Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 5955

Strona z 149 < Poprzednia Następna >

Żołnierz z powstania 1863 r. Zmarł w Przemyślu w niedzielę 26 stycznia 1908 r. [1]

Zygmunt Feliński

Zygmunt Szczęsny Feliński (1822-1895) Sługa Boży Zygmunt Szczęsny Feliński urodził się 1 listopada 1822 roku w Wojutynie w diecezji łuckiej na Wołyniu. Był siódmym z jedenaściorga dzieci Gerarda i Ewy z Wendorffów, glośną patriotką, zesłaną na Sybir za udzial w spisku Konarskiego. Ojciec brał czynny udział w powstaniu listopadowym, stryj cieszył sie rozgłosem, jako poeta i autor hymnu ,,Boże coś Polskę.... . W jedenastym roku życia stracił ojca, a pięć lat później jego matka z racji swej działalności patriotycznej została deportowana na Syberię. Po ukończeniu gimnazjum Zygmunt studiował matematykę w Moskwie i nauki humanistyczne na Sorbonie i w College de France. W 1851 roku powrócił do kraju i wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu, skąd po roku został wysłany do Akademii Duchownej w Petersburgu. Tam przyjął święcenia kapłańskie 8 września 1855 roku, po których pracował duszpastersko i objął katedrę filozofii. 6 stycznia 1862 roku bł. Pius IX mianował go arcybiskupem metropolitą warszawskim. Po objęciu rządów przystąpił do systematycznej pracy nad odrodzeniem religijnym i moralnym w powierzonej sobie archidiecezji, przeprowadził reformę programów nauczania w Seminarium i Akademii Duchownej. Dbając o wychowanie oraz nauczanie dzieci i młodzieży założył w stolicy sierociniec i szkołę, które oddał pod opiekę założonego przez siebie w 1857 roku Zgromadzenia SS. Franciszkanek Rodziny Maryi. Odważnie broniąc wolności Kościoła i uciśnionego ludu, po upadku powstania styczniowego 14 czerwca 1863 roku został usunięty ze stolicy i zesłany przez władze carskie do Jarosławia nad Wołgą. Po dwudziestu latach w 1883 roku abp Feliński uzyskał wolność bez możliwości powrotu do Warszawy. Mianowany przez Leona XIII arcybiskupem tytularnym Tarsu przeżył dwanaście lat w Dżwiniaczce na terenie diecezji lwowskiej. Pełen pogody ducha, prostoty, pokory i ubóstwa rozwinął tam działalność duszpasterską, oświatową i dobroczynną wśród ludu polskiego i ukraińskiego jako apostoł pokoju, zgody i ewangelicznego braterstwa. Zmarł 17 września 1895 roku w Krakowie. Od 1921 roku jego ciało spoczywa w podziemiach Archikatedry Warszawskiej przeniesione z cmentarza w Dżwiniaczce. Ojciec Święty Jan Paweł II 14 kwietnia 2001 roku ogłosił dekret heroiczności cnót.

gmina/wieś Łomża, przestępstwo: wydalony z Łomży, pochodzenie informacji: spis wydalonych nr 25

gmina/wieś Kupiski Łomżyca, przestępstwo: wydalony z Łomży, pochodzenie informacji: spis wydalonych nr 51

Bolesław Grzegorz Fiałkowski

Artykuł | Ur. 9.5.1847 Perespa, syn Antoniego, pisarza w dobrach Hagenów i gorzelnika, oraz Antoniny Wodzińskiej. Wg przekazów rodzinnych był "prawnukiem Kościuszki" (czyli jak sądził jego siostry "Julianny" - dotychczas nie zostało to potwierdzone). Po przeniesieniu do Krzywczy, k. Przemyśla i ukończeniu szkoły powszechnej kształcił się na kotlarza. W 1863 wstępuje do powstania wraz z kolegami oraz ojcem. Walczy dzielnie w kawalerii w oddziałach Czachowskiego, Younga, Lelewela, Ćwieka oraz Jagnina. Brał udział w potyczkach i bitwach pod Tomaszowem, Potokami, Biłgorajem, Panasówką, Batorzem, Chełmem, Krasnostawem, Piaskami i Wygodą. Kilka razy ranny. Leczył się m.in. w szpitalu tymczasowym w Przeworsku. 31.1.1864 dostał się do niewoli, więziony w Lublinie skazany na osiedlenie na Syberii do rot aresztanckich do Niżnego Nowgorodu. Trafił do Pskowa. Dzięki wstawiennictwu ks. Ludwika Ruczki, otrzymał pomoc finansową a potem został ułaskawiony (jako poddany austriacki) i powrócił w 2.1866. Podejmował różne prace w tym zarządcy majątków i gorzelnika. Był członkiem Towarzystwa Sztuk Pięknych w Krakowie, Sokoła w Tarnowie i Towarzystwa Gorzelników Polskich. W 1889 rozpoczął pracę w gorzelni Bobrowniki-Bogumiłowice gdzie został kierownikiem. Od 1893 r. dzierżawił majątek Cieklin należący wówczas do Konwentu Norbertanek z Krakowa. Z początkiem 1894 r. zamieszkał z rodziną w Cieklińskim dworze. Niesłusznie posądzony w postępowaniu sądowym w sprawie o podpalenie, chory na serce, zmarł 3.6.1894 w Cieklinie. Został pochowany na miejscowym cmentarzu. Żonaty z Bronisław Dudzińską miał dzieci: Emilię Katarzynę (ur. 23.2.1877 Zadwórze, żonę Kazimierza Łabędzkiego), Jana (mieszkającego Budzie Stalowowolskiej), Kazimierza (ur. 1884 Krystynopol) i Antoniego Bolesława (ur. 2.5.1891 Bobrownie Małe, pułkownika WP, prawd. zamordowanego przez sowietów w 1939, możliwe że w łagrach).

Bolesław Grzegorz Fiałkowski

Ur. 9.5.1847, syn Antoniego (pisarz, ojciec: Stanisław, matka Antonina Jaworska) i Antoniny Wodzińskiej (ojciec: Jan, matka: Justyna Ulatowska).

Bolesław Grzegorz Fiałkowski

ur. w Perespie r. 1846 prakt. gosp. służył jako szeregowiec kawał, w oddz. Czechowskiego, Younga, Lelewela, Ćwieka i Jagmina. Walczył pod Tomaszowem, Potokami, Biłgorajem, Różańcem, Panasówką, przywieziony do Przeworska, leczył się w szpitalu urządzonym przez ks. Lubomirskiego.

Władysław Fibich

Ur. 1840 w Królestwie Polskim, zm. 19.1.1891 Klecie, pow. pilzneński. W 1857 (matura 3 lipca) ukończył 8 klasę gimnazjum św. Anny w Krakowie. Kolega m.in. Michała Bałuckiego, Władysława Żeleńskiego, , , . Następnie ukończył szkołę handlową w Pradze i szkołę rolniczą we Francji. W 1861 objął gospodarstwo w Bedrzychowicach. Uczestnik Powstania. Po powstaniu na emigracji we Francji i Anglii, gdzie dalej kontynuował studia ekonomiczne. Powrócił w 1869. Pracował w Banku dla Handlu i Przemysłu. Przemysłowiec naftowy w Galicji. Cechował się inteligencją śmiałością decyzji. Założył trzy wielkie destylarnie nafty. Nabył udziały w kopalni w Ropiance po śmierci Łukasiewicza. Właściciel dóbr Klecie. Żona: Józefa Straszewska Dzieci: * Władysław Jan (1902 żona Anna Miętta Mikołajewicz) * Jan (1905 żona Kazimiera Starzeńska)

Jan Fiderkiewicz

z powiatu grybowskiego, ranny

Jan Fiedorowicz

mieszczanin, uczestnik powstania, notowany: gromada Komajska

Jan Fridrigow Fiejfier

obywatel Austrii

Jan Fielipowicz

syn Jana, Rolnik

W lutym w obozie w Ojcowie na liście oddziału kawalerii - żołnierz.

Lat 23, furman z Pilicy. 7 lutego zanotowany na liście w obozie w Ojcowie, zakwalifikowany jako strzelec.

pochodził ze wsi Żeleźniki. Był jednym z adiutantów ks. Stanisława Brzóski. Sybirak. Zmarł 12.12.1900 r.

Jan Pawłow Filipiak

Paweł Filipiek

syn Jana, Rolnik

Ur. 1841, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-348

syn Jana, Rolnik

Z Opola został zesłany do rot aresztanckich w Tule

szlachcic obwód Mińsk

Wincenty Filipowicz

syn Jan, mieszczanin pińskiej guberni, lokaj z dóbr Oborowe, zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863

Antoni Modest Filipowski

Ur. 12.6.1842 Kraków u. Długa, dom "Pod Turkiem". Zm. 20.5.1917 Kraków Ojciec: Wojciech z Bębła pod Krakowem, powstaniec listopadowy, zm. 1873. Matka: Helena Zamoyska (Druga żona Wojciecha - mieli 18 dzieci, 6 przeżyło. Z pierwszej żony: Katarzyny miał 5 dzieci, zmarłych młodo.) Antoni wychowany przez dziadka (od wieku 4 -7 lat) Jana Bonawenturę Zamoyskiego. Uczył się w szkole na Kleparzu w Krakowie a potem u św. Barbary (gdzie znał się z Janem Matejką). Z powodu braku środków pracował w Drukarni Uniwersyteckiej UJ. Następnie pracował w drukarniach Józefa Czecha, Jakuba Wywiałkowskiego i Józefa Bendorfa. Przeniósł się do Warszawy gdzie pracował u Józefa Ungera. Tam ożenił się z Dorotą Lengnich. W okresie przedpowstańczym drukował tajne materiały "Ruch" w drukarni "Głosu Kapłana", a potem u oo. Dominikanów. Szczęśliwie uniknął rewizji w przebraniu brata zakonnego. W 1863 wszedł do oddziału powstańczego. Brał udział w akcji w okolicach Serocka, gdzie zabrano kozakom w karczmie 8 koni. Wszedł do oddziału Krysińskiego, brał udział w bitwach pod Żyrzynem i Fajsławicami - gdzie został raniony pałaszem. Zaaresztowany był osadzony na zamku w Lublinie. 19.9.1863 został skazany na dożywotnie zesłanie na Sybir. Marsz rozpoczął z Pawilonu X warszawskiej Cytadeli - przez Petersburg, Moskwę, Niżny Nowogród, Kazań, Perm, Tiumeń, Tobolsk, Tarę, Tomsk, Aczyńsk, Krasnojarsk do wsi Surogan w powiecie aczyńskim. Miał tam mieszkać całe życie, jednakże powrócił do kraju w 1865 pod zarzutem dezercji z wojska austriackiego. Po wcieleniu do armii został natychmiast zwolniony dzięki wstawiennictwu wiceprezydenta Krakowa - Strzeleckiego. Rozpoczął pracę w drukarni w Piekarach na Śląsku, a następnie drukarni Józefa Buszczyńskiego w Toruniu (do 1885). Należał to Towarzystwa Przemysłowego jako bibliotekarz, działał w Towarzystwie Śpiewaczym. W 1885 powrócił do Krakowa, pracował w Rzeszowie w drukarni Edwarda Ewarysta, w Gródku Jagiellońskim i w Radomiu u Jana Kantego Trzebińskieego. W końcu w 1896 przeniósł się do Krakowa, gdzie jego syn Józef był zarządcą Drukarni Uniwersyteckiej. Pochowany na Rakowicach.

Gerard Filipowski

duchownego stanu, z lubelskiej gub. Syn. Jana

Jan Józefowicz Fiłyiut

Jan Wojciechowicz Finkowski

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

23 lata, syn leśniczego z Brzozy królewskiej (rodem z Bielowa), na zesłaniu przy budowie kolei w guberni tulskiej i orelskiej, w oddziale gen. Sienilnikowa, znanego z ludzkiego traktowania jeńców. 7.11.1866 jeńcy zostali odstawieni na granicę zaboru do Szczakowej i wrócili do domów

Z Kaschau (Węgry). Komisant handlowy, lat 19. W marcu 1864r. sądzony przez sąd wojenny w Nowym Sączu za zbrodnie zaburzenia spokojności publicznej przez powtórny udział w powstaniu polskiem. Skazany na 4 miesiące więzienia.

Z augustowskiego, poległ w bitwie pod Pieskową Skałą 1863

także Meszaros. 25 lat, stanu wolnego, Z Dobesan na Węgrzech, uczeń gimnazjum. W kwietniu 1864 roku skazany przez sąd wojenny w Tarnowie na 6 tygodni więzienia za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej (zapewne w związku z powstaniem).

podejrzany o udział w powstaniu, powieszony został dnia 14 czerwca 1864 r. w Janowie w pow. zamojskim.

Podejrzewany przez Moskali za należenie do powstania powieszony w Janowie w pow. zamojskim, 14.06.1864

dowodził w Lubelskiem w początkach 1864 r., stracony 11 lub 21 czerwca 1863 r. w Janowie w powiecie zamojskim.

stracony za udział w powstaniu w Janowie dnia 11. czerwca 1864.

włościanin był w partyi, uczestniczył w grabieżach, okrucieństwach i zabójstwie, 2 czerwca 1864 r. powieszony w Janowie.

ur. 1842 we wsi Kwiatków syn Mateusza i Marianny Badyńskiej

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1864 r. zmarł (gorjaczka)

Strona z 149 < Poprzednia Następna >