Powstanie Styczniowe - uczestnicy

, przestępstwo: był żandarmem, pochodzenie informacji: spis przestępców

z Galicyi zginął pod Batorzem dnia 6 Wrześn. 1863 roku.

informacja taka sama jak rekord nr 25893

poległ w utarczce stoczonej z Moskalami d. 8. września 1863 r. pod Rydzewem.

Szlachcic - za to że dwukrotnie przebywał w oddziale powstańczym dowodzonym przez Jankowskiego.Domagał się od okolicznych mieszkańców pieniędzy i różnych produktów.Skazany W dniu 21 lipca 1866 r na piętnaście lat robót ciężkich w kopalniach

gmina/wieś Kupiski Konarzyce, kara: wypuszczony z więzienia, data zarządzenia: 25.01.1864

uczestnictwo w potyczkach: płockie: Rydzew 8.09.1863 poległ

padł w boju za ojczycznę 8 września 1863

poległ w utarczce stoczonej z Moskalami 8 września 1863 r. pod Rydzewem. Syn obywatela ziemskiego z powiatu prasnyskiego, służył jako oficer kawalerii w połączonych oddziałach Ziembińskiego i Gostkowskiego.

1842-1917, urodził się we wsi Gołowierzchy w gminie Krasuć w powiecie łukowskim. Syn Piotra i Alojzy z domu Popławska. W powstaniu służył w żandarmerii powstańczej. Wyrokiem komisji wojenno – sądowej we Włodzimierzu skazany na konfiskatę majątku i zesłanie, na którym przebywał 8 lat. Zmarł 24.01. w Wojdach. Spoczywa na cmentarzu w Rajgrodzie. Pośmiertnie zweryfikowany jako ppor. weteran. Pensję emerytalna pobierała wdowa Józefa z domu Turow.

Z nagrobka znalezionego na cmentarzu w Rajgrodzie: Jan Eljasz Mościcki, Obywatel Ziemski, weteran 63 roku, żył lat 75, zmarł 24.4.1917 r.

Ur. 1845, miejscowość w 1923: wieś Kaszewiec, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-142

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1863 miejsce wysyłki: nieznane, miejsce zsyłki: permska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

b. dzierż. majątku. Ur. w 1844r. we wsi Ławy pow. Ostrołęckiego. Walczył pod dowództwem Wawra. Brał udział w bitwach pod Zbrzężnicą, Prąśnikiem i Jedwabnem. Pełnił funkcje żandarma. Więziony w Łomży. Wysłany na przymusową służbę w wojsku rosyjskim. Wrócił do kraju na mocy manifestu carskiego.

Zm. przed 1919, żona: Józefa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-65

Ur. 1844 Ławy, zm. przed 1919, żona: Józefa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: XII-43

ur. r. 1847 w Michałowie, prakt. ślusar., służył jako szereg, w oddz. Jankowskiego. Walczył pod Okoniewem i Mińskiem. Po powst. maszynista kopalni nafty.

ppro. (1845) wieś Kaszewiec

Był wikariuszem w parafii św. Bartłomieja w Płocku i nauczycielem religii w szkole rzemiosł, miał 25 lat. Naraził się władzom carskim bowiem, jak zapisano w raporcie 5 lutego 1861 r. wygłosił w kościele podburzające kazanie, pozwalał, aby ludność zbierała się w kościele w niedozwolonych celach i zawsze burzył ją własnym przykładem. Na mocy decyzji namiestnika Królestwa Polskiego, 15 grudnia 1861 r. został zesłany do guberni ołonieckiej, a potem do permskiej. W księdze konduit kancelarii jenerał gubernatora o ks. Mościckim zapisano: Za kazanie, które wygłosił o prześladowaniu religii i Kościoła, za udział we wszystkich manifestacjach powstańczych na przedstawienie Audytoriatu wojennego z 15 grudnia 1861 r. zesłany został na mieszkanie do miasta Pietrozawadzka, guberni ołonieckiej, skąd 16 czerwca 1869 r. przeniesiony był do guberni permskiej. W innych raportach rosyjskich podawano o nim jeszcze inne szczegółowe wiadomości, a mianowicie, że został skazany za to, że brał udział we wszystkich manifestacjach patriotycznych, a zastępując chorego proboszcza (ks. Franciszka Szaniora) pozwalał w kościele na niedopuszczalne skandale, ciągle urządzał uroczystości rocznice wydarzeń narodowych, 5 listopada 1861 r. głosząc kazanie o ziarnie gorczycznym, w którym widział obraz Kościoła katolickiego, dodał „co może być dla nas lepszym przedmiotem do rozmyślania, co może bardziej budzić i utwierdzać nadzieje i męstwo w tych chwilach ciężkich i tak nieprzyjaznych dla Kościoła, kiedy bezczeszcząc oblubienicę Chrystusową, prześladują i męczą ją, a wszystko to dzieje się w takim stopniu, w jakim ludzie na świecie nie doświadczyli od czasów Nerona i Dioklecjana i pozwalał w kościele zbierać pieniądze na cele polityczne. O uwolnienie ks. Mościckiego zabiegał u władz carskich w 1883 r. biskup płocki K. Borowski, lecz było to daremne. Dopiero na interwencję biskupa M. Nowodworskiego w 1895 r., po 34 latach został zwolniony i mógł wrócić do diecezji. Potem był wikariuszem w Ciechanowie i administratorem w Opinogórze

ksiądz, ur. ok. I 8 3 0 na Lubelszczyźnie, wikary z Płocka. Za „podburzające kazania 1 udział w rozruchach'1 w Płocku, został pod koniec I 8 61, na podstawie rozporządzenia namiestnika Królestwa Polskiego, zesłany do gub. ołonieckiej pod dozór policji. W 1863 mieszkał w Ołońcu, od lutego 1866 — w Pudożu. Miejscowe władze nie miały o ks. Mościckim dobrego zdania: „najbardziej nieprawomyślna i szkodliwa osobistość, do szpiku kości przesiąknięty nienawiścią do Rosji". Niemniej, otrzymywał należny, choć bardzo skromny, zasiłek ze skarbu państwa.

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1861 miejsce wysyłki: płocka, miejsce zsyłki: permska, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi