Powstanie Styczniowe - uczestnicy

(ok. 1839-?) Szlachcic z gub. warszawskiej. Walczył w oddziale R. Rogińskiego. Za udział w powstaniu oraz „awanturowanie się w areszcie, lżenie pełniącego wartę oficera" został skazany na 5 lat ciężkich robót. Katorgę odbywał w Usolu. Przybyła tam do niego narzeczona Leokadia Porębska. Jakub Gieysztor był świadkiem na ich ślubie. Na osiedleniu przebywał z rodziną w gm. Idyńskiej okr. bałagański, tam urodzili się jego dwaj synowie. Nie wiadomo z jakiego powodu został uwięziony w Krasnojarsku. W 1876 r. odzyskał prawa stanu i pozwolenie zamieszkania z rodziną w Irkucku, gdzie zajmował się handlem. Do kraju nie powrócił, wg inf. A. Kręckiego w Irkucku popełnił samobójstwo - otruł się. Leokadia zmarła w 1910 r. w Irkucku, w tym samym roku na szkarlatynę zmarło troje ich wnucząt.

Kuliński Pokora Wincenty, ur. w r. 1830, przemysłowiec i obywatel miasta Tarnopola, uczestnik powstania styczniowego. Umarł 11. lipca 1893, pochowany na tutejszym cmentarzu.

urodzony 21.01.1846r., zamieszkały we Lwowie na ul. Zamojskiego 10, budowniczy, wyznania rzym-kat, żonaty. Przed powstaniem uczeń gimnazjum. Stanowisko w powstaniu : szeregowy. Brał udział w bitwach pod Tyszowcami i Mołozowem (pod dow.Zapałowiczem), Radziwiłowem ( pod dow. Miniewskim). Oświadczenie przystąpienia do Towarzystwa Wzajemnej pomocy uczestników powstania polskiego z roku 1863/4 podpisał we Lwowie 10.04.1896r.

(1846-1902) - uczeń gimnazjum w Samborze, żołnierz oddziału Żalplachty, potem Miniewskiego Po powstaniu budowniczy i radny Lwowa. Zmarł w listopadzie.

(ok. 1845 - 31.10.1902 Lwów) - powstaniec styczniowy [1], żołnierz [1] wraz z licznym zastępem młodzieży samborskiej [1], radny miasta Lwowa [1] Po powstaniu został budowniczym-architektem i osiadł we Lwowie, "jeden z najsumienniejszych". [1] "Nabywszy tutaj praw obywatelskich, zajmował się gorliwie sprawami publicznemi z rzadką prawością charakteru, nie solidaryzując się z macherstwami koteryjnymi. '[1] "Był rzeczywistym członkiem "Gwiazdy" i naczelnym dyrektorem stowarzyszenia zaliczkowego "Wzanjemnego kredytu" mieszczańskiego. Z gmachu ratuszowego powiewa chorągiew żałobna. Zgon jego jest wielką stratą dla spraw technicznych miasta, do których przykładał się z wielką niezawisłością i rzetelnością. Pogrzeb w niedzielę."[1] Ślub - żona Maria [3], [4] Wolańska [4] (jej rodzice : Piotr Wolański [3], [4], Honorata Lisowska [3], [4]) Zmarł 31.10.1902 r we Lwowie [1], [2] w wieku 57 lat [2] Pochowany na Cmentarzu Łyczkowskim we Lwowie, nr kwatery 15, numer obiektu 580 [3] Inskrypcja na nagrobku: "szeregowiec z r. 1863.64 / Wincenty Kuźniewicz / budowniczy, obywatel m. Lwowa /1846 1902/ prosi o westchnienie/ Na cokole: MAr (...) olańskich / Kuźniewiczowa /1852 (...) 1914" [3] Dzieci: 1__Kazimierz Wincenty Józef Kuźniewicz - ur 1873 Kulparków par. Lwów św. Maria Magdalena [7] 2__Helena Maria Kuźniewicz - ur 1882 Lwów parafia św. Andrzeja [4] 3__Bronisław Franciszek Kuźniewicz - ur 1883 Lwów parafia św. Andrzeja [5] 4__Wincenty Zdzisław Kuźniewicz - ur 1892 Lwów parafia św. Andrzeja [6] Rodzeństwo 1__Wojciech Dominik Kuźniewicz - w 1881 r. żołnierz rezerwy lat 22, praktykant architektoniczny [8] - ślub 1881 r Sambor, żona Marianna Szuba wdowa lat 21 po Bartłomieju Szuba (jej rodzice Franciszek Rodzyn i Marcela [8] Rodzice: 1___Józef Kuźniewicz [4], [5], [6], [7] 2__Domicella Lisowska [4], [5] , [6], [7] __ślub Dziadkowie 1.1__Kuźniewicz 1.2___ _ślub 2.1___Jan Lisowski [8] 2.2__Maria Chomento [8' __ślub

Lat 23, ze Słomnik, mieszkający przy rodzicach. W lutym/marcu 1863 żołnierz I Dywizjonu Kosynierów, pod dowództwem Teodora Cieszkowskiego - I oddział, II-go plutonu.

Ignacy Laskowski z Laskowa herbu Korab (14 V 1816 – 10 X 1879) dymisjonowany asesor kolegialny. Syn Jacka (porucznika armii rosyjskiej w stanie spoczynku) i Joanny z Orzeszków. Urodzony w majątku Derewna (powiat kobryński). Ukończył gimnazjum w Świsłoczy. W latach 1836-1863 urzędnik ziemski. Rozpoczął karierę od stanowiska pisarza I kategorii w Komisji Kontroli Grodzieńskiego Ziemskiego Zgromadzenia Deputowanych. W następnych latach pełnił funkcje: deputowanego, egzekutora, kuratora rezerw rolniczych powiatu wołkowyskiego, ławnika Grodzieńskiego Sądu Karnego, rozjemcy ziemskiego (powiatowego i gubernialnego), awansując na kolejne stopnie w urzędniczej hierarchii Imperium Rosyjskiego. W 1856 r. odznaczony brązowym medalem na „Andrzejewskiej wstędze”. Według tradycji rodzinnej wziął udział w powstaniu „z bronią w ręku”, niektórzy potomkowie uważali (wnuczęta - Olga i Franciszek Laskowscy), że był nawet dowódcą własnej „partii”; prawdopodobnie jednak był „tylko” członkiem powstańczych struktur cywilnych powiatu wołkowyskiego. Zadenuncjowany i aresztowany pod koniec 1863 r. W 1864 na podstawie dowodów zgromadzonych przez Wołkowyską Komisję Wojenno-Śledczą skazany na dożywotnie zesłanie do guberni Tobolskiej i sekwestr rodzinnego majątku. W 1867 r. został objęty amnestią jednak bez prawa przebywania na terenie Guberni Grodzieńskiej. W tym samym roku został zmuszony do sprzedaży odziedziczonego po ojcu majątku [z=302960] w powiecie wołkowyskim, pułkownikowi armii rosyjskiej Aleksandrowi Bułharynowi i jego żonie - Oldze z domu Brosse za sumę 36.500 rubli (Akt nr 1193 cz. VI z 27 XI 1867). Zamieszkał w Warszawie (adres z 1872 r. – ul Ciepła), utrzymując się z prowadzenia spraw majątkowych zaprzyjaźnionych ziemian. Zmarł w majątku Oszywki w powiecie wołkowyskim (należącym do swego brata Wincentego Laskowskiego) . Pochowany na cmentarzu w Świsłoczy (grób nie zachował się).

Urodził się 8.01.1837r. w Lubrańcu w rodzinie szewca Błażeja (ur. 1810) i Marianny z Jankiewiczów (ur. 1816). Od swego ojca nauczył się zawodu szewca. W 1863 roku jako mieszkaniec Lubrańca był uczestnikiem powstania styczniowego. Wstąpił do oddziału powstańczego dowodzonego przez Kazimierza Mielęckiego i uczestniczył w bitwie pod Ślesinem. Nie udało się ustalić, czy był represjonowany przez władze carskie po zakończeniu powstania. Zawarł związek małżeński z Anną z Paradzińskich (ur. 1860), z którego przyszło na świat jedno dziecko - syn Franciszek, urodzony 5.03.1880r. Franciszek Laskowski (1880-1964) był w 1918r. działaczem PPS w Lubrańcu i został na wiecu 11.12.1918r. wybrany do Rady Miejskiej Lubrańca. Wincenty Laskowski zmarł 9.12.1916r. w wieku 76 lat. Jego pogrzeb był okazją do wyrażenia patriotycznych postaw mieszkańców Lubrańca w czasie trwania I wojny światowej. Pochowany został na cmentarzu w Lubrańcu, na jego grobie jest skromny pomnik.

Ur. 07.04 1848, zm. 19.10.1918 Orzegów. Powstaniec Styczniowy. Brał również udział w wojnie prusko- francuskiej. Pierwszy bibliotekarz na terenie Orzegowa. Propagujący polską prasę i książki. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Orzegowie. Żona: Zuzanna Machulec. Dzieci: Teresa, Maria, Wincenty, Florentyna, Roman, Jan, Augustyn, Rajmund, Franciszek. Dzieci uczestniczyły w Powstaniach Śląskich i angażowały się w działalność społeczną. Wnuk Leon (syn Franciszka i Agnieszki Matusik) był radnym Rudy Śląskiej przez 4 kadencje.