Ignacy Żelechowski

Wieku lat 30, syn Kwiryna, oficera armii znad Berezyny, zesłanego na Syberię i Genowefy z Zarembów, wnuk naczelnika konfederacji wielkopolskiej. W 1848 r. pośpieszył do legionu polskiego na Węgrzech. Raniony w potyczce wzięty został do niewoli przez Moskali i wydany Austriakom. Skazany do kompani karnej, uszedł do Prus i udając się za tamtejszego poddanego wstąpił do wojska pruskiego i dosłużył się stopnia oficera artylerii. W 1863 r. organizacja narodowa przeznaczyła go do prowadzenia artylerii powstańczej, która w województwie krakowskim użytą być miała. Wyruszył wtedy z oddziałem Miniewskiego 5 maja prowadząc 2 działa na wozach. Na placu boju pod Krzykawką mógł dopiero obejrzeć armaty, w których znalazł tyle niedostatków, że się w owym dniu użyć nie dały. Stanął więc w szeregach piechoty, walcząc mężnie i zagrzewając drugich do walki, lecz ugodzony kulą w głowę, padł na miejscu.