Powstanie Styczniowe - uczestnicy

[herb=Abdank]Stanisław Grzegorz "Skarbek" Abłamowicz h. Abdank. Ur. 9.5.1844 , pow. nowogródzki[5][7][9], zm. 2.6.1901 Kraków. Syn Piotra, właściciela ziemskiego i Rosiny Dachnowicz Haciskiej[3][4] h. Roch III. (Majątek matki - Peresieka - został skonfiskowany po Powstaniu Listopadowym[15], lecz wrócił w ręce Abłamowiczów). Stryj Stanisława Michał, był rotmistrzem trockim i sędzią granicznym nowogrodzkim, drugi stryj Wincenty - komornik powiatu nowogrodzkiego, podporucznik 17-go pułku kawalerii wojsk polskich, trzeci stryj Ignacy - profesor Uniwersytetu Kijowskiego i Wileńskiego, zaś czwarty Józef - doktor medycyny.[11] Uczeń gimnazjum Nowodworskiego, matura 10.7.1862. Student UJ, 1862/3 Wydział Filozoficzny. [5] Uczestnik powstania. Zesłany do Orenburga na wyspę Ezel z całą rodziną, gdzie przebywał 5 lat. Po powrocie kontynuował naukę na Wydziale Prawa UJ (1870-74), uzyskując tytuł doktora prawa 11.1.1875.[5] Adwokat. Praktykę odbywał u adwokatów Kańskiego, Lisowskiego, Czesnaka.[9] Tłumacz przysięgły języka francuskiego i rosyjskiego. Od 1882 prowadził kancelarię adwokacką w Krakowie przy Małym Rynku nr 1, na I piątrze.[6] Prowadził założenie "Sokoła" krakowskiego.[8] i został wybrany jego wiceprezesem.[9] Mieszkał: Nowa wieś. [2][3][4] Pod koniec życia w Krakowie na ul. Łobzowskiej[9]. Zyskał sławę znakomitego obrońcy i zacnego obywatela.[7] Autor prac literackich z dziedziny prawniczej, m.in rozprawy "o własności literackiej". Żona: Maria Matuszewicz (zm. 1893). Dzieci: * Stanisława Zofia (1876), pianistka * Marianna Róża Dorota (1878) * Piotr Mirosław Kazimierz (1880) * Tadeusz Marian Ignacy (1884) * Adam Marian Mikołaj (1890) * Włodzimierz Wiktor Karol (1891), major, dowódca III Dywizjonu Pociągów Pancernych, uczestnik walk 1919-1921, 3-krotnie odznaczony Virtuti Militari, 4-krotnie Krzyżem Walecznych i in. * Witold Józef Damazy (1893)

[herb=Lubicz]Bronisław Abramowicz, h. {{Lubicz}}. Ur. 1837 Załuchów, pow. kowelski[2], zm. 17.7.1912 Kraków[4] Syn. Macieja i Karoliny Denison Słuchacz Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. W Powstaniu w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza (jego adiutant), ostatecznie w randze kapitana. Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. [2][3] Po powstaniu kontynuował studia w Monachium, Wiedniu (gdzie otrzymał odznaczenie za ogół studiów), następnie pod kierunkiem Edwarda Engerta i Jana Matejki. Rozpoczął samodzielną pracę artystyczną. Wystawiał wiele obrazów treści historycznej, z których największe uznanie zdobyły sobie: „Karol IX przed nocą św. Bartłomieja“, „Uczta Wierzynka“, „Ostatnie chwile Zygmunta Starego“, „Zygmunt August, dyktujący testament". Malował także wiele portretów i obrazów rodzajowych. Otrzymał wielkie premium za obraz: „Napój miłosny". Po wystawieniu „Uczty Wierzynka“, mianowany został honorowym członkiem Towarzystwa sztuk pięknych (Kunst Verein) w Wiedniu. [8][10] Zajmował się także z wielkimi sukcesami konserwacją dzieł malarstwa sakralnego w kościołach krakowskich.[11] Mieszkał przy ul. Grodzkiej nr 9 w Krakowie. Zmarł w przytułku Helclów. Pochowany w kwaterze weteranów na cmentarzu Rakowickim.[1] Żona: Maria Zbyszewska[4], ślub 1868, rodzice: Karol, Józefa Żychlińska Córka: Maria, ur. 1869, zm. 1874[6]