Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Zgodnie z zasadami i dla ułatwienia szukania, wszystkie wersje tego nazwiska zostają wyszczególnione przy nazwisku

Aleksander Giedrojć, syn Albina Giedrojcia, mąż Emilii z Petrusewiczów, właściciel mająteczku Chaleckowszczyzna na mińszczyźnie (wiano żony, córki Jana Petrusewicza). Syn księcia Albina Giedrojcia, uczestnika powstania listopadowego i styczniowego(studenta uniwersytetu w Dorpat - 1828r.. prawnika w Kownie). Był dowódcóą małego oddziału partyzanckiego. Na popasie w folwarku Chaleckowszczyna poznał córkę gospodarza, matkę mojej prababci - młodziutką Emilię. Po powstaniu wrócił i ożenił się z nią obejmując majątek żony, bo według legendy rodzinnej- jego majątek został skonfiskowany. Podobno podarował swoim żołnierzom ziemię, aby odwdzięczyć się za oddanie i męstwo.

Urodzony w 1841 roku w Wilejce. Do powstania zaciągnął się, jako kadet szkoły artylerii w Petersburgu. Walczył na Litwie, dowodząc własnym oddziałkiem. Za męstwo i zasługi otrzymał od Rządu Narodowego nominację na kapitana. Po stłumieniu powstania ścigany przez wojska rosyjskie — staje w Petersburgu do Szkoły Kadetów, aby wypełnić przyrzeczenie, dane dowódcy Szkoły. Potem wyemigrował do Francji. Studjował w Sorbonie. Przebył oblężenie Paryża, służąc w oddziałach ochotniczych francuskich. Po wojnie wraca do Galicji i poświęca się zawodowi nauczycielskiemu. Zmarł w 1909 roku we Lwowie,

ksiądz, uczestnik powstania, notowany: gmina Wojstomska

ur. w Wilejce r. 1841, podpor. artyl. wojska rosyj., służył jako kapitan w oddz. litewskim sformowanym przez niego w pow. Trockim, pod dowódz. Sędka i był w 9-ciu potyczkach znaczniejszych. Po śmierci Sędka w bitwie, połączył się oddział z oddz. Poradowskiego (Ostrogi) i w tym służył Gedroyć do końca wyprawy. Po powst. nauczyciel szkół realn. w Tarnopolu.

ur. w r. 1841 w Wilejce na Litwie, uczęszczał do szkoły kadetów w Petersburgu i był podporucznikiem artyleryi wojska rosyjskiego, gdy wybuchły brzemienne w następstwa wypadki z r. 1863. Na pierwszą wiadomość o wybuchu powstania rzuca się w jego wir i nadzwyczaj wytrwale działa przez szereg miesięcy na Litwie jako kapitan w oddziale litewskim, sformowanym przez siebie w powiecie trockim pod dowództwem Sędka, brał udział w dziewięciu znaczniejszych potyczkach. Po śmierci Sędka w bitwie, połączył się Gedroyć z oddziałem Poradowskiego (Ostrogi) i w tym oddziale służył Gedroyć do końca wyprawy. Ścigany przez wojska rosyjskie i tropiony przez zgraję szpiegów przez Petersburg uchodzi do Francyi, gdzie studyuje w Tuluzie i Sorbonnie oddając się matematyce i fizyce. W Paryżu wraz z inżynierem Eugeniuszem Kesslerem, swym serdecznym druhem i również jak on po wypadkach z r. 1863 bawiącym zagranicą, przebył oblężenie w r. 1871 służąc w oddziałach ochotniczych francuskich. Po wojnie przybył do Galicyi i poświęcił się zawodowi nauczycielskiemu a po uzupełnieniu studyów sprawował obowiązki profesora szkoły realnej w Tarnopolu. Nie spoczął jednak, do końca życia zachował zrozumienie dla haseł z lat dawnych, brał udiiał w pracy towarzystw miejscowych, z wielkiem zamiłowaniem pracował zwłaszcza wśród warstw rękodzielniczych, którym przez lat kilkanaście przewodził jako prezes »Gwiazdy«, zasiadał w Zarządzie Koła Towarzystwa Szkoły ludowej, sprawował godność wiceprezesa »Sokoła*. Na każdem stanowisku pozostawia po sobie posiew zdrowej myśli, wszędzie po sobie wspomnienie duszy wielkiej i zacnej, pracy dla wszystkich, zapomnienia o sobie. Umarł 12. lutego 1909, spoczywa na tarnopolskim cmentarzu.

Giedrojć-Juraho student, uczestnik powstania, notowany: Malaty

Giedroyć-Juraha, szlachcic Wilno województwo

Rolnik, syn Augusta

szlachcic, uczestnik powstania, notowany: Swięciany

s. Dominika, mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w omskim okręgu, potem w Omsku, kołbasnik.

s. Dominika

mieszczanka z Oszmiany, wyrok sądu polowego 15.01.1866, zwolniona

z Kazimierzówki, brał udział w organizowaniu powstania lidzkiego

Ksiądz - za poniżanie wobec włościan rosyjskiej prawosławnej cerkwi i nie odprawianie przypisanych modlitw za cesarza - pozbawiony kapłaństwa,wszelkich praw stanu,zesłany do oddalonych miejscowości na Syberii

duchowny katolicki, zesłaniec w roku 1865 miejsce wysyłki: witebska, miejsce zsyłki: Syberia, zesłanie prawdopodobnie związane z wydarzeniami powstańczymi

ksiądz, za nieodprawianie przepisanych modlitw za cara i poniżanie w obec włościan rosyj. prawosławnej cerkwi, został pozbawiony kapłaństwa i wszelkich praw stanu i wywieziony na Sybir.

Ksiądz, za poniżanie wobec włościan rosyjskiej prawosławnej cerkwi i niedoprawianie przepisanych modlitw za cesarza pozbawiony kapłaństwa i wszelkich praw stanu, zesłany do bardziej oddalonych miejscowości Syberii dnia 17.03.1865. Zarejestrowano jego pobyt w więzieniu w Petersburgu w trakcie przejścia na zesłanie.

szlachcic, uczestnik powstania, notowany: Swięciany

Handlowiec

ГЕДРОЙЦЪ Люцiанъ,szlachcic (дворянин) powiatu wiłkomirskiego (Вилкомирскаго уезда),mieszkał u rodziców we wsi Swobiszki ? (проживал у родителей в деревне Свобишки того же уезда.),gubernia kowieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

szlachcic kowieńskiej prowincji

s. Jana, marsz. gub. wileńskiej i Anieli z Wołków (*1824) – powstaniec 1863 r. Należące do niego majątki – Bijuciszki i Karolinowo – zostały skonfiskowane i przekazane do skarbu państwa, a on sam skazany został na 8 lat ciężkich robót

pod przybranem nazwiskiem Pawińskiego, zginął w utarczce pod Panasówką.

książę, został skazany do ciężkich robót.

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Karolinowo, gub. Wileńska , dz,. 478.

ożeniony z wiejską dziewczyną, służącą matki swojej, którą własnem staraniem i kosztem wykształcił, a która mu towarzyszyła wraz z synkiem na wygnanie. Wielkiej zacności i prawości oboje. Przeszedłszy z kolei stanowisko posieleńca gub. irkuckiej i mieszkańca gub. wiackiej, powrócił Giedryć z rodziną do kraju, gdzie stracili jedynego syna.

syn Jana, Kniaz.

Książę. Skazany do ciężkich robót. Zarejestrowano jego pobyt w więzieniu w Petersburgu w trakcie przejścia na zesłanie.

służył w oddz. Miłkowskiego i walczył pod Kostangalią.

Pozn. 13/VI. Romuald Gedroic, b. właśc. d. na Litwie, powst. 1863, zesłany, 20 l. na kaukazie + w tych dn. w Krak. w 76 r. (nr 135)

h. Hippocentaurus, ur. 1844 zm. 6 V 1905, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

książę, ur. r. 1844 w enklawie Kojczyn-Gedroycie. Ojciec jego zginął w r. 1848 jako ułaskawiony z r. 1831 pułkownik Czerkiesów, matka i dwie siostry wywiezione zostały na Sybir. Teofil uczeń zakł. roln. w Marymoncie, po rozwiązaniu tegoż towarzystwa, przeszedł na Litwę, gdzie jako setnik działał w organiz. W powstaniu służył jako podof. żandar. konnej pod Ottem, potem jako szereg, w końcu jako wachmistrz pod Kazim. Bohdanowiczem. "Walczył pod Małą bukową, Lisim grodem i Łęczną. Później służył pod Czerwińskim w bitwach pod Chruśliną, Józefowem, Tyszowcami i Tuczępami. Ostatecznie służył pod Ruckim i walczył pod Łączną, Uścimowem, Skromowską wolą, Majdanem i . Tutaj otrzymał 24 ran, a po przekroczeniu granicy 6. kwietnia 1864 r. był więziony w Rzeszowie przez siedm miesięcy.

syn Kazimierza, z Grodzieńszczyzny; za nieprawomyślność skazany ('w Oddziale Wileńskim) na zamieszkanie na Syberii z konfiskatą majątku; 6 czerwca 1865 przybył do Tobolska parostatkiem „Rabotnik”, w t. r. mieszkał w Tomsku, według opinii policji „sprawował się dobrze", następnie pracował u kupca tomskiego Jegora R Isajewa — w grudniu 1877 na prośbę tego ostatniego „Tomskije gubiernskije wiedomosti” ogłosiły unieważnienie jego pełnomocnictwa, wydanego zesłańcowi. 25 czerwca 1879 w wyniku trudności finansowych Giedroyć zastrzelił się z rewolweru w swym mieszkaniu w „dzielnicy jurt" w Tomsku.

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Korwie, gub. Wileńska , pow. Wileński dz. 471.

Pomieszczyk Wileńskiej guberni. Książę.