Powstańcy styczniowi

mężczyzna, 80 lat w 1865r., ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskim okręgu, potem w Omsku, zesłany razem z pięciorgiem dzieci.

szlachcic kowieńskiej prowincji

Syn Pankracego. Mężczyzna, 48 lat w 1865r., ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskim okręgu, potem w Omsku, w 1877r. wyjechał do guberni tambowskiej, kawaler.

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

szlachcic Wilno województwo

Syn Walentego, lat 33, ziemianin kijewskiej gub., zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie. Od 1867r. przebywał w Omsku, w 1870r. wyjechał do gub. jekaterynosławskiej. Kawaler, nie posiadał rodziny.

Dziedzic Sołowijówki pod Berdyczowem, zamordowany przez zburzone chłopstwo 10 maja 1863 r., które naprowadzili zjemi (?) moskiewski na dwór, który zrabowali i jego wraz z żoną i dziećmi zamordowali.

szlachcic z województwa kijowskiego.

Zamężna, 35 lat, z kowieńskiej guberni (Rasim.) Za dostarczanie powstańcom zapasów i koni zesłana do Tomska 24.11.1864

powstaniec, syn Apolinarego, ziemianin z powiatu berdyczowskiego

syn Pawła, były sekretarz gubernialny, mieszkaniec powiatu berdyczowskiego

Szlachcic, zesłany z pozbawieniem praw do osiedlenia się. W 1865r. notowany w Jałutorowsku. Zmarł w 1871r.

mężcz. szlachcic , zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie. Od 1865r. przebywał w Jałutorowsku. Zmarł w 1871r.

Szlachcic.

Mężczyzna, 39 lat w 1868r., mieszczanin guberni mińskiej, zesłany. Od 1864r. przebywał w Tomsku, nie posiadał rodziny, kawaler.

Handlowiec obwód Mińsk.

Syn Pankracego. Mężczyzna, w 1865r. miał 50 lat, ziemianin guberni kowieńskiej, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskim okręgu, potem w Omsku, zesłany razem z rodziną, kawaler.

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

syn Stanisława, syn właściciela ziemskiego powiatu skwirskiego.

syn Stanisława, szlachcic z województwa kijowskiego.

Syn Stanisława. W 1870 roku miał 30 lat. Ziemianin guberni kijowskiej. Warunki zesłania nieznane, od 1866r. przebywał w Tobolsku.

Syn Pankracego. Mężczyzna, w 1865 roku miał 38 lat, ziemianin guberni kowieńskiej, zesłany na osadzenie, przebywał razem z żoną i dzieckiem w tobolskim okręgu, potem w Omsku.

(vel Abramowicz) Juljusz, 32 lat, dzierżawił u hr. Platera folwarki Czernicę i Szlachetczyznę. Jechał do Belmont by zapłacić dzierżawę. W lesie został zatrzymany przez Jelskiego, który rozkazał mu przyłączyć się do partji. Aresztowany przez włościan. Wyrok: zesłany do gub. tobolskiej. Powrócił do kraju w roku 1875.

Mężczyzna, w 1868r. miał 39 lat. Zesłany na osadzenie, od 1864r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na zakup domu, rodziny nie posiadał.

więziony w twierdzy dynaburskiej

duchowny, zesłany na Syberię w związku z wydarzeniami powstańczymi 1863-6 przejeżdżający przez Petersburg

Franciszkanin-Reformata, uczestnik powstania styczniowe skazany na śmierć, wyrok zamieniono na dożywotnie roboty na Syberii

Od 05.07.1875 roku znajdował się pod nadzorem. Uzasadnienie wyroku: za napaść z bronią w ręku w nocy z 10 na 11 stycznia 1863 roku w Płocku. Został pozbawiony wszystkich praw i zesłany na katorgę na 10 lat. Od 10 września 1864 roku pracował w fabryce w Nerczyńsku. 6 lutego 1869 roku przeniesiony do rejonu tunkińskiego. Otrzymywał zasiłek. W styczniu 1876 roku przyznano mu zasiłek w wysokości 6 rubli miesięcznie. Był szlachcicem. 29 października 1883 roku uwolnił się od policyjnego nadzoru i otrzymał możliwość wolnego osiedlenia się.

reformat duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: irkucka, 10 lat katorgi, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Reformat z Płocka. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Diecezji Płockiej.

syn Waleriana, szlachcic

ppor. (1843) Sieradz

Ur. 1843, miejscowość w 1923: Sieradz, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IV-31

służył w oddziale Tołkina, zginął w dniu 1 sierpnia 1863 r. w potyczce pod Gródkiem w pow. bielskim guberni grodzieńskiej.

(Kobieta) Z Buczacza, religii żydowskiej, zamężna, właścicielka domu. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Stanisławowie, za przestępstwo przeciwko zarządzeniom publicznym, skazany na karę pieniężną w kwocie 10 złr. W drodze apelacji przez przez Sąd w Wiedniu w drodze łaski obniżona na 5 złr.

ur. 1827, s. Józefa i Małgorzata Wieworowskiej. W r. 1863 wziął nader czynny udział w organizacji powstańczej wojew. augustowskiego. Po stłumieniu powstania, gdy na głowę jego wysoką naznaczono cenę, uszedł za granicę rozstawionymi końmi wyścigowemi Michała hr. Wołłowicza (żoną i dziećmi na razie opiekowali się p.p. Filipkowscy).

1827-1881, pochodził z województwa augustowskiego. Uczył się najpierw w Sejnach i Suwałkach, później w Warszawie. Ze szkół został wydalony za czytanie nielegalnych książek i udał się do Królewca, gdzie wstąpił na uniwersytet. Działał w sprzysiężeniu przygotowującym wybuch rewolucji w 1846 r. na terenie województwa augustowskiego. Został aresztowany i skazany na 10 lat katorgi. Powrócił do kraju na mocy amnestii po wstąpieniu na tron Aleksandra II. Na zjeździe obywateli 30.01.1863r. w Antonowie namówił białą szlachtę, aby przystąpiła do powstania i tamże został mianowany naczelnikiem cywilnym. Dzierżawił majątek Berżniki koło Sejn. Bardzo czynny udział brał w organizowaniu powstania 1863 roku jako naczelnik powiatu augustowskiego. Przed grożącym mu aresztowaniem uszedł do Niemiec i jako agent Rządu Narodowego w Lipsku i Dreźnie pośredniczył w przesyłce broni. Bawił też jakiś czas w Szwecji, biorąc udział w przygotowaniach oddziału powstańczego w Malmo, który miał być morzem przetransportowany na Żmudź. Po powstaniu działał przeciw polityce rosyjskiej w Konstantynopolu, Raguzie i Sarajewie. We Lwowie uzyskał dyplom inżyniera dróg i mostów. Pracował w Rzeszowie, gdzie zmarł 25.08.1881 r