Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 1824

Strona z 46 < Poprzednia Następna >

Kazimierz Januszko

Kazimierz Januszko

mężcz. warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w Tarskom okręgu

wieku lat 38, proboszcz z Siemianowa, przy starciu się oddziału kniazia Drohomireckiego w Sieradzkim powiecie, udzielając umierającym Sakramentów, poległ około Złoczewa 13 Lutego 1863 r. Inni podają że zginął pod Lipinowem lub Pyszkowem w Sieradzkiem. Zwłoki pochowane na placu boju, akt zejścia spisany w Przykonie w Marcu t. r. (Czas Nr. 46, Dziennik Pozn. Nr. 43 podają, że się nazywał Janysz i że zginął pod wsią Złoczewem).

Stanisław Jarochowski

1909.4/IV. + Stanisław Jarochowski, 68 l., weteran z 1863 r., z Piły. Pogrzeb w Pile podp. żona, córka, zięć i wnuczka Piła ze wspomnienia w nr 98/09 Dz. Poz. St. Jarochowski był synem byłego dyrektora Ziemstwa Kredytowego Cyprjana Jarochowskiego i żony jego Konstancji Trąmpczyńskiej z Małych Sokolnik, a bratem znanego historyka Kazimierza Jarochowskiego. Brał udział w powstaniu 1863 r. Na uniwersytecie nie studiował. W r. 1869 r. poślubił Helenę Paliszewską z Gembic. Syn, który się poświęcił handlowi umarł w Ameryce na żółtą febrę. Poza tem miał córkę, która wyszła za adwokata Popławskiego w Pile

Włodzimierz Jarocki

z Wołynia, były wojskowy armii rosyjskiej, zaś w powstaniu plutonowy oficer w piechocie Chramickiego, poznał się w drodze na Sybir z niemłodą panną Suffczyńską, która towarzyszyła bratu swemu, spełniając w tem wolę ojca. Para ta pobrała się w podróży, poczem pani Jarocka rozłączyła się z bratem i podążyła za mężem do Usola. Pożycie tego stadła było opłakane i zakończyło się rozstaniem. Jarocki wrócił do kraju, zaś jego małżonka udała się do Ameryki, by dopominać się spadku po Kazimierzu Pułaskim, jako dość bliskim krewnym Suffczyńskich. Co się z obojgiem w obecnej chwili dzieje, nie jest mi wiadomem.

Kazimierz Jaroszewicz

1812 - 1885. 1. W spisie, który dostarczył jen. pic. do kancelarji nmka Kr. P. 14 (26) kw. 1865 r. Nr. 326 3 o politycznych na strojach księży, ksiądz K. J. ma przy swem nazwisku uwagę: „ nierokujący dobrych zamiarów”. 2. Komisja Czasowa Wojenno Śledcza 24 czrw. (6 lip.) 1865 r. Nr. 4428 J przyszła do przekonania, że emisarjusze rewolucyjni liczą na księdza K. J. jako na takiego, który w razie potrzeby zawsze ukryje tych, którzy będą mieli zalecenie od rządu narodowego.

Henryk Jaroszewski

h. Janina. wg opowiadań rodzinnych powstaniec styczniowy. Po powstaniu uciekł być może z rejonów koło Mińska - na tereny Galicji gdzie zajmował się prawd. administrowaniem majątków. W domu nie pozwalał nigdy mówić na ten temat w obawie przed denuncjacją. Ojciec Kazimierza.

Kazimierz Jaruszewicz

mężcz. 37 lat na 1868 r., warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w tomskim okręgu, k 1869 r. w nieizwiestnoj otłuczkie, rodziny nie posiadał

Kazimierz Jaruszewicz

Kazimierz Jasienko

Kazimierz Jasienko

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w omskim okręgu, potem W Omsku, rabotał pri pożarnoj komandie

Kazimierz Jasinkajtis

włościanin uwięziony w Kownie

Gustaw Jasiński

Herbu Topór. Ur. 30.05.1841 Pachaczów[2], w rodzinnym majątku. [1] zm. 01.12.1903 Nałęczów[1]) Syn Franciszka Jasiński, kapitana wojsk polskich z 1812 r [1] i Emilii Bogdanowicz [1] (ur. 31.05.1806 r [3]). Kuzyn i Bogdanowiczów. Po ukończeniu szkół średnich w Lublinie odbył kurs szkoły wojskowej w Paryżu u Mierosławskiego, skąd powrócił do Polski przed wypadkami 1863 roku. Rząd narodowy mianował go po wybuchu powstania setnikiem, on więc w noc krytyczną 22 stycznia, zebrawszy garstkę ochotników z pomiędzy włościan wsi swojej, miął rozkaz zaalarmować jedno z pobliskich miasteczek, gdzie załoga wojsk rosyjskich nie była wielką i z zadania swego wywiązał się doskonale. Odtąd nie opuszczał już prawie obozu, będąc pod rozkazami naczelnika Ruckiego. W pamiętnej a strasznej bitwie pod Fajsławicami 24 sierpnia otrzymał 32 ran i stracił prawą rękę. Zaledwo w 2 1/2 roku odzyskał zdrowie i siły, lecząc się w kraju i zagranicą. [1] Utracił prawą rękę. Po utracie rodzinnego majątku, zebrawszy resztę fortuny, kupił willę w Nałęczowie, gdzie oddawał się hodowli kwiatów. [4] Pochowany na cmentarzu parafialnym w Nałęczowie, sektor B1, rząd 8, rób nr 7.[2] W sąsiednim grobie spoczywa jego matka.[3]

Roch Jaśkiewicz

ksiądz, gwardian, zakonnik zgromadzenia Reformatów w Kazimierzu Dolnym

Kazimierz Mateuszewicz Jastrzembski

Kazimierz Jaszczowek

Oskarżony przez grubernatora grodzieńskiego o udział w Powstaniu, wezwany do powrotu do kraju. Pochodzenie: powiat bielski

Stanisław Jaszowski

Stanisław Wacław Jaszowski, h. Lubicz. Ur. 28.9.1834 Łychowska Wola, syn Józefa (syn Piotra pochodzącego z Galicji i Anieli Tatomir, właściciel dóbr, pułkownik Wojsk Polskich, zm. 1865) i Klementyny Kicińskiej. Miał brata Artura Dominika Erazma. Po ukończeniu szkoły realnej został studentem Instytutu Agronomicznego w Marymoncie. Właściciel ziemski, członek Towarzystwa Rolniczego. Zwolennik uwłaszczenia. Był przeciwny przedwczesnemu wybuchowi powstania, jednak na wezwanie pospieszył w pierwszych dniach. Służył pierwotnie jako szeregowiec w oddziale Jeziorańskiego. Szybko jednak otrzymał dowództwo szwadronu. Został odkomenderowany do wydobycia dwóch armat zatopionych przez Łakińskiego jeszcze w 1831 a odlanych z dzwonów kościelnych. Część oddziału wydelegował do zadania a z pozostał grupą przypuścił atak na Moskali celem odwrócenia ich uwagi, a następnie upozorował ucieczkę odciągając ich od terenu wydobycia armat. Dowodził 3 szwadronem jazdy. W Bitwie pod Lubochnią szwadron ten zasłaniał odwrót. Czynił to tak skutecznie że tylko jeden ułan z całego oddziału poległ. Szwadron ten był też wyznaczony do ochrony spotkania Jeziorańskiego z Langiewiczem. W bitwie pod Małogoszczem w desperackim oskrzydleniu oddział miał zaatakować piechotę moskiewską idącą od strony Jędrzejowa. Na skutek tragicznej sytuacji tylko 1/3 oddziału podążyła za dowódcą, który chwycił sztandar i użył go do zachęty w słowach "Bracia! w imię Ojczyzny za mną, ratujcie nasz sztandar". Okrzyk podziałał, lecz sam Jaszowski padł trafiony w głowę a obok niego 7 z czeladzi dworskiej z jego dóbr. Na jego pamiątkę szwadron nosił odtąd nazwę "szwadron Stacha". Pochowany: Małogoszcz Żona Wanda Katarzyna Zakrzewska (ślub Warszawa 1859). Pozostawił dwójkę dzieci urodzonych w Łychowskiej Woli: Kazimierz Tadeusz (ur. 1860, żona Wanda Miklaszewska), Józef Zachariasz (ur. 1861, żona Ludwika Wylazłowska)

Antoni Jawornicki

Właściciel dworu w miejscowości Kiełczyna. Przez okres powstania było to miejsce gdzie leczono rannych, organizowano pomoc, przerzucano materiały. ''Zmieniwszy parę razy konie, zajechaliśmy do pp. Antoniów Jawornickich w Kiełczynie, z którymi Eminowicz zaprzyjaźnił się poprzednio w czasach swego pobytu w tych stronach. Dom pp. Jawornickich był przykładem do jakiej biedy dochodziły pod koniec powstania zamożne rodziny obywatelskie. Na każdym kroku, z każdego kąta wyglądała tu ruina — tylko nie wiem, czy wszędzie było tyle ofiarności, tyle poświęcenia. Kiełczyna była ostoją rozbitków, szpitalem rannych i chorych, spiżarnią głodnych oddziałów, a cmentarz tamtejszy — miejscem spoczynku poległych lub zmarłych z ran wybitniejszych powstańców, sprowadzonych przez pp. Jawornickich i tu grzebanych. Niezwykle przyjazny w tych czasach stosunek z wsią ułatwiał pp. Jawornickim ich działalność — nie tylko nie obawiali się zdrady, co zresztą już się nie trafiało, lecz mieli wszelką pomoc od chłopów. Sołtysem był podoficer 4-go pułku piechoty b. wojska polskiego, starzec jeszcze czerstwy, który w chwilach krytycznych występował śmiało w charakterze urzędowym, z blachą na piersiach, i odwracał grożące niebezpieczeństwo. W Kiełczynie zastaliśmy prócz kilku innych rekonwalescentów, jednego z dawniejszych podkomendnych Eminowicza, Niemca Lengschmidta, wyleczonego świeżo z ran (...) We trzech ruszyliśmy do najbliższego oddziału Rembajły (...), obozującego u podnóża gór Ś-to-Krzyskich, w lasach Cisowskich. Przy rozstaniu, na pożegnanie otrzymaliśmy od pp. Jawornickich zapewnienie, że w razie niepowodzenia czeka nas w Kiełczynie dla żywych — przytułek, dla poległych cmentarz.''

Kazimiera Jaworowska

szlachcianka grodzieńskiej gub. Córka Stanisława

Jakub Jaworowski

był w oddziale Kazimierskim, komisarzem był Leon Frankowski

Apolinary Jaworski

1825 - 1904 Minister Galicji, poseł, właściciel w. Ordów, pow. kamionecki, Trościaniec Mały. Po żonie właściciel d. Skwarzawa. W 1863 siedział w więzieniu razem z Sapiehą.Żona Wiktoria Malinowska, dzieci: Kazimierz Andrzej, Józefa Julianna, Ludwik.

1867 figuruje na liście wychodźców politycznych

Kazimierz Jaworski

szlachcic Grodno województwo

Kazimierz Jaworski

lekarz z Białegostoku

Kazimierz Jaworski

powstaniec, zesłaniec

Kazimierz Juchniewicz

obywatel, uczestnik powstania, notowany: majątek Rybczany

Kazimierz Matwieiewicz (Judilewicz) Judikiewicz

Kazimierz Judilewicz

Matwieiew, mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w omskim okręgu, potem W Omsku,

Kazimierz Judycki

zm. przed 1919 rokiem. Pośmiertnie został zweryfikowany jako podporucznik weteran. Pensję weterańską pobierała wdowa Petronela

Kazimierz Judycki

Zm. przed 1919, żona: Petronela, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-46

Zm. przed 1919, żona: Kazimiera, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-192

Ludwik Jurkowski

Ludwik Jurkowski ur. 1840, zm. 1913r. Walczył pod Langiewiczem w randze kapitana. Aresztowany i osadzony w więzieniu w Radomiu. Walczył najprawdopodobniej w okolicach Miechowa i na terenie kielecczyzny. Dane na podstawie notarialnie poświadczonych oświadczeń dwóch towarzyszy broni Ludwika Jurkowskiego: Kacpra Borzęckiego oraz Jana Lubienieckiego. Oświadczenia sporządzono w 1929 roku, poświadczył podpisy notariusz Sądu Okręgowego w Kielcach, Wacław Janiszowski

Kazimierz Juziek

Oskarżony przez grubernatora grodzieńskiego o udział w Powstaniu, wezwany do powrotu do kraju. Pochodzenie: powiat bielski

Żyd krakowski. Organizował młodzież krakowską. Wywiózł 7 z nich do obozu Langiewicza.

Kazimierz Kaczmarski

lat 17 z Kleparza w Krakowie, w rotach aresztanckich w mieście Orle. Matka jego żebraczka w parafii sgo Floryana.

Kazimierz Kaczmarski

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Kazimierz Kaczmarski

15 sierpnia 1863 ujęty przez Austriaków (wraz 12 innymi), gdy po boju pod Czernichowem cofnął się do Galicji oddział pułkownika Tetery. Rozprawa ostateczna odbyła się 22 października w Krakowie. Oskarżono ich z paragrafu 66, - tj zbrodnia naruszenia spokojności publicznej. Został skazany na 4 tygodnie aresztu.

Kazimierz Kajrowicz

mężcz. ziemianin wileńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, przebywał w Kurganie

Kazimierz Kajrowicz

szlachcic Wilno województwo

Strona z 46 < Poprzednia Następna >