Powstanie Styczniowe - uczestnicy

ppor., odzn. Krzyżem Niepodległości z mieczami za udział w Powstaniu 1863

ppro. (1846) Warszawa

Handlowiec

szlachcic, mieszkaniec Korniny w powiecie skwirskim

Ur. 1842r., własny majątek Pobojsk Wiłkomirski. Nadleśniczy, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem gospodarował, natomiast w czasie powstania dowodził oddziałem pod pseudonimem Piorun. Na początku połączył się z Sierakowskim, walczył pod Rogowem. Otrzymał rozkaz formowania kawalerii. W marszu do Birz dowodził kawalerią przy oddziale Markiewicza. Po schwytaniu Sierakowskiego otrzymał rozkaz formowania oddziału w Wiłkomirskim. Walczył pod Rogożnem, w puszczy łowickiej wspólnie z Malickim, pod Łukieniem i we wszystkich potyczkach jakie miały miejsce w wiłkomierskim i poniewierskim. Był ranny w rękę i głowę. Po wyjściu za granicę służył w wojsku francuskim i odbył całą kampanię r. 1870/1. Deklarację podpisał w 1888r.

jeden z dowódców na Żmudzi, którzy dzielnie trzymali się do końca maja 1864 r. (byli nimi: Olszewski, Krazowski, Bitis i ks. Robak).

ur. w Pobojku wilkom, i. 1842, ziemianin, dowodził oddz. pod pseud. "Piorun". Naprzód połączył się z Sierakowskim, walczył pod Rogowem i otrzymał rozkaz formowania kawał. W marszu do Birz dowodził kawał, przy oddz. Markiewicza a po schwytaniu Sierakowskiego otrzymał rozkaz sformowania oddz. w Wiłkomirskiem. Brał udział w starciach pod Bogożnem i w puszczy Łowickiej, wspólnie z Małeckim pod Łukieniem, następnie we wszystkich potyczkach w pow. Wiłkomirskiem. i Poniewierskiem aż do 28/X. 1864. Był ranny w rękę i głowę. Po powst. wstąpił do wojska francuz, i odbył całą kampanię r. 1870/71. Z armi fran. wystąpił w randze majora i zajął posadę nadleśniczego w Galicji.

(Piorun, Olszański), uczestnictwo w potyczkach: kowieńskie: Medejki 7.05.1863, Sesiki 4.06.1863, (Gedrojcie 24.06.1863)

Powstaniec 1863, więziony w Twierdzy Kijowskiej w tzw. "Skośnej Kaponierze" i stamtąd zesłany na Syberię. Nazwisko umieszczone na tablicy pamiątkowej.

W 1863 - 23 lata, ur. Nowy Dwór, pisarz prywatny wójta gminy Sierpc. Syn Feliksa i Emilii. Poległ w potyczce pod Koziołkiem 16.4.1863 [wg danych Księgi Zgonów par. Ligowo].

Poległ w bitwie pod Koziołkiem (koło Skępego) 16 IV 1863r. Pochowany został w Ligowie przez miejscowego proboszcza - ks. Ignacego Małkiewicza.

pisarz prywatny, zamieszkały w Sierpcu, lat 23

Ściśle współpracował z Ostrzyckim - właścicielem sklepu tytoniowego z Wrocławia zajmującym się przemytem broni.

Zasadzki - Spis Powstańców 1863 r

ppro. (1839) Warszawa

Ur. 1836, miejscowość w 1923: Umeżyż, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-173

podporucznik z oddziału Wróblewskiego, poległ w bitwie w lasach Ossowa dnia 31 Grudnia 1863 roku (Głos Nr. 45).

informacja taka sama jak rekord nr 25100

syn Jakuba, ur. I 829 w Mężeninie w pow. łomżyńskim, szlachcic, zarządca folwarku Dziermieniszki w pow. sejneńskim, własności Magdaleny Mieczkowskiej. Aresztowany w czerwcu 18 6 3 pod zarzutem dostarczania powstańcom żywności i niedoniesienia władzom o pobycie powstańców w okolicy folwarku, a także za posiadanie polskiego munduru wojskowego, został osadzony w więzieniu kowieńskim, gdzie przebył dziesięć miesięcy. II listopada 18 6 3 komisja sądu woj. przy sztabie I dywizji kawaleryjskiej orzekła pozbawienie praw stanu i zesłanie Olszewskiego do „mniej odległych miejsc Syberii" do gub. tobolskiej) na zamieszkanie. Wyrok ten został zmieniony 2 marca 1864 przez wileński tymczasowy audytoriat polowy, który skazał go na zamieszkanie w gub. ołonieckiej pod dozorem policji, również z pozbawieniem praw (według innych źródeł: z zachowaniem praw, ale z konfiskatą majątku). Olszewski wyjechał z Kowna 8 kwietnia 1864, dwa dni później przybył do Wilna, skąd został wysłany „etapami" w dalszą drogę. Od listopada 1864 mieszkał w Pudożu, otrzymywał zapomogę ze skarbu państwa. Na podstawie manifestu z maja 1871 przywrócono mu prawa stanu, zwolniono z dozoru policji i zezwolono na wyjazd z guberni. Powrócił do kraju na początku stycznia 1872 (z paszportem wydanym przez kancelarię gubernatora ołonieckiego w październiku 1871).

26 lat kelnder z Krakowa, 25 listopada 1866 odstawiony w grupie na granicę austriacką z niewoli rosyjskiej

Ur. 1846 Łachodziewiec, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., odznaczenie w 1923r: KW, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-190

z zawodu kuchmistrz, urodził się w t Szczurach pod Raszkowem, w majątku pułkownika Skórzewskiego, dnia 12 października 1827 r., z ojca Józefa, poległego śmiercią walecznych w roku 1831. Nic dziwnego, że w żyłach syna ta sama krew płynęła. Już jako 20-letni młodzienieę należał w r. 1846 do niefortunnej wy prawy kurnickiej, za którą blisko trzy lata był więziony w Poznaniu, Berlinie i Sonnenburgu. Zaledwo uwolniony, zaciągnął się do bratnich szeregów i wziął udział w bitwie pod Miłosławiem. Tu wzięty do nie woli i skazany na trzyletnią służbę wojskową w Głogowie, doszedł do stopnia podoficerskiego, poczem ożenił się i osiadł w Czerniejewie. M r. 1863 nie wahał się ani chwili i poleciwszy opiece Boga żone i troje drobnych dziatek, znów pospieszył na pole walki do oddziału laczanowskiego. Brał udział w potyczkach pod Pyzdrami i Kołem wreszcie pod Ignacewem, dnia 8 maja 1863 r., gdzie znalazł śmierć bohaterską, ugodzony dwoma kulami, jedną pod okiem, drugą w serce. Pogrzebiony w wspólnej mogile w Sępolnie pod Ignacewem

z Gorlic

mężcz. 42 lata w 1868 r., szlachcic płołckiej guberni, zesłany w aresztanckie roty, potem na osadzenie, przebywał w tobolskiej guberni rodziny nie posiadał, żonaty

Sierpień szlachcic województwo

ppor., odzn. Medalem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863

Prowincja Płock szlachcic.

uwięziony w Kownie

ppro. (1843) Warszawa

z Krakowa

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

ur. r. 1841 w Hrubieszowie, jubii. i złot., służył jako szereg, w oddz. Czachowskiego i Ćwieka. Walczył pod Grzybową górą, Stefankowem, Boryją, Jeziorkiem, Bzeczniowem, Hżą, Kowalą, Wirem, Zaklikowem, Biłgorajem, Panasówką, Otroszą, Batorzem, Nowym stawem, Chełmem, Malinówką, Wytyczowem i Gródkiem. Ranny pod Bzeczniowem i Gródkiem.

1839-1897, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.

z Sokala

ur. 1841, urn. 10 IX 1897, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Przez pewien czas (między powstaniem a końcem 1905) mieszkał w Przytulisku Weteranów w Krakowie przy ul. Biskupiej 16. Nie zmarł w Przytulisku.

Drugie imię: Stanisław. Ur. 11.11.1828r., wieś Modła. Oficjalista leśny, zamieszkały Półwsie Zwierzyniec, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był pisarzem lasowym, natomiast w czasie powstania szeregowcem w ułanach. Służył w oddziale Kolbego, był w bitwach pod Suleżysem, Różanem, Zaboklikiem, Żęgnowem, Rydzewem i Prasnyszem. Pod Różanem był ranny w nogę od kuli i trzykrotnie w bok od strzałów pod Prasnyszem. Po powstaniu przez 20 lat służył jako strzelec u Władysława Różyckiego, wydalony 1887r. Deklarację podpisał 07.03.1890r.

z Żywca