Powstańcy styczniowi

za udział w powstaniu stracony w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.

Odstawny gubernijalny sekretarz emisaryusz, 31 maja 1863 r w obrębie warszawskiej cytadeli powieszony razem z kapelanym Agrypinem Konarskim

zm. 1863., z Wilna powieszony

obywatel z Litwy, powieszony tamże w 1863 r.

zesłanie z Litwy na zamieszkanie w Rosji, ukazem z dnia 10/22 grudnia 1865 majątek: Zuchowicze , pow. nowogrodzki został przymusowo sprzedany

syn Michała, obywatel Austrii

Syn Michała. Mężczyzna. 42 lata, austriacki poddany, zesłany na osadzenie, przebywał w omskim okręgu

ur. ok. 1822, syn chłopa z Biskupic, górnik z Wieliczki, żonaty, 3 córki, powstaniec, sybirak, w 1868 odesłany do Austrii z zakazem wjazdu do Rosji

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

z Wieliczki, górnik, wzięty, znajdował się dłuższy czas w Sandomierza, teraz podobno w Pskowie.

Z Targowicy. Właściciel dóbr, 22 lata. W kwietniu 1864 roku sądzony przez sąd wojenny w Stanisławowie za zbrodnię zaburzenia spokoju publicznego (zapewne za udział w powstaniu). Uwolniony z braku dowodów.

Z Daleszyc. Przed 5 kwietnia 1863 wydalił się podobno do Powstania.

Z Daleszyc. Przed 5 kwietnia 1863 wydalił się podobno do Powstania.

12.11.1863 został "zabrany" w grupie kilku osób z Daleszyc w ramach poboru do Powstania

(ok.1840-?). Pochodził z rodziny szlacheckiej (gub.lubelska). W 1863 r. jako "subiekt felczerski", przebywał w Kielcach, skąd wyszedł do służby medycznej w partii mjr. Hipolita Zawadzkiego(1820–1863). Po porażce oddziału Zawadzkiego pod Szkucinem przez kilka dni leczył rannych i chorych powstańców, a następnie powrócił do Kielc(30.04.63). Po bitwie pod Jeziorkiem (29.10.1863) - gen. mjr Czengery, zezwolił na pozostawienie w pobliskim miasteczku Bodzentyn ciężko rannych powstańców, sankcjonując de facto powstanie lazaretu i zgodził się na skierowanie tutaj lekarza Józefa Orłowskiego (1839-181) i felczera Abrameckiego. W końcowej fazie powstania do lazaretu w Bodzentynie z rozbitych oddziałów przybywali ranni i chorzy powstańcy, wielu z bronią. Przekazywali ją felczerowi do ukrycia, lub przesłania do obozów powstańczych. Prawdopodobnie któryś z nich składając zeznania przed ppłk.Jabłońskim (oficer 25.Smoleńskiego pp) świadomie lub przypadkowo zadenuncjował postępowanie felczera. Abramecki został aresztowany (maj 1864), uwięziony w kieleckim więzieniu, osądzony i zesłany na osiedlenie w Syberii. Zarzucono mu ów 10-dniowy pobyt w oddziale, przyjmowanie broni od rannych powstańców i przekazywanie jej do powstańczych oddziałów.

Szlachcic, lekarz szpitala w Bodzętynie w Lubelskiem (felczer szpitala miejskiego w Lublinie). W 1863 r. był lekarzem w powstańczym oddziale Zawadzkiego. 27 kwietnia 1864 r. decyzją Audytoriatu Polowego skazany na Syberię. W maju 1865 r. przebywał w okręgu jenisejskim, w gminie makłakowskiej.

(ok.1840-?), pochodził z rodziny szlacheckiej (gub.lubelska). W 1863 r. jako,, subiekt felczerski”, przebywał w Kielcach, skąd wyszedł do służby medycznej w partii mjr. Hipolita Zawadzkiego. Po porażce oddziału Zawadzkiego pod Szkucinem przez kilka dni leczył rannych i chorych powstańców, a następnie powrócił do Kielc(30.04.63).W październiku 1863 r. po bitwie pod Jeziorkiem - gen. mjr Czengery, który zezwolił na pozostawienie w miasteczku ciężko rannych powstańców, sankcjonując de facto powstanie lazaretu, zgodził się na skierowanie do Bodzentyna dr. Orłowskiego* i felczera Abrameckiego. W końcowej fazie powstania do lazaretu w Bodzentynie z rozbitych oddziałów przybywali ranni i chorzy powstańcy, wielu z bronią. Przekazywali ją felczerowi do ukrycia, lub przesłania do obozów powstańczych. Prawdopodobnie któryś z nich składając zeznania przed ppłk.Jabłońskim (oficer 25.Smoleńskiego pp)[1] świadomie lub przypadkowo zadenuncjował postępowanie felczera. Abramecki został aresztowany, uwięziony w kieleckim więzieniu, osądzony i zesłany na osiedlenie w Syberii. Zarzucono mu ów 10-dniowy pobyt w oddziale, przyjmowanie broni od rannych powstańców i przekazywanie jej do powstańczych oddziałów.[2]

dziedzic Sołowijówki pod Berdyczowem, zamordowany przez wzburzone chłopstwo w maju 1863.

porucznik z Kijowa, należał do … wojskowej i skazany został na 3 miesiące więzienia

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Józefówka , pow. berdyczowski, dz. 3000.

udział w potyczkach: Ukraina: Sołowijówka 9.05.1863 poległ

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Mecherzyńce Wołoskie , pow. Berdyczowski

emigrant, podczas ostatniego powstania był w Królestwie, Dziennik Poznański nr. 115 podaje tylko, że zmarł 12 maja 1863 r. w Wieruszewie w Wielkim Księstwie Poznańskim, nie podając żadnych szczegółów.

Szlachcianka guberni mohylewskiej (Homel.) 17.3.1864 wyrok za przyrządzanie opatrunków

Pankratow, mężczyzna, 35 lat w 1865r., ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskiej guberni, tobolskim okręgu, potem w Omsku, kawaler.

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

syn Edwarda - właściciela części wsi Sokolec w powiecie berdyczowskim

(1837-1912), artysta malarz, kapitan i adiutant gen. Langiewicza w powstaniu 1863

ur. r. 1887 w Załuchowie pow. Kowelski, służył jako sł. szk. szt. pięknych w Warszawie w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza, ostatecznie w randze kapitana. Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. Po powst. artysta-malarz.

ur. r.1837 Załuchów, pow. Kowelski, służył jako sł.szk.szt.pięknych w Warszawie w oddziałach Zdanowicza i Langiewicza ostatecznie w randze kapitana .Był ranny w bitwie pod Grochowiskami. po powstaniu artysta-malarz.

właściciel części wsi Sokolec w powiecie berdyczowskim

Syn Pankracego. Mężczyzna, w 1865 roku miał 32 lata, ziemianin guberni kowieńskiej, zesłany na osadzenie, przebywał w tobolskim okręgu, potem w Omsku, zajmował się produkcją instrumentów muzycznych, zesłany razem z rodziną, kawaler.

syn Pankracego, szlachcic kowieńskiej prowincji

Syn Pawła. Mężczyzna, 40 lat, ziemianin kijowskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, od 1867 r. przebywał w Omsku, rodziny nie posiadał, kawaler.

Szlachcic z województwa kijowskiego.

Obywatelka mińskiej guberni (Borys.). 16.11.1864 skazana za 4-krotne śpiewanie hymnu narodowego. Zwolniona z więzienia w 1864

Spadkobierca majątku Justynianów w powiecie sejneńskim. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.