Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 761
Strona z 20 < Poprzednia Następna >
Ludomir Dymitrowicz
Ludomir Franciszek Dymitrowicz, ur. 14.8.1844 Jędrzejów, zm. 3.11.1923 Warszawa. Syn Adama Zenona Sylwestra - kwatermistrza miasta Jędrzejowa i Matyldy Pyzowskiej. Miał kilkoro rodzeństwa (m.in. Matylda, Anna, Kazimierz, Anna, Tadeusz). Dziadkowie: Franciszek Borgiasz, nadrachmistrz Wydziału Administracji Komisji Woj. Krakowskiego z Kielc, Faustyna z Lucy, Antoni Pyzowski i Joanna Bylińska. Jako 19-latek zaczął uczyć się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, jednak młodzież odpowiedziała na wezwanie a szkołę zamknięto. Udał się do powstania do obozu w Ojcowie gdzie służył jako wachmistrz w I Dywizjonie kosynierów, w I plutonie pod . Brał udział m.in. w . Po powstaniu kontynuował edukację artystyczną w szkole rysunku (dawna zamknięta SSP) pod okiem. m.in. Marcina Zaleskiego. Po szkole jego działaniami opiekował się Juliusz Kossak, który przyjął go do pracy w Tygodniku Illustrowanym. Pracuje także w Kłosach, organizuje kilka własnych wystaw. Twórca obrazów przedstawiających wnętrza pałaców i kościołów. Artystyczny kierownik sal kopii przy Muzeum Rzemieślniczym w Warszawie. Usiłował podnieść artystycznie pracę rzemieślników przez odpowiednie ich wykształcenie. Od 1870 pedagog w szkołach prywatnych a od 1876 w szkole technicznej kolei warszawsko-wiedeńskiej i in. W roku 1896 wyszedł album jego widoków pt. "Pamiątka z Jasnej Góry w Częstochowie". Odznaczony Krzyżem Walecznych. Żona: Ksawera Frank, syn. Kazimierz. jego, żony i syna znajduje się na Powązkach, kw. 42-5-14
Kazimierz Falkiewicz
Kazimierz Falkiewicz, syn Franciszka, urodził się 4 marca 1840 w Skaryszewie. Jego wujem był ks. Kozłowski, proboszcz w Ruszkowie, potem w Bałtowie, który wielokrotnie wspierał swego siostrzeńca. Po ukończeniu szkół wstąpił do seminarium w Sandomierzu, gdzie był trzy lata. W roku 1863, jako jeden z pierwszych alumnów sandomierskiego seminarium, zrzucił sutannę i poszedł do powstania. Pod komendą Langiewicza, w batalionie Dawidowicza, czynnie uczestniczył w walkach na Świętym Krzyżu, pod Staszowem, pod Stopnicą. Po upadku powstania ukrywał się u księży, wreszcie u swego wuja, ks. Kozłowskiego. Do seminarium wrócić już nie mógł, więc poświęcił się prawu. Ukończył studia, był aplikantem sądu, następnie podsędkiem w Solcu n/ Wisłą, w Opatowie, w Radomiu. Został pisarzem hipoteki w Końskich, na której to posadzie doczekał się emerytury. Zmarł w Końskich 12 maja 1917 r. (AP Radom, zesp. 698). Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Kazimierz Falkiewicz, po przeprowadzonym postępowaniu kwalifikacyjnym, został wprowadzony do IMIENNEGO WYKAZU WETERANÓW POWSTAŃ NARODOWYCH 1831, 1848 i 1863 ROKU (Dz. Personalny Nr 10/1920 poz. 461), należną dożywotnią rentę otrzymywała wdowa - Gabryela z Rychtarskich, która mieszkała w Radomiu. W panteonie powstańców 1863 roku, utworzonym na Cmentarzu Komunalnym POWĄZKI w Warszawie (mur w kw. 13C) umieszczona jest żeliwna tabliczka upamiętniająca weterana Kazimierza Falkiewicza.
Franciszek Cyprian Antoni Gaszyński
Franciszek Cyprian Antoni Gaszyński, h. Jastrzębiec. [1][2] Ur. 16.9.1834 [1][2] Cierno, ob. woj. świętokrzyskie.[8]. Chrztu dokonał wielmożny ks. Józef Moszczyński proboszcz z Mieronic. Zm. 31.8.1900. [1][2][3] Rodzice: Ojciec: Aleksy[8][10] Józef [11] Gaszyński [8] (ur. 17.07.1796 Kije [11], zm. 1872 Cierno [12], 1-v. Franciszka Krodkiewska[10] pułkownik z 1831, w 1811 r brał udział w oblężeniu Modlina, Powstaniec Listopadowy[13], pochowany na cmentarzu w Ciernie[14], syn Norberta i Joanna Tymińskiej[10]). Matka: Barbara Byczkowska,[8] (zm. 1883[14], córka Bartłomieja i Marianny Marcoin[10] pochowana na cmentarzu w Ciernie[14]) - pobrani 1832 w Mieronicach. Rodzeństwo: 1__Hipolit Antoni Gaszyński - ur 1833 Cierno akt nr 31 - zm. 1835 Cierno akt nr 2 2__Hipolit Julian Antoni Gaszyński - ur 1836 Cierno akt nr 19 3__Joachim Józef Antoni Gaszyński - ur 1837 Cierno akt nr 20 4__Pulcheria Aleksandra Barbara Gaszyńska - ur 1838 Cierno akt nr 26 5__Barbara Ambrożyna Marianna Gaszyńska - ur 1840 Cierno akt nr 16 6__Grzegorz Norbert Józef Gaszyński - ur 1842 Cierno akt nr 24 7__Marianna Waleria Justyna Gaszyńska - ur 1844 Cierno akt nr 28 - po mężu Jeżewska [14] zm. 22.07.1897 [14], pochowana na cmentarzu w Ciernie [14] 8__Mieczysław Gaszyński - ur 1858 Cierno akt nr 5 - zm. 15.11.1908 lat 58 [14], pochowany na cmentarzu w Ciernie [14] 9__Antonina Teodora Gaszyńska - ur 1865 Cierno akt nr 40 Uczestnik powstania 1863 [1][2], w gub. kieleckiej.[1] ""[5] Adiutant Kurowskiego[5], "".[5] Po powstaniu zarządca hotelu krakowskiego.[15] Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, Kwatera: N, Rząd: zach, Miejsce: 23 [4] W tym samym grobie są pochowani: -Kazimiera Kryłowska (06.01.1868 - 31.05.1938) [4] - Anna Kryłowska (27.07.1896 - 18.01.1970) [4] - Olga Kryłowska (31.10.1899 - 23.01.1973) [4] Po jego śmierci c.k. sąd w Krakowie poszukiwał w 1904 r. spadkobiercy, Artura Gaszyńskiego, przedsiębiorcy, którego miejsce pobytu w Rosji nie było znane. [6] Żona Jadwiga [3], [7], [9] Teresa [9] Wyżna [3] vel Wydźgów [7] vel Wydźga [9] Dzieci: 1__Kajetan Zdzisław Antoni Gaszyński - ur 1859 Caców par. Cierno,[9] matka Jadwiga Teresa Wydźga [9] 2__Artur Zygmunt Gaszyński - ur 1863 Caców par. Cierno [obecnie woj. świętokrzyskie] [7], matka jego Jadwiga Wydźgów [7]
Zygmunt Gawarecki
Artykuł | Zygmunt Anastazy Gawarecki h. Nałęcz. Ur. 1829 (lub 1827) Borzeń, par. Orszymowo k. Czerwińska nad Wisłą, zm. 8.1911 Winniki. Syn Wincentego Hipolita Gawareckiego i Kasyldy Teodozji Ludwiki Wyszkowskiej. Ukończył Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie[5], w 1849 r. Był właścicielem Borzenia, Gawarca i części Arciszewa. W 1855 r. przebywał na praktyce we Lwowie. Należał do odłamu "Czerwonych". Gdy wybuchło powstanie, został naczelnikiem powiatu brzesko-kujawskiego. Służył w oddziale Raczkowskiego. Brał udział w bitwie pod Ignacewem i Kleczewem, co opisał w krótkim pamiętniku. Aresztowany w Poznaniu, został na podstawie paszportu angielskiego, wysłany do Londynu. Z Londynu udał się do Paryża, gdzie przebywał przez 11 lat. Na emigracji w 1866 r. zgłosił akces do paryskiego stowarzyszenia "Podatkowego Emigracji Polskiej". Z ramienia tego stowarzyszenia udzielał pomocy min. Kamilowi Cyprianowi Norwidowi. W czasie oblężenia Paryża przez Prusaków, był w Gwardii Miejskiej. W 1874 r. powrócił do Polski, jednak nie do swojego majątku. Przybywszy do Galicji zostawał naprzód w dobrach Sieniawskich a potem był administratorem i kasjerem w zakładzie rolniczym w Czernichowie pod Krakowem. Od 1881 pracował we Lwowie w magistracie. Jest autorem wielu artykułów oraz książek rolniczych. Zakupił dom w Winnikach k. Lwowa, gdzie zmarł w 1911. W Nekrologu napisano: "W ostatnich dniach zmarł w Winnikach Zygmunt Gawarecki, weteran z r. 1863/64."[1] W pogrzebie uczestniczyli strzelcy lwowscy.
Strona z 20 < Poprzednia Następna >