Stanisław Urbanowski

Wieku lat 25 z Poznańskiego, syn Nepomucena. Nauki pobierał w Poznaniu. W 1855 r. przeniósł się do Kongresówki, gdzie ojciec jego nabył majątek Czesławów w okręgu czerskim guberni warszawskiej, gdzie pomagał ojcu w gospodarstwie. Na pierwszy odgłos powstania pośpieszył na punkt zborny pod Grójcem 22 stycznia 1863 r. Po rozejściu się niefortunnym tej wyprawy pośpieszył do Słonawki, gdzie organizował oddział Śmiechowski. Walczył w bitwie pod Rawą, a gdy Śmiechowski z oddziałem przeszedł pod dowództwo Jeziorańskiego, Pułkownik jazdy Bayer mianował go swym adiutantem. Po zorganizowaniu się oddziałów Jeziorańskiego i Langiewicza w Goszczy, Urbanowski został wachmistrzem i bił się pod Małogoszczą, Pieskową Skałą, Skałą, następnie pod Chrobrzem, Wełczą i Grochowiskami. Powróciwszy do Galicji wyruszył potem z Miniewskim i walczył pod Krzykawką. Następnie po raz trzeci wyszedł z oddziałem Jeziorańskiego jako szeregowiec w strzelcach pieszych i po bitwie pod Kobylanką, utrzymując łańcuch tyralierów w morderczej, lecz zwycięskiej bitwie przed południem ugodzony kulą w piersi poległ 6 maja 1863 r.