Zawody dawne i obecne

Jest dużo opisanych zawodów u nas w Leksykonie.
Dużo - ale wciąż sporo brakuje, tak więc prosiłbym o zgłaszanie tu jeśli czegoś brakuje.

misiek13 dodał tutaj zawody pisane cyrylicą z opisami - przeniosłem do osobnego tematu bo warto

Karbowy, gospodarz gumienny, zwany także w różnych okolicach karbownikiem, gumiennym lub włodarzem, który rejestr na karbach utrzymuje. Każdy karbowy miewał dawniej laskę czworokanciastą, aby na czterech jej bokach mógł karbić czyli zacinać karby. Laskę taką zwano „karbem” lub „karbą”. „Karbnikiem” (carbarius) nazywano urzędnika żupnego, a „karbarją” — żupę solną. Wyrazy te, jak twierdzi Karłowicz, pochodzą w średniowiecznej łacinie z języka polskiego.

Tytuł Encyklopedia staropolska (tom III)
Autor Zygmunt Gloger

Spotkałem się również z taką definicją :

Karbowy - osoba odpowiedzialna za nadzór pracy chłopów zatrudnionych w folwarku.
Karbowy miał kij, a wykonywane na nim nacięcia rejestrowały ilość wykonanej pracy; czynność nacinania w celu ewidencyjnym nazywano"karbowaniem". Po nacięciu karbów kij rozłupywano wzdłuż na dwie części w taki sposób, żeby karby były widoczne na obu częściach. Jedna część pozostawała u karbowego, a druga u chłopa wykonującego pracę. Ten sposób bardzo dobrze zabezpieczał przed sfałszowaniem zapisu, ponieważ usunięcie karbu, czy nacięcie dodatkowego tylko na jednej połówce kija jednoznacznie wskazałoby winnego.

Krajczy - krający mięsiwo i kołacze dla biesiadników, był to urzędnik na dworach panujących w Polsce, zwany po łacinie incisor, structor.
Żona krajczego zwała się krajczyną, syn — krajczycem.

Krajczych wielkich było dwóch: koronny i litewski, dostojeństwem szli po podczaszym a przed podstolim.
Na Litwie byli krajczowie ziemscy i szli po strażnikach, a przed budowniczymi. Wszystkich mianował król.

Zagrodnik, po łac. hortulanus – chłop bezrolny, żyjący tylko z ogrodu.Chłop posiadający niewielki przydział ziemi, niewystarczający do wyżywienia rodziny. Aby przeżyć, musiał najmować się do pracy.

Złotolej- po łacinie aurifaber — złotnik, złotarz, mistrz złotniczy, dzisiaj jubiler.

Powyższe wstawiłem do Leksykonu. Zachęcam do kolejnych.

Ceklarz - sługa miejski do chwytania i bicia winnych, wyraz spolszczony z niem. Zirkler - stróż nocny miejski, który Niemcy utworzyli ze słowa łac. circare - krążyć, obchodzić, a od którego pochodzą także nasze cyrk i cyrkiel.Ponieważ ceklarze stawiali szubienice i wykonywali chłostę, więc też przezywano ich także oprawcami, zbirami i siepaczami.Przełożony nad nimi po miastach większych zwał się ceklmistrzem, cekmistrzem.

Fajfer - z niemieck. Pfeifer, piszczek, t. j. grający na piszczałce. Tak nazywano muzykusów, grających w dawnych kapelach polskich na fletniach, obojach i różnego rodzaju piszczałkach.W wieku XVIII zwano także fajfrów oboistami.

Furjer (kwatermistrz) - pełnił w kompanii piechoty czynności gospodarcze, mieszkał razem z feldfeblem i był mu do pomocy przy odbiorze żywności, rozmieszczał ludzi w obozie lub po gospodach, ustawiał w obozie namioty dla żołnierzy, na kuchnie, dla oficerów. Ciążyło na nim wewnętrzne gospodarstwo kompanii.

Gewaltygier (oboźny) – oficer wyższy, stojący pod rozkazami generała dyżurnego, sprawujący policję wewnętrzną w wojsku polskim między rokiem 1815 i 1830.

Instygator - od słowa łacińskiego instigo, pobudzać, pochodziła nazwa urzędu w Rzplitej, odpowiadającego obowiązkom dzisiejszego prokuratora.
Instygator był oskarżycielem publicznym, działającym w imieniu prawa. Pierwszą wiadomosć o instygatorach mamy z czasów Zygmunta Augusta. Później konstytucja z r. 1581 nakazuje instygatorowi, aby występował jako powód, czyli skarżyciel, we wszelkich sprawach, których nikt nie dochodzi. Głównie wnosił on skargi o zdradę kraju i obrazę majestatu królewskiego, zawsze w porozumieniu z marszałkiem wielkim.

Kambierz - wekslarz, odmieniacz pieniędzy.Kambierstwem nazywano handel wekslowy, kambierją — kram wekslarski.

Szczytnik - zawód we wczesnym średniowieczu,zajmowali się wyrobem tarcz o charakterystycznych "szczytach".

GROTNIK - wyrabiał żelazne groty do strzał i włóczni.

Klikon / krzykacz-osoba ogłaszająca różne informacje

łaziebnik- przygotowywał kąpiele.

Cyrulik- zajmował się zawodowo między goleniem, kąpaniem, rwaniem zębów, czyszczeniem uszu, puszczaniem krwi.

Prasoł – kupiec zajmujący się sprzedażą soli, mięsa.

kolczużnik - robił kolczugi

werker-robił cyferblaty do zegarów

majordomus - zarządca

pakularz - uszczelniał pakułami, mchem przerwy między balami

mygłowacz -Osoba uprawiająca ten tajemniczy zawód zajmuje się zwyczajnie układaniem ściętego drzewa w lesie

tanatopraktor -zadaniem tanatopraktora jest zabezpieczenie i przygotowanie ciała do pochówku.

puszkarz-rzemieślnik wyrabiający broń palną

folusznik – rzemieślnik trudniący się przygotowywaniem tkanin i czyszczeniem ubrań

druciarz-naprawiał sprzęty gospodarstwa domowego i wyrabiał drobne przedmioty domowego użytku z drutu, np. łapki na myszy

wszystko wstawione - wraz z informacjami o autorstwie w notach bibliograficznych

Topiarz fryty to - według przepisów - osoba, która pracuje przy piecach służących do wytapiania tzw. fryty, która jest konieczna do produkcji szkliw ceramicznych.

Eguterzysta – to osoba, która wykonuje zestaw sit potrzebnych do robienia znaków wodnych np. na papierach wartościowych.

Moletownik- To pracownik, który przenosi rysunek znaczków (np. pocztowych) z projektu rysownika do maszyny drukującej.

Rozbieracz-wykrawacz to po "polsku” rzeźnik. Pracuje przy krojeniu półtusz wieprzowych, ćwierćtusz wołowych, tusz cielęcych i baranich.

Metrampaż to składacz. Osoby pełniący tę funkcję są wysoko wykwalifikowanymi pracownikami drukarni. Wykonują skład ręczny lub maszynowy potrzebny do druku typograficznego.

Zatacznik-wytłacznik pracuje w cementowani. Obsługuje wózki transportujące surowce do pieca.

Foryś - Człowiek ten miał dość niewdzięczny zawód. Szedł bowiem przed karetą i badał, czy droga jest bezpieczna. Jego narzędziem pracy była trąbka (za dnia) i świeca (w nocy). Pomagał on osobie powożącej zaprzęgiem.

Szyjak zajmuje się... szyciem. szyciem piłek. Robi to ręcznie, łącząc ze sobą wcześniej przygotowane łaty.

te w większości się do leksykonu nie nadają - nie są raczej historyczne