Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 5955

Strona z 149 < Poprzednia Następna >

priwileg. zwaniia

Zesłaniec, prawd. uczestnik Powstania 1863

Rolnik. Ur. w 1848 roku w Wiatuniu z. Kowieńskiej. Walczył w powstaniu i był ranny. Zesłany do Cesarstwa na osiedlenie a później na Syberię.

ślusarz, uwięziony w Modlinie, przed 20 marca 1863 r. [1]

Tadeusz Kulesza

Syn Jana, kapitana wojsk napoleońskich, i Franciszki z Eopieńskich, ur. w Gostyniu 1843 r., uczęszczał nasam- przód do gimnazyum Ś. Maryi Magdaleny w Poznaniu, następnie w 18-ym roku życia wstąpił do fabryki machin Cegielskiego, chcąc się kształcić w technice. Z pierwszym oddziałem wyszedł w pole i zginął śmiercią walecznych pod Olszową dnia 22 marca 1863 r.

Tadeusz Kulesza

Syn Jana,kapitana wojsk napoleońskich i burmistrza Gostynia - poległ pod Olszową 22 marca 1863 roku, jako podoficer w oddziale Korytowskiego

Tadeusz Kulesza

uczestnik powstania z Gostynia syn Jana, kapitana wojsk napoleońskich i Franciszki z Łopieńskich. Ur. W Gostyniu 1843r. Poległ pod Olszową 22.3.1863 jako podoficer w oddziale Korytowskiego

jednodworzec, uczestnik powstania, notowany: Dukszty

mężcz. 31 lat na 1868 r., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, rodziny nie posiadał

s. Jana i Dominiki z Tyszków (1836–1910) – budowniczy rządowy w Kownie, powstaniec 1863 r., zesłany do Tobolska, a następnie do Irkucka

Handlowiec Wilno woj.

Walery Kulikowski

Ur. 1836, syn Jana i Dominiki Tyszka. wziął czynny udział, jako naczelnik m. Kowna, (którym został z własnej inicjatywy, po schronieniu się Lub. Gadona za granicę). Aresztowany w r. 1863 w zeznaniach swoich okazał wielką przytomność umysłu i gotowość przyjęcia odpowiedzialności na siebie. W r. 1866, po trzyletniem więzieniu skazany został, dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, tylko na osiedlenie do Ancyru na Syberii. W drodze wszakże zapadłszy w Irkucku na szerzący się wśród więźniów tyfus, został zatrzymany w tern mieście i przebywał tu później stale, zyskując i jako człowiek, i jako uzdolniony architekt, ogólne uznanie. W r. 1872, na mocy specjalnego zezwolenia, przybył do Ubawy, dla zawarcia związku z Ewą Huszczówną, która następnie podąża wraz z mężem na Syberję do Nerczyńska, gdzie W. K. otrzymał miejsce budowniczego u bogatego kupca-poszukiwacza złota Bubina. W r. 1876 wracają p.p. Kulikowscy do kraju, ponieważ wszakże wstęp na Litwę był im wzbroniony, — zamieszkali w Kijowie.

mieszkaniec Skały wychodźca polityczny, zaangażowany w ruch polityczny

(...-1863) z Dobczyc, zginął w powstaniu.

Prawnik z Krakowa, lat 22. Na początku lutego zanotowany na liście w obozie w Ojcowie, zakwalifikowany jako kosynier.

rodem z Dobczyc pod Gdowem zginął 17 Lutego 1863 r. pod Miechowem. (Imion.).

rodem z Dobczyc pod Gdowem, poległ pod Miechowem 17. lutego 1863 r.

Student Uniwersytetu Jagiellońskiego, uczestnik bitwy miechowskiej, zginął w walce

Władysław Jan Kuncewicz

s. Tadeusza Waleriana ur. 15.02.1845 r. w maj. Noniszki par. nackiej

duchownogo sana iz augustowskiej gub.

Syn księdza unickiego ze wsi Balli Kościelnej w pow. augustowskim. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

mieszczanin g.Wilno

Z Błozowa, 27 lat, wyrobnik. W I poł. 1864 sądzony przez Sąd Wojenny w Samborze za przestępstwo przeciw zarządzeniom publicznym, zapewne w związku z działaniami powstańczymi. Skazany - areszt śledczy policzony za karę.

uczestnictwo w potyczkach: kowieńskie: Medejki 7.05.1863

z Nielepic (Krzeszowice)

z Krynek, powiat sokólski

zob. Borzun Jan

powstaniec 1863

majster szewski, ur. 4.05.1844 w Krzeszowice, zam. Kraków, Dolne Młyny 7, żonaty, dzieci: Aleksandra (15 lat), Maksymilian (11 lat), Gustaw (5 lat), wyznanie rzymskokatolickie, przed powstaniem uczeń szewski, od marca 1863 oddział Rudowskiego, w bitwie w lasach opoczyńskich major Bezkisztin (oddział trwał około 2 miesięcy), aresztowany przez Rosjan w Szczekarzewicach, sądzony we Włodzimierzu nad Klaźmą 29 [..] (wyrok 3 lata rot roboczych w Guberni Orłowskiej), po 1 [?] roku odstawiony do Maczek, powołuje się na Boguckiego (który był razem z nim w rotach roboczych) oraz na radcę miejskiego Jana Kwiatkowskiego, wpisowe 1 złr, składka 3 złr, podpisano w Krakowie 25.11.1895, deklaracja członka czynnego

ur. w Krzeszowicach, szewc, służył jako szeregowiec w oddziale Rudowskiego, był w niewoli

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Zm. przed 1919, żona: Małgorzata, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: V-50

ur. r. 1844 w Krzeszowicach, szewc, służył jako szereg, w oddz. Rudowskiego. Wzięty do niewoli, został zasądzony na lat 3 do rot aresztandzkich w gub. Orłowskiej.

Ur. 4.5.1844 Krzeszowice[6], zm. 2.6.1899 Kraków[1][2] Dolne Młyny 7[6]. Syn Andrzej i Franciszki Noworyta. Przed powstaniem uczeń szewski.[6] Powstaniec styczniowy[1] Od marca 1863 oddział Rudowskiego[7][8] w bitwie w lasach opoczyńskich major Bezkisztin (oddział trwał około 2 miesięcy), aresztowany przez Rosjan w Szczekarzewicach, sądzony we Włodzimierzu nad Klaźmą 29 (...)[7] (wyrok 3 lata rot roboczych w Guberni Orłowskiej)[7][8]. O jego zwolnienie starał się ks. Ruczka.[10][11] Po 1 [?] roku odstawiony do Maczek.[6] Stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szeregowy[7]. Po powstaniu majster szewski. W deklaracji członka czynnego Towarzystwa Weteranów z dn. 25.11.1895 (wpisowe 1złr, składka 3 złr) powoływał się na Boguckiego (który był razem z nim w rotach roboczych) oraz na radcę miejskiego Jana Kwiatkowskiego. [6] Liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: V-50[7] Zmarł w wieku 55 lat[1][2] z powodu gruźlicy płuc.[2] Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w zbiorowej mogile, kwatera C.[4] Żona - Małgorzata Płaczek[2] (zm. po 1919) Dzieci: * Stanisław, zm. 1881 Kraków, lat 6 [5] * Aleksandra Maria, ur, 18.12.1881 Olszanica par. Zwierzyniec, ślub 1905 Skawina, (mąż Zygmunt Schafer, syn Jana i Marii Przybylskiej)[3] * Maksymilian, ur. ok. 1886 * Gustaw, ur. ok. 1892

Więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Klimki, pow. łukowski, lat 44. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Klimkach 21 grudnia 1864 r. "za kontakty z Brzóską". W więzieniu od 28 grudnia 1864 r. 27 stycznia 1865 r. skazany na 3 lata aresztanckich rot. 1 lutego odesłany do Warszawy. (K-172).

Ze Lwowa. Ogrodnik, stanu wolnego, 21 lat. W kwietniu 1864 roku skazany przez sąd wojenny w Złoczowie na 1 miesiąc więzienia za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej (zapewne za udział w powstaniu).

z Krakowa, 23 lata, obrz.łac. stanu wolnego, czeladnik rzeźnicki. W 1864/5 sądzony przez Sąd Wojenny w Krakowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, zapewne w związku z wydarzeniami powstańczymi. Skazany na 6 miesięcy aresztu.

ur. 1819 r. Za kazanie, które ksiądz. J. K., prob. z Dzierążni, pow. tomsz., gub. lubi., wygłosił z ambony w Rodecznicy, a w którem użył „podburzających” wyrażeń, bardzo podniecających słucha cza przeciw rządowi rosyjskiemu, władze wojskowe aresztowały go 26 paźdz. 1864 r., na zasadzie zaś konfirmacji nmka Kr. P. z 5 (17) paźdz. 1864 r., a wniosku Audytorjatu Polowego Nr. 2444 4 zapadło orzeczenie: księdza J. K., zaliczywszy mu na poczet kary czas więzienia, któ ry odsiedział do sprawy, zatrzymać jeszcze przez 6 miesięcy w kazamatach fortecy w Dęblinie, a potem nad jego czynnościami i postępowaniem pilnie czuwać.

Strona z 149 < Poprzednia Następna >