Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 1112
Strona z 28 < Poprzednia Następna >
Jan Sawańczuk
Ur. 1845 Lwów, zm. 1941 Lwów. Czterokrotnie przedzierał się do Powstania Styczniowego. Na wieść o wybuchu walk wyrusza z kolegami ze Lwowa w lutym 1863 roku. Celem ich wyprawy jest obóz wojsk powstańczych pod Tomaszowem. W lasach nieopodal granicy żandarmeria austriacka aresztuje całą grupę i odstawia do więzienia lwowskiego "Brygidki", gdzie młodzi "spiskowcy" zostali uwięzieni na okres 6 tygodni. Po odzyskaniu wolności wyrusza z kolegami po raz drugi ale tym razem udaje im się przekroczyć granicę i dotrzeć do obozu partii Czerwińskiego i Zapałowicza. W tym oddziale Sawańczuk bierze udział w bitwach pod Tyszowicami, a nazajutrz pod Tuczapami. Moskale jednak wypierają oddział do Galicji gdzie zostają powstańcy rozbrojeni przez Austriaków. Znów trafia do więzienia lwowskiego "Brygidki". Tym razem mury opuszcza po tygodniu. Z kolegami po raz trzeci wyrusza do ponownej walki. Docierają do partii Wysockiego z którą uczestniczą w bitwie pod Radziwiłłowem. Po klęsce tam odniesionej wycofują się do Galicji gdzie Janek zostaje ponownie aresztowany i uwięziony w Brodach. Udaje mu się uciec i po raz czwarty rusza do walki. Wstępuje do żuawów w zgrupowaniu hr. Komorowskiego z którymi walczy na Wołyniu pod Poryckiem. Oddział jego zostaje wyparty do Galicji gdzie znów zostaje aresztowany ale w drodze do więzienia udaje mu się zbiec. W latach 1881-1915 prowadził fabrykę powozów w Kamieńcu Podolskim. W 1915 internowany przez Rosjan w Hajsynie. Wrócił do Kamieńca Podolskiego, gdzie działał w Polskiej Radzie Narodowej. Do Polski repatriował się w 1922. Osiadł w Lublinie, gdzie był prezesem Komitetu Wsparć Weteranów 1863 r., a od 1934 Koła Weteranów 1863. W okresie międzywojennych udzielał się patriotycznie i społecznie. Był m. in. w delegacji weteranów uczestniczącej w Wilnie przy pochówku serca Piłsudskiego w dniu 12 maja 1936 roku. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych, Krzyżem 70-lecia Powstania Styczniowego i Mieczami Hallerowskimi. Zmarł w Lublinie 21 stycznia 1941 roku i tam został pochowany.
Strona z 28 < Poprzednia Następna >