Powstanie Styczniowe - uczestnicy

syn Jana, Rolnik

właściwie: Michał Berkman

Właściciel dóbr Kalina, 70 letni starzec skazany został na trzy lata na Sybir.

( 1838 Leśniewice - 16.04.1907 Warszawa) - Powstaniec Styczniowy [1] urzędnik prywatny [1] "Urodzony w 1838 r w Leśniewicach, po ukończeniu szkół brał czynny udział w wypadkach krajowych 1863/64 roku na Kujawach i w Mazowszu. Po upadku powstania zesłany został na Syberię. Po uwolnieniu wstąpił na wydział prawa do Szkoły Głównej, poczem poświęcił się pracy biurowej. Ciężka chorona przerwała nić jego pracowitego i pełnego zasług żywota" [1] Zmarł w 1907 r w Warszawie [4] Rodzice: 1_Józef Dąbski [2] - ur. 1773 Rataje par. Gostynin akt nr 9 2_Anastazja Tępińska [2] _ślub 1837 Gostynin, miejscowość Leśniewice [3] Dziadkowie 1.1_Jan Dąmbski [3] 1.2_Antonina Przysiecka [3] _ślub 2.1_Michał Tempiński vel Tępiński [3] 2.2_Anna [3]

baron, właściciel dóbr Głoskowa, „Czas”, nr 227 podaje do wiadomości, że napadnięty przez moskali w własnej wsi podczas dozorowania gospodarstwa w dniu 30 września 1863 r. zamordowany został. Inne źródła podają, że był synem barona, służył w organizacji, a następnie w oddziale. Będąc na urlopie, zamordowany został.

baron, właściciel dóbr Głoskowa, Czas N. 227, 228, 233 podaje do wiadomości, że napadnięty przez moskali w własnej wsi podczas dozorowania gospodarstwa w d. 30 Wrześ. 1863 r. zamordowany został, inne zaś źródła podają, że był synem barona, służył w organizacyi, a następnie w oddziale, będąc na urlopie, zamordowany.

syn Jana, Handlowiec

Powstaniec z terenów Litwy

mieszczanin z Grodna, zesłany na Syberię, zmarł w Krasnoufimsku w styczniu 1864 r.

gmina/wieś Kupiski Giełczyn, przestępstwo: wrócił z bandy, data zarządzenia: 15.03.1865

szlachcic Grodno województwo

Danilecki Jan z Grodna umarł w Krasnoufimsku w styczniu 1864"- "Danielski'. Kolumna, I, 43: „Danielecki", "mieszczanin z Grodna", '32 lata (w 1863) z Dereczyna, pow. słonimski, gub. grodzieńska. Należał do oddziału powstańczego (I. Łukaszewicza), walczył z Rosjanami, wzięty do niewoli z bronią w ręku. Zesłany na 6 lat ciężkich robót w kopalniach, pozbawiony praw stanu, majątek skonfiskowany (konfirmacja M N Murawjowa z 30 VII 1863) Wysłany z Grodna 21 VIII 1863 r. NGAB (Grodno), zesp. 1, inw: 34, vol. 420, k. I-8-11

Danilewicz z Litwy. utonął na Obi". Kolumna, I, 43: "Danielewicz". zm. 1864" (również bez imienia) ze stanu uprzywilejowanego, w październiku 1864 r. utonął płynąc z partią zesłańców do Tomska na statku "Robotnik" RGIA (Petersburg), zesp 1286. inw. 23, vol. 1448, k. 193.

szlachcic obwód Mińsk

Zgon weteranki 1863 r. ś. p. Daniłowska zmarła w 94 roku życia Gdy przed półtora miesiącem cała Polska obchodziła uroczyście 70 lecie powstania styczniowego, wśród 240 żyjących jeszcze podówczas weteranów było także sześć kobiet, noszących ten zaszczytny tytuł i mundur za udział w powstaniu. Dziś pozostało ich przy życiu juz tylko pięć, gdyż weteranka Henryka z Podolskich Daniłowska poszła onegdaj w ślady swych ośmiu kolegów z powstania, którzy w międzyczasie przenieśli się do wieczności. Czapka granatowa z cyfrą 1863 na głowie kobiety należała do rzadkości. Tylko 33 kobiet na przeszło 4.000 weteranów dostąpiło tego zaszczytu za swój bezpośredni udział w powstaniu z bronią w ręku, albo za inną służbę żołnierską dla tej idei. Ś. p. Daniłowska spełniła tę służbę snać bardzo wiernie, skoro pierś jej ozdobił również, rzadki wśród kobiet order Virtuti Militari i Krzyż Niepodległości. Była kurierką Rządu Narodowego, w którym zasiadał brat jej męża Władysław Daniłowski, ojciec Gustawa, poety i legionisty pierwszej brygady. Władysław Daniłowski dwukrotnie zawdzięcza wolność i życie swej szwagierce, która uwolniła go z więzienia, gdy dostał się w ręce Moskali pod manifestacjach roku 1861, a następnie w 1867 r., gdy po powrocie z Paryża wpadł w nastawioną nań zasadzkę i groziła mu wtedy szubienica. Już na parę lat przed powstaniem i przez cały jego czas ś. p. Henryka Daniłowska przechowywała u siebie, z narażeniem życia, najtajniejsze rozkazy Rządu Narodowego i nielegalną bibułę, której była nieustraszoną kolporterką. Po powrocie rodziny szwagra z wygnania ś. p. Daniłowska przyczyniała się wydatnie do wychowania synów jego: Bronisława, Gustawa i Stanisława. Dożyła sędziwej starości – 94 lat – od dłuższego jednak już czasu nie opuszczała łóżka. Zmarła w schronisku dla weteranów na Pradze, otoczona troskliwą opieką. Pogrzeb dziś o godz. 10.30 po nabożeństwie w kościele garnizonowym. Z kroniki żałobnej Jedna z ostatnich... Śmierć weteranki 1863 roku – Henryki Daniłowskiej W Warszawie w schronisku dla weteranów 1863 r. zmarła w 94 roku życia Henryka z Podolskich Daniłowska, wdowa po Janie Daniłowskim, szwagierka Władysława, członka Rządu Narodowego i stryjenka znakomitego literata Gustawa Daniłowskiego, uczestniczka bojów o niepodległość Polski w Pierwszej Brygadzie Legionów. Przed 70 rocznicą powstania styczniowego na kilka tygodni przed śmiercią czcigodnej weteranki, miałam sposobność porozmawiać z ‘‘babunią’‘ Daniłowską. Starowina straciła już zupełnie władze w nogach, malutka i skurczoną przenoszono ją z miejsca na miejsce – ale świeżość i przytomność umysłu zachowała w całej pełni, jak również zadziwiającą w tym wieku pamięć... – W walkach orężnych nie brałam udziału – opowiadała mi – ale byłam kurierką przy Rządzie Narodowym i załatwiałam ważną korespondencję. W 1861 r. udało mi się uwolnić z więzienia mego szwagra Władysława. Aresztowano go po manifestacji narodowej w kościele Wizytek... A potem po raz drugi, kiedy go prowokatorzy zwabili z Paryża do Warszawy... Z jakąż przemiłą dumą staruszka pokazywała mi jaśniejące na jej piersi odznaki: order Virtuti Militari i Krzyż Niepodległości. Dostrzegłszy na stoliku kilka książek – zapytałam o lekturę... i dowiedziałam się, że ‘‘babunia’‘ Daniłowska czytała ostatnio ‘‘Topiel’‘ Sieroszewskiego i ‘‘Tętenty’‘ Gustawa Daniłowskiego... Lektorka i pielęgniarka staruszki – stwierdziła, że sędziwa weteranka żywo interesuje się życiem współczesnym, a treść czytanych jej książek i gazet nieraz ostro krytykuje... Słuch miała do ostatnich dni życia doskonały i na krótko jeszcze przed skonem słuchała muzyki przez głośni radiowy, ale tylko wtedy kiedy wykonywano Szopena i sentymentalne walce... Nowoczesnej synkopowej muzyki nie lubiła, rumby i foxtroty drażniły staruszkę... Dzięki ogromnej łagodności swego charakteru Henryka Daniłowska była ulubienicą wszystkich w schronisku – zarówno współpensjonariuszy, jak i personelu opiekującego się weteranami. Pogrzeb ś. p. Daniłowskiej odbył się w piątek 6 marca.

z Łomży, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

urodzony na Litwie, w poniewieżskim po wiecie, powstaniec 1863 roku, umarł w Paryżu, w szpitalu Cochin, d. 30 gru- dnia 1877 roku.

Urodzony na Litwie w powiecie poniewieżskim, powstaniec 1863, zmarł 30.12.1877 w Paryżu w szpitalu Cochin.

francuzski poddannyj

Ksiądz telszewskiej eparchii.

więziony w twierdzy dynaburskiej, wikariusz

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: kowieńska, miejsce zsyłki: nieznane, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

33 lat, piekarz z Płazy pow. Chrzanowski, 25 listopada 1866 odstawiony w grupie na granicę austriacką z niewoli rosyjskiej

z Silaz

konduktor dróg krajowych. Zamieszkały w Ottyni. Urodzony 27 lutego 1844 r. Żonaty – żona Rozalia z Mazurkiewiczów, ojciec jednego dziecka, wyznania rzymskokatolickiego. Przed powstaniem w Szkole Głównej w Warszawie. W powstaniu w organizacji i w oddziale gen. Bosaka. Pod dowództwem puł. Rembajły brał udział w bitwie pod Radkowicami, pod dowództwem gen. Taczanowskiego – pod Kruszynami, pod dowództwem Czachowskiego – pod Stefankowem, gdzie był ranny w prawą nogę i prawą rękę. Powołał na świadków Jana Arabowskiego (?) i Erazma Swiszczewskiego. Zobowiązał się do wpisowego 1 guldena i składki rocznej w wysokości 3 guldenów. Oświadczenie podpisał w Ottyni 29 maja 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 23 czerwca 1888r.

brat Jana, synowie Joachima (księdza pozbawionego sakry) z dóbr Kałdyczewa w pow. nowogródzkim , zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863

brat Jakuba, synowie Joachima (księdza pozbawionego sakry) z dóbr Kałdyczewa w pow. nowogródzkim , zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863

Wyszedł do powstania i nie było wiadome gdzie się znajduje

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: Suchedniów 22.01.1863

urodzony w Suchedniowie, pracował w organizacji i służył jako szereg. Walczył pod Bodzentynem, Suchedniowem, Wąchockiem i pod Szydłowcem. Ranny pod Bodzentynem.

Ur. Suchedniów. Przemysłowiec, żonaty, rzymsko-katolickiego wyznania. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania brał udział w bitwie pod Bodzentynem, Suchedniowem, Wąchockiem i Szydłowcem. W Bodzentynie został ranny. Deklarację podpisał we wrześniu 1892r.

Ur. Lisce, zm. przed 1919, żona: Zofia, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-237

Handlowiec kowieńskiej prowincji.

31.1.1863 był na zgrupowaniu we , gdzie włączył się do grupy młodych lwowiaków , zdążających do oddziału Jan Czarneckiego.

9/21 grudnia 1863 r w Turku rozstrzelany.