Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w trakcie przebudowywania.

Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Oborski

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Opis Drzewa genealogiczne (...) Biografie (...) Czytelnia (...) Właściciele ziemscy (...) Katalog oficjalistów (...) Powstańcy styczniowi (...) Bitwy (...) Leksykon genealogiczny (...) Portrety (...) Dokumenty (...) Mogiły (...)

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 15

kupiec z Poznańskiego, zginął w powstaniu w końcu 1863 roku. (Imsp. Stupnickiego, inne źródła podają że w pow. Konińskim we wsi, do której się schronił bezbronnie zamordowany został w połowie Maja t. r.)

(1787-1873) pułkownik, dowódca oddziału, ranny pod Grochowem.

dowodził oddziałem w Kaliskiem.

obywatel ziemski, zamordowany przez Moskali w Siedlcach dnia 22.listopada 1863 r.

Colonna Wacław Oborski

Ur. 1846 Sieniawa, zm. przed 1919, żona: Konstancja, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VI-75

Ksawery Oborski

Był pomocnikiem księgarskim, rodem z powiatu olkuskiego. Mając lat 17, Oborski uszedł do Galicji i tam czas jakiś pracował u krawca w Tarnowie. W r. 1848 dostał się do legionów na Węgrzech. Następnie uczęszczał na technikę w Krakowie i starał się tam zawiązać stowarzyszenie rewolucyjne. Austryjacy wydali go rządowi rossyjskiemu. Wzięty do cytadeli, przesiedział w niej 20 miesięcy. Zesłany do katorgi, przebył na Syberji do 1861 r., z której wróciwszy, zaraz przyłączył się do ruchu.

uczestnictwo w potyczkach: mazowieckie: Nowa Wieś 26.04.1863, (Brdów 29.04.1863), Szczawin Kościelny 14.05.1863, Babsk 17.05.1863, kaliskie

Maksymilian Oborski

były właściciel ziemski z Siedleckiego. Jako wykształcony rolnik, przesyłał przed wypadkami 1863 r. do roczników Towarzystwa Rolniczego w Królestwie sprawozdania z postępów rolnictwa w Anglji. Koledzy wygnania mieli mu do zarzucenia słabość charakteru, wykazaną przy badaniach komisji śledczej. W Usolu malował typy i widoki Syberji, przenosił się kolejno do Irkucka, Solikamska w gub. permskiej i Woroneża, w końcu zaś, otrzymawszy paszport emigracyjny, przeniósł się do Galicji, gdzie życie zakończył.

Maksymilian Oborski

W Usolu między 1866-68 - z Kongresówki, właściciel dóbr. Autor sprawozdań gospodarczych z Anglii w Rocznikach Towarzystwa Rolniczego. Malował i studiował miejscowe w Usolu typy żyjące. Potem w Irkucku, w Soli-kamsku w gub. Permskiej, następnie w Woroneżu.

Maksymilian Onufry Oborski

Herbu Pierzchała. Ur. 2.2.1809 Proszew, k. Siedlec, zm. 28.1.1878 Husów. Syn Antoniego Walentego Teodora Oborskiego i Marcjanny Jawornickiej h. Gozdawa. Ożeniony w 1836 w Kopciach z Marcjanną Jawornicką (tak samo na imię i nazwisko jak jego matka), córką Eustachego i Teresy Mier. Administrator dóbr Sieniawa, Bolestraszyce, Staszów. Powstaniec Listopadowy - podporucznik w konnej Legii Litewsko-Ruskiej. W Powstaniu Styczniowym zaangażowany czynnie w organizacji - m.in organizował fundusze i broń. We wrześniu 1863 zaaresztowany wraz z działającą u niego we dworze kancelarią naczelnika co doprowadziło do śmierci tegoż. Sądzony (zarzucano mu słabość charakteru i załamanie ponoć za uwolnienie jego syna), skazany na zesłanie i utratę majątku. Przebywał w Usolu, następnie do Solikamsku i Chreniowie. Na zesłaniu zajmował się malarstwem - uwieczniał pojzaże, typu ludzi i w szczególności konie. Powrócił w 1874 mieszkając w majątku swojej żony. Tam zmarł i jest pochowany. Odznaczony złotym krzyżem Virtuti Militari (1831). Dzieci: 1. Antoni Oborski, ok. 1840 - powstaniec 2. Teresa Oborska, ok. 1840, zm. 1923 Mielec 3. Marianna Marcjanna Oborska, 22.8.1844 Lwów 616, zm. 1925 Mielec 4. , ok. 1847 - powstaniec

Stanisław Oborski

Herbu Kolumna. ur. w r. 1841. w Petrykowie, wstąpił do szeregów powstańczych w 22. roku życia. Do powstania przygotowywał się w robieniu bronią w Dołżance na obszarze zakrytym stożkami i stertami zboża. Ćwiczył jednak przez czas krótki, podczas bowiem nagle przeprowadzonej rewizyi dostał się w ręce władzy, zachorował na tyfus a gdy dźwignął się, powstanie było już zgnębione. Umarł jako leśniczy w Petrykowie w r. 1909

Wacław Oborski

urodzony w 1847 r. w Proszewie koło Kałuszyna (Siedleckie), syn i Marii z Jawornickich. W randze porucznika polskich wojsk powstańczych uczestniczył (wspólnie z ojcem i bratem Antonim) w powstaniu styczniowym 1863 r. Po upadku powstania i wyjściu z więzienia oraz skonfiskowaniu przez carskie władze majątku w Proszewie – pomagał matce w prowadzeniu jej rodzinnego gospodarstwa w Husowie. (Maksymilian został zesłany na Sybir, skąd powrócił w 1874 r.) Ok. 1885 r. został wybrany do Rady Powiatowej w Łańcucie i pełnił funkcję członka tamtejszego Wydziału Powiatowego. Był także członkiem oddziału jarosławsko-łańcuckiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie oraz członkiem wydziału okręgowego łańcucko-kolbuszowskiego Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego we Lwowie. Po ślubie z Konstancją z Wołowskich przyjął (z nieznanych przyczyn) po żonie herb Colonna – Kolumna. W 1890 r. przekazał część gruntów w Husowie dla miejscowej szkoły. W 1891 r. odkupił od Nuty i Serli Grossów dworek i majątek ziemski w Mielcu. Po kilku latach na jego zlecenie zbudowano przy dworku pałacyk (oddano go do użytku prawdopodobnie w 1905 r.). Planowanej przebudowy samego dworku nie udało mu się zrealizować. Wiele czasu poświęcał działalności politycznej i społecznej. Opowiadał się za obozem „Stańczyków” – konserwatystów krakowskich. Był wybierany do Rad Powiatowych w Łańcucie i Mielcu, Okręgowego Towarzystwa Rolniczego i Powiatowej Komisji dla Zalesień Ochronnych w Mielcu. Należał także do Sodalicji Mariańskiej. Zmarł 26 IV 1914 r. Dwa dni później w uroczystym kondukcie przewieziono zmarłego na stację kolejową, skąd pociągiem przetransportowano do Husowa. Spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Husowie.

Jan Matwieiew Тoborski