Belkur (Belcour) Franciszek August Thesby de, Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Brigiddo Józef de, hrabia austriacki, cesarski gubernator Galicji w latach 1779-1794. Miał opinię urzędnika przychylnego Polakom. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Bubna i Littitz Antoni de, hrabia, pochodził ze starego rodu czeskiego, osiadłego w Pilzneńskiem. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Bubna i Littitz Jan Wencesław de, hrabia, prawdopodobnie brat poprzedniego. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Deybel de Hammerau Krystian Godfryd (1725-1789) urodził się w Warszawie. Ojciec jego, Jan Zygmunt, przybył do Polski z Saksonii za panowania Augusta II i służył w artylerii koronnej. Indygenat oblatowano 9 grudnia 1790 r.
Engeström Wawrzyniec (1751-1826) był osobistym sekretarzem króla szwedzkiego Gustawa III. Indygenat oblatowano 22 czerwca 1791 r.
Glave-Kobielski Karol (1752-1831), konsyliarz i tajny radca króla Stanisława Augusta. Pochodził ze Szczecina. Po uzyskaniu. Indygenat oblatowano 30 listopada 1790 r.
Grammlich Jan Karol (ok. 1770-1803) z pochodzenia był Saksończykiem. Ojciec jego, Jan Jakub, dowodził w randze pułkownika rez rąk powstańców. Indygenat, oblatowany 9 grudnia 1790 r., otrzymał za rekomendacją Komisji Wojskowej Obojga Narodów.
Gryegsheim (Griesheim) Karol, urodził się w księstwie Sachsen-Gotha. Indygenat, oblatowany 9 grudnia 1790 r., otrzymał za rekomendacją Komisji Wojskowej.
Hennig-HeniŃski Fryderyk Ernest był synem saskiego mieszczanina, który przybył do Polski za panowania Augusta III Sasa i został administratorem żup królewskich. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Labady Franciszek de, porucznik w korpusie inżynierów koronnych. Otrzymał indygenat, oblatowany 9 grudnia 1790 r., za rekomendacją Komisji Wojskowej.
Lalande (La Lande) Ludwik de, przybył do Polski z Normandii. Służył 27 lat w Korpusie Kadetów w Warszawie, najpierw jako bibliotekarz w stopniu porucznika, a następnie jako brygadier 3 brygady w randze podpułkownika. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Mezer Franciszek (ok.1751-1829) urodził się w rodzinie francuskiej. Indygenat, oblatowany 11 listopada 1790 r., otrzymał za zasługi oddane krajowi na polu przemysłu.
Minigerode Wilhelm de, baron. Indygenat oblatowano 30 grudnia 1790 r.
Pouppart Jan Franciszek pochodził z Francji. Brał udział w wojnie siedmioletniej jako żołnierz austriacki. W 1775 r. rozpoczął służbę w Polsce Indygenat, oblatowany 9 grudnia 1790r., otrzymał za rekomendacją Komisji Wojskowej.
Sartorius de Schwanenfeld Andrzej, brat Ernesta, komisarz poczty pruskiej. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790r.
Sartorius de Schwanenfeld Ernest, (zm. 1820) konsyliarz JKMci i generalny komisarz poczty polskiej za panowania Stanisława Augusta. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Stoll Jan Gotfryd, doktor medycyny i chirurgii. W 1776 r. otrzymał godność radcy dworu królewskiego, a w r. 1784 mianowany został sztabs-medico-chirurgiem wojska koronnego. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Szultz Konstanty, były kapitan wojska koronnego. Indygenat, oblatowany 9 grudnia 1790 r., otrzymał za rekomendacją Komisji Wojskowej.
Tepper Piotr Fergusson (zm. 1794), największy bankier za czasów Stanisława Augusta, właściciel dóbr: Falenty, Sękocin i Gołków pod Warszawą. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Verni Gierand Mikołaj Antoni de, baron, pochodził z Lotaryngii. W wojsku francuskim dosłużył się stopnia porucznika. Przybywszy do Polski, mianowany został w r. 1785 szambelanem Stanisława Augusta. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r.
Watson Jan Robert, konsyliarz i kontrregestrant skarbu królewskiego. Pochodził z rodziny szkockiej, która przybyła do Polski ok. 1690 r. Indygenat oblatowano 11 listopada 1790 r. Dyplom otrzymał 23 marca 1791 r., legitymując się wywodem szlachectwa wystawionym przez miasto Edynburg.
Würtemberg-Montabelliard Fryderyk Ludwik (1756-1817), syn ks. Fryderyka Eugeniusza i Zofii z margrabiów Brandenbourg Schwedt. Indygenat oblatowano 9 listopada 1789r.
[Szyndler Bartłomiej, Indygeni Sejmu Czteroletniego, w: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Lublin 1990]