synów Władysława Odonica: Przemysła I i Bolesława Pobożnego. W rękach Rogatki pozostały grody wysunięte najdalej na zachód: Santok, Międzyrzecz i Zbąszyń. Z kolei możnowładztwo śląskie, zaniepokojone jego rozrzutnością i stratami terytorialnymi, postanowiło ograniczyć zakres jego władzy i uwięziło go w 1247 r. w Legnicy. W rezultacie został on zmuszony do zgody na dopuszczenie do współrządów swego brata, Henryka III, co okazało się nierealne. W 1248 r. doszło, za pośrednictwem biskupa wrocławskiego Tomasza, do podziału Dolnego Śląska na dzielnice: wrocławską i legnicko-głogowską. Rogatka wybrał pierwotnie dzielnicę wrocławską, ale w końcu zdecydował się na legnicką. Pragnąc pozbyć się rywala, wynajął niemieckich najemników i za cenę pomocy przeciw bratu odstąpił połowę Ziemi Lubuskiej arcybiskupowi magdeburskiemu, a z drugiej połowy uznał się lennikiem. Henryk zaś ofiarował margrabiemu Miśni, za pomoc przeciw bratu, Szydłów i tereny między Bobrem a Kwisą (albo tereny wokół Krosna), do transakcji jednak nie doszło. W 1249 r. wybuchły walki między braćmi, a Bolesław podczas wyprawy na Wrocław spalił w Środzie kościół wraz z zamkniętymi w nim mieszczanami. Przemysł I i młodszy brat Rogatki, Konrad, najechali na Śląsk i porwali Bolesława. W zamian za wypuszczenie musiał on odstąpić Konradowi Głogów. W 1248 i 1249 r. Rogatka wydał dwa przywileje na rzecz biskupstwa wrocławskiego. Niemniej w nocy 2 października 1256 r. napadł wraz ze swoimi ludźmi biskupa Tomasza i uprowadził go do Wlenia, a potem do Legnicy, gdzie przez pół roku więził go w wieży. Do Legnicy zaprosił Konrada, pragnąc go także uwięzić, ale ten, w porę ostrzeżony, sam porwał Bolesława i wywiózł go do Głogowa. Za porwanie biskupa Rogatka został uroczyście wyklęty, a arcybiskup Pełka groził zorganizowaniem przeciw niemu wyprawy krzyżowej. W grudniu 1258 r. Rogatka przyrzekł biskupowi Tomaszowi zadośćuczynienie i zobowiązał się do pokuty, którą odbył wraz z setką rycerzy 20 grudnia 1261 r. Przed katedrą wrocławską ukorzył się przed biskupem Tomaszem i wręczył mu przywilej gwarantujący pełny immunitet dla posiadłości biskupich, a także obiecał przez sześć lat płacić co roku po grzywnie złota na budowę nowej katedry. 18 lutego 1277 r. Rogatka porwał Henryka z jego dworu w Jelczu pod Wrocławiem i uwięził we Wleniu. Król czeski, Przemysław Ottokar, zaangażowany w spór z Rudolfem Habsburgiem, nawiązał układy z Rogatką i przyznał mu w lipcu zachodni pas ziemi wrocławskiej ze Środą i Strzegomiem. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia 1278 r. Rogatka zmarł na dyzenterię. Na krótko przed śmiercią ufundował klasztor dominikanów w Legnicy, w którym został pochowany. Uwielbiał turnieje rycerskie i słuchanie pieśni, łączyły go związki z "grajkiem" Surianem.