Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Urywki życiorysu pisane przez: Konstanty Adamski „... Urodziłem się w roku 1841. 21 lutego w gminie Berezowce parafij Tarnowieckiej powiatu Jasielskiego z Maryi Wilgosz i Szymona Adamskiego. Ojciec był w obowiązku u Pana Pilinskiego w Tarnowcu w obszarze Dworskiem Leśniczem, pochodził z Kamieńca Podolskiego, a Matka Zmigroda powiatu Jasielskiego. Było nas trzech braci, najstarszy był oficyjalistą prywatnem, średni był Adjutantem przy g Pałku 4 Bataili, a ja najmłodszy chodziłem do szkoły w Jaśle normalny, będąc w 4 klasie na nieszczęście Ojciec umarł 4 stycz 1852...” Protokół przyjęcia do przytuliska z dnia 16.05 1902 r. Przed powstaniem: był w praktyce u leśniczego W powstaniu: Najpierw był pod Mosakowskim pod Gołczewicami - w drodze do Złotego Potoku (koło Częstochowy) napadnięci przez Moskali rozpierzchli się. Weteran poszedł do Chrzanowa, tam złapany przez wojsko austriackie . Siedział w Chrzanowie 2 tygodnie – potem wysłany do Krakowa i wreszcie do Jasła. Po sformowaniu się oddziału Czachowskiego poszedł do jego oddziału i bił się pod Rybnicą. i Żarnowicacmi w kompanii kapitana Rosnera, Później przedostał się przez Moskali z kapitanem Lemelnowskim i uszedł do lasów Kunowskich . urywek życiorysu. „...W 1864 roku sformowane oddziały uderzyły na Opatów pod dowództwem Generała Topora – tam nas odparto – a ja dostałem się do niewoli rosyjskiej. Zasądzony zostałem do rot aresztanckich i odesłano mnie do Guberni Orłowskiej. W r. 1867 wróciłem do kraju....” Po powstaniu: Pracował przy budowie kolei do roku 1900. Do Przytuliska przyjęty w 1902 roku.

właściciel dóbr (rolnik), zamieszkały w Dobrucowie. Urodził się w 1837 roku w Kraśniku, wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Przed powstaniem w b(yłej) Dyrekcji Pow(?) Królestwa Polskiego. W powstaniu żołnierz i komisarz wojenny. Sformował 3 oddziały: oddział kawalerii pułkownika Bohdana Bończy, oddział piechoty i kawalerii pułkownika Czachowskiego oraz oddział kawalerii majora Rumowskiego, ps. Wagner. Ranny w nogę pod Jurkowicami. Brał również udział w bitwie pod Rybnicą. Przedstawił dokumenty do przejrzenia i rekomendację, wysyłając na ręce Lipczyńskiego w Jaśle. Zobowiązał do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego reńskiego i składki rocznej w wysokości 3 złotych reńskich. Zobowiązanie podpisał w Jaśle 17 sierpnia 1894 roku.

Prus z Wróćmierowy dr. medec., urodź. n Sieklówce r. 1837. Wyszedł z Galicji z oddz. Czachowskiego, walczył pod Rybnicą i Jurkowicami i był przez 3 mies. naczel. lekarzem w szpit. w Klimontowie w Sandom. gdzie leczył kilkudzies. rannych powstań, i mosk. W7 wol nych chwilach brał udział w kilku pomniejsz, poblizk.. potyczkach. Po powstaniu osiadł w Jaśle.

z Wróćmierowej Prus. Ur. 18.06.1837r., Sieklówka pow. Jasło. Zamieszkały w Jaśle, żonaty, 2 dzieci, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był doktorem medycyny, natomiast w czasie powstania wyszedł z Galicji z oddziałem Czachowskiego. Brał udział w bitwach pod Rybnicą i Jurkowicami. Przez 3 miesiące był naczelnym lekarzem w szpitalu w Klimontowie w sandomierskim, gdzie było kilkudziesięciu rannych powstańców. W wolnych chwilach brał udział w pobliskich potyczkach. Deklarację podpisał 18.03.1894r.

Poległ pod Rybnicą

Ur. 24.06.1808r., Rybnica. Właściciel sklepu, zamieszkały w Krakowie, żonaty, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania był szeregowcem. Służył w oddziale jazdy wołyńskiej u Różyckiego. Był w utarczce pod Miropolem i w bitwie pod Salichą. Dochodząc do granicy z Galicją oddział został napadnięty pod Radziwiłłowem. Tam został przywalony rannym koniem i wzięty do niewoli. Zesłano go do Tobolska, gdzie przebył 16 lat. Deklarację podpisał 26.09.1890r.

ur. w Rybnicy r. 1808. Właściciel futoru Ruhusko w Latyczewsk. pow., służył w powstaniu jako szereg, w oddz. jazdy wołyńsk. Różyckiego, był w utarczce pod Miropolem i w bitwie pod Salichą. W pobliżu granicy galicyj. przywalony rannym koniem, został wzięty do niewoli, zesłany do Tobolska, gdzie przebył, lat 16-cie. Po powrocie z wygnania założył sklep w Krakowie.

Ur. 08.06.1843r. Urzędnik kolei żelaznych Węgierskich, szlachcic, katolik, wdowiec, 3 dzieci, zam. Kraków. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był urzędnikiem technicznym przy kolei w Częstochowie, natomiast w czasie powstania wyszedł do oddziału z Częstochowy 05.02.1863r. 15 lutego awansował na podoficera w 2 plutonie ułanów a 15 września na podporucznika. Dowódca plutonu – Józef Gaszyński. Walczył w oddziale Cieszkowskiego w bitwie w Sosnowicach, w oddziale w bitwie pod Miechowem. Po przejściu granicy został aresztowany przez wojsko austriackie, więziony w Krakowie na Wawelu, a następnie wywieziony wraz z innymi do Iglawy na Morawii. Zbiegł w drodze i udał się do Galicji, gdzie leczył się z rany przez 2 miesiące. Zapisany następnie do oddziału Waligórskiego nie wyszedł, ale pełnił obowiązki kuriera, aż do przejścia oddziału Czachowskiego do Królestwa. Po bitwie pod Rybnicą przekroczył granicę Galicji. Ranny pod Sosnowcem i Miechowem w prawą nogę. Po odnowieniu się rany przebywał w Galicji. Internowany w Ołomuńcu i Iglawie. Do kraju powrócił w styczniu 1865r. Deklarację podpisał 18.02.1863r.

ur. r. 1843 w Król. polsk. Jako urzędnik techn. przy kolei żel. w Częstochowie zaciągnął się w szeregi powstańcze 5. lutego 1863. Dnia 15. lutego 1863 awansowany na podof. w 2-gim plut. ułanów, a 15. września t. r. na podporucz. pod komendę porucz. Józefa Gaszyńskiego, służył w oddz Cieszkowskiego (pod Sosnowicami) i Kurowskiego (pod Miechowem). Przy przejściu granicy, został aresztowany przez wojsko austr., więziony w Krakowie na Wawelu, a następnie wywieziony wraz z innymi do Iglawy na Morawie. W drodze zbiegłszy, udał się do Galicji, gdzie się leczył z rany. Następnie pełnił obowiązki kuryera, aż do przejścia oddz. Czachowskiego do Król. Po bitwie pod Rybnicą wrócił do Galicji. Ranny był pod Miechowem w prawą nogę.

urodzony w 1843 r. Pracował w Mielcu jako wyrobnik. Był uczestnikiem powstania styczniowego 1863 r. Walczył w oddziale płk. Dionizego Czachowskiego, m.in. walczył pod Rybnicą i tam został ranny (20 X 1863 r.). W 1864 r. austriacki Sąd Wojenny w Tarnowie skazał go na 6 tygodni więzienia.

sekretarz magistratu w Wieliczce, zamieszkały w Wieliczce. Urodził się w Krakowie w 1831 roku. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż jest żonaty, wyznania rzymskokatolickiego. Przed powstaniem pracujący w Wieliczce. Podczas powstania walczył w oddziale Czachowskiego i oddziale Rozwadowskiego (1 Pułk Strzelców Opoczyńskich w charakterze nadporucznika). Brał udział w bitwach pod Rybnicą 20 października 1863 roku i Jurkowicami 21 października 1863 roku, poza tym w mniejszych potyczkach m.in. pod Kopciami, Grozdem, Bliżynem. Nie był ranny. Jako świadka wskazał Teodora Kułakowskiego, urzędnika przy Magistracie w Krakowie i Romanowskiego, sztygara górniczego w Ostrawie. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego i składki rocznej w wysokości 3 złotych. Oświadczenie podpisał w Wieliczce 29 grudnia 1894 roku. Przyjęty został 30 grudnia 1894 roku.

mieszkaniec Mielca, uczestnik powstania styczniowego 1863 r. Walczył w oddziale płk. Dionizego Czachowskiego i został ranny w nogę w bitwie z wojskiem rosyjskim pod Rybnicą (w Kieleckiem) 20 X 1863 r.

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: (Szydłowiec 23.01.1863), Błoto 1.02.1863, Bzin 2.02.1863, Wąchock 3.02.1863, (krakowskie: Dąbrowa 4.02.1863), sandomierskie: Sw. Krzyż 12.02.1863, krakowskie: Małogoszcz 24.02.1863, Pieskowa Skała 4.03.1863., Chroberz 17.03.1863, Grochowiska 18.03.1863, Potok 20.03.1863, sandomierskie: Grabowiec 16.04.1863, (Brody 18.04.1863), grzybowa Góra 19.04.1863), (Czermno 21.4. 1863), Stefanów 22.04.1863, (Giel­niów 22.04.1863)., Michałów 24.04.1863, sandomierskie: Limierze 3.05.1863, (krakowskie: Igołomia 4.05.1863), sandomierskie: (Magnuszew 4.05.1863), Jeziorki 4.05.1863, Rzeczniów 5.05.1863, Smardzew 25.05.1863, (Koszary Iłżeckie 5.06.1863), Rusinów 8.06.1863, Niekłań 9.06.1863, Bobrza 10.06.1863., Rataje 11.06.1863, (Goździków 30.06.1863), (Ossa 10.07.1863, lubelskie: Depułtycze 5.08.1863), (sandomierskie: Iłża 20.08.1863), (lubelskie: Panasówka 3.09.1863), sandomierskie: (Rybnica 20.10.1863), (Jurkowice 21.10.1863), Wierzchowiska 6.11.1863 poległ, (krakowskie: Strojnów 24.11.1863), (sandomierskie: Opatów 25.11.1863)

Urodził się w Starym Sączu 27/VIII. 1848 r. Przed powstaniem uczęszczał do gimnazjum. Jako uczeń gimnazjalny poszedł do powsta­nia, w którem brał czynny udział w partji pod dowództwem Czachow­skiego w bitwach pod Jurkowicami i Rybnicą. Po powstaniu ukończył gimnazjum następnie wydział lekarski uniwersytetu w Krakowie. Praktykował w Krakowie i Lisku. Ostatnio zamieszkiwał w Krakowie ul. Radziwiłłowska 10.

obywatel ziemski. Urodzony w 1843 roku w Starym Sączu. Walczył, jako dowódca plutonu pod dowództwem Mossakowskiego, Czachowskiego i gen. Hauke-Bossaka. Brał udział w bitwie pod Rybnicą.

ur. r 1843 w Starym Sączu, słuchacz techniki w Krakowie, służył jako dowódca plutonu w oddz. Mossakowskiego, Czachowskiego, Bosaka i Eminowicza. Walczył pod Żarkami, Rybnicą itd. Po powstoniu inżynier cywilny.

Ur. Kolbuszowa 1836r., pracował przy handlu trzodą, żonaty, bezdzietny, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był szewcem, natomiast w czasie powstania sierżantem u Czachowskiego. Brał udział w bitwach w Rybnicy i Jurkowicach. Po rozbiciu dostał się do Rębajły. Brał udział w bitwie pod Kurozwękami, w Brodach i pod Iłżą pod kapitanem Zgórskim. Został ranny w prawe ramię, głowę i szyję, leczony w Wąchocku, dalej w Radomiu. Dostał się do cytadeli w Warszawie i za wstawieniem się konsula austr. uwolniony jako kaleka w 1864r. Deklarację podpisał 25.11.1891r.

Urodzony w 1846 r. w Masłowie na Kielecczyźnie. W 1859 r. przybył do Mielca i terminował w zakładzie rymarskim. Na czeladnika rymarskiego został wyzwolony w styczniu 1863 r. Kiedy do Galicji dotarły wieści o wybuchu powstania narodowego na terenie zaboru rosyjskiego, dołączył się do produkcji ekwipunku wojskowego (uprzęży, pasów, ładownic, tornistrów) dla powstańców i dostarczał go do punktu przerzutowego w Lisiej Górze. W październiku 1863 r. zgłosił się ochotniczo, wraz z grupą młodych mielczan, do oddziału płk. Dionizego Czachowskiego. Walczył w bitwie z rosyjskim oddziałem mjr. Czutiego pod Rybnicą (Kieleckie) i został ranny w nogę, która po zakażeniu musiała być amputowana. Leczono go w wojskowym lazarecie polowym w Klimontowie. Po zaleczeniu ran powrócił do Mielca i założył własny zakład rymarski przy ul. Dworskiej (aktualnie – ul. Legionów). Odtąd darzony był szczególnym szacunkiem i zapraszany na uroczystości patriotyczne jako gość honorowy. Zmarł 11 XI 1918 r. w Mielcu. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu, a tablica nagrobna znajduje się na frontowej ścianie kaplicy cmentarnej.

(pseudonim Wieniawa), ksiądz Reformat z Sandomierza, początkowo służył w oddz. Langiewicza jako kapelan obozowy, ranny pod Małogoszczą leczył się w Galicji. Dnia 12 Października 1863 r. przyjął powtórnie udział w powstaniu zaciągnąwszy się do oddz. Czachowskiego, zginął pod Rybnicą, według innych podań urzędowych pod Klimontowem 20 Października 1863 r. i tam pochowany jako dowódca kompanii kosynierów. Imionospis podaje, że zginął pod Jurkowicami.

ksiądz, uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: Rybnica 20.10.1863 poległ

(1844 - 8 VII 1913), urodził się w Jarosławiu, aktywny w manifestacjach patriotycznych, w czasie powstania walczył m.in. w bitwach pod Rybnicą i Jurkowicami, gdzie został wzięty do niewoli. Zesłany do Permu, a następnie do guberni jenisejskiej. Po powrocie był kapitanem w wojsku austriackim. Po odejściu z wojska otworzył zakład rękawiczniczny i fryzjerski.

ur. r. 1846 w Korczynie obok Krosna, stud., służył pod Langiewiczem, Miniewskim i Czachowskim. Walczył pod Grochowiskami, w Olkuskich lasach, pod , Chęchłami, Rybnicą i Jurkowicami. W tej ostatniej bitwie, dostał się do niewoli rosyj. Wysłany na Sybir, przebył lat 5 w gub. Tomskiej. Po powrocie, asenterowany do wojska austr., służył przy 45-tym pułku piecłi. przez lat 12. Po wysłużeniu w wojsku urzęd. podatkowy.

(1844 - 6 VII 1921), czeladnik ślusarski z Tarnowa, walczył m.in. w bitwach pod Miechowem, Opatowcem, Rybnicą i Jurkowicami. Ciężko ranny przewieziony do Galicji, po zwolnieniu z więzienia do końca zycia mieszkał w Tarnowie.

(ok. 1842 - 1914 Kraków) - weteran Powstania Styczniowego zmarł w Krakowie w wieku 72 lat., członek przytuliska. Walczył pod Kobylanką, Żyżynem, Gościchadowem i Rybnicą w oddziałach Jeziorańskiego, Cachowskiego, Horna i Zawadzkiego.

herbu Poraj. Zastępca inżyniera przy Radzie Powiatowej, zamieszkały w Brzozowie, poczta Brzozów. Urodził się 27 stycznia w Dresinie w powiecie jarosławskim, wyznania rzymskokatolickiego, żonaty, bezdzietny. Przed powstaniem był kadetem przy c.k. 12tym batalionie strzelców. W powstaniu walczył w stopniu nadporucznika. W oddziale pułkownika Czachowskiego brał udział w potyczkach pod Rybnicą i Jurkowicami, gdzie został wzięty do niewoli. We Włodzimierzu został zasądzony i skazany na „posielenie” w guberni irkuckiej. Został uwolniony w 1869 roku, do kraju wrócił 7 maja 1870 roku. Na dowód swojego udziału w powstaniu przedstawił: list ojca pisany z Krosna 19 maja 1866 roku, manifest carski doręczany każdemu skazańcowi, telegram ojca do Moskwy, gdzie go przetrzymywano po powrocie z Syberii, „jakbym był poddanym rosyjskim”, dwa listy do śp. ojca – jeden z konsulatu w Warszawie, drugi z poselstwa austriackiego w Petersburgu. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 1 złotego reńskiego i składki rocznej w wysokości 5 złotych reńskich. Zobowiązanie podpisał w Brzozowie 1 września 1894 roku.

zajęcie - eks oficjalista prywatny, zamieszkały w Kimirzu, urodzony w 1840 roku wyznania rzymsko-katolickiego, żona Józefa, syn Franciszek- uczeń VIII klasy w Krakowie, córka lat 24. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż w powstaniu walczył pod dowództwem Czachowskiego pod Turowicami i Rybnica. Czachowski z pierwszej bitwy uszedł z kawalerią, a dowództwo objął kapitan Róża – wcześniej w wojsku austriackim. W bitwach nie został ranny tylko obity kolbami. Po powrocie z Syberii otrzymał paszport od konsula.

ur. r. 1840 w Żegiestowie, pry w. ofic., służył jako szereg, pod Czachowskim (pod Rybnicą i Jurkowicami). Kontuzj. w lewe ramię, po wyjściu ze szpitala w Kielcach, odstawiony wraz z innymi do Włodzimierza, został zasądzony na 4 lat rot areszt w Kostromie, a potem na osiedlenie w Syberyi. Z powodu amnestyi został po 2V2 latach przetransportowany do Tobolskiej gub. do wołości Kałmuków, skąd na reklamacye rządu austr. po roku przybył etapem do Krakowa.

ur. r. 1848 we Lwowie, cukiernik, służył jako szereg, strzelców w oddz. Jeziorańskiego, Wysockiego i Czachowskiego w bitwach pod Kobylanką, Radziwiłłowem i Rybnicą. Był ranny.

subiekt cukierniczy, cukiernik - ulica Hetmańska, ur 27 maja 1843 we Lwowie, kawaler, katolik, miał brata cieślę. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64 r. podał, iż przed powstaniem był subiektem cukierniczym, w powstaniu walczył pod jenerałem Czachowskim pod Rybnicą, w marcu pod Kobylanką, 6 maja jenerał Jesiorowski i 7 lipca pod jenerałem Józefem Wysockim, został ranny w bitwie pod Radziwiłowem w prawa nogę, leczył się w Brodach co stwierdza pod honorem Michał Ostrowski Sybirak w Magistracie.

Włościanin, ur. w r 1832 w Cichem. Był w obozie Czachowskiego. Bił się pod Rybnicą i Jurkowem, gdzie został wzięty do niewoli i zesłany do rot aresztanckich do guberni Perońskiej na lat 6.

udział w potyczkach: sandomierskie: Rybnica 20.10.1863 poległ

rodem z Kongresówki, porucznik kosynierów zginął pod Rybnicą jako zastępca poległego swego kapitana, idąc do ataku 20 Października 1863 r. (Czas Nr. 246). Jezierski patrz Stefański Andrzej.

Tak pisze o sobie: \"... Jestem dzieckiem Warszawy, z organizacji Bronisława Szwarcego z 1861 r, gdzie szpieg Słowik czyli za jego staraniem dostaliśmy sie do Cytadeli. Szwarcego moskale skazali na śmierć, następnie go posłali do kopalni, a ja dostałem się na osiedlenie w głąb Rosyi. Później uciekłem i przybyłem do Suwałk do Eg.Świętosławskiego ?? adwokat, a następnie mnie odesłał do Warszawy i w 1863 z Warszawy wyszedłem do powstania z oddziałem dzieci Warszawskich, więc od samego początku do samego końca byłem w powstaniu przez 18 miesięcy w 15 bitwach byłem. W ostatniej bitwie byłem pod Rybnicą ? i Jurkowicami w oddziale Jenerała Czachowskiego jako główny kwatermistrz Rosnera (Rozy). Tam moskale nas rozbili, pod Jurkowicami dostałem...\"

weteran 1863r. Uczestniczył w bitwie, pod dowództwem naczelnego wodza Kurowskiego, w mieście Miechowie 17lutego. Następnie pod wodzem Langiewiczem pod Piaskową Skałą, Sosnówką, Chrobrzem i Grochowiskami, gdzie w bitwach tych prawie wszędzie dopomagali żuawi śmierci, pod dowództwem Rochebruna Walczył następnie pod dowództwem Czachowskiego, pod Rybnicą i Jurkowicami.. Bitwa pod Stefanowem 20kwietnia ze znacznym sukcesem. Zabitych zostało moskali kilkudziesięciu - do niewoli wzięto12-tu, wraz z kapitanem Nikiforowem, który przez sąd wojenny, za rozboje, niewinne mordy i palenie miast, skazany został na powieszenie. Z powodu zwycięstwa tego, i powieszenia Nikiforowa moskale zorganizowali wspólną zaciętą akcję bojową przeciw Czachowskiemu, wysyłając coraz to świeże siły zbrojne, ze strony gen. Uszakowa z Radomia i Czengerego z Kielc, które nie dawały powstańcom możności odpoczynku, a nawet przygotowania strawy, że Czachowski wskutek podeszłego wieku był tak zmęczony i z sił wyczerpany, że zaledwie mógł na nogach stać. Postanowiła wtedy rada wojenna, wysłać Czachowskiego za granicę dla poratowania zdrowia, co niebawem się stało. Po nim objął komendę szef sztabu Eminowicz. Po wyjeździe Czachowskiego, co miało miejsce w ostatnich dniach czerwca, aby wyjść z tego gorącego piekła, Eminowicz postanowił ujść w strony Lubelskie, rozpuściwszy poprzednio znaczną część po tutejszych bojach, pozostałych sił zbrojnych i pozostawiwszy przy boku swoim tylko niektórych, w bojach więcej zaprawionych. Przeszli Wisłę, w Puławach i połączyli się z oddziałem Cwieka, pod Wąwolnicą, co pozwoliło pod Depułtyczami, koło Chełma, z moskalami stoczyć zwycięską bitwę. Po bitwie powracają w strony Sandomierskie. Utarczka pod lIżą, wsią Kowale, pod wsią Wirem. Koleczko zistał ciężko ranny koło Zabrodzia, pod Wolbromiem. Po wyzdrowieniu, koło Niegardowa, wysłany na wywiady, przez kozaków ujęty i zbity, a gdyby nie natychmiastowa pomoc ze strony oddziału Chmieleńskiego zostałby powieszony. Dnia 15 grudnia jako chory, wszelkich już sił pozbawiony, prosił pod Bodzichowem, wodza Chmieleńskiego o zwolnienie, co ten ze łzami w oczach, dając mu srebrny medalik na pamiątkę, uczynił.

Walczył pod dowództwem Czachowskiego, pod Rybnicą i Jurkowicami, brał udział w bitwach pod Żyrzynem, Kockiem i wielu jeszcze innych. Po powstaniu zamieszkał w Piotrkowie.

ur. r. 1839 w Niegłowicach, zarządca dóbr, służył w oddz. Czachowskiego jako podoficer. Walczył pod Rybnicą i .Jurkowicami. Kontuzyowany w prawą nogę.

zarządca dóbr. Urodzony w 1839 roku w Niegłowicach. Walczył pod rozkazami Czachowskiego, przyjmując udział w bitwach pod Rybnicą i Jurkowicami. Kontuzjowany w prawą nogę. Był długoletnim członkiem Stowarzyszenia Uczestników powstania 1863/64 we Lwowie.