Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 2250

Strona z 57 < Poprzednia Następna >

Aleksander Dudziński

ppor. (1826) Zwiartówek

Stanisław Aleksander Dulęba

Stanisław Aleksander Alabanda Dulęba, ur. 11 4 1840, zm. 24 I 1903, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Aleksander Dunin-Wąsowicz

zm. 19 I 1870, powstaniec styczniowy, poch. Lwów

Aleksander Dutkiewicz

ze Lwowa, 26 1. dozorca straży finansowej, na 6 tygodni aresztu. Skazany za "przekroczenie przeciwko publicznym zarządzeniom." przez Sąd wojenny we Lwowie, w miesiącu czerwcu 1864.

Aleksander Dworski

Doktor praw. Adwokat i naczelnik miasta Przemyśla, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był adwokatem, natomiast w czasie powstania był naczelnikiem miasta. Deklarację podpisał 24.02.1889r.

Aleksander Dworski

(1822-1908)Patriota, uczestnik Powstania Styczniowego-1863

Aleksander Dworski

dr, ur. r. 1822 we Lwowie, adwokat w Przemyślu, należał do organiz. naród, przez cały czas powstania. Wspólnie z drem Waleryanem Waygartem, stał na czele organiz. przemyskiej i służył sumiennie z poświęceniem i narażeniem wolności i bytu. Po powst. zajm. wyższe stanów, autonomiczne.

Aleksander Dworski

dr., powstaniec styczniowy, poch. Przemyśl

Maksymilian Dybojski

syn Aleksandra, szlachcic, zasądzony do sekwestracji majątku za udział w wydarzeniach politycznych roku 1863, własność: Mygwica, pow. piński

Benedykt Dybowski

Profesor Warszawskiej Szkoły Głównej doktór medycyny Benedykt Dybowski winien jest, że okazywał pomoc istotną powstaniu. Zezwalał on sekretarzom wyższych władz rewolucyjnych w Warszawie zbierać się w Audytorjum jego. w gmachu Szkoły Głównej w celu wymiany korespondencji tychże władz, co,, jak stwierdzają trzej świadkowie, odbywało się niekiedy w obecności samego Dybowskiego. Prócz tego w lutym r. b., gdy zebrania w Audytorjum stały się niebezpieczne, i złoczyńcy postanowili załatwiać sprawy piśmiennie, Dybowski, ulegając prośbie byłego pomocnika Sekretarza Stanu Rządu Narodowego, lekarza Przybylskiego, dowiedziawszy się, że przesyłanie listów polecono córce fabrykanta pierników pannie Aleksandrze Wróblewskiej, udzielił Prz3'bylskiemu adresu Wróblewskiej.

Aleksander Dydyński

Z Mirowiec, lat 22, słuchacz praw. W styczniu 1865 sądzony przez Sąd Wojenny we Lwowie pod zarzutem zbrodni zaburzenia spokojności publicznej (zapewne w związku z wydarzeniami powstańczymi). Skazany, na 1 rok więzienia.

Aleksandra Dylewska

matka Jana i baronowej Gostkowskiej, swoim powozem przewoziła ważne osobistości narażając się na niebezpieczeństwo, przewiozła do granicy księcia Sapiechę.

Herbu Kościesza. Ur. 1845 Czerniowce, zm. 15.1.1924 Lwów. Syn Juliana (lekarza i właściciela ziemskiego) i Aleksandry Graff. Słuchacz Wydziału Prawa we Lwowie. Brał udział w organizacji powstańczej. W chwili wyjazdu do obozu uwięziony, przepędził 5 miesięcy w więzieniu, stawiony przed sąd wojskowy. Dom jego rodziców stanowił w tym czasie bezpieczny przytułek dla emigrantów uciekających przez Bukowinę do Rumunii lub Turcji. Przebywał tu m.in. . Po uwolnieniu złożył doktorat i poświęcił się sądownictwu. Mieszkał w Czerniowcach i we Lwowie. Był radcą c. k. sądu krajowego w Czerniowcach, oraz wiceprezydentem sądu apelacyjnego we Lwowie. Stawał odważnie w obronie udziału polskich sędziów. Radny miasta Lwowa. Wybitny pracownik na polu społecznym i obywatelskim. Był prezesem Czytelni Polskiej w Czerniowcach - dla której przeważnie z własnych funduszy kupił dom. Otwarcie tej placówki było jedną z największych uroczystości polonijnych w Czerniowcach. Był też prezesem Kasyna Miejskiego we Lwowie, towarzystwa „Związek Rodzicielski”. Pochowany Lwów - Łyczaków. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Leopolda (1898) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa (1908). Żona (1): Melania Tetzloff Żona (2): Joanna Noskiewicz (1884) (spokrewniona z Józefem Dietlem prezydentem Krakowa) Dzieci: * Irena Aleksandra Augusta (ur. 1886 Czerniowce, zam. Bronisław Rudolf Dunin-Rzuchowski) * Joanna Aleksandra Emanuela ( ur. 1889 Czerniowce, zam. Kazimierz Antoni Gryf-Rączkowski)

Stanisław Dylewski

Ur. Płock, zm. przed 1919, żona: Aleksandra, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-158

Aleksander Dzieduszycki

hr., właśc. dóbr, pracował gorliwie w organiz acji.

Izydor Dzieduszycki

Herbu Sas. Ur. 1841 Izydorówka, pow. stryjski, zm. 5.1.1888 Kulparków. Syn Aleksandra Stanisława Dzieduszyckiego i Domicelli Pietruskiej. 1861-63 student wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. W Powstaniu organizator i adiutant Komorowskiego w wyprawie na Poryck. W kwietniu 1864 sądzony przez lwowski sąd wojenny, pod zarzutem "zbrodni zaburzenia spokojności publicznej". Skazany został na 6 miesięcy więzienia. Po powstaniu studiował dalej na Uniwersytecie Lwowskim w roku akademickim 1865/6, a następnie 1876-78 na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego 12.1.1881 uzyskał doktor z historii. Obywatel ziemski, publicysta. Pod koniec życia prawd. przeżył załamanie. Przebywał w zakładzie w Kulparkowie gdzie zmarł. Obdukcja stwierdziła zapalenie płuc oraz złamanie żeber, które jednak nie było przyczyną śmierci. Pochowany we Lwowie na Łyczakowie.

Stanisław Dzieduszycki

Właściciel Niesłuchowa. Wspomagał mocno finansowo wyprawę na Radziwiłłów. Charakter silny i nieugięty, ponosił wszelkie materialne ofiary jakich od niego zażądano, ale osobistego udziału nie brał, dotrzymując przyrzeczenia danego ojcu Kazimierzowi i kierownictwu partii politycznej, do której należał (F. Smolka i Aleksander Dzieduszycki), choć mu to nieraz bardzo ciężko przychodziło.

Aleksandra Dzięgielewska

Ur. 1844, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: weteranka, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-291

Aleksandra Teodozja Dzięgielewska

(ur. Piotrowska) Urodzona w 1848 roku w Warszawie. Pracowała w „Piątkach*, zbierała składki na cele powstania i opiekowała się więźniami w Cytadeli w Warszawie.

Aleksander Dziemian

Ur. 1839 Suwałki, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-756

Aleksander Dziemian

ur. w Suwałkach, zm. przed 1919 rokiem. Pośmiertnie został zweryfikowany jako podporucznik weteran. Pensję weterańską pobierała wdowa Anna

Aleksandr (Dzieminowicz) Dziemienowicz

szlachcic obwód Mińsk

Aleksander Dzierżanowski

ziemianin, mieszkaniec Starowicz w powiecie radomyskim

Artur Dzierzbicki

ppor. (1843) Warszawa

Aleksander Dzikowski

(Dikowskij), mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w omskim okręgu, potem W Omsku, rabotał w stołowoj.

Aleksandr (Dikowskij) Dzikowski

Aleksandr Karolewicz Dzikowski

(Drikowskij), Rolnik

Powstaniec, więziony w Kielcach, który pod pozorem choroby został przeniesiony do szpitala św. Aleksandra z którego w nocy z 22/23 kwietnia 1863 uciekł.

Aleksander Edelnstein

Narodowości żydowskiej. Zginął jako rotmistrz w oddziale płk Chmielińskiego, ugodzony kulą w czoło.

Aleksander Edelstein

wieku lat 23 24, rodem z M. Łomży, guberni Augustowskiej, syn lekarza, starozakonny, student uniwersytetu Kijowskiego a następnie Akademii medycznej w Warszawie, czynny brał udział w manifestacyach 27go Lutego 1861 roku. Pokaleczony pałaszem niedługo się wyleczył, następnie służąc w oddziałach jenerała Mierosławskiego, później pułkownika Mielęckiego, brał udział w bitwach pod Krzywosiądzą, Nową-wsią, Bieniszewem i Dobrosłowem, po tej ostatniej schronił się w Poznańskie, tam przez Prusaków aresztowany i osadzony w więzieniu w Poznaniu, skąd zdołał uciec. Następnie zaciągnął się do oddziału Bończy i bił się pod Przedborzem, Rudnikami i Górami. W końcu po śmierci tego dowódcy, przeniósł siędo oddziału Chmielińskiego, gdzie znów miał udział w kilku bitwach, z których wyszedł szczęśliwie, aż nareszcie zginął podług jednych pod Warzynem, podług drugich pod Słupią, inne wreszcie źródła i Czas Nr. 282, podają, że poległ pod Raszkowem w Krakowskiem (nad Sprową). Dz. Pozn. Nr. 285 a Głos Nr. 44, piszą że pod Szczekocinami w stopniu kapitana d. 4 Grudnia 1863 r. Pochowany podobno w Pińczowie na cmentarzu katolickim. Dzielny i energiczny, nie znał niebezpieczeństwa i nigdy się nie cofnął, wzrostu był średniego, brunet, wzrok ogniem pałający, duszą kochał Polskę i dla jej sprawy tylko żył.

Aleksander Ejsmont

własność ziemska skonfiskowana po 1863: Karasiowszczyzna, gub. Grodzieńska , dz. 46.

Aleksander Ejsmont

s. Zachariasza z maj. Pakuliszki, zesłany do gub. tobolskiej

Aleksander Ejsmont

szlachcic Grodno województwo

Anna Ejtmanowicz

szlachcianka, lat 45, gubernia kowieńska, Nowy Aleksandrów, za ukrywanie powstańca Kozłowskiego kara 200 rubli, 27.11.1865

Aleksander Erazmus

powstaniec styczniowy, poch. Zaleszczyki

Aleksander Erazmus

piekarz, służył w oddz. Langiewicza przez cały przeciąg kamp. następnie w oddz. Czacho wskiego. Był w 22-u bitwach. Umarł w Zaleszczykach.

Aleksander Napoleon Erdman

ЭРДМАНЪ Александръ Наполеоновъ,szlachcic (дворянин) powiatu wiłkomirskiego (Вилкомирскаго уезда) ,gubernia kowieńska,uczestnik Powstania Styczniowego, zesłaniec, na mocy p. 3 orzeczenia /powelenja/ cesarskiego z 13 i 17 maja 1871 r. zwolniony z dozoru policyjnego z prawem zamieszkania gdziekolwiek w państwie rosyjskim, z wyjątkiem stolicy i guberni stołecznych, Królestwa Polskiego i Zabranego Kraju, lecz z zabronieniem mu objęcia służby państwowej i społecznej.

Aleksandr Napoleonow Erdman

szlachcic kowieńskiej prowincji

Gustaw Erenberg

Już w r. 1848 brał czynny udział w spisku Konarskiego, a pochwycony przez Moskali wysłany został na Syberię, gdzie przebywał aż do amnestii, wydanej po wstąpieniu na tron Aleksandra II. Po powrocie z Syberii był bibliotekarzem ordynacji Zamojskich i w r. 1862 redagował razem z Kraszewskim „Gazetę Polską” i należał do redakcji „Gazety Warszawskiej”. Od r. 1870 stale mieszkał w Krakowie. Pisał wiele wierszy patriotycznych, z których Hej tam w karczmie za stołem stała się własnością ogółu. Tłumaczył także Szekspira i Dantego. Umarł w Krakowie 28 września 1895 r. Był to dzielny patriota, którego imię ściśle jest związane z historią naszej martyrologii.

Aleksander Eustachiewicz

W akcie zgonu nr.4 z roku 1864 parafii KUNÓW jest zapis: 21 stycznia 1864 roku o godzinie 11 rano na "ogrodach Kunowskich" w bitwie z ran odniesionych umarł Aleksander Eustachiewicz /lub Eustakiewicz/ z Radomia lat około 26.

Strona z 57 < Poprzednia Następna >