Powstanie Styczniowe - uczestnicy

patrz w dodatku w końcu dzieła.

Urodził się na Wołyniu w Zozulińcach wsi położonej w konstantynowskim powiecie, w parę lat po upadku listopadowego powstania. Sprawa Szymona Konarskiego napełniająca patriotami więzienia, szubienice stawiane w Kijowie, męki i wygnanie nie jednego z ludzi szanowanych w rodzicielskim domu, to były pierwsze wrażenia któremi karmiła się dusza dziecięcia; przez całe też życie . gorąca miłość Polski była główną jego namiętnością. Wszedłszy do uniwersytetu w Kijowie, należał tam do nielicznego zrazu grona młodzieży, które cel narodowy za główną podstawę kształcenia się obrało, a które wzrastając ciągle, stanowczy wpływ w końcu na całą młodzież Rusi wywarło. Ukończywszy nauki medyczne w 1858 roku, osiadł jako lekarz na Wolyniu, i umiał w okolicy swojej zjednać miłość i szacunek. Wyjechawszy w rok poźniej za granicę dla dalszego kształcenia się w medycynie i zapobieżenia rozwijaniu się suchot, których zarody czuł w piersiach, wrócił stamtąd z sercem rozgrzaném nadziejami jakie budziła w imię narodowości prowadzona wojna włoska. Nastały wypadki 1861 roku, i szybko po nich rozwijająca się wewnętrzna narodowa organizacja ; oddał się Jan tym pracom wyłącznie, myśląc i marząc już tylko o przyszłej walce. Rozważniejszym co go wstrzymywać chcieli, powtarzał : "Eiada temu, kto daje Ojczyznie pół duszy" Z jego też strony było to oddanie się zupełnie bezinteresowném; chory i stan swój znający doskonale, niczego dla siebie nie chciał, nie szukał - resztki życia i sił oddając tam skąd wierzył że wyjdzie zbawienie ojczyzny. Na pierwszy odgłos wybuchu 1863 roku, choć coraz mocniej chory, pośpieszył do Krakowa, aby się jako lekarz do oddziału powstańczego zaciągnąć - siły go zawiodły, musiał pozostać w Krakowie, gdzie się stał jednym z najezynniejszych członków Rady lekarskiej. Lato całe zeszło mu na opatrywaniu rannych przybywających z pola walki. Z nadejściem jesieni choroba wzmagać się zaczęła, wyjechał więc do Konstantynopola, z wysyłanym tam wtenczas ajentem Rządu narodowego, myśląc, że spędzona na południu zima pozwoli mu na wiosnę wejść do legjonu który w księstwach naddunajskich spodziewano się sformować, przeznaczając go na Ruś. Nadzieje wszystkie zawiodły upadek sprawy, której był całą duszą oddany, strawił resztę sił. W Sierpniu 1864 roku już prawie umierający przybył do Florencji, ostatnie też tygodnie jakie tam spędził były tylko długiém boleśnem konaniem, ale duch jego prawdziwie wyanielał. Widząc zgon bliski i ze ścisłością lekarza oceniając postępy choroby, spokojnie i z uśmiechem patrzał w wieczność, coraz goręcej garnąc się do Boga. Miał koło siebie kilku przyjaciół, a dał mu Pan Bóg, że i niewieście polskie serca znalazły się przy jego łożu. Ostatnie dni były budujące dla wszystkich, pogodą, jasnością, podniesieniem religijném. Parę dni przed skonaniem opatrzony wszystkiemi sakramentami, gdy czuł już ostatnią zbliżającą się chwilę, prosił przytomnych aby głośno modlitwę za konających odmówić chcieli, i powtarzając ją za niemi, z wyrazem modlitwy na ustach ducha Bogu oddał, dnia 17 Pażdziernika 1864 roku w 31 roku życia. Należał do tych ludzi czynnych, a gotowość poświęcenia łączących z zupelném zaprzaniem się siebie, którzy czystością swego ducha opromienili ostatnie nieszczęśliwe usiłowania narodu.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1864 miejsce wysyłki: wileńska, miejsce zsyłki: orenburska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

zesłanie z Litwy na zamieszkanie w Rosji, ukazem z dnia 10/22 grudnia 1865 majątek: Stare Zalesie , pow. bielski został przymusowo sprzedany

szlachcic Witebsk

Zaleski (Zalewski?) Józef, syn Mateusza, ur. ok. 1843, wyrobnik z kaliskiego. Za udział w powstaniu zesłany w 1864 do gub. kazańskiej pod dozór policji. W I870 miał przebywać w Jadryniu, wg opini policyjnej „zachowywał się nieprawomyślnie". W lipcu 1870 został wysłany „etapami" do gub. permskiej. Zona Marianna z Bidowiczów.

oficer w wojsku austriackim w 2 pułku huzarów im cara Mikołaja, wspierał powstańców. w kluczowym momencie wysłał oddział zamiast do Kluzowa (gdzie byli powstańcy) na południe, przez co huzarzy kilka godzin krążyli z niczym, dało to czas powstańcom na ucieczkę.

(1802 - 1886) - poeta, uczestnik powstania

ppor., odzn. Medalem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863

szlachcic, na wygnanie do Syberii, wywieziony z Wilna 17.07.1863. do Syberii

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1861 miejsce wysyłki: wołyńska, miejsce zsyłki: irkucka, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Oskarżony przez grubernatora grodzieńskiego o udział w Powstaniu, wezwany do powrotu do kraju. Pochodzenie: powiat bielski

lat 70, uwięziony w cytadeli warszawskiej, z planowaną przez Moskali zsyłką do Kostromy, 2.12.1863

powstaniec 1863, poch. Warszawa - Powązki Wojskowe

5 listopada 1863 doprowadzony do "przysięgi oczyszczającej" w kościele św. Jana w Wilnie, wraz z 22 innymi uczestnikami "band" powstańczych. Po przysiędze ogłoszono przebaczenie i odprowadzono do miejsca pobytu z "oddaniem na zaufaną porękę"

(Zalewski?) Monach Kapucinskogo ordiena, iz lubelskiej guberni.

dzierżawca Nadycza obok Kulikowa, pracował w organizacja.

z pow. berdyczowskiego gub. kijowskiej. Zesłaniec, przybył do Jadrynia 8 września 1865. Wyjechał 5 grudnia 1866.

poległ pod Dubiczami. Imionospis Stupnickiego podaje, że pod Królowym - Mostem dnia 9go Czerwca 1863 roku. > i

szlachcic

poległ w Królowym Moście 9 czerwca 1863

(zmarł 1876), powstaniec i działacz w 1863/4 r., emigrant

wieku lat 24, student Akademii medycznej w Warszawie, czynny członek organizacyi narodowej, wyszedł z Warszawy z rzemieślnikami, następnie dostał się do oddziału Langiewicza i zginął w bitwie pod Skałą dnia 23 Marca 1863 r.

uczestnictwo w potyczkach: krakowskie: Skała 5.03.1863 poległ

Uczeń Szkoły Farmaceutycznej, w lipcu 1862 r. był setnikiem w okręgu organizacyjnym warszawskim. W początku powstania służył w oddz. Jeziorańskiego Antoniego. Zginął w jednej z bitew Langiewicza, po połączeniu się tegoż z Jeziorańskim, pod Skałą 5.3.1863 r.

uczeń Szkoły Farmaceutycznej, w lipcu 1862 r. był setnikiem w okręgu organizacyjnym warszawskim. W początku powstania służył w oddz. Jeziorańskiego Antoniego. Zginął w jednej z bitew Langiewicza, po połączeniu się tegoż z Jeziorańskim, pod Skałą 5.III.1863

krawiec. Urodzony w 1841 roku w Krakowie. Służył w partii żuawów pod Rochebrunem, oraz pod rozkazami Kurowskiego. Walczył pod Miechowem. Dane te potwierdza: Sprawozdanie Przytuliska uczestników powstania styczniowego (1863/1864) w Krakowie str. 12 — pozycja 39.

Ur. 1842 Kraków, zm. przed 1919, żona: Julia, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: powstaniec, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: XVI-28

Powstaniec 1863, więziony w Twierdzy Kijowskiej w tzw. "Skośnej Kaponierze" i stamtąd zesłany na Syberię. Nazwisko umieszczone na tablicy pamiątkowej.

ze Świecka, wachmistrz kawaleryi w oddziale Wawra. Odznaczał się zawsze szczególną odwagą i męztwem, znany jako dzielny strzelec, zginął pod Dumblem w powiecie Sejneńskim 11 Sierpnia 1863 r. Czas w Nr. 192 podaje tylko nazwisko toż samo i datę śmierci, donosząc, że bezbronnie zamordowany, miał służyć jako szeregowiec w oddziale Beklewskiego.

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: Ossa 10.07.1863

uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Wola Cyrusowa 4.09.1863 poległ

szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Dumblewem 11 sierpnia 1863 r. zamordowany przez Moskali.Ze Świecka, wachmistrz kawalerii w oddziale Wawra. Odznaczał się szczególną odwagą i męstwem. Znany jako dzielny strzelec zginął pod Dumblewem w powiecie sejneńskim 11 sierpnia 1863 r.

31.1.1863 był na zgrupowaniu we dworze w Dyniskach, gdzie włączył się do grupy młodych lwowiaków Edmunda Slaskiego, zdążających do oddziału Jan Czarneckiego.