Powstanie Styczniowe - uczestnicy

(1800-1863) Urodził się jako Antoni Sokal, 1800 Gózd Krzeszowski (Góźdź), par. Huta Krzeszowska, pow. biłgorajski. Syn Andrzeja i Katarzyny Bąk (miał 9 rodzeństwa). Żona: Fryderyka Chrzanowska h. Korab. Ojciec m.in. Romana, Eustachego, Kazimierza i Seweryna. W Powstaniu Listopadowym wstąpił do 3 pułku ułanów pod pułkownikiem Michałem Korytowskim w szwadronie Klaczyńskiego w dywizji gen. Kickiego. Walczył pod Stoczkiem, Wawrem, Grochowem, Wielką Dębą, Ostrołęką i Borem. Po jego upadku krótko u brata proboszcza w Żołyni, a następnie rachmistrz dóbr klucza sokołowskiego Grocholskiego w miejsc. Trzeburka. Następnie po usunięciu Grocholskiego przez władze austriackie pracuje w dobrach ks. Adama Czartoryskiego. W 1863 dozorca piekarni parowej zamieszkały w Krakowie Podgórzu. W Postaniu Styczniowym od obozu ojcowskiego w zgrupowaniu w oddziale strzelców tarnowskich Antoniego Uhmy. Służył także w zgrupowaniu Langiewicza. W obu oddziałach, jako 62-latek wymówił się od pozostawania pod komendą, ale otrzymał pozwolenie na towarzyszenie synom i walkę tam gdzie oni bez komendy. Walczył pod Grochowiskami gdzie poległ. Jego synowie: Roman - ranny w Miechowie, Kazimierz i Eustachy ranni pod Grochowiskami, Seweryn (podobnie jak Eustachy) studenci UJ.

Władysław Teofil Straszewski h. Radwan. Ur 1843 Czulice[10], zm. 7.1903. Syn Ludwika i Antoniny Sadowskiej. Brat , który poległ w Miechowie. Ojciec był właścicielem ziemskim z Kocmyrzowa i Rzędowic, synem Józefa i Dominiki Wizemberg,[10] a jego stryjem był Florian - m.in twórca Plant Krakowskich. Słuchacz Instytutu Technicznego w Krakowie.[11] 10.2.1863 był zanotowany w obozie Kurowskiego w Ojcowie, zakwalifikowany jako kawalerzysta, na klaczy kasztanowatej (nie miał własnego konia)[z=300151]. Służył w oddz. Kurowskiego i Taniewskiego w I Pułku Kawalerii. Walczył pod Sosnowcem, Miechowem, Wodzisławiem i Igołomią. W czerwcu był w oddziale Mycielskiego.[6] 15 sierpnia ujęty przez Austriaków z bronią w ręku podczas cofania się oddziału Tetery. 22 października 1863 został skazany przez Sąd Wojenny na 14 dni aresztu za "naruszenie spokojności publicznej"[7] Po powstaniu utracił majątek ziemski i rozpoczął pracę w przemyśle naftowym, gdzie dorobił się własnego przedsiębiorstwa wiertniczego.[12] W 1878 był właścicielem Woli Zgłobińskiej.[19] W 1890 mieszkał: Rypne, pow. doliński.[11] W 1893 był właścicielem w Strzyłczach, pow. horodeński i kopalń naftowych w Starzawie.[13] W tym samym roku w październiku prowadził wiercenia w Witwicy[8][14] i został przyjęty do Towarzystwa Techników Naftowych z notowanie z Witwicy po. bolechowski.[15] W 1895, 1897 był właścicielem obszaru dworskiego w Horodence, zastępcą delegata gospodarczego w Krajowej Niższej Szkole Rolniczej w tym mieście. (W 1988 już nie występuje). 16] Dyrektor ‎kopalni‎ ‎nafty‎ ‎Towarzystwa‎ ‎akcyjnego‎ ‎w‎ ‎Równem‎ ‎i‎ ‎Rogach.‎ ‎[20] Pochowany w 1.8.1903 w Równem k. Dukli. Na pogrzeb "przybyły‎ ‎deputacye‎ ‎niemal‎ ‎wszystkich‎ ‎przedsiębiorstw naftowych‎ ‎w‎ ‎kraju,‎ ‎cało‎ ‎okoliczne‎ ‎obywatelstwo‎ ‎i ogromne‎ ‎rzesze‎ ‎robotników".[20] Weteran Powstania, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szeregowy, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: W-214 Żona: Michalina Janocha, c. Antoniego i Michaliny Bachmińskiej[19] zm. po 1919.[2] Dzieci: * Romuald Tadeusz: ur. 1878 Wola Zgłobieńska[z=310095],[19] zmarł 1897 Kańczuga (lub Żuklin)[17][18] * Joanna Józefa, ur. 1880 Wola Zgłobieńska[z=310096][19]