Strony rodzinne Powstanie Styczniowe Narzędzia Ziemiaństwo Materiały Archiwum zdjęć Forum Kontakt
Zarejestruj się lub Zaloguj się
Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 1824
Strona z 46 < Poprzednia Następna >
Wincenty Konopka
Data urodzenia: 19 marca 1836 r. Miejsce urodzenia: Charbice Górne gm. Lutomiersk Data śmierci: 8 marca 1908 r. Miejsce śmierci: Łódź Dane historyczne: Włościanin. Syn Antoniego i Agnieszki Sakkowicz. Ożeniony z Józefą Marantowicz. Kawalerzysta w oddziale płk. Kazimierza Oborskiego. Brał udział w zwycięskiej bitwie pod Niewieszem 23 maju 1863 roku
Kazimierz Konopnicki
Ur. 1844 – zm. 1918, powstaniec 1863r. Pochowany Warszawa, Powązki - kwatera 263, rząd 2, miejsce 6.
Kazimierz Konopnicki
Patrz biogram Konstantego Pobóg Pągowskiego
Kazimierz Korecki
Więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Wólki Grumieńskiej, pow. siedlecki. Katolik, kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany 1 marca 1864 r. we wsi Krzymosze (?) "za przynależność do bandy". W więzieniu od 17 marca 1864 r., skazany na roboty publiczne w Rosji, 10 kwietnia 1864 r. odesłany do Warszawy. (K-43).
Antoni Kormański
Ur. 14.2.1844 Nielisz, zm. 23.1.1933 pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej [1] potomekJana, chorążego chełmskiego[2], syn. Józefa (cieśla) i Jadwigi Kwiecińskiej. Siostra Antonina (wyszła za Józefa Skubikowskiego), brat Paweł.[1] Krewny Kazimierza Włodzimierza Kormańskiego - powstańca listopadowego, s. Ledóchowskiej, krewnej kardynała.[3] Zajmował się kowalstwem.[1] W Powstaniu, mając 19 lat walczył w partii , pod Niedrzwicą Kościelną, ranny w lewą nogę. Po powstaniu tułał się po powiecie krasnostawskim przez parę lat [1][2]. Pracował jako gajowy, wytwórca wyrobów z drewna. Żona M. Mogielniczanka, córka młynarza. 6 dzieci.[1] Weteran z awansem na podporucznika (otrzymywał zasiłek w kwocie 150zł)[4]. 8.11.1930 otrzymał Krzyż Niepodległości z Mieczami [5]
Wincenty Kornecki
Wincenty Andrzej Kornecki, ur. 19.7.1839 Bochnia, zm. 15.7.1903 Kraków, syn. Sebastiana i Apolonii Prymus. Rodzeństwo: Teodor, Petronela, Marianna (zam. Kreutzer), Józef Piotr, Agata Wiktoria, Zofia (zam. Seiche). Ojciec Sebastian był z zawodu kowalem, syn Wojciecha (krawca) i Franciszki (1826 ślub), która po śmierci męża w 1855 wyszła ponownie za mąż za kowala Wojciecha Ziębę. W ich rodzinie wychowywały się dzieci, w tym przyszły powstaniec. Wincenty w wieku 24 lat walczył w Powstaniu. Ranny pod Starą Wsią 18.01.1864 dostał się do niewoli i został skazany na zesłanie. Zawrócony z drogi powrócił do Galicji. W listopadzie 1864 skazany przez Sąd Wojenny w Krakowie za "zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej" (czyli wspieranie i udział w w Powstaniu) na 4 miesiące więzienia zaostrzonego założeniem kajdan. Był wówczas komisantem handlowym. W 1866 ożenił się z Franciszką Teichman (c. Józefa i Joanny Loke). W latach 70-tych nabył w Krakowie drukarnię po Jaworskim, mieszczącą się przy Rynku Głównym nr 8 na I piętrze. Prowadził ją 30 lat aż do śmierci. Działał aktywnie społecznie, np. organizował zbiórki książek, które przeznaczał dla czytelni ludowych. W 1875 był oskarżony i skazany za wydruk broszury patriotycznej "Sławianie!" - Baczność!", autrostwa Zygmunta Malczewskiego, wzywającej do zjednoczenia się wszystkich Słowian. Członek i przewodniczący kilku towarzystw rękodzielniczych i mieszczańskich - w tym współzałożyciel "Zgody". Mieszkał pod nr 363 w Krakowie. Nabożeństwa żałobne odbyły się w kościele oo. Kapucynów i oo. Franciszkanów Miał jednego syna - Bronisława (ur. 24.8.1873 Kraków, zm. 1940), studenta Akademii Graficznej we Wiedniu - który po stażu w Berlinie i Lipsku przejął po ojcu drukarnię, a także córki: Kamila, Wanda (zam. Brandhuber), Kazimiera, Marcelina, Zofia.
Kazimiera Korolewiczewa
20 lat na 1868 r., wł. ziemska wileńskiej guberni, warunki zesłania nieznane, z 1864 r. znajdowała się w marińskim okręgu, rodziny nie posiadała, nie za mężem
Kazimierza Korolewiczewa
szlachcianka Wilno woj.
Kazimierz Koropiowski
szewc ze Lwowa, zbiegły z oddziału Chranickiego
Koroszczenko
Kozak z Orenburga. Towarzysz w Powstaniu Kazimierza Ignacego Wolińskiego. Po powstaniu zamieszkał w Krakowie, przyjął katolicyzm i ożenił się.
Rafał Korycki
z majątku Zalesiany, zięć Kazimierza Kobylińskiego
Rafał Korycki
Z majątku Zalesiany, zięć Kazimierza Kobylińskiego, furażer.
Kazimierz Korzeniowski
Uczestnik powstania. Ksiądz kanonik
Kazimierz Kosowski
ur. w Babicach r. 1844, uczeń szewski, szereg, w oddz. pod Opatowem i Sandomierzem. Wzięty do niewoli osądzony we Włodzimierzu do robót przy kolei Orłowskiej, przebył tamże lat 3.
Kazimierz Kosowski
Ur. 04.03.1844r., wieś Babice okręg krakowski. Majster szewski z Krakowa, żonaty, 3 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem szewskim, natomiast w czasie powstania szeregowcem. Służył w oddziale . Walczył pod Opatowem i pod Sandomierzem. Pod Sandomierzem wzięty do niewoli i sądzony we Włodzimierzu. Osądzony do robót przy kolei orłowskiej, był tam 3 lata. Deklarację podpisał 01.11.1890r.
Kazimierz Kosowski
Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki
Kazimierz Kossowski
z Babic (Kraków)
Kazimierz Kostecki
Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Łosic, pow. bialski, lat 45. Katolik, żonaty, ojciec trojga dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Łosicach 12 maja 1864 r. "jako żandarm wieszatiel. Ma kożuch powieszonego Władysława Muzykowicza". 13 stycznia 1865 r. sądzony przez Audytoriat Polowy. Brak wyroku. (K-124).
Kazimierz Kostiukowicz
mieszczanin radomskiej gub.
Kazimierz Kostjukowicz
mężcz. 45 lat na 1868 r., mieszczanin Radomskiej gub., warunki zesłania nieznane, z 1866g. przebywał w Tomsku, , przy nim dzieci i żona
Karol Kostrowicki
Syn Samuela. Brał udział w Powstaniu Styczniowym wraz ze swoim bratek Kazimierzem. Za tę działalność ich majątek został skonfiskowany przez zaborcę. Karol został zesłany na Syberię. Przebywał w tobolski i Kazaniu. Żona pojechała wraz z nim. Do kraju powrócił w 1874 i niedługo potem zmarł. Synem Karola był urodzony w Tobolsku na wygnaniu Kazimierz Rafał Kostrowicki, "Karuś Karhaniec", poeta, dramaturg, językoznawca, rzeźbiarz, białoruski działacz narodowo-kulturalny, który jest pochowany w Nowosiółkach Wielkich (które również wcześniej należały do Kostrowickich, lecz przed Powstaniem zostały sprzedane Zdziechowskim)
Kazimierz Koszutski
Kazimierz Koszutski h. Leszczyc. Ur. 1839 Tczyca. Syn. Hipolita i Marianny Mayzel. W 1863 naczelnik powstańczej policji w Krakowie. Właściciel dóbr Imbramowice. W 1868 ożenił się z Bronisławą Mazaraki. Miał kilkoro dzieci. Jego syn - również Kazimierz był burmistrzem kilku miast m.in Kalisza, Siedlec, Mławy. Dzieci: Stanisław Hipolit, Bronisław Romualda, Kazimierz Karol (wspomniany wyżej), Helena TeodoraMarianna Klara, Stefan, Jadwiga
Kazimierz Koszutski
poszukiwany przez policję austr. w Krakowie w listopadzie 1863 r.
Kazimierz Wojciech Józef Koszutski
Ur. 14.4.1836 Ryczywół, zm. 29.9.1903 Poznań. Syn Franciszka, dziedzica dóbr Ryczywolskich, radcy ziemstwa kredytowego i Michalin Milskiej, córki Maksymiliana, pułkownika wojsk polskich i Marii hr. Moszczeńskiej. Szkoły ukończył w Trzemesznie. Na uniwersytecie słuchał nauk przyrodzonych, później poświęcił się zawodowi rolniczemu. Rok 1863 powołał go na pole wojny, gdzie się odznaczał męstwem i niezwykłą odwagą. Następnie osiedlił się w Królestwie Polskim, ale wkrótce został przez rząd rosyjski wydalony. Wrócił potem do Poznania i tu aż do swej śmierci przez lat trzydzieści kilka był redaktorem „Ziemianina". Był sekretarzem zarządu Centralnego Towarzystwa Gospodarczego w W.Ks. Poznańskim, członkiem Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Kazimierz wchodził dwa razy w związki małżeńskie: najpierw poślubił ś.p. Wincentynę hrabinę Bnińską, następnie Otolię Karpińską, córkę zaszczytnie znanego mecenasa Leopolda ze Śremu i Otolii Jarochowskiej. Z pierwszego małżeństwa umarł w kwiecie wieku syn Jan, z drugiego zgasła przedwcześnie córeczka Teresa. Boleść tę serca, jaką mu utrata dwojga drogich dzieci sprawiła, osładzała ukochana żona jego, była ona też dla niego, gdy mu zdrowie zaczęło niedopisywać, prawdziwym aniołem opiekuńczym, niewyczerpaną w troskliwości około pieczy jego, tak że dopiero w ostatnich 10 latach pożycia z nią mógł powiedzieć: jestem szczęśliwy! Prawość i szlachetność charakteru jego, sumienność w wypełnianiu obowiązków, uprzejmość i takt w obejściu, rzadkie ciepło dla sprawy narodowej zjednały mu ogólny szacunek, miłość i przyjaźń. Zmarł na chorobę serca. Pochowany w Poznaniu na cmentarzu św. Marcina. Żona Otolia wyszła po raz drugi za mąż za Bronisława Uderskiego.
Kazimierz Wojciech Józef Koszutski
powstaniec, redaktor Ziemianina, zmarł 28.9.1903 Poznań
Kazimierz Wojciech Józef Koszutski
powstaniec, redaktor Ziemianina, zm. 28.9.1903
Władysław Kotkowski
Z siedmiu przywódców powstania Narcyz Cieliński, Gustaw Szaramowicz, Jakub Rejner, Władysław Kotkowski zostali 15 listopada 1866r. rozstrzelani, zaś Kazimierz Arcimowicz i Leopold Eljaszewicz zostali zesłani na dożywotnią, a Edward Wroński na 20-letnią katorgę.
Szymon Kotyll
p.o. inżynier przy drodze krajowej, zamieszkały w Ropicy Ruskiej, poczta Gorlice. Urodzony 18 października 1835 r. w wsi Kozliszko, powiat kalwaryjski, gubernia augustowska. Wdowiec, z trójką dzieci, wyznania rzymskokatolickiego. Przed powstaniem uczęszczał do b. warszawskiej szkoły sztuk pięknych. Po zamknięciu szkoły był agentem komitetu centralnego i poborcą podatku narodowego, najpierw w województwie mazowieckim, następnie augustowskim. W powstaniu początkowo walczył jako szeregowiec, potem dowodził kosynierami w oddziale Mroczkowskiego. Po ustąpieniu Mroczkowskiego objął dowództwo oddziału a po połączeniu się z oddziałem dowodził ponownie kosynierami. Na koniec działał jako organizator wojenny powiatu łomżyńskiego i okręgu biebrzańskiego. W oddziale Jastrzębskiego brał udział w bitwie pod Czystą Budą, potem w oddziale Mroczkowskiego w bitwie pod Balwierzyszkami, następnie w oddziale Suzina w utarczce pod Olitą i bitwie pod Staciszkami. Był lekko ranny w nogę podczas bitwy pod Czystą Budą. W walkach 27 lutego 1864 na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie lekko ranny w rękę. Nie posiadał żadnych dokumentów. „Powołać się mogę chyba tylko na Sybiraków, którzy znali mnie jako Kniaziewicza, Żylińskiego lub Korostuskiego, a więc na dra Jana Jodłowskiego i Kazimierza Miecznikowskiego, bo o żadnym moim koledze z powstania tu nie wiem, gdzie się znajdują”. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 2 złotych i składki rocznej w wysokości 5 złotych (uprzednio zadeklarował 10 złotych rocznie, jednak po otrzymaniu listu od p. Kutyki (?) – sprostował kwotę). Oświadczenie podpisał w Ropicy Ruskiej 20 kwietnia 1888 r. Na członka czynnego został przyjęty 8 maja 1888r.
Kazimierz Kowalewski
uwięziony w Kownie
Henryk Kowalski
dr medycyny, chirurgii, magister akuszeryi. Zamieszkały w Tarnowie. Urodzony 11 kwietnia 1841r. w Biskowicach (Sambor). Wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, ojciec czworga dzieci. Przed powstaniem był uczniem 8 klasy gimnazjalnej w Krakowie. W powstaniu był podoficerem w batalionie strzelców pod dowództwem p. Jana Nepomucena Gniewosza. „W bitwie pod Miechowem jako kosynier ochotnik pod komendą p. Uhmy. Gdy dowódca oddziału p. Kurowski wyruszał z Ojcowa pod Miechów, wówczas kilku nas z oddziału strzelców, nie mającego jeszcze broni, za zezwoleniem p. Jana Nep. Gniewosza przystąpiło do oddziału kosynierów a mianowicie: Kazimierz Straszewski, który zginął w Miechowie, Stanisław Librowski, który po powrocie spod Miechowa kończył dalej nauki i zmarł w r. 1886 jako adjunkt sądowy w Krzeszowicach, Władysław Cyfrowicz, na którego się niżej powołuję i ja”. Powołał się na świadectwo Władysława Cyfrowicza, urzędnika kolei Karola Ludwika w Rzeszowie i na Jakóba Lemiarta, dra medycyny w Dembicy (Dębicy). Zobowiązał się do wpisowego 1 złotego reńskiego i składki rocznej w wysokości 3 złotych reńskich. Oświadczenie podpisał w Tarnowie 19 maja 1888r. Przyjęty na członka czynnego 23 czerwca 1888r.
Kazimierz Kowalski
28-letni szlachcic, powstaniec styczniowy.
Kazimierz Kowalski
Zm. przed 1919, żona: Marta, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-283
Kazimierz Kowalski
Lat 21, stolarz z Secymina. W lutym/marcu 1863 żołnierz I Dywizjonu Kosynierów, pod dowództwem Teodora Cieszkowskiego - I oddział, I-go plutonu.
Kazimierz Kowalski
ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości z mieczami za udział w Powstaniu 1863
Kazimierz Kowalski
ppro. (1846) Sosnowiec
Wojciech Kowalski
lat 45, wyrobnik, 1865 powrócił z zesłania do Kazimierza Dolnego i pozostawał pod nadzorem policyjnym
Kazimierz Kowzan
s. Tadeusza (1841–1894) z Dokurniszek w oszmiańskim, powstaniec 1863 r.
Apolinary Kozakiewicz
syn Kazimierza, szlachcic z Wilna prowincji.
Apolinary Kozakiewicz
syn Kazimierza, mężcz. 30 lat na 1867 r., ziemianin wileńskiej guberni, zesłany bez pozbawienia praw na zamieszkanie, przebywał w Iszymie
Kazimierz Kozicki
Urzędnik. Ur. w 1832r. w Daniszewie (pow. opatowski). Walczył pod Langiewiczem jako plackomendant. Z obawy przed karą uciekł zagranicę. W końcu 1864r. wrócił i złożył wiernopoddańczą przysięgę. Został oddany pod nadzór policji z zabronieniem wyjeżdżania z naznaczonego miejsca pobytu. Mimo to, uciekł do Wąchocka i brał udział w napadzie na pocztę miejską w Ostrowcu. Zorganizował od­dział kosynierów złożony z 400 osób i oddał go do dyspozycji Langiewicza. Tym razem został aresztowany i skazany na ze­słanie do jednej z fortec syberyjskich na 7 lat.
Strona z 46 < Poprzednia Następna >