Meżeński vel Mężyński

Jeśli poszukiwania są prowadzone od początku, warto zacząć od www.katalogszlachty.com

pozdrawiam
Ewa Jemielity

witam zapraszam do moich postów może znajdzie pan coś ciekawego na temat rodu Mężyńskich .
ich drogi się strasznie rozeszły gdyż częśc rodziny mieszka w okolicach Siedlec częśc w Warszawie , jakiś odłam w Wielkopolsce .
i w tej chwili ciężko ich ze sobą połączyc . ale może razem coś się uda połączyc
Pozdrawiam Cezary Mężyński

Mężeński v. Mężyński h. KOŚCIESZA.
Józef Karol, syn Pawła 591
Jakób Ignacy, s. tegoż 592
Franciszek, s. Szymona 624
Stanisław (Kostka), s. tegoż 622
Piotr, s. Antoniego 623
Krzysztof, s. Pawła 809
Wojciech, s. tegoż 810
Antoni, s. Jakóba 808
Wincenty Alexander Alexy, s. Pawła 815

Co oznaczają te liczby przy imionach?

W kilku miejscach Forum trwa akurat dyskusja o Mężyńskich-właścicielach Mężenina i o innych gałęziach rodu. Istotnie, chyba najbardziej znani to Mężyńscy (Mężeńscy) właściciele Mężenina. Oto dwaj, o których zdaje się jeszcze nie było:

Mężeński Stanisław dziedzic Mężenia na Podlasiu w 1543 r.
Mężyński (Mężeński) Marcin z Mężenina h. Kosciesza (zm. ok. 1598), poseł, kasztelan wiski. Był synem Stanisława, zwanego Rusinkiem, dziedzica Mężenina-Wierzch Olszanki W 1564 został podsędnikem ziemi zambrowskiej. Posłował na kilka sejmów z Księstwa Mazowieckiego. Zgromadził znaczne dobra. Oprócz rodowego Mężenina znalazły się w jego posiadaniu Rutki, w których zbudował kościół, część wsi Ożary i innych w ziemi łomżyńskiej, poza tym Serbowo (nabyte w 1570), część wsi Orlikowa, Wityni i Karwowa-Zabłocia w ziemi wiskiej. Żoną jego była zapewne Zofia Gołąbek Jezierska z ziemi łukowskiej. Małżeństwo miało syna Maksymiliana, studenta Akademii Krakowskiej, w r. 1586 ożenionego z córką Łukasza Górnickiego.

(wg Poczet Rodów w W-kim Księstwie Litewskim, W-wa 1883, s. 176; PSB, z. 86, Wrocław 1975, s. 517, 518.)

Byli też Mężyńscy z innych linii, okryci różną sławą:

Mężyński Piotr prawdopodobnie h. Kościesza (poł. XVII w.), strażnik dywizji Stefana Czarnieckiego. Zaufany człowiek Regimentarza. Brał udział w wojnie duńsko-szwedzkiej, w przeprawie na wyspę Alsen, w zdobyciu Koldingen (1658) i in. Pod Połonką dowodziłstrażą przednią szyku polsko-brandenburskiego.

Mężyński (Mężeński) Józef h. Kościesza (II poł. XVIII w.), poseł na Sejm Wielki, syn Antoniego, chorążego żytomierskiego i Justyny Trzcińśkiej. Na arenie publicznej pojawił się w 1790, jako poseł ziemi sandomierskiej, przeciwnik Konstytucji Trzeciego Maja. Przystąpił do Targowicy.

(PSB, z. 86, Wrocław 1975, s. 516 – 518.)

Byli także Mężyńscy – działacze niepodległościowi:

Mężyński Leonard (1846 – po 1920), uczestnik Powstania Styczniowego, ur. w Borkach w obwodzie tarnopolskim w rodzinie drobnoziemiańskiej. Jako uczeń gimnazjum w Czerniowcach zgłosił się u miejscowego komisarza werbunkowego do udzaiłu w Powstaniu. Brał udział w potyczkach m. in. pod Kobylanką, Korytnicą, Kauszynem. Z partią płk. Krysińskiego uczestniczył w zwycięskim starciu pod Żyżynem, pod Fajsławicami dostał się do niewoli. Skazany na śmierć, po złagodzeniu wyroku zostal zesłany do pracy (w kajdanach) w kopalni srebra w Kutamarze i Aleksandrowskim Zawodzie. Pa amnestii w 1868 osiadł w Tarnopolu i założył warsztat stolarski.

Mężyński Włodzimierz Józef (1889-1918), działacz partyjny, major Legionów Polskich, ur. się w Tarnopolu. Od 1911 związany z Polską Partią Socjalistyczno-Demokratyczną. W Bielsku był redaktorem „Robotnika Tkackiego”, współpracował z „Robotnikiem Śląskim” wydawanym na Śląsku Cieszyńskim i z „Naprzodem” w Krakowie. Był aktywnym agitatorem. Od 1912 w Bielsku należał do Strzelca a z chwilą wybuchu I wojny wstąpił z nim do 2 p. piechoty Legionów Polskich w Krakowie. Odbył kampanię karpacką, besarabską i wołyńska II Brygady, awansując do stopnia majora i przez pewien okres dowódcy pułku. Zmarł w Krakowie na atak serca.

(PSB, z. 86, Wrocław 1975, s. 517, 519.)