Powstanie Styczniowe - uczestnicy

lat 40, pisarz słowacki, z Denisk, skazany na miesiąc więzienia przez c.k. sąd karny za udział w powstaniu, rozprawa toczyła się w j. niemieckim, gdyż obwiniony nie znał j. polskiego, 27.11.1863

Z Dynisk, lat 48, stanu wolnego, pisarz prywatny. W kwietniu 1864 sądzony przez lwowski sąd wojenny, pod zarzutem zbrodni zaburzenia spokojności publicznej. " (zapewne w związku z udziałem w działaniach powstańczych). Skazany na 5 miesięcy więzienia, zaostrzonego 3 razowym postem w każdym tygodniu pierwszego i ostatniego miesiąca czasu kary )po raz trzeci).

ppro. (1839) gm. Suraż

Ur. 1842, zm. przed 1919, żona: Teresa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VI-56

stracony Suwałki 15.2.1864

szeregowy znajdował się w partii i zachęcał włościan do powstania, 3 lutego 1864 r rozstrzelany.

syn Stanisława, szeregowiec Grodzieńskiego batalionu Straży Wewnętrznej, urodzony w gub. Augustowskiej i tymże powiecie. Skazany na mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika Oddziału Augustowskiego z 21-go lipca 1863 roku, pod Nr. 3389. Rozstrzelany w Suwałkach 3-go lutego 1864 roku, za dwukrotną ucieczkę ze służby, wstąpienie do szeregów powstańców i werbunek ludzi do ich oddziału.

Urodził się około 1810 roku w powiecie augustowskim. Był synem Stanisława, pochodzenia włościańskiego albo z drobnej szlachty. Został rozstrzelany 15 lutego 1864 roku za dwukrotną ucieczkę ze służby, wstąpienie do szeregów powstańczych i werbunek ludzi do ich oddziału.

s. Jana lat 36 z maj. Czudowskiego, zesłany do gub. tobolskiej za namowę chłopów przyłączenia się do powstania

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Remiszewa, powiat siedlecki, lat 24. Katolik, kawaler "aresztowany w przebraniu chłopa 10 listopada. Oskarżony o udział w utopieniu Jana Nagrody". W więzieniu od 3 grudnia 1864 r. 10 lutego 1865 r. skazany na rok aresztanckich rot, 17 lutego odesłany do Warszawy. (K-163).

syn Jana, Iz właściciel ziemski kijowskiej guberni

mieszczanin, wywieziony z Wilna 17.07.1863. do Syberii

jednodworzec augustowskiej gub.

mieszkaniec grodzieńskiej gub.

Urodził się r. 1846 w Dolinie, powiatu stryjskiego. Jako 17-letni student lwowskiej szkoły realnej, udał się wraz z kilkunastoma rówieśnikami do powstania, zaciągając się do oddziału Lelewela, następnie do Wierzbickiego. Jako szeregowiec brał udział w bitwach pod Chruśliuą, Połichuą, Kaniowolą i Zyżynem, o których to potyczkach chętnie opowiadając, podkreślał z pewną dumą swe wyszczególnienie, pi“zez powierzenie mu przez czas dłuższy czynności żandarma polowego. Do niedawnych jeszcze czasów, przechowywał z pewnym pietyzmem swą czapkę powstańczą, którą przebiła kula moskiewska na jego głowie. Po upadku powstania, kończył szkołę realną we Lwowie, a na technikę uczęszczał we Lwowie i Wiedniu. Ukończywszy studia techniczne, pracował początkowo jako praktykant techniczny w ministerjum handlu we Wiedniu, następnie jako inżynier przy trasowaniu kolei w Styrji. Jedynem marzeniem ś. p. Michała było wrócić i pracować dla kraju, więc dowiedziawszy się, że właśnie postanowiono budowę kolei Albrechtowskiej, wraca ś. p. Krasowski wraz z kilkoma kolegami, w swe rodzinne strony. Niestety niespodziewany krach w r. 1874 pozbawia między innymi i stanowiska Michała, udaje się zatem bezzwłocznie do Królestwa, gdzie go zaraz przyjęto jako inżyniera przy trasie kolei Iwangrodzko-Dąbrowskiej. Po ukończeniu robót mierniczych, wraca ś. p. Michał Krasowski do kraju, osiada w Tarnowie, z początku jako inżynier prywatny, poczem w r. 1882. mianowano go inżynierem powiatowym, na którem to stanowisku zostaje w Tarnowie aż do r. i907. Od tego to czasu podupadał na zdrowiu, a nie mając jako kawaler przy sobie nikogo z rodziny, przeniósł się już będąc chorym do Stanisławowa, gdzie mimo nadzwyczajnych wysiłków jego brata Stanisława, dyrektora tutejszego szpitala powszechnego, nie udało się niestety dłużej podtrzymać życia chorego. Zmarł 2. stycznia b. r. po ciężkich i długich cierpieniach, na zwapnienie żył, w 62. roku życia. Zmarły był przez całe swe życie wzorem cnót obywatelskich, serdecznym przyjacielem i szczodrym dobrodziejem ludu. Z majątku swego, około 30.000 koron wynoszącego, utworzył nieboszczyk fundację na stypendja swego imienia w pierwszej linii dla krewnych, ewentualnie po połowie dla mieszczan i włościan powiatu tarnowskiego. W żałobnym, bardzo licznym orszaku, zauważało się także deputację Towarzystwa uczestników powstania z r. 1863, a między obcemi osobami: profesora Politechniki lwowskiej Skibińskiego i inspektora inżyniera Kułakowskiego. Spoczął w grobowcu obok swego stryja ś. p. proboszcza i kanonika ks. Jana Krasowskiego. Cześć Jego pamięci! W Stanisławowie, 5. stycznia 1909.

Córka Jana i Augustyny. Mieszkali w Warszawie przy ul. Jasnej, w domu 1364. Pracowała u sióstr Ciecierskich w magazynie krawieckim gdzie szyto koszule dla ochotników, chusty, kokardy, chorągiewki, sztandary. W maju przedostała się do lasów osuchowskich do oddziału Żychlińskiego gdzie był jej narzeczony. Pierwszą bitwę stoczyła z bronią w ręku pod Ossą, następnie pod Brenicą, pod Dąbrową, pod Gołkowem (klęska z której udało jej się ujść). Potem nie udało jej się dogonić oddziału. W zimie pracowała wraz ze swoim narzeczonym Marcelim w tartaku u chłopa Andrzeja Olaska, potem w cukrowni w Józefinie. Tam aresztowana przewieziona do Cytadelii warszawskiej. Na śledztwie nie wydała nikogo. Ukarana 2-miesięcznym aresztem.

Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Zembry Krasusy, lat 39. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Zembrach Krasusach 9 marca 1864 r. "za uczestnictwo w pierwszą noc buntu w napadzie na Łuków". W więzieniu od 17 marca, skazany na roboty w Rosji. 10 kwietnia wysłany do Warszawy. (K-37).

vel Franciszek Utykalski. lat 27, żonaty, dzietny, mający pochodzić ze wschodniej części powiatu radzyńskiego, zmarł 8.4.1863 w szpitalu św. Tadeusza w Łukowie.

1815-l894. 16 gr. 1862 r. władze wojskowe zaaresztowały księdza J. K., prob. z Uhruska, pow. włod., gub. siedl. i wywiozły do fortecy w Zamościu. Na silny protest bpa Szymańskiego Komisja Śledcza w Zamościu uwolniła księdza z tern, aby na każ de wezwanie jej ksiądz J. K. zawsze się przed nią zjawiał. Odpowiedź bpowi nadesłał Urząd Wojn. Oddziału w Lu blinie 22 gr. (3 st.) 1862/3 r. Nr. 5136 ł . Matka księdza J. K., badana przez ks. dziekana W. Świątkowskiego z Opola o szczegóły aresztowania, tak zeznała w tej materji, jak to widać z raportu urzędowego tegoż dziekana do Konsystorza w Janowie z 26 gr. 1862 r. Nr. 86r „oficer, przybyły z 7 kozakami, z których 3 zostawił za wsią, ą 4 miał przy sobie; po odbyciu ścisłej rewizji wszystkich książek i papierów, tudzież wszystkich zakątków domu, oświadczył proboszczowi, aby bieliznę i pościel zechciał zabrać z sobą na czas dłuższy... i wyjechali.” Nlk pow. tomsz., gub. lubi., doniósł do kancelarji gbra lubi. 31 lip. (12 sierp.) 1867 r. Nr. 25, 3 że księdza J. K., prob. z Chodywańca, pow. tomsz., uważa za wątpliwego pod względem prawomyślności politycznej.

Ur. 1842 Włocławek, miejscowość w 1923: Płock, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VII-58

mężcz. 23 lata w 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, wziął zasiłek na kupienie domu, rodziny nie posiadał

ppro. (1845) Szanlawy-Poniaty

syn Jana, szlachcic Grodno województwo

żona Jana prof. szkół real. w Brodach, pracowała w organiz. zwłaszcza w czasie wyprawy na Radziwiłłów Umarła r. 1888.

ppro. (1840) Brańsk

Ur. 1840 Brańsk, miejscowość w 1923: Brańsk, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-115

zm. 1863.07., pod Konstangalią, poległ pod Konstangalią poddoficer 1 kompanii

podoficer z wyprawy Łapińskiego. Poległ w wyprawie z Rumunami pod Kostangalią na Wołosczyznie 13. Lipca 1863. r. (Imionsp. Stup.) Inne źródła podają, że po wyle czeniu się z ran umarł we Wrześniu w Tulczy z tęsknoty za krajem.

informacja taka sama jak rekord nr 24802

podoficer, w utarczce z Rumanami pod Kastangalią na Wołoszczyznie dnia 15. lipca 1864., poległ na placu boju.

uczestnictwo w potyczkach: Rumunia: Kostangalia 15.07.1863 poległ