Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 5955

Strona z 149 < Poprzednia Następna >

Tomasz Malarecki

(ok. 1840-?), syn Ignacego i prawdopodobnie Marianny z Sadkowskich. Decyzją (z 7/19.09.1863) naczelnika wojennego oddziału radomskiego, za "udział w szajce, skąd wzięty do niewoli" został wcielony do wojska rosyjskiego. Ujęty w wykazie A. Gajerskiego jako aresztowany i przebywający "w Rosji"

Szymon Małaszewski

syn Jana, szeregowiec 1-go batalionu Strzelców. Skazany na mocy konfirmacji Wojennego Naczelnika Ponie-wieża i powiatu, generał-majora Pachomowa. Rozstrzelany w Poniewieżu 11 -go listopada 1863 r., za ucieczkę ze służby, przebywanie w oddziale powstańczym, usiłowanie. zabicia jednego włościanina i zadanie mu szablą rany w głowę.

powstaniec, schwytany prze Rosjan w lutym 1863

22 lata kotlarz ze Lwowa, na zesłaniu przy budowie kolei w guberni tulskiej i orelskiej, w oddziale gen. Sienilnikowa, znanego z ludzkiego traktowania jeńców. 7.11.1866 jeńcy zostali odstawieni na granicę zaboru do Szczakowej i wrócili do domów

Zesłaniec. Prawd powstaniec styczniowy. 1866 została mu przesłana kwota 5 rubli

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Parobek z Chorzelowa z posiadłości Tarnowskich, który współpracował z właścicielem w kwestii zaopatrzenia oddziałów Dionizego Czachowskiego

s. Macieja lat 43, zesłany na katorgę w kopalniach bezterminowo pozbawiony stopnia wojskowego

s. Dominika lat 21 z ok. Talmonty – zesłany na 3 lata rot areszt. w Kałudze

Żołnierz sofijskiego pułku pochodzący ze wsi Warposzyny v. Warnoginy kalwaryjskiego powiatu gminy Dobkiszki. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Lat 18, uczeń kowalski z Zagórza Olkuskiego, zbiegł w roku 1863, możliwe że w związku z powstaniem

Mieszkaniec Warszawy, uczestnik organizacji "żandarmów-sztyletników", przykładając ale nie organizując wyroków. Z wyroku Audytoriatu Polowego skazany na 5 lat w rotach aresztanckich.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Teofil Malinowski

Ur. 23.4.1837 Jasło, zm. 6.2.1892 Złoczów. Syn Józefa i Joanny Laskowskiej. Gimnazjum w Przemyślu, 1859 matura, Seminarium duchowne w Przemyślu i Tarnowie. 1862-69 student UJ - Wydział Filozoficzny (z przerwą 1865-68). Brał udział w bitwie miechowskiej. 6.11.1869 uzyskał uprawnienia do nauczania języka łacińskiego i greckiego w gimnazjum niższym z językiem wykładowym polskim. 31.5.1876 - podobne prawo w gimnazjum wyższym. 1870 - 79 dyrektor gimnazjum w Wadowicach. Dodatkowo uczył kaligrafii. Kurator Fundacji Mikołaja Kopernika. Profesor IV Wyższego Gimnazjum we Lwowie. Od 1882 dyrektor gimnazjum w Złoczowie. Uważany za ojca i przyjaciela uczącej się młodzieży. Członek Rady Okręgowej Szkolnej. Żona: Amelia Moese (c- Jana i Amalii Rosner), Syn: Tadeusz Marian ur. 28.9.1879 Lwów, studen prawa UJ.

Wojciech Malinowski

Urodzony, zamieszkały i zmarły we wsi Błonie obecnie Wyszonki Błonie na Podlasiu, gmina Klukowo. Poszedł do powstania Styczniowego z 4 kolegami również ze wsi Błonie: 1. Andrzej Dobrowolski 2. Aleksander Drzewiecki 3. Aleksander Świątkowski 4. Stanisław Fiedorczuk Walczyli w oddziale pułkownika Zameczka. Wszyscy szczęśliwie powrócili do domów.

Jan Maliszew-ski

gmina/wieś Chlebiotki Krzewo Nowe, przestępstwo: wrócił z bandy, data zarządzenia: 14.03.1865

Jan Maliszewski

gmina/wieś Chlebiotki Maliszewo, przestępstwo: był w bandzie Skarżyńskiego, data zarządzenia: 14.03.1865

Kajetan Maliszewśki

urzędnik. Urodzony w 1843 roku w Warszawie, syn Jana Ludwika, oficera powstania 1831 roku— w 13 pułku piechoty linjowej i kawalera orderu „virtuti militari*. Walczył w oddziale Jurkowskiego. Kilkakrotnie ranny piką kozacką i cięty w głowę. Ukrywał się u swego wuja w Turzy Małej i w ten sposób uniknął kary ze strony władz moskiewskich.

z ok. Tietiańce par. olkienickiej

mieszczanin Wileńskiej guberni

z Woli Korytnickiej, ur.1826r. Ławnik z Węgrowa, za współpracę w 1863r. z powstańcami aresztowany w 1869r. zwolniony z braku dowodów winy. Zmarł w 1909r. w Woli Korytnickiej.

Konstanty Rudolf Małkowski

Ur. 1848, syn Ludwika Augustyna i Antoniny Wojciechowskiej. Wg biografii jego syna Andrzeja (twórcy skautingu) jako 15,16-latek brał udział w powstaniu. Po powstaniu jego ojciec miał mieć skonfiskowany (czy może raczej przymusowo zlicytowany majątek - którym, jeśli wiadomości są prawdziwe, mogły być Giżyce, nabyte w 1853 roku i pozbyte na rzecz Trębek w latach 60-tych). Ożeniony w 1881 z Heleną Michaliną Eleonorą Wertheim (mieli jednego syna Jana zmarłego niedługo po porodzie), oraz po raz drugi 27.10.1886 w Warszawie z Heleną Zachert (c. barona Adolfa, również ponoć związanego z powstaniem), z którą miał 4 dzieci: Jadwigę Marię Konstancję, Andrzeja Juliusza, Kazimierza Konstantego i Mariusza.

mieszkaniec wileńskiej guberni

syn Jana, Rolnik

Józef Małowiejski

uczestnictwo w potyczkach: (płockie: Stok 5. 5 1863) Mancewicz Jan, (mohylewskie: Niższa Toszczyca 8.05.1863 n.)

syn Aleksandra, wydalony ze służby chorąży byłej bateryjnej Nr. 1, baterji 3, "Swodnej" Artyleryjskiej Brygady. Skazany na mocy konfirmacji Dowódcy Wojsk gub. Mohylowskiej, Orszaku Jego Wysokości generał-majora Księcia Jaszwila z dn. 5 czerwca 1863 roku, pod Nr. 14. Rozstrzelany w mieście gub. Mohylowie 6 czerwca 1863 roku, za ucieczkę ze służby, wstąpienie do szeregów powstańców, złożenie przysięgi wierności rządowi rewolucyjnemu i tem samem zdradę obowiązku służby i złamanie przysięgi swemu prawowitemu cesarzowi.

stracony Mochylew 18.6.1863

Tabliczka pamiątkowa na pomniku poświęconym powstańcom we Lwowie - Łyczaków, kw. 40

Z Nowej Góry w krzeszowickim, powstaniec

z Nowej Góry. Leczył się w szpitalu w Krzeszowicach. W dzienniku chorych zapisano: Conjunctivitis gonorrhoica.

Ze wsi Młynarze był w żandarmerii powstańczej - skazany na 20 lat katorżniczych robót w kopalniach na Syberii

Mieszkaniec miejsc. Górno w gminie Krajno. 27 lat. Syn Stanisława i Marianny( oboje już nie żyli). "W miesiącu listopadzie 1863 wyszedł do band powstańczych; miał być aresztowany koło Radomia. Bezżenny, służący we dworze Górno".

Ze Lwowa. Kupczyk, 18 lat stanu wolnego. W kwietniu 1864 roku skazany przez sąd wojenny w Przemyślu na 4 tygodnie więzienia za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej (zapewne za udział w powstaniu).

Julian Mańkowski

[herb=Jastrzębiec]Julian Mańkowski h. {{Jastrzębiec}}. ur. 1813, zm. 7.1890 Sokal[4]. Syn Stanisława i Barbary Terleckiej. Miał barci: Jana, Józefa i Ignacego. Powstaniec listopadowy. Walczył pod Ostrołęką, gdzie otrzymał ciężką ranę. Ocalił życie generałowi Kamińskiemu. Otrzymał dyplom honorowego uznania od generała Dwernickiego.[1] W 1855 pracował jako chirurg miejski w Sokalu[2] Był czytelnikiem Biblioteki Poturzyckiej.[7] W czasie Powstania Styczniowego poświęcił "cały swój majątek" na rzecz wspierania Powstania. Wyprawił do boju boju dwóch synów, z których jeden zginął w oddziale Leszka Wiśniowskiego.[1] Leczył rannych powstańców w szpitalu sokalskim u oo. Bernardynów. Po powstaniu dalej był lekarzem i chirurgiem miejskim w Sokalu. Zmarł w Sokalu i tam został pochowany w pobliżu Kopca Powstańców.[1][4] Żona: Józefa Richter Dzieci: 1. Wacław (ok. 1844, zm. 1847) [6] 2. Teodor (1845) [5] 3. Kazimiera (1847) [5] 4. Włodzimierz Władysław (1849, sekretarz rady Sądu Krajowego, poch. Łyczaków, żona Jadwiga Łozińska, syn: Tadeusz, prawnik, historyk, muzealnik, m.in. dyr. zbiorów wawelskich) [5] 5. Bolesław Ferdynand (1853, żona: Leonia Maria Szyszkowska) [5]

zesłanie z Litwy na zamieszkanie w Rosji, ukazem z dnia 10/22 grudnia 1865 majątek: Leśno , pow. reżycki został przymusowo sprzedany

Daniel Marcinkiewicz

Syn Jana, (Marcinkowicz), mężcz. 20 lat na 1868 r., ziemianin kowieńskiej guberni, zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1864 r. przebywał w Omsku, w 1866 r. wyjechał w Siemipałatinsk, kopista (pismowodstwo), rodziny nie posiadał, kawaler

Daniel Marcinkiewicz

(Marcinkowicz), Syn Jana, szlachcic kowieńskiej prowincji

Jan Marcinkiewicz

Ur. Majdan 04.05.1841r., rymarz zamieszkały w Rzeszowie przy ul. Bernardyńskiej 329, żonaty, 5 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem rymarskim, natomiast w powstaniu szeregowcem. Walczył w oddziale Waligórskiego przy przejściu granicy złapany przez wojsko Austriaków. Powołuje się na Józefa Buczka i Antoniego Opolskiego z Rzeszowa. Deklarację podpisał 24.07.1891r.

Strona z 149 < Poprzednia Następna >