Biecz

opis z 1858

[blok]Biecz, Miasto, niegdyś stolica królestwa Bieszczadów, Ho jest narodów pod i nad Bieszczadom mieszkających ku północy tych gór, według dawnych historyków; potym parva Cracovia zwane dla pogranicznego handlu i bogactw mieszczan, potym biskupom krakowskim podległe, potym odebrane od królów i rzeczy pospolitej w zamian za Muszynę, i w powiatowe grodowe i tytuł kasztelana obrócone. Ojczyzna niegdyś Kromera, biskupa warmińskiego , księcia S, R. l i kronikarza ssawnego, z Liwiuszem zrównanego, polskiego w łacińskim języku i teraz dziedziczne i na nim tytuł hrabstwa ma przyznany w dyplomacie, JW, Wilhelm Stanisław Kostka hrabia Siemiński, licznych tu włości dziedzic, Dotąd ca!ą ozdoba miasta zamek spustoszały wcale, ratusz zrujnowany wcale, w którym były akta ziemskie, grodzkie i p odko morskie. Fara wspaniała miedzią pobita od siedzą Ka szew i cza, kanonika tarnowskiego, oficyała i proboszcza bieckiego, kościół przy niej drugi Iw. Barbary, cały prawie marmoryzowany w imitacyę mozaiki, ale pusty bez drzwi i okien. Kościół i klasztor XX. Reformatów dotąd w całości. Kościół i rezydencya proboszcza szpitalnego dość" porządna. Browar na przedmieściu za rzeka Ropa. Załawie zwanym, przy ekonomii wspaniały, przy nim mieszkanie czasowe dla JW, hrabi dziedzica przejeżdżającego. Szpital tu jest tak bogato ufundowany, jak baden w Galicyi ani w Polsce.

[Kuropatnicki, E.A. Geografia, albo dokładne opisanie ...]