Zarejestruj się lub Zaloguj się

Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.

Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.

Zbiórka przez Pomagam.pl

Powstanie Styczniowe - uczestnicy

Największa baza Powstańców Styczniowych.
Leksykon i katalog informacji źródłowej o osobach związanych z ruchem niepodległościowym w latach (1861) 1863-1865 (1866)

UWAGA
* Jedna osoba może mieć wiele podobnych rekordów (to są wypisy źródłowe)
* Rekordy mogą mieć błędy (źródłowe), ale literówki, lub błędy OCR należy zgłaszać do poprawy.
* Biogramy opracowane i zweryfikowane mają zielony znaczek GP

=> Powstanie 1863 - strona główna
=> Szlak 1863 - mapa mogił i miejsc
=> Bitwy Powstania Styczniowego
=> Pomoc - jak zredagować nowy wpis
=> Prosimy - przekaż wsparcie. Dziękujemy

Szukanie zaawansowane

Imię

Nazwisko

Opis

Źródło

Nadawca

Uwagi

Ze zdjęciem

Tryb wyszukiwania

Wyniki wyszukiwania. Ilość: 1112

Strona z 28 < Poprzednia Następna >

Tomasz Sotnikow

Powstaniec 1863, więziony w Twierdzy Kijowskiej w tzw. "" i stamtąd zesłany na Syberię. Nazwisko umieszczone na tablicy pamiątkowej.

Leon Sroczyński

ze Lwowa, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

Tomasz Srokowski

z Hnilczy, 17 lat, ob. łac., stanu wolnego, syn kmiecia (jodnorazowe udanie się do powstania), sądzony przez c. k. sąd wojenny w Złoczowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, 343 kk., zasądzony na 1 miesiąc więzienia

Tomasz Stachanczyk

Z Byczyny, 27 lat, obrz.łac. żonaty. kmieć. W 1864/5 sądzony przez Sąd Wojenny w Krakowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej, zapewne w związku z wydarzeniami powstańczymi. Skazany na 1 miesiąc więzienia zaostrzonego 1 razowym postem w każdym tygodniu.

Tomasz Stamirowski

uczestnictwo w potyczkach: sandomierskie: Stefanów 22.04.1863 ranny, (Michałów 24.04.1863), mazowieckie: Kunki 15.05.1863, Radziwiłłów 20.05.1863

Tomasz Stamirowski

rotmistrz, stracony z mocy wyroku narodowego sądu wojennego

Tomasz Stamirowski

Ur. ok. 1830 Stamirowice. Jego rodzice posiadali własny majątek w Stamirowicach w powiecie rawskim. Jasny blondyn, z wąsikiem, wysokiego wzrostu, bardzo przystojny[3]. Oficer rosyjskiej kawalerii. Już wcześniej był znany z awanturniczego trybu życia. Początkowo w Powstaniu, napadł samotnie na 5 Moskali w Mszczonowie. Walczył pod rozkazami gen. Mariana Langiewicza, gen. Antoniego Jeziorańskiego (jako oficer sztabowy), od 4.1863 dowodził niewielkim oddziałem kawalerii u Dionizego Czachowskiego. Nie stronił od alkoholu, unikał walki, próbował czerpać własne korzyści, opuszczał pole walki. Uciekł np. z pola bitwy pod Michałowem 24.4.1863. Przez liczne skargi w końcu wydano na niego wyrok, lecz on umykał zarówno Moskalom jak i powstańcom. Do egzekucji jednak nie doszło prawdopodobnie z tego powodu, że Czachowski znał dobrze rodziców i dał szansę młodemu awanturnikowi, który obiecał poprawę i lojalność. Stamirowski sformował samodzielny oddział żandarmerii.[4] Zajmował się głównie nakładaniem kontrybucji na własną rękę, gwałtami, rozbojami. Podrabiał pieczęcie powstańcze,sam mianował się pułkownikiem. Czachowski odnalazł go jednak w domu rodzinnym i zastrzelił go, a adiutant Majchrowski dla pewności dał jeszcze dwa strzały. A jednak Stamirowski uszedł z życiem. Powrócił do dawnego rzemiosła. Później próbował go zmusić do posłuszeństwa Bończa co nie osiągnęło żadnego skutku. W końcu, gdy w końcu sierpnia wraz z kasą 20.000 złotych przedzierał się do Krakowa został zatrzymany przez Chmielińskiego w Oksie. Doszło tu do regularnej potyczki po której Stamirowski został schwytany i wydany pod sąd polowy. Zakończył się on wyrokiem powieszenia Stamirowskiego - co też zostało wykonane w Radkowie. Po założeniu stryczka prosił żeby mógł się sam udusić - na co mu pozwolono. Sam podciągnął się i trzymał w ręku postronek, aż do oddania ducha.[1] Prasa podawała, że został rozstrzelany przez Czachowskiego już w czerwcu 1863[2], lecz opis jego egzekucji z sierpnia w oddziale Chmieleńskiego dał naoczny świadek - Władysław Modrzewski[1]

Tomasz Staniszewski

gmina/wieś Kupiski, kara: na poręczeniu, data zarządzenia: 23.10.1864

Tomasz Starczewski

Tomasz Staszczyszyn

Z Łanowic, 60 lat, żonaty, ojciec 4 dzieci, kmieć, pełnomocnik gminy. W 1864 sądzony przez Sąd Wojenny w Samborze za przestępstwo przeciw publicznej spokojności i porządkowi, zapewne w związku z działaniami powstańczymi. Prócz policzonego za karę aresztu śledczego od 30 maja do 20 sierpnia skazany na 14 dni ścisłego aresztu, drodze łaski od 14 dniowego aresztu zwolniony.

Tomasz Staszewski

(1830-1917), właściciel ziemski, uczestnik powstania 1863-64. Był synem Stanisława oraz Agnieszki z Myślińskich. S. był samoukiem, posiadał jednak rozległą, wszechstronną wiedzę. Posiadał niewielki majątek ziemski Skarbki (w pow. tureckim [błędnie łaskim - przyp GP+]). Brał udział w powstaniu 1863-64, transportował broń i amunicję do oddziałów powstańczych, min. do partii powstańczej Edmunda Taczanowskiego. W swoim spichrzu i dworku ukrywał skład broni. Wiosną 1864 wskutek denuncjacji broń ta została odkryta przez Rosjan. S. uwięziono w Kutnie, następnie skazano na piętnaście lat katorgi i osiedlenie na Syberii. Zamiast niego, po zamianie dokonanej w więzieniu, na Syberię powędrował jego najmłodszy brat Ferdynand. W 1864 po zniszczeniu przez pożar dworku w Skarbkach, S wraz z rodziną wyjechał do Warszawy a później przebywał w Kopydłowie k. Wielunia. Na początku lat 80. S., który znał się na piwowarstwie, był specjalistą fermentacyjnym, otrzymał posadę piwowara w dobrach ziemskich Trepków w Rychłocicach k. Wielunia, później w Burzeninie k. Sieradza. Około 1895 osiadł w Częstochowie, gdzie na przedmieściach wybudował własną wytwórnię miodów pitnych. W początkach XX w. mieszkał w domu przy ul. Humbertowskiej (Pułaskiego), dom ten znany był z patriotycznej atmosfery, po 1905 zbierali się w nim działacze niepodległościowi, min. rodziny Januszajtisów, Dreszerów, Długoszowskich. S. zm. 4 XI 1917 w Częstochowie, pochowany został w kw. 15, rząd X, grób 5. W małżeństwie z Teklą z Tanierskich (1837-1893) miał dziesięcioro dzieci: pięć córek i tyluż synów, jego synami byli min.: Kazimierz, Ferdynand (1867-1923), który od ok. 1895 prowadził w Częstochowie warsztat rzeźbiarsko-kamieniarski wykonujący ołtarze, pomniki, figury portrety oraz prace z zakresu sztukatorstwa. W 1906 na międzynarodowej wystawie w Paryżu otrzymał „Grand Prix” za rzeźbę Stara kobieta. W Częstochowie wykonał rzeźby dla kościoła św. Barbary (min. ustawiony w niszy fasady Chrystus dźwigający krzyż z 1896) i św. Zygmunta (figury ołtarza głównego) oraz dla Jasnej Góry Jego dziełem był (nieistniejący już) pomnik Mickiewicza (z 1907) w Zawierciu. Pracował dla kościołów w Gorzkowicach, Praszce, Sulejowie, Rędzinach i w in. miejscowościach.

Tomasz Staszewski

Ur. 1843, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-506

Tomasz Marcin Staszewski

Ur. 1830 lub 1832, syn. Stanisława i Agnieszki Myślińskiej, właściciel majątku Skarbki, pow. łaski. W czasie powstania przechowywał broń i amunicję dla oddziałów Taczanowskiego, gdzie sam ją transportował. Na skutek donosu uwięziony w Kutnie i skazany na 15 lat katorgi i osiedlenie na Syberii. Po zamianie w więzieniu karę odbył jego młodszy brat Ferdynand. Po pożarze dworu w Skarbkach w 1864 wyjechał do Warszawy a potem do Kopydłowa k. Wielunia. W latach 80-tych pracował jako piwowar w Rychłocicach w dobrach Trepków oraz Burzeninie k. Sieradza. W 1895 zamieszkał w Częstochowie, wybudował wytwórnię miodów pitnych. Jego dom znany był z patriotycznej atmosfery. Zm. 4.11.1917. Pochowany na cm. Kule w Częstochowie. Żona: Tekla Tanierska.

S. Tomasza, z wołyńskiej guberni. Zesłaniec. 4.4.1874 otrzymał pozwolenie na powrót do kraju

S. Tomasza. Szlachcic wołyńskiej guberni. Zesłaniec polityczny. 25.5.1875 wyjechał do Warszawy.

Józef Steczkowski

ur. ok. 1833 roku (mieszczanin z Rzeszowa?) syn Tomasza; pochodził z Garbku koło Tuchowa. W powstaniu 1863 r. w oddziale Jordana; był ranny, leczony w Stopnicy i tam go aresztowano. Osądzony w Radomskim Oddziale Wojennym i skazany na trzy lata r.p. - zesłany do Archangielska. Zwolniony dopiero w 1868 roku staraniem ks. Ludwika Ruczki.

Marceli Steifer

Ur. 1841 Czajkowice. Syn Franciszka Salezego i Rozalii "Tymkowicz" Czajkowskiej. Służył w oddziale Czachowskiego.. Ranny postrzałem w nogę pod Radziwiłłowem. Po wykurowaniu się w domu w oddziale Komorowskiego pod Poruckiem. Po ponownym powrocie jako kawalerzysta ranny i wzięty do niewoli pod Rudnem 7.2.1864. Zmarł w szpitalu w Łącznej 11 lub 12.2.1864.

Syn kapitana wojsk austriackich, weteran z Powstania Listopadowego, wspomagający Powstanie Styczniowe. Pobity w Mędrzychowie w czasie Rzezi Galicyjskiej[zt=1000]. Zmarł 29 lipca 1885 w Piskorzowisach. Zarządca dóbr hr. Tomasza Zamoyskiego.

( 1809 Kraków - 20.07.1885 Piskorzewice) - weteran Powstania Listopadowego, Wiosny Ludów i uczestnik Powstania Styczniowego urodzony w 1809 r w Krakowie , zmarł 10 lipca 1885 r w Piskorzewicach [1] "zarządca dóbr ordynata hr Tomasza Zamoyskiego, jeden z garstki bohaterów z 1831 r . Potomek rodziny szwajcarskiej w Austrji pierwotnie osiadłej, a przez cesarza Józefa II nobilitowanej (ojciec zmarłego był kapitanem wojsk austriackich), narodził się w Krakowie 1809 roku. Wraz z braćmi w Polsce wychowany, pokochał nową ojczyznę całem sercem i został najlepszym jej synemm dawszy tego dowody całem życiem swojem. W r. 1831 służąc w pułku Krakusów brał udział w walce o niepodległość, między innymi w bitwie pod Grochowem. Po upadku powstania oosiadł w Galicji jako oficjalista w dobrach hr Adama Potockiego. W r 1846 spotkał go los wielu innych - zbity w Mędrzychowie, a pozbawiony mienia przesiedział w wiezieniu tarnowskim przez rok. W r. 1863 będąc już oficjalistą w dobrach hr. ordynata Zamoyskiego, popierał sprawę ruchu moralnie i materialnie, wedle sił swoicch i możności" [1]

Józef Stieczkowski

Handlowiec, syn. Tomasza

Tomasz Strolowski

z powiatu starosądeckiego, ochotnik, "niewiadomo gdzie jest"

Tomasz Struszyński

gmina/wieś Bożejewo Janczewo, przestępstwo: wrócił z bandy, data zarządzenia: 15.03.1865

Antoni Jan Strzałecki

z Warszawy, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

z Tomaszowa, poległ w bitwie w Konińskiem dnia 9 Czerwca 1863 r. (Dz. Pozn. Nr. 134).

Alfons Stypułkowski

z Warszawy, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

Tomasz Sułkowski

Ur. 1841, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-252

Tomasz Sułkowski

Ur. 1841 W dokumencie z 7.1.1925 zanotowany jako Weteran Powstania Styczniowego, zamieszkały na terenie PKU Kielce i pobierający zaopatrzenie. Mieszkał: Szczecno Skreślony - adnotacja ręczna: Zmarł 1.5.1926

Tomasz Sułkowski

ppro. (1841) Szczecno

Tomasz Sumiński

Właściciel Rokicia, lat 32, za czynny udział w powstaniu zesłany w głąb Rosji.

Tomasz Tadeusz Sumiński

ur 1841 właściciel dóbr Rolkicie. Oddał do powstania swoich poddanych za co pozbawiono go praw i wymierzono karę zesłania do rot aresztanckich na okres 5 lat ,. 9.9.1863 sąd zmienił karę na 10 lat ciężkich robót w twierdzach syberyjskich.

Seweryn Sunderland

z Warszawy, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

mieszczanin, był w partii i należał do zabójstwa, 5 listopada 1884 r powieszony w Czemiernikach.

Tomasz Surzycki

Właściwie: Dominik Tomasz Surzycki, ur. 4.8.1821 Zamość[4], zm. 9.12.1874, syn Józefa, radcy magistratu lubelskiego i Józefy Sternberg.[1] Miał brata Ignacego Wiktora, ur. 1832 Warszawa[5] W 1849 mieszkał w Maciejowicach.[1] Lekarz, jeden z założycieli Lubelskiego Towarzystwa Lekarskiego. W latach czterdziestych XIX w. praktykował w szpitalu w Maciejowicach, tam też w 1850 został aresztowany za działalność konspiracyjną. Przez 2 lata był więźniem twierdzy Zamość. Po zwolnieniu z więzienia podjął pracę w Różance u Zamojskich. W 1863 ponownie aresztowany pod zarzutem współpracy z organizatorami Powstania Styczniowego. Po zwolnieniu z więzienia w 1864 osiedlił się w Lublinie, aktywnie pracując społecznie. Został pochowany w Lublinie, na cm. przy ul. Lipowej sek. 7. rząd XIII, grób 11[2] Żona: Jadwiga Ciepielewska (zm. 1909)[1]

Tomasz Surzycki

1821-1874, poch. Lublin, cm. przy ul. Lipowej

Tomasz Sutkowski

szlachcic prowincji płockiej.

Kazimierz Świderski

mieszczanin z Tomaszowa, zamordowany tamże dnia 5 Lutego 1863 r. (Czas Nr. 40).

Kazimierz Świderski

zm. 1863.02.04, Tomaszów, zginął w Powstaniu 1863 r. mieszczanin

Julian Adolf Święcicki

z Warszawy, był uczestnikiem zjazdu odbytego w Warszawie w grudniu 1919 r.

Jan Święciński

Syn Tomasza lat 22, szlachcic. Pochodził ze wsi Gutki. Do powstania poszedł w Zielone Świątki. Służył w oddziale Brandta. Po potyczce pod Radziłowem uciekł do Prus, gdzie mieszkał we wsi Borki. Powrócił w lipcu 1864 roku. Aresztowany. Więziony w Augustowie. Uwolniony na prośbę wójta gminy Szczuczyn Jana Sokołowskiego. Po złożeniu przysięgi wiernopoddańczej, zwolniony na polecenie Ganeckiego 2.09.1864 roku.

Stanisław Świerkosz

Pochodził z Lachowic. W powstaniu styczniowym wziął udział wraz z bratem Władysławem.

Strona z 28 < Poprzednia Następna >