Powstanie Styczniowe - uczestnicy

W Usolu między 1866-68 - właściciel dóbr z Wołynia, znakomitej popularności i zacności. Należał do Zarządu Towarzystwem Usolskiem. Żona jego, Solańska z domu, była pociągniętą pod śledztwo i sąd, będąc już w Usolu, za sprawy krajowe. Aresztowana była w domu, tak że w jej sieniach stal żołnierz i wszędzie jej towarzyszył. Ukaz Wierzbołowski przewrócił jej sprawę. Mieszkali potem w Irkucku, w Tobolsku. Stąd przewieziony do guberni Astrachańskiej, potem do Chersońskiej, obecnie w Odessie.

uczestnictwo w potyczkach: Ukraina: Bułaj 15.05.1863 dostał się do niewoli

(niektóre źródła wymieniają imię Stanisław) (1840 - - 1891) - oficer austriacki. W 1863 służył jako dowódca kompanii w partii Żalplachty, następnie Borelowskiego. Po powstaniu był więziony we Lwowie. Po zwolnieniu osiadł na Węgrzech, gdzie pracował jako inżynier kolejowy. Zmarł w Koloszwarze w kwietniu

Komisarz miejski w Podgórzu, ur. Młynne pow. Limanowa 09.04.1839r., zamieszkały w Podgórzu, wdowiec, syn Adam lat 22 przemysłowiec, córka Zofia lat 18 panna, córka Maria lat 10 uczennica, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był w praktyce gospodarczej, natomiast w powstaniu walczył jako szeregowiec strzelców. Służył w oddziale Langiewicza, brał udział w bitwie pod Chrobrzem i Grochowiskami. Deklarację podpisał 03.12.1890r.

ur. w Młynnem r. 1839. Przed powstaniem, prakt. gospodar. służył w powst. jako szereg, strzelców pod Kurowskim i Langiewiczem. Walczył pod Miechowem, Chrobrzem i Grochowiskami.

Biliński (Bieliński?) Tytus, w Jadryniu od 13 marca 1866

szlachcic Podole

ur 1844 Czernielów Ruski, powstaniec styczniowy, dr. [1]W chwili wybuchu powstania uczęszczał do kl. VIII gimnazjum tarnopolskiego. Wystąpił z zakładu w kwietniu i brał udział w organizaji, w której był używany przeważnie jako kuryer do przewożenia depesz do Lwowa i rozmaitych miejscowości na Podolu. Wstąpił do formującego się oddziału jazdy wołyńskiej Edmunda Rożyckiego a przeznaczony do oddziałów w Horodyszczu odbywał ćwiczenia przez czas dłuższy. Po wprowadzeniu stanu oblężenia przeszedł do formującego się oddziału hr. Gołuchowskiego. Po powstaniu wstąpił do notariatu i pełnił urząd notariusza w Tarnopolu . [1]

( - ) - Powstaniec Styczniowy,"włościanin litewski, nie umiejący nawet po polsku. Po wybuchu powstania chodził Bilis od wsi do wsi, przemawiał do ludu litewskiego, w imię wiary katolickiej i łącznych dziejów z Polską. W krótkim czasie zebrał 70 zbrojnych wieśniaków, uformował z nich oddział piechoty, Łączył się z innymi oddziałami, lub na własną działał rękę. Miał ogromną powagę wśród ludu, godził powaśnionych, sądził różne sprawy, w obozie przestrzegał moralności, karność utrzymywał wzorową. Z moskalami buł się Bilis pod Wormianami i gdzieindziej, wszędzie czyniąc zręczne zasadzki. W lesie białożoryskim natarł na dragonów i kozaków i dziewięciu położył trupem. W sierpniu pod Manżdami zabił w zasadzce 20 żołnierzy carskich, nie utraciwszy ani jednego powstańca. We wrześniu oddział jego liczył 150 ludzi piechoty i 20 kawaleryi. Gdy jesień nastała, moskale ze wszystkich stron otaczali Bilisa, chcąc na nim srogo się zemścić. Dnia 27-go listopada 1863 roku napadli na jego wieś rodzinną Białożoryszki - wieśspalili, zabrawszy całe mienie braci Bilisa, a wszystkich jego krewnych wysłali na Sybir. Mimo tego Bilis nie ustępował, w Szawalanach zabrał moskalom magazyny z żywnością, mundurami i bronią - Radziwiłowi zabrał pocztę rządową. Gdy wreszcie lud już zaczynał upadać na duchu i zemsta moskiewska coraz srożej Litwę przygniatała, rozszedł się oddział Bilisa, a on za innymi emigrantami do Paryża wyjechał"

Z Lublina. Walczyła w partii Zygmunta Chmieleńskiego Miała 17 lat. Służąca, miała matkę na utrzymaniu. Wcześniej walczyła w innych oddziałach. Została ranny 22.9 w bitwie pod Cierniem i dostała się do niewoli. Potem zesłana na Syberię.

Ur. 1839 Majszowa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VI-8

udział w potyczkach: zob. Belardi

porucznik ranny w potyczce 1863.10.22

udział w potyczkach: lubelskie: Łążek 22.10.1863 r

Uczestnik wyprawy morskiej, której celem było dostarczenie broni dla Powstańców.

40 lat. Obywatelka, gub. kowieńska (Wiłk.). Udział w organizowaniu powstania wysłana do Komisji Śledczej 12.3.1865

Urodził się w majątku Steianiszkach, powiatu szawelskiego, w 1820 roku; młodszy syn Jana, prezydenta sądu pow. rosieńskiego i Tekli z Syrjatowiczów Billewiezów. Pobierał nauki zrazu w Krezach, a potem w Mittawie; poczem osiadł przy matce wdowie w majątku jej Skorojtyszkach, pow. rosieńskiego, parafji szydłowskiej, gdzie gospodarował. W r. 1847 ożenił się ze swoją kuzynką Kunegundą Piłsudską. Franciszek Billewicz był to człowiek niezwykłej prawości, altruista-filantrop. Podnosił dobrobyt swych włościan i przed ich uwłaszczeniem dla większości pańszczyznę skasował. Przy nadziałach gruntów włościańskich w 1862 r., kiedy większość starała się oddać jak "najmniej swej ziemi, F. Billewicz przeciwnie stwarzał nowe siedziby chłopskie, tak, że większa część majątku Skorojtyszek przeszła w posiadanie włościan. Później doznał zawodów: włościanie, podburzani przez pośredników i pokątnych doradców, coraz to większe rościli do dworu pretensje. Rozczarowania tego i niesnasek nie doczekał już w kraju. Na ostatnich sejmikach w latach pięćdziesiątych obywatelstwo pragnęło wybrać go 'na marszałka pow. rosieńskiego, ale przez wrodzoną skromność odmówił, nie ustąpiono jednak i prawie gwałtem obrano go na prezesa Sądu Powiatowego. Na tem stanowisku, jako jeden z najczynniejszych i najpopularniejszych ludzi został aresztowany w początkach 1863 roku, za jenerał-gubernatorstwa Nazimowa i osadzony w cytadeli Dyneburskiej, a stamtąd po kilku miesiącach, bez sądu, drogą administracyjną wysłany został do Czembaru, gub. penzeńskiej. Towarzyszyły mu w tej wędrówce żona z jedynaczką małoletnią, córką Urszulą, późniejszą żoną Leona Kontry-ma, i wierny sługa kucharz Jan Harasimowicz, który z przywiązania dobrowolnie dzielił losy swego chlebodawcy.W Czembarze zawiązał przyjazny stosunek z wygnańcem Łuszczewskim, ojcem Deotymy, która kształciła tam i rozwijała umysł młodziutkiej jego córki Urszulki. Po długich staraniach w Petersburgu, pozwolono F. B osiedlić się w Mitawie - w 1867 r. Ze steranem zdrowiem (miał wodną puchlinę) po kilku latach otrzymał wreszcie pozwolenie powrotu do stron rodzinnych, gdzie przez kilka lat dogorywał i w 1878 r.dnia 8 grudnia umarł, na rok zaś przedtem, też w Skorojtyszkach, umarła jego żona.Dodać należy, że łączyły go bardzo serdeczne stosunki z biskupem Wołonczewskim, którego był ulubionym uczniem w Krożach, a także z biskupem Bereśniewiczem. Skorojtyszki konfiskacie, nie uległy, gdyż należały do matki F. B—cza.F. Billewicz zostawił jedną córkę — Urszulę Kontrymową '(urn. 5 września 1906 r.).

W maju 1863 zesłany do Czembaru w gub. penzeńskiej, razem z żoną Kunegundą i córką Urszulą.

Karol Billewicz h. Mogiła, jako jedyne z trzech braci przeżył powstanie. Ożenił się z Emilią Wierusz Kowalską. Z tego związku urodziła się ich jedyna córka Marcjanna

БИЛЛЕВИЧЪ Леопардъ,szlachcic (дворянин),dzierżawił majątek Rambno w powiecie kowieńskim należący do Piłsudskiego (помещик Ковенского уезда имения Рамбно, в аренде помещика Пилсудскаго.),gubernia kowieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

udział w potyczkach: krakowskie: Warzyn 23.09.1863 ranny dostał się do niewoli

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni w 1865 r. utonuł.

Z Krasiczyna, czeladnik kowalski, lat 19. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Przemyślu, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej (zapewne związane z działaniami powstańczymi), skazany na karę 4 tygodnie więzienia.

zam. Pietruska żona dzierżawcy Remenowa, pracowała w organizacji lwowskiej.

zm. 1888., weteran 1863 r

ur. 2.8.1814 Pabianice syn Konstantego i Urszuli odbył z poboru w 1836r 25 letnią służbę w wojsku carskim, Uczestniczył w działaniach wojennych 1836 i 1859r.W trakcie służby ożenił się z wilnianką Anną Sztur. Po otrzymaniu dymisji wrócił do Pabianic izatrudniono go jako policjanta przy magistracie. Zaangażował sie w działalność niepodległościową i po wybuchu powstania styczniowego znalazł się wśród strzelców partii J. Oxińskiego. W ramach represji zaliczony został do osób zostających pod nadzorem policyjnym.Zmarł w 1876r.w Pabianicach.

ksiądz, służył jako kosynjer w oddz. Younga. Obecnie rz. k. proboszcz w Przemyślanach.

uczestnika Powstania Styczniowego

szlachcic kowieńskiej prowincji

mężcz. woiennyj kowieńskiej guberni, zesłany w aresztanckie roty, potem na osadzenie, przebywał w omskim okręgu, w 1870 r. zmarł.

Wojskowa Prowincja Kownie.

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

Fałszywie Gaidecki vel Pichowicz. Ze Stanisławowa, kominiarz, 22 lata. W kwietniu 1864 roku skazany przez sąd wojenny w Stanisławowie na 8 miesięcy więzienia i wynagrodzenie szkody za zbrodnię zaburzenia spokoju publicznego (zapewne za udział w powstaniu). Obciążony przestępstwem sprzeniewierzenia i fałszywego meldunku.