Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstańcy styczniowi

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 65552

Strona z 1639 < Poprzednia Następna >

Luwdik Akramowski

czeladnik blacharski z Galicyi, służył jako szeregowiec w oddziale Kurowskiego, zakłuty bagnetami pod Miechowem dnia 17 Lutego 1863 r.

włościanin uwięziony w Kownie

Magdalenaz aksa

włościanka uwięziona w Kownie

żołnierz wojsk rosyjskich z Wołynia, następnie podoficer wojsk powstańczych, w bitwie pod Dubiczami został ciężko ranny, wzięty do niewoli i bez wyroku został powieszony przy leśnej drodze.

Podporucznik w sztabie Trzeciego Dywizjonu. 10.2.1863 na liście w obozie w Ojcowie.

syn Kazimierza, były junkier, szlachcic z powiatu owruckiego, mieszkaniec powiatu radomyskiego.

Ludwik Aksentowicz

Ur. 1841 Hebalówka, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: powstaniec, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: XIV-1

Ludwik Aksentowicz

Aksentowicz Jaxa Ludwik, b. dzierżawca dóbr. Urodzony w 1841 roku w Hlebałowce na Podolu. Już wskutek tego, że brał czynny udział w demonstracjach, urządzanych przez studentów Uniwersytetu Kijowskiego, zmuszony był opuścić zabór rosyjski. Brał jednak udział w bitwach, staczanych z moskalami przez partię Gołuchowskiego. Wyemigrował do Rumunii na Multany, gdzie przebywał do 1867 roku. Osiadł ma roli w Galicji.

Ludwik Aksentowicz

zm. 1925 Aleksandrowicz Adolf, ur. 1838, zm. 1898, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Tadeusz Aksentowicz

dzierżawca folwarku Ceniów, powstaniec 1863

Bazyli Alassonow

Antoni Albański

Szlachcic pow. augustowskiego. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Anatazy Albański

Mieszczanin ze Szczuczyna. Wymieniony w zeznaniach przez Konstantego Narzymskiego. Więziony w Twierdzy Nowogiergojewsk ( Modlin). Zesłany. Na zasadzie odezwy komisarza twierdzy z dnia 14.04 1864 roku majątek Albańskiego został skonfiskowany.

Ze Szczerca, 46 lat, dzierżawca dóbr. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Tarnopolu, za zbrodnie zaburzenia spokojności publicznej (zapewne w związku z powstaniem). Skazany na 2 miesiące więzienia, w drodze łaski zmieniono na 1 miesiąc.

udział w potyczkach: zob. Albertyński

vel Albertus, dowódca oddziału Litewskiego, dnia 21 Maja 1863 r. stoczył bitwę pod Łabunarami, w której na czele 300 ludzi rozbił 4 roty piechoty moskiewskiej i sotnię kozaków, i jako zdobycz wojenną zabrał 20 karabinów i powóz z końmi hr. Szuwałowa, nieprzyjaciół w bitwie tej legło na placu 75, przeszło 100 rannych, powstańcy stracili 10 w poległych, 20 w rannych, lecz i sam dowódzca zwysięstwo to śmiercią przepłacił. Dziennik Poznański Nr. 166 podaje, że w potyczce nastęo dworze Giedrojcu (w błotnistym lesie) w powiecie Wileńskim dnia 24go Czerwca 1863 r. zginął po bohaterskiej obronie.

pseud. Albertus. 21 maja pobił hr. Szuwołowa (Suworowa?) pod Łabanarami. Zrobił kilka śmiałych wycieczek w okolice samego Wilna. Zginął w błotnistym lesie przy dworze Giedroycia 24.6. po bohaterskiej obronie

uczestnik powstania, notowany: powiat święciański

poległ 24.6.1863 pod Gedrojcem

Albertus vel Albertyński. Dnia 21 maja 1863 r. stoczył zwycięską (niedaleko Święcian) z gwardią rosyjską pod dowództwem hr. Szuwałowa i Połtoraskiego, gdzie prawie zupełnie gwardię zniszczył. Stoczył także drugą pomyślnie zakończoną bitwę w lasach Łańskich w pow. Wilkomirskim. Niedaleko , obskoczony przez Moskali, po rozpaczliwej obronie 24 czerwca poniósł zupełną klęskę (Simanowski t. II str. 9), w której bohaterską śmiercią poległ.

(Albertus), udział w potyczkach: wileńskie: Łabonary 21.05.1863, kowieńskie: Sesiki 4.06.1863, wileńskie: Gedrojcie 24.06.1863 poległ

Franciszek Albiniak

Ksiądz. Kanonik regularny. Ur. 10.9.1830 Janów Ordynacki. Syn Kazimierza i Rozalii Królikowskiej. 1845 ukończył szkoły elementarne, następnie kształcił się u księży wikariusz w Białej. 1849 wstąpił do kanoników w Kraśniku. 1854 - święcenie. Wedle zapisów komisji śledczej w Warszawie z 7.1865 należał do "sympatyków powstania". Po kasacie pozostawał jako wikariusz w Kraśniku do lutego 1866, następnie krótko jako wikariusz w Łukawie i Tarnogórze.

w wieku lat 18, służył jako szeregowiec pod Langiewiczem. poległ w bitwie pod Małogoszczą dnia 24 lutego 1863 r.

W wieku lat 18, służył jako szeregowiec pod Langiewiczem, poległ pod Małogoszczą dnia 24 Lutego 1863 r.

Wincenty Albinowski

24 krawiec z Moszkowa w pow. Bełzkim (urodzony w Żółkwi), na zesłaniu przy budowie kolei w guberni tulskiej i orelskiej, w oddziale gen. Sienilnikowa, znanego z ludzkiego traktowania jeńców. 7.11.1866 jeńcy zostali odstawieni na granicę zaboru do Szczakowej i wrócili do domów

Włodziemierz Albinowski

(1848-po 1891), ur. Rzeszów, w 1863 był uczniem I kl. gimnazjum samborskiego. Ranny pod Radziwiłłowem, był następnie więziony przez Austriaków. Po powstaniu leśniczy, członek Wydziału Powiatowego w Dolinie, lustrator

Włodzimierz Albinowski

Ur. Dobra, Nowy-Sącz, zm. przed 1919, żona: Katarzyna, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-19

Włodzimierz Albinowski

ur. r. 1848 w Rzeszowie, ucz. gimn. w Samborze służył w oddz. Horodyńskiego. Pod Radziwiłowem otrzymał postrzał w lewą, nogę. Po wyleczeniu się z rany, uwięziony przez władze austr. przesiedział dłuższy czas w inkwizycji. Po powstaniu leśniczy w lasach rządowych.

Antoni Albiński

powstaniec, szlachcic z powiatu augustowskiego.Za udział w powstaniu zesłany. Majątek uległ konfiskacie.

Powstaniec 1863. Pochowany na starym cmentarzu w Tarnowie, kw. XIV-78

(1843-1915), powstaniec styczniowy, dyr. Szkoły Wydz. Męskiej

Hiacynt Alchimowicz

(Jacenty) Herbu {{Alchimowicz|własnego}}. Ur. 11.9.1841 Dziembrów, zm. 27.8.1916 Perpignan[4][5]. Syna Dominika (s. Szymona) i Karoliny Malinowskiej. Brat , , Aleksandra oraz Ludwika. Walczył razem z braćmi w partii w guberni wileńskiej. Po powstaniu malarz, emigrant. W 1870 walczył we Francji w tireur'ach, pracował jako kreślarz na kolei, a następnie nauczyciel rysunku w szkołach i liceum w Perpignan. Otrzymał od rządu francuskiego nagrodę "Palmy akademickie". Żona: Irma d'Amiel,[4] Córki: Jadwiga i Wanda.

Julian Alchimowicz

Herbu {{Alchimowicz|własnego}}. Syn Dominika (s. Szymona) i Karoliny Malinowskiej. Brat malarzy i powstańców , , a także Aleksandra i Ludwika. Urzędnik państwowy, w partii Ostoi brał czynny udział w gub. Wileńskiej, jako naczelnik plutonu, ciężko ranny, na całe życie kaleka, - zesłany do domu roboczego do gub. Ołonieckiej, (nie powieszony, bo się podał pod nazwiskiem zabitego towarzysza włościanina).

Kazimierz Alchimowicz

powstaniec, pochowany: Warszawa - Stare Powązki

Kazimierz Alchimowicz

Herbu {{Alchimowicz|własnego}}. Ur. 20.12.1840 Dziembrów[7] (ob. Białoruś), zm. 2.1.1917 Warszawa. Syn Dominika (s. Szymona) i Karoliny[7] Malinowskiej[10]. Brat powstańców: malarza (dowódcy plutonu), oraz Aleksandra i Ludwika.[10] Wychowanek szkół wileńskich. Pewien czas mieszkał z rodzicami w trockim[7]. Pracował jako zarządca majątku pod Kijowem[3] w dobrach Potockich. [4] Powstaniec 1863r. Razem z bratem brali udział w partii "" w guberni wileńskiej. Kazimierz walczył przez 8 miesięcy awansując do stopnia podoficera. Zesłany za Ural do Wierchutorii, gdzie rozpoczął zajmować się malarstwem. Po powrocie do Warszawy studiował malarstwo pod kierunkiem Wojciecha Gersona tu i w Monachium. Pracował w Paryżu, Gandawie, Fontainebleu. Od 1880 mieszkał na stałe w Warszawie. Zdobywał nagrody na międzynarodowych wystawach m.in. w San Francisco. Jednym z pierwszy ważniejszych dzieł był zaginiony "Pogrzeb wygnańca za Uralem" ("Pogrzeb na Uralu"). Znany jest z cyklu prac do poematu "Pan Tadeusz" A. Mickiewicza. Tworzył dzieła malarstwa historycznego a także pejzaże wsi litewskiej. Zajmował się też rzeźbą w glinie i drewnie. W Warszawie mieszkał na Maszalkowskiej 73, a następnie przed I WŚ na Pięknej 19.[13] Pochowany Warszawa, Powązki kwatera 172, rząd 3, miejsce 23.

Kazimierz Alchimowicz

Powstaniec. Poch. Warszawa, Powątki

Benjamin Alderson

lat 39, Anglik, brał udział w wielu potyczkach, ciężko ranny pod , nie dano mu możliwości leczenia i odesłano za granicę państwa, zmarł w 24.11.1863, w szpitalu w Wiedniu

udział w potyczkach: podlaskie: Lipno 3.08.1863 r

Józef Aleksander

Pawłowski, z Myślenic, według ostatniego listu jego z marca z. r. znajdował się w Włodzimierzu w cytadeli. Został ułaskawiony, a nie o nim nie słychać. Cóż się z nim stało? Czy żyje i kiedy przybędzie?

udział w potyczkach: Draginie 22.06.1863 kowieńskie:, podlaskie: w przypiskach do Dragini 22.06.1863 kowieńskie:, (Pojurze 30.06.1863)

Strona z 1639 < Poprzednia Następna >