Feliks Stanisław Lewicki

Ur. 1883 Nantes, Francja, zm. 3.6.1887 Kraków. Syn Feliksa Aleksandra (kapitana 2 Pułku Białych Ułanów w czasie Powstania Listopadowego) i Estelli Natalii Lemeignen
Wychowany był we Francji jednak na wieść o wybuchu powstania pośpieszył do kraju. Walczył w partii Waligórskiego pod Siemiatyczami i Węgrowem jako oficer 4 plutonu strzelców. Zesłaniec - spędził kilka lat na Syberii. Zesłany do Tobolska na 11 lat. Rząd Francuski po 5 latach wyreklamował go jako b. oficera wojsk francuskich. Brał udział w wojnie francusko-pruskiej w 1870/71r.
Po powstaniu osiadł we Lwowie., lecz jako urodzony za granicą z matki Francuski był uważany za obcokrajowca. Było to przyczyną różnych szykan dla jego rodziny. Był współpracownikiem „Gazety Narodowej”, następnie redagował w Stanisławowie „Głos Stanisławowski” i udzielał lekcji języka francuskiego.
W 1881 ożenił się Anną Lewicką, córką Ignacego i Marianny Feduszyńskiej - nauczycielką twórczynią i wieloletnią redaktorką czasopisma "Mały Światek". Po ślubie straciła ona z racji na stosunek władz do męża posadę nauczycielki. Rodzina na kilka lat przeniosła się do Krakowa, gdzie Feliks zmarł i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w asyście licznych uczestników. Nad trumną głos zabrał o. Słotwiński - rektor Pijarów, oraz kapłan-patriota ks. Żuliński