Powstanie Styczniowe - uczestnicy

stracony Traszkuny 18.9.1863

15 sierpnia 1863 ujęty przez Austriaków (wraz 12 innymi), gdy po boju pod Czernichowem cofnął się do Galicji oddział pułkownika Tetery. Rozprawa ostateczna odbyła się 22 października w Krakowie. Oskarżono ich z paragrafu 66, - tj zbrodnia naruszenia spokojności publicznej. Został skazany na 14 dni aresztu.

Niepriwilegirowannogo sosłowiia

Marjanin z Miłosławia. Wymieniony w spisie uwięzionych lub wywiezionych na Sybir z Diecezji Augustowskiej.

więziony w twierdzy dynaburskiej

syn Jana, szlachcic z województwa kijowskiego.

Syn Jana i Franciszki Paszkowskiej. Ze Lwowa. Zmarł 11.9.1863 w szpitalu w Szczebrzeszynie. Zapewne powstaniec z oddz. Borelowskiego w wyniku ran odniesionych 3.9 pod Panasówką. Lat 23

Handlowiec

( ok. 1830 - 1902 Bochnia) - weteran Powstania Styczniowego [1] "właściciel dóbr, dyrektor powiatowej Kasy Oszczędności, major wojsk polskich i dowódca oddziału powstańczego w r. 1863 zmarł w Bochni w 72 roku życia" [1] Urodzony: - wg [Kozłowski E., (oprac) Zapomniane Wspomnienia...] - 1838 r Poremba - wg [Białynia-Chołodecki J., Pamiętnik powstania styczniowego...] - 1838 r. Poremba - wg [Maliszewski Jerzy, Powstanie Styczniowe, Notatki biograficzne uczestników..., Warszawa, 1932] - 1837 r Wg ksiąg metrykalnych - jest akt ur 1832 r Poremba Spytkowska - Andrzej Walerian Łopacki , syn Jana Łopackiego i Agnieszki Gostkowskiej [3] Wg [Dzienniki personalne i Roczniki Oficerskie WP 1921-24] jego żona to Aniela. Jest akt ślubu 1896 r Bochnia akt nr 25 - on: Andrzej Łopacki , syn Jana Łopackiego i Agnieszki Grotkowskiej; ona: Aniela Smidowicz córka Ignacego Smidowicza i Konstancji Nawrowskiej. [4] Pochowany w Bochni, grób nadal (2023 r) istnieje. [2]

wieku lat 19, włościanin z powiatu Marjampolskiego, gminy Leśnictwo, służył w oddziale , brał udział w bitwie pod Balbieżyszkami, Otitą i Staciszkami, w tej ostatniej zginął.

informacja taka sama jak rekord nr 24915

urzędnik K. S. należący do organizacyi był więziony w Cytadeli, po wyjściu z której życie zakończył.

12.11.1863 został "zabrany" w grupie kilku osób z Daleszyc w ramach poboru do Powstania

Ur. 1839 Daleszyce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-187

syn Kazimierza "jednodworzec", pow. Oszmiańskiego. Skazany na mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika m. Oszmiany. Rozstrzelany w m. Olszanach 6 listopada 1863 r., za przebywanie w oddziale powstańczym, wojenne działania w nim z orężem w ręku przeciw wojskom, a po rozbiciu się oddziału, odłączenie się z kilkoma powstańcami i wzięcie udziału z nimi w powieszeniu odnodworca Jana Nosewicza.

lat 24, brat Bartłomieja, poległ wraz z bratem pod Staciszkami.

Ożeniony z Marią Adamowicz – mieli 3 dzieci: Jan, Józef, Anna. Powstaniec. Zmarł w miejscowości Barysz koło Buczacza.

z Brykonia, 16 I, ob. łac., stanu wolnego, służący, sądzony przez c.k. Sąd w Złoczowie, za przestępstwa przeciw zarządzeniom publicznym, §. 569. wojsk. k. k., uznany za niewinnego.—

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: besarabska, miejsce zsyłki: penzeńska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

gmina/wieś Miastkowo Łuby Kurki, przestępstwo: był w bandzie Dąbkowskiego, data zarządzenia: 14.03.1865

gospodarz rolnik z Srewnicy, poległ w utarczce z Moskwą pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863 r.

gospodarz, rolnik ze Srewnicy, poległ w utarczce z Moskwą pod Żyżynem 8 sierpnia 1863 r.

z Srewnicy, poległ w bitwie pod Żyżynem dnia 12 Sierp. 1863 r. (Cz. Nr. 247).

s. Dominika ur. 10.06.1834 r. w ok. Jurele, wysłany do gub. samarskiej

Urodzony ok. 1819 prawdopodobnie w Osowcu k. Rzeczycy na Mińszczyźnie, w rodzinie ziemiańskiej herbu Lubicz, wywodzącej się z nowogródzkiego, jako najmłodszy z trzech synów Józefiny z Bonczewskich i Jana Lubiczankowskiego (ur. ok. 1772, zm. po 1833, doktora filozofii, dyrektora gimnazjów kolejno w Mohylewie, Mozyrzu i Nowogródku, członka Komisji Likwidacyjnej Uniwersytetu Wileńskiego Po ukończeniu gimnazjum w Mińsku, Bronisław podjął w 1837 studia w Akademii Medyko—Chirurgicznej w Wilnie, gdzie włączy! się w działalność tajnego Towarzystwa Demokratycznego kierowanego przez Franciszka Sawicza, które związane było z organizacją tworzoną przez Szymona Konarskiego. W maju 1840 został aresztowany i osadzony na blisko dwa lata w więzieniu. Po zwolnieniu, w listopadzie 1841, podjął w kwietniu następnego roku przerwane studia medyczne - ale już na uniwersytecie charkowskim, który ukończy! w 1845. W końcu lat czterdziestych rozpoczął praktykę lekarską, prawdopodobnie w Mińsku, gdzie poślubi! Leonildę z Sołtanów. W Mińsku przyszło na świat ich sześcioro dzieci. Bronisław pracował jako starszy lekarz w szpitalu miejskim i w zakładzie dobroczynności. Po wybuchu powstania, za przynależność do organizacji, został 15 lutego I 86 3 aresztowany, a następnie oddany pod dozór policji w miejscu zamieszkania. Jednakże w lipcu 1863, jako osoba „nieprawomyślna pod względem politycznym", został przewieziony wraz z rodziną do Wilna i z rozkazu Murawiowa zesłany na zamieszkanie pod dozorem policji w jednym z oddalonych powiatów guberni ołonieckiej. Zamieszkał wraz z rodziną w Ołońcu, gdzie jego dom stał się ośrodkiem życia towarzyskiego 1 kulturalnego wygnańców. W 1871 został zwolniony z dozoru policji. Już wcześniej podejmował różnorodne funkcje związane z zawodem lekarza, znajdując ogromne uznanie miejscowej ludności. Nie ominęły go jednak osobiste tragedie: śmierć czterech córek i pożar domu w Ołońcu. Po nieudanych próbach wyjazdu z guberni został lekarzem powiatowym — najpierw w Ołońcu, później w Łodejnym Polu. Zmarł w lipcu 1880 w Łodejnym Polu i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Miał dwóch braci: Ottona, ur. ok. 1804, zm. przed 1869, lekarza, i Edwarda Józefa, ur. ok. 18l7.

Ur. 1845 Borków, miejscowość w 1923: Kielce, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VIII-95

żołnierz Langiewicza. Ranny w bitwie dn. 24.II.1863 r. pod Małogoszczem, uwięziony, po 5 latach zesłania powrócił. Wprowadzony do Imiennego Wykazu Weteranów Powstań Narodowych i odznaczony Medalem Niepodległości.

Towarzysz broni Ludwika Jurkowskiego z czego złożył pisemne, poświadczone notarialnie oświadczenie w 1929r. Walczył prawd. pod Langiewiczem w okolicach Miechowa i na terenie kielecczyzny.

ppro. (1845) Kielce

ppor., odzn. Medalem Niepodległości za udział w Powstaniu 1863

Syn Hipolita i Jadwigi Łempicki, brat . Naczelnik powiatowy w rządzie powstańczym

Ur. 1845 W dokumencie z 7.1.1925 zanotowany jako Weteran Powstania Styczniowego, zamieszkały na terenie PKU Kielce i pobierający zaopatrzenie. Mieszkał: Kielce

1834-1904. 1. Jen. pic. na Kr. P. 10 (22) czrw. 1865 r. Nr. 9593 5 poinformował dra gł. kom. rz. spr. w. i d., że ksiądz J. Ł., profesor seminarjum diecezjalnego w Janowie na Podlasiu, utrzymywał znajomość z ks. Pawłem Krajewskim, należącym do narodowego rządu, z jego siostrą, a także z byłym w Janowie Podlaskim burmistrzem Skólskim, bardzo podejrzanym w sprawach politycznych. 2. Tenże jen. pic. 28 kw. (10 maja) 1866 r. Nr. 15143 (9288) 6 doniósł do dra gł. tejże komisji, że ksiądz J. Ł., w kościele w Janowie Podlaskim wypowiedział kazanie, z aluzją o rzekomych cierpieniach i prześladowaniach rzymsko-katolickiej religji. Ponieważ jednak gbr siedl. wydał łagodniejszą opinję o tem kazaniu, przeto w. jen. gbr nie naznaczył w tym wypadku żadnej kary.