Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.

Program gromadzenia wiedzy o genealogii rodziny Miecznikowski

Program jest cząstką działań Fundacji odtwarzania polskiej tożsamości kulturowej, historycznej i patriotycznej. Społeczna aktywność rodzinna jest łączona z ogólnymi programami Fundacji, angażując zarówno fascynatów jak i naukowców.

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Mapa - Szlak 1863
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Dziękujemy za wspieranie naszej pracy
Wyniki wyszukiwania. Ilość: 28
Aleksander Michał Miecznikowski
Artykuł | Ur. 27.2.1845 Warszawa, par. św. Andrzeja, zm. 5.8.1873 Lima. Syn Aleksandra (urzędnika Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, urzędnika municypalnego Miasta Warszawy) i Ludwiki Paschalis-Jakubowicz. Miał pięcioro rodzeństwa: Ludwika Aleksandra, Kazimierza Jana, Stanisława Alfonsa, Wandę Aleksandrę Ludwikę i Mieczysława Franciszka. W chwili wybuchu powstania uczył się w Szkole Głównej w Warszawie. Wyjechał w sandomierskie. Po przejściu do Galicji zaaresztowany przez Austriaków i wysłany do więzienia w Ołomuńcu. Przebywał dalej na emigracji w Paryżu, gdzie dokończył edukację studiując w Szkole Dróg i Mostów. W 1869 wraz z grupą polskich inżynierów emigracyjnych został zaangażowany przy pracach inżynierskich w Peru.[2][7][10]. Początkowo współpracował z Malinowskim przy budowie kolei transandyjskiej. W 1871 r. opracowywał także kosztorys projektowanej linii kolejowej Paita - Piura oraz uczestniczył w komisji dokonującej odbioru świeżo zbudowanej linii kolejowej Pisco - Ica. W 1872 r. działał w zespole oceniającym oferty przetargowe na budowę kolei Trujillo - Salaverry - Ascope i Chimbote - Tablones. Następnie kierował budową pierwszej w Peru nowoczesnej drogi bitej łączącej Limę z jej portem morskim Callao, ukończonej w 1873 r.[9] W 1873 zachorował na żółtą febrę i zmarł. Jego pogrzeb był dużą manifestacją - sfinansowany z pieniędzy publicznych.[2] Aleksander zgromadzony szybko spory majątek przekazał na rzecz rodziny pozostającej w kraju.[8]