Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Czytamy w Głosie Narodu: W podróżach moich po moskiewskich więzieniach, w jednem z nich spotkałem czystą postać nieugiętego bohatera męczennika. W kącie celi nr. 10 więzienia na Ratuszu w Warszawie, na brudnej kupie niegdyś siennika, a obecnie worka z garścią poruszającej się od robactwa sieczki, leżała postać ludzka, okrywająca nagie, chorobą i brudem zżółkłe ciało strzępami byłego paltota. Od czasu do czasu głuchy kaszel ostrzegał przechodzących, że tam ludzka jakaś istota nie mocą swoją się prosi, by jej przechodzeń nie trącał i nie deptał w ciemności. Chorym tym więźniem był 74 letni Sybirak, weteran, z. r. 1863: Franciszek Wiśniewski, rodem z Krakowa. Wzięty do niewoli moskiewskiej w bitwie pod Małą... w Lubelskiem dnia 2 lutego 1864, był dotąd na Sybirze i mimo czterokrotnej, powszechnej amnestyi, pod najróżnorodniejszymi pozorami przetrzymywany bywa po więzieniach. Pod koniec grudnia zeszłego roku dowlókł się do Warszawy, skąd miał nadzieję przedostać się zagranicę i do Krakowa, lecz aresztowany pod zarzutem włóczęgostwa, dostał się do więzienia ponownie. Z przestrzeloną prawą nogą, a lewą stłuczoną, w potrzebie 28 grudnia r. z. zapukał do drzwi celi, by prosić o wyjście. Rozbestwiony dozorca rzucił go na rusztowanie z desek i bił go kluczami. Wiśniewski, jak upadł w kącie, tak leżał bez ruchu, bo nie miał siły, by wyczołgać się na dwór. Przez cztery dni mego pobytu w celi nr. 10 posługiwałem Wiśniewskiemu, przynosząc mu jadło z sieni, wódę do picia i podnosząc go gdy wstać potrzebował. Kołataniem u dozorców i lekarzy dopiąłem tego, że go uznano za chorego i że nakazano przenieść go do lazaretu. W ten sposób rozstaliśmy się dnia 2 bm. Nie widziałem człowieka w większej niedoli i nie spotkałem większej wiary w przyszłość lepszą narodu niż u tego, starością chorobą, głodem, więzieniem trudem i nagością nękanego starca. Opowiada trzeźwo i zwięźle o przejściach swoich, bez rozczulania się nad własną dolą i bez kolorowania. Wiśniewski zasługuje na pomoc i godniejszy schyłek życia.

Proboszcz z Sawina. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Diecezji Lubelskiej.

Z Krakowa, 33 lata, wyrobnik. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Krakowie, za przestępstwo przeciw zarządzeniom publicznym (zapewne w związku z powstaniem). Skazany, z wliczeniem 6-dniowego aresztu na jeszcze 4 dni aresztu w sztokhauzie, zaostrzonego 2-razowym postem.

(Białaczewski herbu Odrowąż), ur. r. 1845 w Warszawie, uczeń szkoły kadeckiej w Petersburgu, służył jako podoficer piechoty w oddz. Zameczka, Jeziorańskiego, Czarkowskiego, Sołowieja i Lutyńskiego. Walczył w guber. Siedleckiej, Lubelskiej, Łomżyńskiej i Grodzieńskiej, pod Siemiatyczami, Węgrowem, Sokołowem, Kosowem, Małkinią, Porębą, Czyżewem, Pułtuskiem i Nagorzewiem. Ranny dwukrotnie, po wyzdrowieniu wywieziony do Irkucka, uciekł z Sybiru. Po powrocie introligator w Cieszynie.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: lubelska, miejsce zsyłki: kostromska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Zm. przed 1919, żona: Józefa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-29

gmina/wieś Puchały Koty, przestępstwo: był w bandzie Szajewskiego, data zarządzenia: 14.03.1865

gmina/wieś Kossaki Wiśniewek, przestępstwo: był w bandzie Wawra, data zarządzenia: 11.03.1865

z Kalisza, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

ppro. (1844) Pyzdry

Ur. 1844 Lisowo, miejscowość w 1923: Pyzdry, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-318

Jan Wiśniewski uczestnik powstania ur w 1833 roku zmarł 29 V 1910.Pochowany na cmentarzu w Iwoniczu

Rypin - Spis Powstańców 1863 r

z Nakwasu pod Brodami

z Warszawy, wieku lat 36, utonął w morzu o 2 mile poniżej Kłajpedy, przy wylądowaniu powstańców na brzeg polski dnia 11 Czerwca 1863 r. (Czas Nr. 147).

gmina/wieś Miastkowo Miastkowo, przestępstwo: wrócił z bandy Wawra, data zarządzenia: 14.03.1865

żonaty, pisarz prywatny, wieś Huta pow. lipnowski. 25.7. wywieziony z Warszawy (nocą) do pułków orenburskich karnych.

Ur. 1846 Licheń, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-132

Uczestniczył w Zjeździe delegatów Stowarzyszeń Weteranów roku 1863. Zjazd odbył się 26 grudnia 1919 roku, w Zamku Królewskim w Warszawie. Został zorganizowany przez „pana Ministra do Spraw Wojskowych Jenerała-porucznika Józefa Leśniewskiego, specjalnie dla delegatów Stowarzyszeń Weteranów r. 1863 ze wszystkich dzielnic Polski i zaproszonych gości ze sfer wojskowych”.

ppro.(1846 Warszawa

poległ w jednej z bitew w 1863 r.

z Krakowa

21 lat, kowal z Krakowa, na zesłaniu przy budowie kolei w guberni tulskiej i orelskiej, w oddziale gen. Sienilnikowa, znanego z ludzkiego traktowania jeńców. 7.11.1866 jeńcy zostali odstawieni na granicę zaboru do Szczakowej i wrócili do domów

uczestnictwo w potyczkach: (sandomierskie: Kunów 17.06.1864 (dostał się do niewoli)

Imiona: Lucyan Józef. Ur. 06.01.1842r., Kraków. Były kupiec, zamieszkały w Krakowie, żonaty, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był praktykantem handlowym, natomiast w czasie powstania był dziesiętnikiem w organizacji. Służył u Langiewicza, Bończy, Chmielińskiego, Zaborowskiego i Iskry. Walczył pod Małogoszczem, Chrobrzem, Grochowiskami, Górami, Karzelowem, Przedborzem i znów pod Małogoszczem gdzie został wzięty do niewoli i skazany na 5 lat do rot aresztanckich w Kazaniu. Był ranny pod Grochowiskami i pod Przedborzem. Deklarację podpisał 16.07.1890r.

Zm. przed 1919, żona: Helena, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-293

gmina/wieś Kossaki Wiśniewek, przestępstwo: był w bandzie Wawra, data zarządzenia: 11.03.1865

ur. r. 1844, stud. szk. realnej, służył jako szeregowiec, podoficer, sierżant, podporucznik i kapitan w oddziałach Kurowskiego, Grekowicza, Denisiewicza, Chmielińskiego i Rębajły. Walczył pod Miechowem, Szklarami, Szycami, Janowem, Rudnikami, Obiechowem, Białą, Przedborzem, Ciernem, Warzynem, Czarucą, Oksą, Kwilinem i Opatowem. Ranny pod Ciernem lekko, a pod Kwilinem (19. paździer. 1863) ciężko od kul i bagnetów. Po powstaniu oficer austryacki, awansowany do stopnia podpułkownika.

Urodzony w 1840 roku w Nowym Sączu. Walczył pod dowództwem Dunajewskiego i Czachowskiego. Brał udział w bitwach pod Magnuszewem, Rybnicą i Jurkowicami, gdzie został kontuzjowany. Był również w partii Hauke-Bossaka i przez niego został mianowany pod kapitanem, z przeznaczeniem do Stopnickiego pułku, jako adiutant. W bitwie pod Miechowem był dwukrotnie ranny.

ur. 1844, powstaniec styczniowy, poch. Kamionka

ur. w Krakowie r. 1842, prakt. handl., pracował jako dziesiętnik w organiz. i służył w oddz. Langiewicza, Bończy, Chmielińskiego, Zaborowskiego i Iskry. Walczył pod Małogoszczą, Chrobrzą, Grochowiskami, Górami, Chorzelami, Przedborzem i powtórnie pod Małogoszczą. Wzięty do niewoli, został skazany na 5 lat do rot areszt, w Kazaniu. Ranny pod Grochowiskami i Przedborzem. Po powrocie kupiec.

Ur. 1840 Nowy-Sącz, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-227

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: 28.07.1863, sandomierskie: 3.09.1863 poległ