Powstańcy styczniowi

ok. 1817-1863, pochodził z Zalesian k. Białegostoku. Początkowo był oficerem armii carskiej, a w kwietniu 1863r. wstąpił wraz z dwoma synami: Adolfem i Konstantym, zięciem Koryckim i bratankiem Adolfem do oddziału powstańczego formującego się pod Sokołdą. W potyczce pod Waliłami (29.04.1863r.) dowodził kosynierami tworzącymi rezerwę oddziału płk. O. Duchińskiego. Na czele jazdy powstańczej odczytywał manifest, karał szpiegów, napadał na urzędy i komendy wojskowe. W lipcu przeszedł w Augustowskie, gdzie połączył się z oddziałami Michała Kwapiszewskiego i Feliksa Górskiego. W końcu lipca oddziały te przeszły na Grodzieńszczyznę, a po kilku potyczkach w sierpniu do powiatu łomżyńskiego. Tutaj Kobyliński został adiutantem Juliusza Nadmillera, a we wrześniu sam objął dowództwo i udał się z oddziałem w Płockie, a później na Podlasie. W bitwie pod Mienią (4.11.1863r.) spadł z konia i nie chcąc przyjąć pomocy syna został otoczony przez 50 kozaków i zarąbany.

udział w potyczkach: augustowskie: Łapy 17.07.1863, Łapy 18.07.1863, Średnica 23.07.1863, Siodmaki 24.07.1863, grodzieńskie: Markowo 30.07.1863, Ihnatki 31.07.1863., Rychły 5.08.1863, augustowskie: Sanie 3.09.1863, Brzeźnice 7.09.1863, podlaskie: Korczew 20.09.1863, płockie: Księiopole 12.10.1863, podlaskie: Finkówka 8.11.1863, lubelskie: Mała Bukowa 31.12.1863, podlaskie: 19.01.1864

Oskarżony przez grubernatora grodzieńskiego o udział w Powstaniu, wezwany do powrotu do kraju. Pochodzenie: pow. brzesko-litewski

Oskarżony przez grubernatora grodzieńskiego o udział w Powstaniu, wezwany do powrotu do kraju. Pochodzenie: pow. brzesko-litewski

Oskarżony przez grubernatora grodzieńskiego o udział w Powstaniu, wezwany do powrotu do kraju. Pochodzenie: pow. brzesko-litewski, dymisjonowany sztabs –rotmistrz

Były rotmistrz armii rosyjskiej W 1863 dowódca oddziału konnego w woj. grodzieńskim. Po powstaniu emigrował do Paryża, Był członkiem Zjednoczenia Emigracji Polskiej.