Dworek powstał w latach 1905-1906. Był obszerny, wybudowany na miejscu dawnego, według projektu architekta Stanisława Filipowskiego, absolwenta szkoły inżynierskiej w Petersburgu. Dwór miał cechy neogotyku i neorenesansu, jego ściany były oblicowane wypaloną na ciemno cegłą kontrastującą z boniowanymi narożnikami i obramieniami okien wykonanymi z kremowego tynku. Dwór był parterowy, częściowo podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem, po prawej stronie miał zryzalitowaną część piętrową zwieńczoną trójkątnym szczytem, a mniej więcej po środku elewacji frontowej ryzalit, mieszczący główne wejście poprzedzone schodami. Dwuspadowe dachy były pokryte dachówką. Dwór miał własną instalację wodociągową i kanalizacyjną. Wodę pompowano ze studni pompą ręczną do rezerwuaru na poddaszu, skąd spływała do kranów. Dom był ogrzewany kaflowymi piecami znajdującymi się w poszczególnych wnętrzach, oświetlenie zapewniały lampy naftowe. Dwór przestał istnieć po II wojnie światowej. Pozostał po nim fragment schodów, reszta zrównana z ziemią.