Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Jan Sendek, naczelnik oddziału wojsk polskich, poległ w boju z Moskalami dnia 21. sierpnia , w zaszłym pomiędzy stacjami pocztowemi Budką a Wejwerami w województwie augustowskiem. Jan Sendek rodem z Kongresówki, był synem pułkownika, który od prostego żołnierza w armii Napoleona dosłużył się tego stopnia. Po ukończeniu szkół w Szczebrzeszynie, zajmował się początkowo gospodarstwem rolnem, a gdy się rozpoczęła budowa drogi żelaznej petorsburgsko-warszawskiej, przyjął zobowiązania w głównem przedsiębiorstwie Skwarcowa i w różnych punktach różne pełnił obowiązki, ostatecznie zaś t. j. roku 1861, 1862, 1863 osiadł w Starych Trokach na Litwie, 5 wiorst od stacji drogi żelaznej Landwarowa, gdzie ukańczał roboty około drogi żelaznej, do jakich było przedsiębiorstwo zobowiązane. We wszystkich czynnościach odznaczał się sumiennością w pełnieniu obowiązków, a z kolegami serdecznem pożyciem, za co też otaczała go przełożonych, równych i podkomendnych miłość i szacunek. W początkach wypadków, t. j. 1861 r., gdzie tylko miał sposobność, starał się w nich uczestniczyć, a czynił to bez żadnego afiszowania swojej działalności, w która to wadę wielu popadło. Jak tylko o powstaniu w Kongresówce wieść na Litwę przybiegła, Jan Sandek stał się czynniejszym, jednakże nie chciał przyjmować urzędu w organizacji narodowej, prosząc tylko o rozporządzenie dorywcze sobą. Wkrótce i Litwa wrogowi w obronie wspólnej ojczyzny śmiało stawiła czoło. Sendek stał sic bardzo użytecznym, utrzymując wszelkie komunikacje między oddziałami wojsk polskich, działających w powiecie trockim, a władzami narodowemi. Oddziałki małe, idące z Wilna w posiłku Narbutowi, Wysłouchowi i innym, szczęśliwie kilkakrotnie sam do punktu doprowadzał. Z początkiem miesiąca lipca władza narodowa otrzymała wiadomość, że Sendek wystąpił czynnie na polu walki. Na czele oddziału ze 120 ludzi dobrze uzbrojonych, po największej części z czeladzi dworskiej i włościan złożonego, który sformował i zaopatrzył w broń własnem staraniem. Nie będąc w wojsku, zorganizował dobrze swój oddział, poprowadził kilka razy do boju, zadaje klęskę Moskalom. Wkrótce do 200 powiększył oddział, zjednał sobie przywiązanie podkomendnych, i umiał tak potrzebna w wojsku utrzymać subordynacje. Nacisk wojska moskiewskiego zmusił wraz z innymi naczelnikami oddziałów w powiecie trockim wkroczyć do województwa augustowskiego, gdzie w 33. roku życia na polu boju śmierć znalazł. Pokój duszy jego!

Powstaniec z cyrkułu kołomyjskiego, zmarł w Zwierzyńcu (zapewne w szpitalu) 26.9.1863, lat 23

ur. r. 1840 w Tarnobrzegu, oficjalista, służył jako szereg, w oddz. Gramowskiego (Szczebrzeszyn i Tomaszów) i Jeziorańskiego. Ranny w Tomaszowie.

Ur. 27.01.1840r., Tarnobrzeg. Oficjalista prywatny zamieszkały we Lwowie, bezżenny, rzymsko-katolickiego wyznania. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był oficjalistą przy gospodarstwie rolnym, natomiast w czasie powstania walczył jako żołnierz w piechocie. Służył w oddziale Gramowskiego w Szczebrzeszynie i Tomaszowie oraz w oddziale Jeziorańskiego dnia 1 i 8 maja 1863r. w 7 kompanii strzelców. W Tomaszowie został ranny w lewą nogę, obok niego zginął dowódca Gramowski i szeregowiec z piechoty – Koziejowski.

(albo Sulakowski) Powstaniec ze Lwowa lub Komborni, zmarł w Zwierzyńcu (zapewne w szpitalu) 15.9.1863, lat 23

Powstaniec z Krakowa, zmarł w Zwierzyńcu (zapewne w szpitalu) 7.9.1863, lat 25

Powstaniec z Galicji, zmarł w Zwierzyńcu (zapewne w szpitalu) 4.9.1863

Z Lublina. Zmarł 5.9.1863 w szpitalu w Szczebrzeszynie. Zapewne powstaniec z oddz. Borelowskiego w wyniku ran odniesionych 3.9 pod Panasówką. Lat 22

Powstaniec, syn Teofila i Rozalii Walonowskiej, zmarł w Zwierzyńcu (zapewne w szpitalu) 5.9.1863, lat 15

Powstaniec ze Lwowa, zmarł w Zwierzyńcu (zapewne w szpitalu) 8.9.1863, lat 22

Ur. 1845 Szczebrzeszyn, miejscowość w 1923: Kielce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-964