Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Radochońce k. Mościsk
27.03.2010 12:09
Szukam źródłowej wiadomości o miejscowości Radochońce.Kiedyś była to duża wioska i można powiedzieć podzielona na dwie części.Dziś jest podobnie co ukształtował teren.
Odpowiedzi (1)
28.03.2010 00:16
Oto co podaje na temat tej miejscowosci "Słownik Geograficzny Krajów Słowiańskich i Królestwa Polskiego":
"Radochońce Polskie i Ruskie, wies powiat mosciski, 21 km na płd. zachód od sądu powiatowego w Mościskach, 6 km od urzędu pocztowego w Hussakowie. Na wschód leżą Bolanowice i Jordanówka, na płd. wschód Horysławice, na płn. Hussaków i Hodnowiec, na płn. zachód Boratycze, na zachód Mizyniec i Gdeszyce, na płd. Bylice, na płd. wschód Rogóźno.
Płn. zach. część wsi leży w dorzeczu Wisły, za pośrednictwem potoku Buchty, dopływu Wiaru. Buchta tworzy się z kilku potoków napływających z Gdeszyc i płynie na północ do Horysławic, przejmując w obrębie wsi małe dopływy. Południowy kraniec wsi leży w dorzeczu Dniestru, za pośrednictwem potoku Radochońce. Zabudowania wiejskie leżą w dolinie Buchty, na zachód od nich cegielnia. Na wschód wzgórze Korpakówka (310 m). Południową cześć wsi zajmują lasy- Las za Błotem i Las Potoczyska. Torfowisko w lasach ma 130 m obszaru. Na granicy płd. wsch. wśród lasu karczma "Białe drogi".
Własność większościowa (hr. Stanisław Stadnicki) ma roli ornej 341 morgów, łąk i ogrodów 128 morgów, pastwisk 25 morgów, lasów 1552 morgi. Własność mniejsza ma roli ornej 1609 morgów, łąk i ogrodów 305 morgów, pastwisk 364 morgi, lasu 222 morgi. W roku 1880 było 257 domów, 1524 mieszkańców: 898 rzymsko-katolików, 679 greko-katolików, 37 izraelitów. 973 Polaków, 614 Rusinów, kapelania rzymsko-katolicka w miejscu, dekanat mościski, dyecezja przemyska. Była tu niegdyś parafia, niewiadomej erekcji. Pod koniec XVIII wieku wcielono ją do parafii hussakowskiej, a w roku 1865 założono kapelanię. Kościół drewniany pod wezw. św. Mikołaja w miejscu, dek. mościski. Do parafii należą Horysławice, cerkiew murowana, pod wezw. św. Mikołaja, szkoła etatowa 1- klasowa, folwark, gorzelnia i karczma. Radochońce należą w ciągu XV i XVI wieku do Wapowskich, dziedziców Wapowiec w woj. przemyskim. Doszli oni do znaczenia i majątku przez beneficya duchowne, które pozwalały pojedynczym członkom rodu gromadzic mienie, przechodzące po nich na dalszą rodzinę.
Jan de Radochonycze, magister akademii krakowskiej w 1408 roku kanonik katedralny, dziekan w 1416 r., a rektor w 1424 i 1431, umiera prawdopodobnie w 1450 roku. Dom kanonicki po nim obejmuje w Krakowie Długosz. Jakub z Radochońców także uczeń akademii, zrzeka się kanonii krakowskiej w 1477 roku na rzecz swego krewnego Piotra. Ten ostatni jako krewny biskupa Jana Rzeszowskiego ważną role odgrywał w kapitule, jeździł dwukrotnie do Rymu. Synowcem jego był znany historyk i humanista Bernard Wapowski, zapisany do akademii krakowskiej jako "Bernardus Stanislai de Radochonycze". W 1535 roku umiera Bernard a w 1536 stryj jego Piotr. Radochońce zostają w rękach synowców (obacz J. Szujski, Wstęp do wydania Kroniki Wapowskiego, Kraków 1874 r.).
"Radochońce Polskie i Ruskie, wies powiat mosciski, 21 km na płd. zachód od sądu powiatowego w Mościskach, 6 km od urzędu pocztowego w Hussakowie. Na wschód leżą Bolanowice i Jordanówka, na płd. wschód Horysławice, na płn. Hussaków i Hodnowiec, na płn. zachód Boratycze, na zachód Mizyniec i Gdeszyce, na płd. Bylice, na płd. wschód Rogóźno.
Płn. zach. część wsi leży w dorzeczu Wisły, za pośrednictwem potoku Buchty, dopływu Wiaru. Buchta tworzy się z kilku potoków napływających z Gdeszyc i płynie na północ do Horysławic, przejmując w obrębie wsi małe dopływy. Południowy kraniec wsi leży w dorzeczu Dniestru, za pośrednictwem potoku Radochońce. Zabudowania wiejskie leżą w dolinie Buchty, na zachód od nich cegielnia. Na wschód wzgórze Korpakówka (310 m). Południową cześć wsi zajmują lasy- Las za Błotem i Las Potoczyska. Torfowisko w lasach ma 130 m obszaru. Na granicy płd. wsch. wśród lasu karczma "Białe drogi".
Własność większościowa (hr. Stanisław Stadnicki) ma roli ornej 341 morgów, łąk i ogrodów 128 morgów, pastwisk 25 morgów, lasów 1552 morgi. Własność mniejsza ma roli ornej 1609 morgów, łąk i ogrodów 305 morgów, pastwisk 364 morgi, lasu 222 morgi. W roku 1880 było 257 domów, 1524 mieszkańców: 898 rzymsko-katolików, 679 greko-katolików, 37 izraelitów. 973 Polaków, 614 Rusinów, kapelania rzymsko-katolicka w miejscu, dekanat mościski, dyecezja przemyska. Była tu niegdyś parafia, niewiadomej erekcji. Pod koniec XVIII wieku wcielono ją do parafii hussakowskiej, a w roku 1865 założono kapelanię. Kościół drewniany pod wezw. św. Mikołaja w miejscu, dek. mościski. Do parafii należą Horysławice, cerkiew murowana, pod wezw. św. Mikołaja, szkoła etatowa 1- klasowa, folwark, gorzelnia i karczma. Radochońce należą w ciągu XV i XVI wieku do Wapowskich, dziedziców Wapowiec w woj. przemyskim. Doszli oni do znaczenia i majątku przez beneficya duchowne, które pozwalały pojedynczym członkom rodu gromadzic mienie, przechodzące po nich na dalszą rodzinę.
Jan de Radochonycze, magister akademii krakowskiej w 1408 roku kanonik katedralny, dziekan w 1416 r., a rektor w 1424 i 1431, umiera prawdopodobnie w 1450 roku. Dom kanonicki po nim obejmuje w Krakowie Długosz. Jakub z Radochońców także uczeń akademii, zrzeka się kanonii krakowskiej w 1477 roku na rzecz swego krewnego Piotra. Ten ostatni jako krewny biskupa Jana Rzeszowskiego ważną role odgrywał w kapitule, jeździł dwukrotnie do Rymu. Synowcem jego był znany historyk i humanista Bernard Wapowski, zapisany do akademii krakowskiej jako "Bernardus Stanislai de Radochonycze". W 1535 roku umiera Bernard a w 1536 stryj jego Piotr. Radochońce zostają w rękach synowców (obacz J. Szujski, Wstęp do wydania Kroniki Wapowskiego, Kraków 1874 r.).