Powstanie Styczniowe - uczestnicy

udział w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 29.04.1863

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 17.04.1863

Syn Alfreda Kurantowskiego, właściciela Brudzewa. W marcu 1862 zaciągnął się w Pyzdrach do oddziału Edmunda Taczanowskiego.

Ur. 1838 Ciążeń, miejscowość w 1923: Pyzdry, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-698

ppro. (1838) Pyzdry

ppro. (1846) Pyzdry

Ur. 1846 Pyzdry, miejscowość w 1923: Pyzdry, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-798

udział w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 17.04.1863, Pyzdry 29.04.1863

Ur. 1843 Wilczyn, miejscowość w 1923: Pyzdry, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-147

ppro. (1843) Pyzdry

Urzędnik gosp. Urodzony w Poniejowie pow. Słupca. Walczył w partii Mielęc­kiego i Taczanowskiego w bitwach pod: Pyzdrami, lgnacewem i Olszakiem, gdzie został kontuzjowany. Za udział w powstaniu wysłany na Kaukaz na 6-cio letnią przymusową służbę woj­skową.

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Igołomia 4.05.1863, (Podlesie 4.05.1863) Malczewski Bolesław, kaliskie: Pyzdry 17.04.1863

udział w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 29.04.1863

Ur. 1844 Pyzdry, zm. przed 1919, żona: Joanna, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IX-58

ur. w Borku 1841 r., służył pod Taczanowskim, począwszy od Pyzdr aż do Ignacewa, później pod Miśkiewiczem. Wzięty do niewoli przy przejściu granicy przez oddział Ganier’a, więziony był przez 2 miesiące w Wieluniu.

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 17.04.1863

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Biniszew 1.03.1863, Pątnów 22.03.1863, Pyzdry 17.04.1863, Sieradz 18.09.1863

udział w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 17.04.1863

- brał udział w powstaniu poznańskim (oddział Pleszew) 1948 pod dowództwem gen. Ludwika Mierosławskiego - zebrał grupę 22 kosynierów w rejonie Konarzewa k. Krotoszyna - płk Ludwik Oborski zachęcał go do utworzenia grupy powstańczej w lutym 1863 roku - w lutym wraz z 19 kosynierami pod dowództwem kowala Kowalczyka spod Kalisza odbił powóz Naczelnika w lesie niedaleko Kalisza i uwolnił z rąk Moskali gen. Mariana Langiewicza oraz dziedziców z okolic Krotoszyna...Jakub został ranny w rękę i musiał poczekać - niedługo po tym zdobył z tą grupą powstańców magazyny uzbrojenia w pobliżu Pyzdr - walczył jako jeden z przybocznych Langiewicza, po przeprawie furmanką jako drwal wraz z trzema innymi powstańcami: Tomaszem Gurgielem, niejakim Zabielakiem z Ostrowa Wlkp. i Kowalczykiem - kowalem z Kalisza - po schwytaniu przez Austriaków gen. Langiewicza powrócił po oddzieleniu około 200 powstańców z oddziału płk. Dionizego Czachowskiego do naczelnika Edmunda Taczanowskiego w okolicy m. Brdów...Potem stoczył walki pod Pyzdrami i Ignacewem - 8 maja 1863 gdzie torował drogę szarży około 10 ułanów, aby wyciągnąć z zagrożenia samego generała Taczanowskiego (nieprawdą jest, że Taczanowski miał reumatyzm - jak podaje wiele źródeł, ponieważ w czasie walk został raniony i ledwo trzymał się konia, na którego wsadził go Jakub Nawrot)wraz z dwoma innymi powstańcami. Jakub zorganizował także powóz i sprowadził lekarza. Pod Kaliszem generał powiedział o Jakubie Nawrocie (Nawrockim):\"należą się słowa podzięki temu prostemu włościaninowi\" - uratował jednego z ułanów ciężko ranionego w czasie potyczki w lesie - powrócił w drugiej połowie czerwca 1863r. do Konarzewa k. Krotoszyna, furmanką wypełnioną drewnem - razem z niejakim Bednarzem z Koźmina, po tym jak jego dowódca popełnił samobójstwo, a oddział rozproszen został...

Szlak bojowy Jakuba Nawrockiego Brał udział w: - powstaniu poznańskim 1848 - powstaniu styczniowym 1863: * udział w odprawie krotoszyńskich powstańców a potem pleszewskich (Marian Langiewicz) * odbicie z rąk Moskali Naczelnika gen. Mariana Langiewicza pod Kaliszem wraz z dziedzicami z Krotoszyna i okolic - ranny w rękę; * zdobycie z oddziałem podległym gen. Edmundowi Taczanowskiemu magazynu uzbrojenia w rejonie Pyzdr; * przedostanie się z grupą trzech innych powstańców do oddziałów Langiewicza (pod przebraniem drwala); * udział w walkach pod Małogoszczą * udział w walkach pod Grochowiskami * przejście do oddziału płk. Czachowskiego - szefa sztabu Langiewicza; * udział w drobnych potyczkach na trasie przemarszu oddziału Czachowskiego; * oddzielenie wraz z 200 powstańcami i dotarcie do Brdowa pod komendę gen. Taczanowskiego * walki o Brdów * udział w bitwie pod Pyzdrami; * Udział w bitwie pod Ignacewem gdzie ratuje naczelnika gen. Taczanowskiego wraz z około 14 innymi powstańcami * kieruje się z małym oddziałem gen. Edmunda Taczanowskiego w rejon Kalisza; * w drugiej połowie czerwca 1863 roku powraca do Krotoszyna i rodzinnego Konarzewa. W wyniku branki na siłę brutalnie wcielony do Armii Pruskiej bierze udział w wojnie z Danią - 1864 oraz w 1866 roku w wojnie z Austrią, a następnie w wojnie 1871 roku. Większość działań pozoruje, szczególnie w wojnie z Francją za co wielokrotnie był karany. W wojnie z Danią uwolnił dwóch niesłusznie skazanych na śmierć Duńczyków. Służył w 37 regimencie fizylierów.

patrz: Franciszek Nawrocki z Konarzewa. Urodzony w Nawry k. Gniezna w 1817 roku. Ojciec Stanisław - szlachcic, uczestnik powstania listopadowego 1930-1831 wraz z płk. Ludwikiem Oborskim (zmarł w Paryżu w 1871 roku). Franciszek Nawrocki - to uczestnik powstania poznańskiego 1848 i styczniowego 1863. Twórca oddziałów powstańczych w rejonie Baszkowa - Konarzewa i Krotoszyna z polecenia płk. Ludwika Oborskiego. Współpracownik generałów: Mariana Langiewicza i Edmunda Taczanowskiego. W lutym 1863 roku zdobył magazyny uzbrojenia w Pyzdrach. Zasłynął tym, że każdemu z nich ratował życie. Przy wsparciu małego oddziału, odbił gen. Langiewicza z rąk Moskali pod Kaliszem - 1 lub 2 lutego 1863 roku. Z kolei Edmunda Taczanowskiego - ówczesnego pułkownika wydostał rannego z pola bitwy pod Ignacewem, a następnie przewiózł w bezpieczne miejsce pod Kaliszem - ok. 8 maja 1863 roku. Walczył u boku gen. Langiewicza pod Małogoszczą (24 lutego 1863)i Grochowiskami oraz brał udział w bitwach pod Brdowem, Pyzdrami i Ignacewem. Miał 8 dzieci - w tym Jana i Michała Nawrockich zamieszkałych w Krotoszynie. Franciszek Nawrocki zmarł w 1912 roku w Baszkowie. Rodziny Jana i Michała kontynuowały patriotyczne i narodowe tradycje rodzinne. Synowie Jana: Władysław, Stanisław, Edward walczyli w powstaniu wielkopolskim 1919. Walczyli też w wojnie polsko - rosyjskiej 1920 roku. Władysław to kawaler orderu Virtuti Militari (zamordowany w Katyniu). Stanisław wyróżniony Krzyżem Walecznych. Leon był sekretarzem Wojciecha Korfantego do 1914 roku. Synowie Michała: Stanisław to uczestnik Powstania Wielkopolskiego 1919, Stefan był harcerzem, a Feliks aktywnym działaczem organizacji Młodzi Polacy. Był też znanym krotoszyńskim handlowcem, pomagającym mieszkańcom w czasie okupacji 1939 - 1945.

wieku lat 18 syn szynkarza z Piotrkowskiego służył w oddziale Taczanowskiego, poległ w bitwie pod Pyzdrami d. 29 Kwietnia 1863 r.

ze Skórzewskich. Ur. w 1885 roku w Nekli, powiatu Średzkiego. Przewoziła z majątku swego z Komorza w pow. Jarocińskim broń na pole walki pod Pyzdry. Wraz z mężem swym Kazimierzem urządziła własnym sumptem— lazaret powstańcy na 12 łóżek, drugi taki lazaret urządziła w drugim majątku Włościejenki. Na pobojowisko przekredała się, przebrana za wieśniaczkę, zbierając rannych i umieszczając ich w urządzonych przez siebie szpitalikach.

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: (Pyzdry 17.04.1863), Pyzdry 29.04.1863, Ignacew 8.05.1863 ranny

Poseł, udawszy się jako ochotnik do obozu Taczanowskiego, brał udział w walkach, począwszy od Pyzdr aż do Ignacewa. Tu ranny na barykadzie i szczęśliwie do majątku swego Morownicy, zaledwie rana jego nieco się odwieziony do Berlina i oskarżony o zbrodnią stanu przez trzy lata bvł wieziony. — Postać tego znakomitego męża, przedwcześnie zgasła dnia 19 marca 1885 r. w Poznaniu, zbyt żywo jeszcze tkwi w pamięci wszystkich, abym tutaj kusił się ją odtwarzać. Odsyłając zatem czytelnika do IX Rocznika wydawanej przeze mnie „Złotej Księgi*, w której obszerne ś. p. Władysławowi poświęciłem wspomnienie (str. 312—321), tyle tylko dodam, że dopóki jedno jedyne polskie bić będzie serce, pa mięć Władysława Niegolewskiego i jego ojca, bohatera z pod Somosierry, żyć nie przestanie.

doktor, urodzony 21 lipca 1832 r. w Grylewie w Wielkim Księstwie Poznańskim. Ukończywszy wzorowo szkoły w Poznaniu już w 23 roku życia doktoryzował się, a później osiadł w Żninie jako lekarz. W 1863 r. towarzyszył wyprawie Taczanowskiego jako lekarz i brał udział w potyczkach pod Dobrosołowem, Mieczownicą, Pyzdrami, Chodczem, Kołem i Ignacewem. Po ukończeniu powstania osiedlił sie w Poznaniu, gdzie zmarł 21 marca 1865 r. Mieszkańcy okolicy Żnina postawili mu pomnik na cmentarzu w Poznaniu obok kamienia grobowego dr Karola Macinkowskiego.

ziemianin, z Danaborza, walczył w oddziałach powstańczych pod Kołem, Dobrosłowem, Pyzdrami i Ignacewem

obywatel miejski. W powstaniu oficer. Urodzony w 1836 roku w Donaborzu. Do powstania zaciągnął się, jako student, do partii Garczyńskiego. Walczył również w partiach Stossa, Dzierzbowskiego, Taczanowskiego i Raczkowskiego. Brał udział w bitwach pod Dobrosołowem, Mieczownicą, Pyzdrami, Kołem, lgnacewem, Rudą lgnacewską i Słobolnem. Więziony przez pół roku w Poznaniu. — W roku 1913 wydał swą pracę p. t. „Moje wspomnienia z powstania.

z zawodu kuchmistrz, urodził się w t Szczurach pod Raszkowem, w majątku pułkownika Skórzewskiego, dnia 12 października 1827 r., z ojca Józefa, poległego śmiercią walecznych w roku 1831. Nic dziwnego, że w żyłach syna ta sama krew płynęła. Już jako 20-letni młodzienieę należał w r. 1846 do niefortunnej wy prawy kurnickiej, za którą blisko trzy lata był więziony w Poznaniu, Berlinie i Sonnenburgu. Zaledwo uwolniony, zaciągnął się do bratnich szeregów i wziął udział w bitwie pod Miłosławiem. Tu wzięty do nie woli i skazany na trzyletnią służbę wojskową w Głogowie, doszedł do stopnia podoficerskiego, poczem ożenił się i osiadł w Czerniejewie. M r. 1863 nie wahał się ani chwili i poleciwszy opiece Boga żone i troje drobnych dziatek, znów pospieszył na pole walki do oddziału laczanowskiego. Brał udział w potyczkach pod Pyzdrami i Kołem wreszcie pod Ignacewem, dnia 8 maja 1863 r., gdzie znalazł śmierć bohaterską, ugodzony dwoma kulami, jedną pod okiem, drugą w serce. Pogrzebiony w wspólnej mogile w Sępolnie pod Ignacewem

udział w potyczkach: płockie: Żeleźnia 6.11.1863, Tyczek 16.11.1863, (Cyk 21.11.1863) Osten-Sacken, kaliskie: Pyzdry 29.04.1863, lubelskie: Chruślina 31.05.1863 ranny, L

Francuz służył w oddz. Taczanowskiego, pol. w bit. pod Pyzdrami zostawiwszy żonę i pięcioro dzieci. (Dz. Poz. N. 222).

zm. 1863., pod Pyzdrami, francusz mąż i ojciec 5 dzieci poległ

weteran z roku 1863,zakończył życie we wtorek, 5.8.1919r. w Poznaniu, przeżywszy lat 75. Zmarły brał udział w bitwie pod Pyzdrami. Później został schwytany przez Prusaków, odsiadywał kaźń więzienną we Wrześni.

Urodził się w Brdowie (aktualnie gmina Babiak) w Królestwie Kongresowym. Wziął udział w powstaniu styczniowym przeciwko Imperium Rosyjskiemu, którego granice obejmowały część Wielkopolski z Kaliszem, Choczem i Pyzdrami. Zmarł w 1918 r. Obok Rocha Szurgocińskiego był najbardziej znanym powstańcem styczniowym, pochodzącym z ziemi kłodawskiej; obaj spoczywają na cmentarzu parafialnym w Kłodawie.

Syn Piotra i Dezyderii z Rekorskich, urodzony 10.03.1843 r. w Bronowie powiat turecki obok Kalisza. W dniu przyjęcia do Przytuliska żyła siostra Salomeja Mielęcka. Przed i po powstaniu był obywatelem ziemskim. W czasie powstania w r. 1863/4 walczył pod Kazimierzem Mielęckim i Edmundem Taczanowskim, brał udział w bitwie pod Cieplinami, Nową Wsią, Krzywosądzą, Olszowym Młynem wraz z Józefem Miśkiewiczem, Matusiewiczem, Jaraczewskim i Wojciechem Pieniążkiem. Potem pod dowództwem Taczanowskiego.Pod jego dowództwem brał udział w bitwie pod Pyzdrami, Kościelcem, Kołem i pod Ignacewem, będąc w I plutonie kawalerii pod majorem Strzeleckim, starcem z 1831 r. Po bitwie pod Ignacewem dostał się do obozu Matusiewicza do kawalerii pod dowództwo Taczanowskiego. Po upadku powstania powrócił do Myśliborza w powiecie konińskim. Ożenił się z Weroniką z domu Szczepińską w dniu 27.04.1869 r. Zamieszkali w Królestwie Polskim, mając dzierżawę. Później przenieśli się do Księstwa Poznańskiego, potem mieszkali w Minodze w powiecie olkuskim, następnie we wsi Lasków pod Jędrzejowem. Tam, po 27 latach od ślubu zmarła mu żona. Ponownie ożenił się z Heleną z Truszkowskich. Potem kupili wieś Gośniewice w powiecie grójeckim. Podupadł na zdrowiu, starał się o przyjęcie do Przytuliska.

dzierżawca, zamieszkały Wygnanki pow. Czostków. Urodzony 1841.04.03 Sejny na Litwie wyznania rzymsko-katolickiego. Żonaty, 6 dzieci. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż przed powstaniem był studentem gimnazjalnym, w powstaniu – porucznik kawalerii w oddziałach Edmunda Taczanowskiego. Walczył w oddziałach Paczewskiego i Taczanowskiego pod Opatówkiem, Pyzdrami, Ignacewem i Jędrzejowicami gdzie został ranny w głowę.

ur. r. 1841 w Sejnach na Litwie, student, służył jako porucznik kawaleryi w oddz. Parczewskiego i Taczanowskiego. Walczył pod Opatówkiem, Pyzdrami, Ignacewem i Sędziejowicami. Ranny pod Sędziejowicami. Po powst. dzierżawca dóbr.

udział w potyczkach: kaliskie: Pyzdry 29.04.1863