Strony rodzinne Powstanie Styczniowe Narzędzia Ziemiaństwo Materiały Archiwum zdjęć Forum Kontakt
Zarejestruj się lub Zaloguj się
Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Szukanie zaawansowane

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 25
Grekowicz
Pochodził ze Lwowa. Żuaw. Poległ pod Miechowem.
Grekowicz
zginął w jednej z wielu walk stoczonych z Moskalami r. 1863.
Antoni Grekowicz
duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: wileńska, miejsce zsyłki: nieznane, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi
Józef Grekowicz
poległ w jednej z bitew 1863 r. Grela patrz Greczykowski Erazm.
Józef Grekowicz
W walkach w Radomsku brał udział pierwszy oddział ochotników częstochowskich pod dowództwem por Józefa . Przegrana próba zdobycia Radomska w nocy z 23/24 I zakończyła się rozbiciem oddziału.
Józef Grekowicz
zginął w jednej z wielu walk stoczonych z Moskalami w 1863 r.
Józef Adam Grekowicz
pseud. Gronostajski (1834 - 1912) - kapitan wojsk rosyjskich. Mianowany przez Rząd Narodowy pułkownikiem dokonał nieudanego napadu na , następnie połączył się z . Po był dowódcą wyprawy rozbitej 5 IV pod ; walczył jeszcze pod , po czym przeszedł w Lubelskie i bił się pod rozkazami gen. . Do schyłku 1863 pracował w organizacji wojskowej Galicji. Emigrował, ukończył inżynierię w Paryżu i pracował w Bośni, na San Domingo, a od 1886 w Galicji. Zmarł we Lwowie w lipcu 1912.
Józef Adam Grekowicz
pułkownik
Józef Adam Grekowicz
Uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Radomsk 24.01.1863, krakowskie: Miechów 17.02.1863, 5.04.1863, (Igołomia 4.05.1863), (lubelskie: Fajsławice 24.08.1863)
Józef Adam Grekowicz
W 1891 delegat wydziału buczackiego Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania 1863/4 we Lwowie.
Józef Adam Grekowicz
1834-1912 pułkownik, Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w kwaterze 40 - powstańczej.
Józef Adam Grekowicz
ur. w Michalewie r. 1834 porucz. instr. pułku Witebskiego, był w powst. naczelnikiem sił zbrojnych woj. Kaliskiego następnie Krakowskiego. Stoczył bitwy pod Radomskiem, Miechowem, i Żółkiewką. Ranny był pod Miechowem w lewą rękę. Po powst. inżynier Wydziału po w. w Buczaczu.
Józef Adam Grekowicz
Grekowicz ps. Gronostajski, ur. 13 lipca 1834 w Michalewie koło Mińska – zm. 26 lipca 1912 we Lwowie .Pułkownik, dowódca w powstaniu styczniowym, naczelnik sił zbrojnych województwa krakowskiego.
Józef Adam Grekowicz
Zm. przed 1919, żona: Kamilla, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: oficer, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-41
Józef Adam Grekowicz
ur. 1834, zm. 2 VII 1912, powstaniec styczniowy, poch. Lwów
Józef Adam Grekowicz
Inżynier wydziału powiatowego w Buczaczu, zamieszkały w Buczaczu. Urodzony 13 lipca 1834 r. w miejscowości Michalewo w guberni mińskiej. Żonaty, ojciec jednego dziecka, wyznania rzymskokatolickiego. Przed powstaniem w stopniu porucznika instruktor pułku witebskiego. W powstaniu naczelnik sił zbrojnych województwa kaliskiego, następnie krakowskiego. Brał udział w bitwach pod Radomskiem, Miechowem, Szklarami, Żółkiewką. Ranny podczas bitwy pod Miechowem w lewą rękę. Powołał się na świadectwo Feliksa Bieńkowskiego, Gustawa Reutta i innych. Przy składaniu oświadczenia zobowiązał się do przysłania dokumentów i szczegółowych opisów. Zobowiązał się do wpłacenia wpisowego w wysokości 2 złotych reńskich i składki rocznej w wysokości 6 złotych reńskich. Oświadczenie podpisał we Lwowie 8 maja 1888 r. W tym samym dniu został przyjęty na członka czynnego.
Józef Adam Grekowicz
Od 15.2. - 27.2.1864 stacjonował we dworze Dominikowskich w Orelcu. "Dnia 15 lutego 1864 [Orelec]. Słyszę turkot, wyglądam, dwaj jacyś panowie zajeżdżają bryczką. Jeden wyższy, ciemny blondyn z brodą, miłej i ujmującej powierzchowności, mający w ruchach powagę i energię, zresztą przebijała się w nim wyższość umysłowa. Drugi mały, ruchliwy, z wą. sikami jasno-blond, z oczkami żywemi, lecz z wyrazem nie pewnym, — strój zaś obydwóch europejski, nie odznaczający się, nie bijący w oczy. Po mojem wnijściu i ukłonach, niski blondyn zbliżywszy się, przedstawia mi towarzysza jako p. Kulczyckiego, po czem siebie: jestem Szeligowski! Zaczyna się rozmowa, z której poznaje w Kulczyckim pułkownika Grekowicza – a Szeligowski, to jego audytor. Jak z początku audytor był tylko mowny, tak później o wiele więcej rozruszał się pan pułkownik. Przyjemne zrobiło na nim wrażenie przytoczenie wiersza: Litwo! ojczyzno moja... gdyż Litwa i ojczyzną pułkownika. Zapamiętale miłował on ją, bo zaraz mi przypomniał, że wydała w przeszłości i teraz najświatlejszych i najtęższych ludzi: Mickiewicza, Syrokomlę, Narbuta, Sierakowskiego, Maćkiewicza, i że ogół najlepiej usposobiony na Litwie – „tam lud, szlachta, wszystko poczciwe!" mówił. Dnia 27 lutego. Zjawia się posłaniec z sąsiedztwa z listem uprzedzającym o mających przybyć nieproszonych gościach. Czytając prędko, niezrozumiałam, aż adjutant Grekowicza zwrócił moją uwagę, że to jest uwiadomienie o rewizyi. Zatrwożyliśmy się wszyscy, najbardziej o osobę pułkownika, który z mężem moim co tylko miał wrócić z wycieczki - trwoga nasza była tem większą, że wszystkie poszukiwania w okolicy głównie jego się tyczyły. Za godzinę nadjeżdża inny posłaniec z zawiadomieniem wyraźnem o odbytej już w sąsiedztwie rewizyi, i z ostrzeżeniem, że jeżeli mamy jakich gości, aby ich wyprawić zaraz w góry. Nastąpiły narady, co począć, i mnóstwo projektów. W każdym razie rachowałam na czujność psów, że nas w czas uprzedzą.... Skończyło się na tem, że rewizya nas jakoś na ten raz ominęła, - Grekowicz zaś powróciwszy szczęśliwie z wycieczki, został wywieziony w nocy przez Kajetana [Dominikowskiego] - w bespieczne schronienie do sąsiadów."
Józef Adam Grekowicz
Już w początkach kwietnia Grekowicz skupiwszy partję swoją, koło 600 ludzi liczącą, w lasach pod Krzeszowicami, przemknął się z nią między patrolami austrjackiemi i w samą rocznicę bitwy Racławickiej przeszedł granicę. Ponieważ na drugi dzień 5 kwietnia wypadła Niedziela Wielkanocna, przeto oddział zatrzymał się tuż nad granicą pod wioską Szklarami na dłuższy wypoczynek. Mieszkańcy okoliczni przybyli do obozu z ogromnemi zapasami święconego i cały oddział uroczyście obchodził święto, gdy dano znać o zbli­żaniu się nieprzyjaciela. Porzuciwszy jedzenie, oddział ruszył do boju. Rozpoczęła się gęsta strzelanina tyraljerów, poczem Polacy dzielnym atakiem na bagnety wyparli wroga ze wsi. Część jednak oddziału z samym dowódcą wycofała się za granicę.
Józef Adam Grekowicz
pułkownik, dowódca w powstaniu
Józef Adam Grekowicz
(1834—1912) (pseud., Gronostajski), inżynier, oficer wojsk ros., płk, dca w woj. kaliskim, następnie w Krakowskiem i Lubelskiem, naczelnik wojsk, woj. kaliskiego, 20 I 1864 r. mianowany dcą 3. pułku piechoty i naczelnikiem wojsk, obwodów samborskiego i sanockiego. Po powstaniu inżynier za granicą i w Galicji
Józef Adam Grekowicz
Pseudonim „Gronostajski” W czasie Powstania miał 29 lat. Urodzony 13.7.1834 Michalewo k. Mińska, zm. 26.7.1912 Lwów, syn Marcina i Franciszki Piotrowskiej. Ukończył słynną Akademię Wojskową w Petersburgu. Kapitan wojsk rosyjskich, porucznik instruktor Pułku Witebskiego. W powstaniu mianowany przez Rząd Narodowy pułkownikiem (4 dni przed wybuchem powstania), naczelnik sił zbrojnych w kaliskiem. Entuzjastycznie witany w Radomsku, musiał się wycofać przed 6-krotnie silniejszym nieprzyjacielem. Dotarł do Ojcowa i połączył się z . Po klęsce miechowskiej (17 lutego), gdzie był ranny w lewą rękę, przeszedł do Krakowa gdzie udało mu się uniknąć aresztowania. Organizował i był dowódcą wyprawy pod Szklarami. Docelowo wyprawa miała mieć 500 osób i dotrzeć do lasów lelowskich, jednak udało się zebrać najwyżej 200 a przeważające siły wroga nie pozwoliły na realizację celu pomimo początkowego sukcesu. Po niewykorzystanej wygranej pod Szklarami, postawiony przed sądem powstańczym obronił się. Walczył jeszcze pod Igołomią, po czym przeszedł w lubelskie gdzie zorganizował oddział i bił się pod rozkazami gen. Heidenreicha pod Fajsławicami i Żółkiewką. Do schyłku 1863 pracował w organizacji wojskowej w Galicji. 20.1.1864 mianowany dowódcą 3. pułku piechoty i naczelnikiem wojskowym, obwodów samborskiego i sanockiego gdzie pracował jako organizator. W lutym mieszkał w Orelcu w dworze Po powstaniu emigrował. W 1865 w Zurichu razem z miał skład tytoniów tureckich i hawańskich przy ul. in Gassen 95 - spółkę pod nazwę Pawłowski&Grekowicz, gdzie sprzedawali również wydawnictwa polskie z Bendlikonu[3] Trwało to do w.6.1865, kiedy to Grekowiczy wystąpił ze spółki[4]. Ukończył inżynierię w Paryżu. W 1877 będąc w Stambule próbował wywołać powstanie dywersyjne górali kaukaskich na tyłach wojsk rosyjskich. Pomagał także w próbach polsko-węgierskiej dywersji na Bałkanach. Pracował w Bośni, na San Domingo na Martynice i w Bułgarii gdzie budował koleje. W 1886 powrócił do Galicji gdzie był inżynierem kolejowym w Buczaczu. Pochowany w kwaterze powstańczej. Żona Kamila Wasylewska Dzieci: * Helena Wanda, ur. 1887 Buczacz * Maria Ewa (Michalina), ur. 1889 Buczacz, dziennikarka, literatka i malarka, autorka przewodnika po Huculszczyznie, żona Artura Hausnera, pochowana: Kraków, cm. Podgórski * Zofia Kazimiera, ur. 1896 Buczacz
Michał Grekowicz
duchowny, zesłany na Syberię w związku z wydarzeniami powstańczymi 1863-6 przejeżdżający przez Petersburg
Michał Grekowicz
duchowny, zesłany na Syberię w związku z wydarzeniami powstańczymi 1863-6 przejeżdżający przez Petersburg
Michał Grekowicz
duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: mińska, miejsce zsyłki: permska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi
Władysław Rejnold Grekowicz
Władysław Rejnold Grekowicz, herbu Prawdzic, Ur. 14.08.1837 Włodawa. Syn Macieja (Tytularny Sowietnik Celnej Komory Przyborowskiej) i Julianny Zalewskich. Władysław za udział w Powstaniu Styczniowym na Żmudzi w roku 1863, został zesłany z całą rodziną na Syberię. Po powrocie z Rosji do Polski osiedlił się w majątku Michalin w parafii Gończyce powiat Garwoliński, gdzie mieszkał do końca życia. 08.07.1886 wziął ślub w kaplicy Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej na Jasnej Górze z Aleksandrą Jasińską urodzoną w 1868 roku w Warszawie, siostrą Zdzisława Jasińskiego, znanego przedwojennego malarza. Zmarł 24.09.1915 roku i jest pochowany w grobowcu na cmentarzu parafialnym w Gończycach. Żona Aleksandra zmarła 19.09.1908 roku w Warszawie i jest pochowana w rodzinnym grobowcu na Starych Powązkach. Dzieci: * Jadwiga żona Edwarda Zmijewskiego, (syn Teodora - powstańca 1863 i Adeli Ostrowskiej) właściciela dworu Śliz w powiecie garwolińskim. Urodzona 28.05.1887 roku we wsi Suliny w parafii Rostów nad Donem (Rosja), Zmarła 10.08. 1958 roku w Warszawie a jest pochowana w rodzinnym grobowcu w Łaskarzewie. * Stanisław Jan Grekowicz urodzony już po powrocie z Rosji do Polski dnia 24.04.1892 roku w Warszawie. Polski Legionista, rotmistrz, odznaczony orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych, zmarł 09.12.1965 roku w Warszawie i jest pochowany na cmentarzu Służewieckim.