pseud. Lubicz, ur. w 1839 roku w pow. borysowskim, syn Gabriela, oficer w armii rosyjskiej, dowódca oddziału w powstaniu styczniowym. Po wybuchu powstania styczniowego porzucił armię rosyjską (21.04.1863r.) i pod pseud. Lubicz sformował własny oddział partyzancki, wyposażony głównie w broń myśliwską. Działał w pow. trockim i wileńskim, współpracując najbliżej z oddziałami Feliksa Wysłoucha i Jana Sędka. Uczestniczył w potyczkach z wojskami rosyjskimi pod Polimszą (19.05.1863r.) i Rudnikami (31.05.1863r.). W czerwcu wraz z Wysłouchem został pobity pod Zygmuntyszkami (16.06.1863r.) i Peleniszkami (17.06.1863r.). Potem we trzech, wraz z Sędkiem, stoczyli bój pod Klaryszkami (11.07.1863r.) i, po utracie łączności z oddziałem Wysłoucha już tylko z Sędkiem – pod Pomusiem (15.07.1863r.). Walczył jeszcze pod Kryksztanami (23.07.1863r.), Zywulciszkami (25.07.1863r) - utrudniając Rosjanom przeprawę przez Niemen, i w lasach pod Mazuryszkami (21.08.1863r.), gdzie kilka grup powstańczych starło się z przeważającymi siłami wroga broniącymi dostępu do linii kolejowej i poniosło klęskę. Dalszy jego los nie jest znany.
Źródło
Internetowy Polski Słownik Biograficzny
Nadawca
Martyna
Uwagi
Poprawiłem syn Juliusza na syn Gabriela. Z wiki: Aleksander Stabrowski syn Gabriela, Lubicz, (ur. 1839, zm. 21 lipca 1863?) – z ziemiańskiej rodziny, wychowanek kadetów w Brześciu, podporucznik Lejb-Gwardyjskiego Pawłowskiego Pułku Jego Wysokości w Petersburgu, od kwietnia 1863 r. organizator i dowódca w powstaniu styczniowym, w powiecie trockim, a potem w augustowskim. Według jednych źródeł ranny 21 lipca 1863 r., zbiegł za granicę i w początkach 1864 r. usiłował wrócić do powstania, lecz na granicy pruskiej, został pochwycony. Według innych źródeł poległ 21 lipca 1863 r.