Powstanie Styczniowe - uczestnicy

45-letnia szlachcianka z kowieńskiej guberni (Wołk.). Powód skazania nieznany. Wysłana do aresztu u Misjonarzy. Jej córki (Benedykta, Marianna i Franciszka) do Franciszkanów. Dalsze losy nieznane.

uczestnik powstania, notowany: powiat święciański

Proboszcz z Krzemienicy. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Archidiecezji Warszawskiej.

z Glinian, skazany przez c.k. sąd karny na 5 dni więzienia za udział w powstaniu

szlachcic, mieszkaniec wsi Zielenki w powiecie kaniowskim

ppor. (1844) Dachowce

Ur. 1844 Czortki, miejscowość w 1923: Dachowce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-130

gmina/wieś Kupiski Stara Łomża, przestępstwo: wrócił z bandy, data zarządzenia: 15.03.1865

Młody chłopak z Królestwa, przebywał w lazarecie w Sokalu. Chłopak prosty, bez wielkiej nauki, ale dusza czysta jak łza, pogodna i cicha, pobożny, a pełen dzielności i energii. Cieszę się takiem zjawiskiem. Wieczór za jego impulsem śpiewali wszyscy na sali chó­rem pieśni patryotyczne, powstańcze.

Ludwik Andrycz był w oddziałach generała Mariana Langiewicza, walczył pod Wąchockiem, w lasach starachowickich, pod Małogoszczą i pod Pieskową Skałą. W trakcie spotkań w gronie przyjaciół myśliwych wspominał często o swoich przygodach z powstania. Opowiadał jak raz zebrał ochotników i uderzył w nocy na oddział wojska rosyjskiego stojącego we wiosce. Oddział ten zaskoczony w nocy przez nagły wypad powstańców ratował się ucieczką, a łupem powstańców było trochę zdobytej broni i amunicji. Za ten czyn spotkała go jednak nie nagroda lecz surowe napomnienie. Dostał naganę za to, że działał na własną rękę, bez rozkazu wyższego dowództwa, przez co zdradził lokalizację oddziału i oddział ten musiał uchodzić z miejsca swojego dotychczasowego pobytu. Opowieściom tym nie było końca. Opowiadał jak zabito pod nim konia i jak musiał uciekać przed nieprzyjacielem wpław przez rzekę, jak musiał tułać się w zimie po lasach o głodzie i chłodzie z garstką takich samych jak on niedobitków z powstania. Po całkowitej klęsce i upadku powstania, przedostał się jak i wielu innych powstańców do Galicji. Po dłuższej wędrówce dotarł pieszo do Krakowa. Zmęczony usiadł na ławce na Plantach nie wiedząc gdzie ma się dalej udać i co ze sobą zrobić. Na szczęście ujrzał go przechodzący tamtędy kolega powstaniec, których w Krakowie było wtedy sporo. Kolega ten zajął się troskliwie swoim współtowarzyszem niedoli i zaprowadził go do Komitetu Opieki nad powstańcami. Komitet ten zajmował się tymczasowym zakwaterowaniem i wyżywieniem nieszczęśliwych uchodźców. Podczas pobytu w Krakowie Ludwik Andrycz poznał dokładnie miasto i jego zabytki, o których lubił często opowiadać w gronie kolegów i znajomych. Wspominał również o swoich spotkaniach ze sławnymi ludźmi mieszkającymi w owych czasach w Krakowie. Po pewnym czasie kiedy powstanie upadło, a w kraju pod zaborem rosyjskim uspokoiło się nieco, dawni powstańcy zaczęli po kryjomu wracać w rodzinne strony, często pod innymi nazwiskami, znajdując opiekę w społeczeństwie. Ludwik Andrycz przez pewien czas prowadził gospodarkę a później dzierżawę w różnych majątkach ziemskich na Wołyniu, aż wreszcie osiadł w Hajkach (okolice Włodzimierza Wołyńskiego) jako leśniczy, otoczony jako były powstaniec ogólnym szacunkiem okolicznych ziemian i obywateli.

W Usolu między 1866-68 - z Rusi.

Powstaniec w Kresów, bezżenny na zesłaniu w Usolu

Ur. 1843 Chrzanów, miejscowość w 1923: Chrzanów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VII-2

ppor. (1843) Chrzanów

Z Perchińska, 46 lat, żonaty, bezdzietny, kmieć. W 1864 sądzony przez Sąd Wojenny w Samborze za przestępstwo przeciw zarządzeniom publicznym, zapewne w związku z działaniami powstańczymi. Skazany na 6 dni aresztu zaostrzonego 2-razowym postem o chlebie wodzie.

Handlowiec

włościanin wsi Pietkowo, dnia 4 lipca 1866 roku został aresztowany przez władze rosyjskie za należenie do oddziału powstańców i ukrywanie się pod cudzym nazwiskiem. Pod śledztwem pozostawał w Łomży. W lipcu (starego stylu) 1866 roku na skutek rozporządzenia Naczelnika Wojennego powiatu Łomżyńskiego został zwolniony za poręczeniem.

gmina/wieś Zambrów Łosie Dołęgi, przestępstwo: był w bandzie Grzymały, data zarządzenia: 09.12.1863

włościanin, za udział w powstaniu został powieszony 20 września 1863 r. w Rakiszkach.

włościanin za udział w powstaniu powieszony w Rokiszkach dnia 20 września 1863 r.

z Poznańskiego , zginął w powstaniu r. 1863.

Pochodził z Tarnowa. Żuaw. Poległ pod Miechowem.

uczestnictwo w potyczkach: lubelskie: Borowe Młyny 16.04.1863 poległ

Ur. 1843 Brzostówka, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-15

rolnik z Garwolina, służył w oddziale Lelewela, zginął w bitwie pod Borowcami 16 kwietnia 1863 r.

rolnik z Garwolina, poległ w potyczce pod Borowem 16 kwietnia 1863 r.

rolnik z Garwolina, służył w oddziale Lelewela, zginął pod Borowcami dnia 16 Kwietnia 1863 r. (Czas Nr. 97).

ppor. (1839) Krzywólka

rolnik z Garwolina, poległ w potyczce pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863.

rodem ze wsi powiatu gostyńskiego w Wielkim Księstwie Poznańskim, wyszedł do powstania z powiatu szamotulskiego, podobno zginął lub wzięty do niewoli, (z poznańskiego, zginął w powstaniu w 1863 r.)

rodem ze wsi Goli, powiatu Gostyńskiego w W, Ks. Poznańskiem, wyszedł do powstania z powiatu Szamotulskiego, według jednych podań zginął, według innych wzięty do niewoli.

wiek: 61 lat, zm. 1905.01.21, kominiarz, weteran z 1863r., mistrz kominiarski i właściciel domu

Ur. 1840, miejscowość w 1923: Tuliszków, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-847

kominiarz. Urodzony w 1844 roku w Poznaniu. Walczył pod dowództwem Joung de Blankenheima. Brał udział w bitwach pod: Nową Wsią i Brdowem. Został ranny w czoło : pierś. Więziony w Moabicie pod Berlinem.

Drugie imię: Sylwester. Ur. 06.01.1837r. woj. augustowskie. Szef sekcji technicznej kolei żel. francuskich, zamieszkały w Krakowie, szlachcic, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był porucznikiem w pułku ułanów wojsk rosyjskich, natomiast w czasie powstania z rozporządzenia Rządu Narodowego, z uwagi na poprzednie stanowisko, przeznaczony do formowania oddziałów powstańczych na Litwie w woj. mińskim i witebskim. Walczył w powiecie borysowskim pod wsią Porzecze w oddziale przez siebie uformowanym. Oddział został rozbity 12 maja. Następnie formował nowe oddziały przez 8 miesięcy. Po zupełnym stłumieniu powstania na Litwie ścigany przez Moskwę wyjechał za granicę do Francji, gdzie przebywał do 1893r. w służbie przy kolejach żelaznych. Deklarację podpisał 20.02.1894r.

zaginął w dniu 1863.04.19 w drodze do obozu 16 letni syn Pawła Andrzejewskiego ślusarza z Poznania

ur. r. 1887 w woje w Augustowskiem, porucz. w pułku kurlandz. ułanów leibgwardyi wojks ros. został przez Rząd naród, przeznaczony do formowania oddz. powstań, na Litwie w wojewódz. Mińskiem i Witebskiem. W po w. Borysowskim pod wsią Podrzecze na czele oddziału przez siebie sformowanego, został rozbity 12. maja 1863. Formował następnie nowe oddziały przez przeciąg ośmiu miesięcy. Po zupełnem stłumieniu powstania na Litwie, wyjechał za granicę do Francji, gdzie przebywał do r. 1893 w służbie przy kolejach żelaznych. Przy końcu życia zamieszkał w Krakowie.

Chłopski