Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Ilość: 67509

Strona z 1688 < Poprzednia Następna >

zm. 1863.06.12, Warszawa, powieszony

syn profesora Uniwersytetu Wileńskiego. w 1857 r. wyjechał za granicę i w Londynie pracował jako zecer i tłumacz przy Dzienniku Kołokoł. Potem należał do Towarzystwa Rewolucyjnego Polskiego do 1861 r., a w 1862 r. jako emisariusz tegoż komitetu przybył do Warszawy gdzie wszedł do Komitetu Centralnego Narodowego i zajmował się tworzeniem po kraju kołek rewolucyjnych i rozpowszechnianiem pism tajemniczych. W tych podróżach po Polsce i Litwie, jadąc do Siedlec w listopadzie 1862 r. schwytany został w Garwolinie a odstawiwszy do Warszawy śmiercią swą rozpoczął szereg egzekucji licznie odtąd wykonywanych. Życie jego było pełne pracy i poświęcenia się, niezmordowany to był pracownik, charakteru sprężystego i energicznego. Powieszony 12 czerwca 1863 r. w Warszawie na stoku Cytadeli.

zm. 1863., z Wilna powieszony

Odstawny gubernijalny sekretarz emisaryusz, 31 maja 1863 r w obrębie warszawskiej cytadeli powieszony razem z kapelanym Agrypinem Konarskim

za udział w powstaniu stracony w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.

obywatel z Litwy, powieszony tamże w 1863 r.

Michał Abłamowicz

zesłanie z Litwy na zamieszkanie w Rosji, ukazem z dnia 10/22 grudnia 1865 majątek: Zuchowicze , pow. nowogrodzki został przymusowo sprzedany

Stanisław Abłamowicz

(1844-1901), adwokat, powstaniec 1863/4, sybirak.

Stanisław Abłamowicz

Stanisław Grzegorz "Skarbek" Abłamowicz h. Abdank. Ur. 9.5.1844 Peresieka, pow. nowogródzki[5][7][9], zm. 2.6.1901 Kraków. Syn Piotra, właściciela ziemskiego i Rosiny Dachnowicz Haciskiej[3][4] h. Roch III. (Majątek matki - Peresieka - został skonfiskowany po Powstaniu Listopadowym[15], lecz wrócił w ręce Abłamowiczów). Stryj Stanisława Michał, był rotmistrzem trockim i sędzią granicznym nowogrodzkim, drugi stryj Wincenty - komornik powiatu nowogrodzkiego, podporucznik 17-go pułku kawalerii wojsk polskich, trzeci stryj Ignacy - profesor Uniwersytetu Kijowskiego i Wileńskiego, zaś czwarty Józef - doktor medycyny.[11]Uczeń gimnazjum Nowodworskiego, matura 10.7.1862. Student UJ, 1862/3 Wydział Filozoficzny. [5]Uczestnik powstania. Zesłany do Orenburga na wyspę Ezel z całą rodziną, gdzie przebywał 5 lat.Po powrocie kontynuował naukę na Wydziale Prawa UJ (1870-74), uzyskując tytuł doktora prawa 11.1.1875.[5] Adwokat. Praktykę odbywał u adwokatów Kańskiego, Lisowskiego, Czesnaka.[9] Tłumacz przysięgły języka francuskiego i rosyjskiego. Od 1882 prowadził kancelarię adwokacką w Krakowie przy Małym Rynku nr 1, na I piątrze.[6] Prowadził założenie "Sokoła" krakowskiego.[8] i został wybrany jego wiceprezesem.[9] Mieszkał: Nowa wieś. [2][3][4] Pod koniec życia w Krakowie na ul. Łobzowskiej[9]. Zyskał sławę znakomitego obrońcy i zacnego obywatela.[7] Autor prac literackich z dziedziny prawniczej, m.in rozprawy "o własności literackiej".Żona: Maria Matuszewicz (zm. 1893).Dzieci:* Stanisława Zofia (1876), pianistka* Marianna Róża Dorota (1878)* Piotr Mirosław Kazimierz (1880)* Tadeusz Marian Ignacy (1884)* Adam Marian Mikołaj (1890)* Włodzimierz Wiktor Karol (1891), major, dowódca III Dywizjonu Pociągów Pancernych, uczestnik walk 1919-1921, 3-krotnie odznaczony Virtuti Militari, 4-krotnie Krzyżem Walecznych i in.* Witold Józef Damazy (1893)

Ludwig Ablewicz

syn Michała, obywatel Austrii

Ludwik Ablewicz

ur. ok. 1822, syn chłopa z Biskupic, górnik z Wieliczki, żonaty, 3 córki, powstaniec, sybirak, w 1868 odesłany do Austrii z zakazem wjazdu do Rosji

Ludwik Ablewicz

z Wieliczki, górnik, wzięty, znajdował się dłuższy czas w Sandomierza, teraz podobno w Pskowie.

Ludwik Ablewicz

Syn Michała. Mężczyzna. 42 lata, austriacki poddany, zesłany na osadzenie, przebywał w omskim okręgu

Ludwik Ablewicz

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Dawid Abrahamowicz

Z Targowicy. Właściciel dóbr, 22 lata. W kwietniu 1864 roku sądzony przez sąd wojenny w Stanisławowie za zbrodnię zaburzenia spokoju publicznego (zapewne za udział w powstaniu). Uwolniony z braku dowodów.

Z Daleszyc. Przed 5 kwietnia 1863 wydalił się podobno do Powstania.

Wawrzyniec Abram

Z Daleszyc. Przed 5 kwietnia 1863 wydalił się podobno do Powstania.

Wawrzyniec Abram

12.11.1863 został "zabrany" w grupie kilku osób z Daleszyc w ramach poboru do Powstania

Kacper Abramecki

(ok.1840-?). Pochodził z rodziny szlacheckiej (gub.lubelska). W 1863 r. jako "subiekt felczerski", przebywał w Kielcach, skąd wyszedł do służby medycznej w partii mjr. Hipolita Zawadzkiego(1820–1863). Po porażce oddziału Zawadzkiego pod Szkucinem przez kilka dni leczył rannych i chorych powstańców, a następnie powrócił do Kielc(30.04.63).Po bitwie pod Jeziorkiem (29.10.1863) - gen. mjr Czengery, zezwolił na pozostawienie w pobliskim miasteczku Bodzentyn ciężko rannych powstańców, sankcjonując de facto powstanie lazaretu i zgodził się na skierowanie tutaj lekarza Józefa Orłowskiego (1839-181) i felczera Abrameckiego. W końcowej fazie powstania do lazaretu w Bodzentynie z rozbitych oddziałów przybywali ranni i chorzy powstańcy, wielu z bronią. Przekazywali ją felczerowi do ukrycia, lub przesłania do obozów powstańczych. Prawdopodobnie któryś z nich składając zeznania przed ppłk.Jabłońskim (oficer 25.Smoleńskiego pp) świadomie lub przypadkowo zadenuncjował postępowanie felczera. Abramecki został aresztowany (maj 1864), uwięziony w kieleckim więzieniu, osądzony i zesłany na osiedlenie w Syberii. Zarzucono mu ów 10-dniowy pobyt w oddziale, przyjmowanie broni od rannych powstańców i przekazywanie jej do powstańczych oddziałów.

Kasper Abramecki

Szlachcic, lekarz szpitala w Bodzętynie w Lubelskiem (felczer szpitala miejskiego w Lublinie). W 1863 r. był lekarzem w powstańczym oddziale Zawadzkiego. 27 kwietnia 1864 r. decyzją Audytoriatu Polowego skazany na Syberię. W maju 1865 r. przebywał w okręgu jenisejskim, w gminie makłakowskiej.

Kacepr Abramiecki

(ok.1840-?), pochodził z rodziny szlacheckiej (gub.lubelska). W 1863 r. jako,, subiekt felczerski”, przebywał w Kielcach, skąd wyszedł do służby medycznej w partii mjr. Hipolita Zawadzkiego. Po porażce oddziału Zawadzkiego pod Szkucinem przez kilka dni leczył rannych i chorych powstańców, a następnie powrócił do Kielc(30.04.63).W październiku 1863 r. po bitwie pod Jeziorkiem - gen. mjr Czengery, który zezwolił na pozostawienie w miasteczku ciężko rannych powstańców, sankcjonując de facto powstanie lazaretu, zgodził się na skierowanie do Bodzentyna dr. Orłowskiego* i felczera Abrameckiego.W końcowej fazie powstania do lazaretu w Bodzentynie z rozbitych oddziałów przybywali ranni i chorzy powstańcy, wielu z bronią. Przekazywali ją felczerowi do ukrycia, lub przesłania do obozów powstańczych. Prawdopodobnie któryś z nich składając zeznania przed ppłk.Jabłońskim (oficer 25.Smoleńskiego pp)[1] świadomie lub przypadkowo zadenuncjował postępowanie felczera. Abramecki został aresztowany, uwięziony w kieleckim więzieniu, osądzony i zesłany na osiedlenie w Syberii. Zarzucono mu ów 10-dniowy pobyt w oddziale, przyjmowanie broni od rannych powstańców i przekazywanie jej do powstańczych oddziałów.[2]

porucznik z Kijowa, należał do … wojskowej i skazany został na 3 miesiące więzienia

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Mecherzyńce Wołoskie , pow. Berdyczowski

dziedzic Sołowijówki pod Berdyczowem, zamordowany przez wzburzone chłopstwo w maju 1863.

udział w potyczkach: Ukraina: Sołowijówka 9.05.1863 poległ

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Józefówka , pow. berdyczowski, dz. 3000.

Andrzej Abramowicz

emigrant, podczas ostatniego powstania był w Królestwie, Dziennik Poznański nr. 115 podaje tylko, że zmarł 12 maja 1863 r. w Wieruszewie w Wielkim Księstwie Poznańskim, nie podając żadnych szczegółów.

Anna Abramowicz

Szlachcianka guberni mohylewskiej (Homel.) 17.3.1864 wyrok za przyrządzanie opatrunków

Antoni Abramowicz

Pankratow, mężczyzna, 35 lat w 1865r., ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskiej guberni, tobolskim okręgu, potem w Omsku, kawaler.

Antoni Abramowicz

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

Bolesław Abramowicz

syn Edwarda - właściciela części wsi Sokolec w powiecie berdyczowskim

Bronisław Abramowicz

ur. r.1837 Załuchów, pow. Kowelski, służył jako sł.szk.szt.pięknych w Warszawie w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza ostatecznie w randze kapitana .Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. po powstaniu artysta-malarz.

Bronisław Abramowicz

Bronisław Abramowicz, h. Lubicz. Ur. 1837 Załuchów, pow. kowelski[2], zm. 17.7.1912 Kraków[4] Syn. Macieja i Karoliny DenisonSłuchacz Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie.W Powstaniu w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza (jego adiutant), ostatecznie w randze kapitana. Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. [2][3]Po powstaniu kontynuował studia w Monachium, Wiedniu (gdzie otrzymał odznaczenie za ogół studiów), następnie pod kierunkiem Edwarda Engerta i Jana Matejki. Rozpoczął samodzielną pracę artystyczną. Wystawiał wiele obrazów treści historycznej, z których największe uznanie zdobyły sobie: „Karol IX przed nocą św. Bartłomieja“, „Uczta Wierzynka“, „Ostatnie chwile Zygmunta Starego“, „Zygmunt August, dyktujący testament". Malował także wiele portretów i obrazów rodzajowych. Otrzymał wielkie premium za obraz: „Napój miłosny". Po wystawieniu „Uczty Wierzynka“, mianowany został honorowym członkiem Towarzystwa sztuk pięknych (Kunst Verein) w Wiedniu. [8][10] Zajmował się także z wielkimi sukcesami konserwacją dzieł malarstwa sakralnego w kościołach krakowskich.[11]Mieszkał przy ul. Grodzkiej nr 9 w Krakowie. Zmarł w przytułku Helclów. Pochowany w kwaterze weteranów na cmentarzu Rakowickim.[1]Żona: Maria Zbyszewska[4], ślub 1868, rodzice: Karol, Józefa ŻychlińskaCórka: Maria, ur. 1869, zm. 1874[6]

Bronisław Abramowicz

(1837-1912), artysta malarz, kapitan i adiutant gen. Langiewicza w powstaniu 1863

Bronisław Abramowicz

ur. r. 1837 w Załuchowie pow. Kowelski, służył jako sł. szk. szt. pięknych w Warszawie w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza, ostatecznie w randze kapitana. Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. Po powst. artysta-malarz.

Edward Abramowicz

Powstaniec 1863, więziony w Twierdzy Kijowskiej w tzw. "Skośnej Kaponierze" i stamtąd zesłany na Syberię. Nazwisko umieszczone na tablicy pamiątkowej.

Edward Abramowicz

właściciel części wsi Sokolec w powiecie berdyczowskim

Feliks Abramowicz

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

Feliks Abramowicz

Syn Pankracego. Mężczyzna, w 1865 roku miał 32 lata, ziemianin guberni kowieńskiej, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskim okręgu, potem w Omsku, zajmował się produkcją instrumentów muzycznych, zesłany razem z rodziną, kawaler.

Ignacy Abramowicz

Weteran 1863, poch. cmentarz w Krasnem nad Uszą w powiecie Mołodeczno, ob. Białoruś [1] Urodzony 1839, zm, 1944 r, żył 105 lat [1] "(...) jak opowiada brał udział w licznych potyczkach w czasie powstania 1863 r, a złapany przez Moskali został zesłany na Sybir, gdzie spędził 12 lat. Weteran Abramowicz mieszka obecnie przy synie w Krasnem." [2] W 1839 r, w kwietniu "(...) w Krasnem nad Uszą odbyła się uroczystość wręczenia 100-letniemu powstańcowi z roku - Ignacemu Abramowiczowi odznaki weterańskiej i krzyża powstańczego.

Strona z 1688 < Poprzednia Następna >