Leon Ludwik Paweł Maksymilian Postawka von Loewenstern, h. Postawka. Ur. 10.4.1839, zm. 19.01.1923 Paryż. Syn Augusta Stanisława Ludwika, Powstańca Listopadowego, chorążego Korpusu Inżynierów, właściciela Michowa, Gabułtowa, oraz Emilii Dunin-Wąsowicz. Miał siostrę Elżbietę (zam. August Prażmowski i Teodor Slaski) oraz braci: Bronisława i Stanisława - pułkownika wojsk powstańczych.
Dzieciństwo spędził w Gabułtowie. Po nieszczęśliwym wypadku w wieku 4 lata - wpadnięciu do dołu z wapnem, w którym nieomal stracił wzrok, został przeznaczony do stanu duchownego w zamian za zdrowienie. Ukończył Gimnazjum w Pińczowie, a następnie w 1862 Seminarium Duchowne w Kielcach. Subdiakonat otrzymał z rąk ks. Juszyńskiego, biskupa sandomierskiego, a kilka dni później został wyświęcony na diakona w kościele oo. Reformatów w Sandomierzu. Święcenia Kapłańskie otrzyma od arcybiskupa Felińskiego. Był wikarym w Pińczowie. Aktywny patriotycznie.
W czasie Powstania był wikarym w Miechowie w czasie tragicznej bitwy - czego dał potem dokładny opis z punktu widzenia z wewnątrz miasta. Udzielał pomocy rannym powstańcom. Oskarżony o strzelanie do Moskali został zatrzymany. Po zwolnieniu uciekł do Galicji a potem na emigrację do Francji. 311946 Brał udział w wojnie francusko-pruskiej gdzie był kapelanem wojskowym w latach 1870-71. Proboszcz. Doktor św. Teologii, Prałat Domowy Jego Świątobliwości Piusa X, Rektor Misji Polskiej w Paryżu.