Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Spadkobierca majątku Justynianów w powiecie sejneńskim. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Miejsce urodzenia: gubernia radomska. Chrześcijanin. Za uczestnictwo w buncie wysłany do archangielskiej roty aresztanckiej na 2 lata. 23.09.1866r. zdesłany na Sibir na osadzenie.

Dzierżawca majątku Bezniki w pow. sejneńskim. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Szlachcic pow. augustowskiego. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1866 miejsce wysyłki: radomska, miejsce zsyłki: Syberia, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

Urodzony w rodzinie stolarskiej w 1842 roku w Kuzynie Małej koło Ulanowa w powiecie niżańskim. Przed powstaniem był czeladnikiem stolarskim. Gdy w zaborze rosyjskim rozpoczęły się walki, zaciągnął się do oddziału Kajetana Karola Cieszkowskiego „Ćwieka”. Tworzył swój oddział wraz z żoną Emilią w maju i czerwcu 1863 roku na terenie ówczesnej guberni lubelskiej. Stosunkowo dobrze uzbrojona i wyposażona jednostka liczyła początkowo około 250 ludzi, powszechnie nazywanych „Ćwiekami” (od pseudonimu swojego dowódcy). Józef Baranowski, przydzielony do oddziału kawalerii, pierwszą potyczkę z Rosjanami stoczył pod Iłżą. Później powstańcy przeszli do guberni radomskiej, staczając m.in. walną bitwę pod Kowalą-Stępociną (21 sierpnia 1863). Liczące około 1000 ludzi polskie zgrupowanie odparło skutecznie atak Rosjan, którzy po wycofaniu się powstańców dokonali pacyfikacji wsi. Oddział skierował się następnie w lasy janowskie. 2 września 1863 roku starł się z Rosjanami pod Biłgorajem, zaś następnego dnia, po połączeniu z operującymi w pobliżu siłami Marcina Borelowskiego „Lelewela”, powstańcy w bitwie pod Panasówką przedarli się przez trzy, czterokrotnie liczniejsze oddziały rosyjskie. Ostatecznie ludzie „Ćwieka” pod naciskiem wroga przeszli granicę galicyjską i otoczeni przez Austriaków złożyli broń. Dalsze losy Baranowskiego są słabo znane. Zapewne, jak wielu powstańców, był represjonowany przez władze austriackie. W 1923 roku został awansowany do stopnia podporucznika. Ze skąpych informacji wynika, że zmarł prawdopodobnie już w czasie okupacji niemieckiej, późną jesienią 1939 roku, w wieku 97 lat. Dotychczas nie udało się niestety odnaleźć jego grobu, trwają poszukiwania.

Powstaniec ranny [psbi]129|pod Radkowicami[psbi], miał odmrożone nogi. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

Szlachcic powiatu augustowskiego. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Ksiądz z gminy Freda, pow. Marjampolskiego, gub augustowskiej. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

szlachcic prowincji radomskiej.

Szlachcic guberni augustowskiej. Zapewne brat Władysława. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Szlachcic guberni augustowskiej - zapewne brat Wiktora. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

dyrektor Towarzystwa Zaliczkowego w Gorlicach i burmistrz m. Gorlic, zamieszkały w Gorlicach. Urodzony 4 lutego 1839 r. w Pińczowie w guberni radomskiej. Żonaty, bezdzietny, wyznania rzymskokatolickiego. Przed powstaniem urzędnik Komisji Skarbu w Warszawie. Podczas powstania w służbie cywilnej. Powołał się na świadectwo Józefa Jaworowskiego, Antoniego Skotnickiego i Adama Asnyka. Podanie podpisał w Gorlicach 1 kwietnia 1888 r. Przyjęty na członka czynnego 8 maja 1888r.

(Boniak), mężcz. 22 lata w 1868 r., jednodworzec Radomskiej gub., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, potem przebywał w nieizwiestnoj otłuczkie, kriesćjańskiie raboty, rodziny nie posiadał, kawaler.

de Bieńkowski. Ur. 11.08.1835r., Myślenice. Akwizytor krakowskiego Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń, zamieszkały we Lwowie przy ul. Rzeźnickiej 7, żonaty, 1 dziecko, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był guwernerem Mioduszewskiego we wsi Sucha gub. radomska, natomiast w czasie powstania był oficerem. Służył u Czechowskiego, Jeziorańskiego i Lelewela. Walczył nad Tanwią, pod Kobylanką, Panasówką i Batorzem, gdzie został ranny. Deklarację podpisał 19.04.1894r.

mężcz. 18 lat na 1865 r., ziemianin Radomskiej gub., zesłany z pozbawieniem praw na zamieszkanie, z 1865 r. przebywał w Omsku, potem w Tarie, wozmożno Pawłodarie, rodziny nie posiadał

właśc. Raszkowa w gub. radomskiej, usunięty z Krakowa przez władze narod.

(20.08.1842 –1864), syn Jana i Marianny z Michalskich. W dniu 26 listopada 1863 r. w ramach poboru dokonanego przez powstańców w Bodzentynie zabrany wraz z 14 innymi mieszkańcami miasteczka i wcielony do szeregów wojska narodowego. Pobór przeprowadził oddział piechoty pod dowództwem por. Kazimierza Szermentowskiego. Bober znalazł się prawdopodobnie w kompani kpt. Waltera i wyróżnił w potyczce pod Kunowem (21.01.1864). Według raportu (z 31.05.64) A. Gajerskiego Bober (22 lata) wraz z Tomaszem Koniecznym (17 lat)[1] zostali straceni przez powstańców w dniu 15.02.1864 r. w lasach cisowskich. Na podstawie tego meldunku ujęto ich w wykazie poszkodowanych przez powstańców mieszkańców guberni radomskie z adnotacją o braku przyczyny ich śmierci. Nie są wymieniani na wykazach, w których uszczegóławiano lojalność lub zasługi straconych wobec władz, które dawały ich bliskim możliwość korzystania z określonych przywilejów. Natomiast wg aktów zgonów sporządzonych przez proboszcza w Cisowie (1.03.64 r) wynika, że zmarli w dniu 24.02.1864 r. o godz.3-ej po południu. Odnotowano, że byli urodzeni w Bodzentynie, a mieszkali w Cisowie, czyli potwierdzono stacjonowanie w pobliżu obozu powstańczego. Zapisy metrykalne podają inny wiek chłopców odmienny od rzeczywistego: Bober-19lat, Konieczny-16lat. Dane o rodzicach szczegółowe i zgodne. Ten najwcześniejszy zapis pozwala na hipotezę, że - po klęsce opatowskiej i rozbiciu wycofujących się oddziałów powstańczych – mogli zginąć w czasie rosyjskiej obławy w pobliżu Cisowa. Oczywiście bierzemy pod uwagę także to, iż chłopcy – powstańcy mogli popełnić wykroczenie dyscyplinarne, za które wojskowy kodeks karny określał karę śmierci. Mogła to być np. dezercja z oddziału lub zaśnięcie na posterunku podczas służby.

Powstaniec ranny [psbi]129|pod Radkowicami[psbi], miał odmrożone nogi. 6.2.1864 przebywał w lazarecie górniczym w Wąchocku. (Mieszkańcy zobowiązali się w tym dniu do tego, że żaden powstaniec z lazaretu nie ucieknie i wszyscy zostaną później dostarczeni do Szydłowca).

szlachcic prowincji radomskiej.

Andrieiew, mężcz. 29 lat na 1868 r., ziemianin Radomskiej gub., warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w Tomsku, czastnaja służba, rodziny nie posiadał.

szlachcic prowincji radomskiej.

Pawłow, mężcz. 40 lat na 1868 r., ziemianin Radomskiej gub., warunki zesłania nieznane, z 1865 r. przebywał w Tomsku, praktykował medycynę, przy nim żona.

Szlachcic pow. kalwaryjskiego gub augustowskiej. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

ochrzczony radomskiej gub.

mężcz. 36 lat na 1868 r., chrześcijanin Radomskiej gub., zesłany na osadzenie, z 1864 r. przebywał w marińskim okręgu, potem w marińskim okręgu, k 1869 r. w nieizwiestnoj otłuczkie, wolnyie raboty, rodziny nie posiadał.

19 lat, mieszkał: Busek Stopnicki, gub radomska, mieszczanin. Wzięty do niewoli pod Świętym Krzyżem, zesłany na życie. Odprawiony 29.11.1865 w 11-partii, z utratą praw. Prznaczony do gub. permskiej w roty aresztanckie.

szlachcic prowincji radomskiej.

mieszkaniec województwa radomskiego.

szlachcic prowincji radomskiej.

mężcz. ziemianin Radomskiej gub., zesłany bez pozbawienia praw na zamieszkanie, przebywał w tobolskim, przy nim żona.

mężcz. 15 lat, iz czynownych dzieci Radomskiej gub., zesłany z pozbawieniem praw na osiedlenie, potem na zamieszkanie, z 1868 r. przebywał w tobolskim, w 1868 r. wyjechał do Królestwa Polskiego, rodziny nie posiadał, kawaler.

mężcz. 28 lat na 1870 r., ziemianin Radomskiej gub., zesłany bez pozbawienia praw na zamieszkanie, z 1866 r. przebywał w tobolskim, przy nim 1 dziecko i żona.

Syn Jerzego, włościanin wsi Sutki po. mariampolskiego gub augustowskiej. Zapewne za udział w powstaniu skazany w 1864 na utratę majątku.

Ze Lwowa. Ranny powstaniec, który 13.5.1863 przebywał w szpitalu w Pińczowie. Kilka dni później uciekł.

Napoleonow, mężcz. 23 lat, ziemianin Radomskiej gub., zesłany w aresztanckie roty, potem na osadzenie, z 1868 r. przebywał w Omsku, w 1869 r. wyjechał do Królestwa Polskiego, rodziny nie posiadał, kawaler.