Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Władysław (1) Niesiołowski
Władysław Alojzy Jan Niesiołowski. Ur. 20.6.1832 Teleśnica Sanna (Telesznica Sanna), syn Anzelma i Józefy Truskolaskiej. Dzieciństwo spędził zapewne w domu rodzinnym w Teleśnicy w sanockim, pod okiem rodziców i ciotki Barbary. W wypadkach 1846 roku chłopi zaatakowali dwór[3]. Ojciec Anzelm oświadczył im że zwalnia ich z pańszczyzny i że zaraz to stwierdzi na piśmie. Jednak gdy to doszło do władz zaaresztowano go. Władysław uczył się w konwencie jezuickim w Tarnopolu. Ujawnił się jego wybitny talent malarski, co postanowił kształcić we Włoszech. W 1863 rodzina wspierała powstanie. Ojciec, mając już 60 lat, pomagał w organizacji. Władysław wszedł do powstania gdzie walczył w oddziale Czechowskiego. Trafiony został odłamkiem szrapnela podczas potyczyki pod Ciosmami na Zamojszczyźnie i tam został pochowany. Miał starszą siostrę Antoninę Magdalenę, oraz młodsze rodzeństwo: Franciszka Dominika, Dionizego Emiliana, Emilię, Aleksandrę. Siostry wspierały ukrywających się powstańców, m.in. ukrywając uciekinierów w 1865 w specjalnie wykopanej skrytce pod podłogą piwnicy.
Źródło
Opracowanie GP
Nadawca
brak
Uwagi
Uwaga: Pojawiają się w literaturze błędne informacje, w szczególności o udziale w oddziale Czachowskiego w Bitwie pod Hutą Różaniecką w sokalskim, w lasku dębowym i wymienieniu go na pomniku. Są to błędy merytoryczne - gdzie przede wszystkim mylone jest nazwisko dwóch dowódców Czachowskiego i Czechowskiego. Huta Różaniecka ani Huta Krzeszowska nie leżą na sokalszczyźnie lecz na zamojszczyźnie, obie oddalone kilkadziesiąt kilometrów od siebie. Bitwą, w której zginął Władysław była prawd. bitwa pod Ciosmami. Jego ojciec nie walczył w Powstaniu lecz je wspierał wraz z całą rodziną. Władysław Niesiołowski bywa też mylony z drugim o tym samym imieniu i nazwisku, który przeżył zabory i zmarł w latach 20-tych w Warszawie. [przyp GP]
Bibliografia [1] par. Telesznica Sanna.gr-kat.APPrzem [2] Medyński Aleksander, Podolanie w powstaniu styczniowym, Tarnopol 1913 [3] Demokrata Polski 30.1.1847 [4] Maciej Augustyn, Mieszkańcy Bieszczadów w powstaniu styczniowym, Bieszczad nr 6, Ustrzyki Dolne 1999