Powstanie Styczniowe - uczestnicy

ur. w Krzeszowicach, szewc, służył jako szeregowiec w oddziale Rudowskiego, był w niewoli

ur. w Krzeszowicach, praktykant gospodarczy, służył jako szeregowiec i podoficer w oddziale de Valois

Ur. 1847 Chrzanów, zm. przed 1919, żona: Florentyna, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: powstaniec, liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: XIV-35

organista przy kościele parafialnym w Chrzanowie jako też uzdolniony kandydat stanu nauczycielskiego. Zamieszkały w Chrzanowie. Urodził się 14 marca 1847r. w Chrzanowie. Żonaty, katolik, ojciec jednego dziecka. Przed powstaniem uczęszczał do gimnazjum czteroklasowego przy ulicy Kanoniczej w Krakowie „i z tych szkół udał się do powstania”. W powstaniu walczył „jako szeregowiec, później mianowany porucznikiem, magazynier oddziału, w drugim oddziale jako szeregowiec. Był najsamprzód w oddziale Mosakowskiego, w którym to brał udział w potyczkach pod wioską Golczowicami powiat Olkusz, następnie w potyczce pomiędzy Myszkowem a Błodowicami, wskutek siły znacznej rosyjskiej oddział został rozbitym. Udał się do oddziału Miniewskiego, którym dowodził włoski jenerał F. Nullo, odbył na granicy jako ochotnik rekonesans, następnie potyczkę pod Krzykawką, w końcu ostateczną pod Błędowem, powiat Olkuski, razem w pięciu potyczkach brał udział. Nie został rannym. Przy zgłoszeniu się do Szanownego Towarzystwa na podane swoje potwierdzone przez Urząd parafialny i Magistrat gminy miasta Chrzanowa, którym jest wiadomo, że podpisany brał udział w powstaniu. W końcu powołuje się na rotmistrza kawaleryi Wierzbickiego w oddziale Mosakowskiego, zaś w oddziale Miniewskiego na hr. K. Kaziobrodzkiego (?), który to jako kolega szkolny brał z podpisanym udział. Jeden złotych reńskich złożyłem przy podaniu pierwszym. Trzy złote reńskie rocznie, które załączam w gotówce za rok 1888”. Oświadczenie podpisał w Chrzanowie 3 kwietnia 1888r. Na członka czynnego przyjęty 23 czerwca 1888r.

ur. w Chrzanowie r. 1847, student, służył jako szereg , później pomocnik magazyniera pod Mossakowskim i Miniewskim Walczył pod Golczewicami, Myszkowem i Krzykawką. Po powstaniu organista.

Ur. 11.03.1844r., Smardzew. Zajmował się ogrodnictwem przy obszarze dworskim w Chrzanowie, żonaty, 8 dzieci, katolik, uzyskał prawo obywatelstwa austriackiego w 1891r. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był w praktyce ogrodnictwa, natomiast w czasie powstania szeregowcem przy strzelcach. Służył w oddziale Junga i walczył pod Nową Wsią i tam został ranny w lewą nogę. Deklarację podpisał 30.01.1893r.

Ur. 15.9.1839 Wadowice, syn. Jana (dyrektora szkoły, zamieszkałego w Chrzanowie). Powstaniec. 1859-1864 student UJ Wydział Prawa, 29.9.1864 absolutorium, 18.10.1866 rygorozum I

ur. Polichnie r. 184.2, cukiernik, służył jako szeregów, później oficer instruktor w oddz. Grekowicza, pod Zawierciem, Kurowskiego, pod Miechowem, Langiewicza, pod Chrobrzą i Grochowiskami, Miniewskiego, pod . Wzięty przez austr. wojsko i odstawiony do Chrzanowa, został wywieziony do Ołomuńca a po nieudałej ucieczce do Iglawy. Z Iglawy uciekł na Pragę do Krakowa i wstąpił do oddz. Popiela. Ostatecznie służył w oddz. Sangajły

Ur. 12.02.1842r., Polichno. Cukiernik ze Lwowa, szlachcic, katolik, wdowiec, 5 dzieci. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem pracował jako subiekt cukierniczy w Warszawie, natomiast w czasie powstania na początku jako żołnierz, a później mianowany przez Rząd Narodowy jako oficer instruktor i wysłany do Rawska. Na początku powstania służył w oddziale Grekowicza, brał udział w napadzie na Radomsko, w napadzie na stację D.Z.W. Wiedeńskiej w Zawierciu, rozbrojeniu i wzięciu do niewoli żandarmów wraz z oficerem. Był w oddziale Kurowskiego w bitwie pod Miechowem. W oddziale Langiewicza w oddziale Czachowskiego 3 bat. w bitwie pod Chrobrzem i pod Grochowiskami. W oddziale Miniewskiego , w którym był dowódcą generał Nullo w bitwie pod Krzykawką. Po przegranej wzięty przez wojska austriackie do niewoli i odstawiony do Chrzanowa, a potem do Ołomuńca, a po nieudanej ucieczce do Iglawy. Udało mu się uciec do Krakowa. Był w oddziale kawalerii Popiela i ostatecznie służył u Sangajły. Deklarację podpisał 06.02.1893r.

Ur. w 1842r. w Rudawie pow. Chrzanów. Walczył pod dowództwem gen. Langiewicza pod Kielcami. Więziony w Miechowie i Olkuszu. Wyrokiem sądu skazany na zesłanie do rot aresztanckich do gub. jarosławskiej.

Urodzony w 1839 roku w Bergamo we Włoszech, porucznik Elia Marchetti był jednym z ochotników, którzy przybyli do Polski walczyć z Rosjanami w 1863 roku. 5 maja 1863 roku żołnierze włoscy wzięli udział w krwawej bitwie pod . W bitwie tej Marchetti został ciężko ranny i wraz z kilkudziesięcioma towarzyszami schronił się, po przekroczeniu granicy, na terenie monarchii habsburskiej. Cała grupa została wkrótce schwytana przez wojsko austriackie. Mimo że Marchettiego zwolniono z niewoli i otoczono opieką w domu notariusza Horwatha, zmarł on 7 maja 1863 roku na skutek ran odniesionych pod . Pochowano go na cmentarzu w Chrzanowie.

Ur. 31.12.1839 Bergamo. Mając 20 lat został mianowany porucznikiem przez Garibaldiego. Był jednym z pierwszych ochotników którzy zgłosili się do walki w Polsce. Walczył pod Krzykawką 5.5.1863. Już na początku bitwy trafiony kulą w pierś. Nieprzytomnego "najlepszego z oficerów" Nullo osobiście wyniósł w bezpieczne miejsce. Do Chrzanowa dowiózł do kpt. Mazzoleni. Tam zmarł i został pochowany.

Ur. 1844 Chrzanów, zm. przed 1919, żona: Julia, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: IX-60

ur. w Chrzanowie r. 1844, szewc, służył jako szereg, przy strzelcach pod Bosakiem i brał udział w potyczkach pod Ociesękami, Szklanną hutą i na Łojciach. Ranny w bok bagnetem, w nogę i ramię, został wzięty do niewoli.

Ur. 30.05.1844r., Bulowice przy Kętach. Majster szewski z Chrzanowa, żonaty, 2 dzieci, wyznania rzymsko-katolickiego. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był czeladnikiem profesji szewskiej w Krakowie, natomiast w czasie powstania służył jako szeregowiec przy strzelcach. Służył pod Bosakiem, brał udział w potyczce pod Ocisękami, Szklaną Hutą, w Iłży, w siekierzyńskich lasach i przy formowaniu oddziału w głuchowskich lasach. Był ranny w bok, nogę i w ramię i jako ciężko ranny zabrany do niewoli. Deklarację podpisał 03.03.1893r.

z Chrzanowa. Leczył się w szpitalu w Krzeszowicach. W dzienniku chorych zapisano: Ulcera cruris.

z Chrzanowa

Z Chrzanowa, 22 lata, rz-kat. Uczeń zegarmistrzowski. W sierpniu 1864 sądzony przez sąd wojenny w Krakowie, za zbrodnię zaburzenia spokojności publicznej. Skazany na 4 miesiące więzienia.

Urodził się w Mirowie koło Poręby Żegoty 9 sierpnia 1844, w rodzinie Feliksa i Anieli Nowakowskich. Miał liczne rodzeństwo: Amelię, Helenę, Stanisława, Józefa i Wacława. Dorastał w rodzinie, która miała ambicje wykształcenia dzieci. Ludwik trafił na nauki do Krakowa. Edukacja w szkole technicznej nie trwała jednak długo. Przerwał ją udział w powstaniu. W 1863 roku dziewiętnastoletni Ludwik wyruszył do powstania w partii Lipczyńskiego. Oddział, w którym miał walczyć, skierował się w stronę granicy, na komorę celną Szyce. Tam powstańcy palili portrety dygnitarzy rosyjskich, a portret cara powiesili na drzewie. Po przekroczeniu granicy rosyjskiej i dotarciu do obozu powstańczego w Ojcowie Nowakowski został przydzielony do kawalerii. Oddział pod dowództwem Rozego przeprowadzał zwiad na ziemi kieleckiej. Krwawy chrzest otrzymał pod Miechowem. Do bitwy doszło 17 lutego 1863. Było to jedno z najtragiczniejszych starć powstania styczniowego. Oddział polski pod dowództwem pułkownika Apolinarego Kurowskiego, w sile około 2500 ludzi, zaatakował miasto licząc na słabość Rosjan. Ci jednak zaalarmowali okoliczne oddziały, które zaatakowały Polaków od tyłu. Bitwa zakończyła się klęską Polaków, zginęło 200 powstańców. Aby ukarać mieszkańców, Rosjanie podpalili miasto, a mieszkańcom nie pozwolili go gasić. Z oddziału, do którego należał Ludwik Nowakowski, udało się ujść z życiem tylko jemu i jego dwóm współtowarzyszom. Partie walczące pod Miechowem zostały zmuszone do wycofania się w kierunku Słomnik, gdzie doszło do kolejnej potyczki. Ostatecznie oddziały te dotarły do Krzeszowic i zostały tam przez Austriaków rozbrojone. Ludwik Nowakowski po krótkim czasie ponownie się zaciągnął. Tym razem trafił pod dowództwo hrabiego Ludwika Mycielskiego. Po licznych utarczkach z Rosjanami oddział jego zmuszony był wycofać się za granicę austriacką. Nowakowski nie zamierzał jednak składać broni. Po raz trzeci zaciągnął się do oddziału powstańczego formowanego przez hrabiego Adama Potockiego a dowodzonego przez Jana Popiela. Walczył pod Szycami, Ojcowem, Wolbromiem. Po zakończeniu powstania zamieszkał w Chrzanowie. Ożenił się z Karoliną Jabłońską, z którą miał dziewięcioro dzieci: Stanisławę, Elżbietę, Marię, Jadwigę, Adama, Karolinę, Antoniego, Zofię i Anielę. Pracował wiele lat jako zarządca dóbr hrabiego Wodzickiego w Kościelcu pod Chrzanowem.

Po kilku dniach służby rekonesansowej oddziały nasze ruszyły do Wolbromia, stąd po krótkim wypoczynku pod Miechów, gdzie usłyszeliśmy gęstą palbę. Zatrzymano nas pod miastem, przy zabarykadowanej ulicy. Tu był nasz pierwszy krwawy chrzest, tu padło kilku kolegów z naszego oddziału, stąd też ciągle się potykając z kozakami, oddział cofnął się do Ojcowa, potem do Czerny i Krzeszowic, gdzie został przez Austriaków rozbrojony i aresztowany. Czterech z nas tylko uniknęło aresztowania, jako znających miejscowość: ja, wachmistrz Walery Gadomski, Roman Krzyszkowski i Czapski, syn generała z r. 1831. Po wypoczynku w domu rodzicielskim w Mirowie zaciągnąłem się w lipcu do oddziału hr. Ludwika Mycielskiego. Z dworku w Olszy pod Krakowem ruszyliśmy wówczas w sto koni najpierw do wsi Góry pod Pińczowem, potem ku Wodzisławowi, głównie celem połączenia się z oddziałami Czachowskiego, lub Taczanowskiego. Niestety oddział nasz, nacierany ciągle bądź przez kozaków, bądź piechotę rosyjską, zmuszony był w niedługim czasie do przejścia austriackiej granicy. Po raz trzeci zaciągnąłem się do oddziału wystawionego przez hr. Adama Potockiego w Krzeszowicach, którego dowódcą był Jan Popiel. I tym razem po różnych utarczkach, silne oddziały rosyjskie zniewoliły nas do wycofania się za granicę między Bolechowicami a Zabierzowem

W Chrzanowie zmarł w wieku 95 lat r ż.śp.Ludwik Nowakowski, weteran powstania z 1863 r. który niedawno temu przybył umyślnie do Krakowa, by kilka słów wspomnienia powiedzieć w Sali Złotej Domu Katolickiego na akademii ku czci Brata Alberta, z którym w czasie powstania kolegował.

ppro. (1844) Chrzanów

Ur. 1844, miejscowość w 1923: Chrzanów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: III-451

Ur. 1840 Chrzanów, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-11

ur. w Chrzanowie obywatel miej. brał udział w organiz. i za dostarczanie potrzeb dla powstańców pokutował w więzieniu w Krakowie i Wiśniczu. Po powst. burmistrz miasta Chrzanowa.

Burmistrz Chrzanowa, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż w czasie powstania działał w organizacji. Za dostarczanie potrzeb do powstańców odbył więzienie w Krakowie i Wiśniczu. Deklarację podpisał 23.01.1893r.

Syn Antoniego, urodzony w 1828 r. w Chrzanowie, zamieszkały przy ul. Świętokrzyskiej w Chrzanowie. Zawód przed powstaniem: profesji szewskiej. W czasie powstania brał udział w bitwie pod Graboszycami? i w bitwie pod Oksą, gdzie został ranny. Wzięto go do niewoli, aresztowano w Krakowie na 4 miesiące w więzieniu Św. Michała Po Powstaniu ponownie pracował jako szewc. Później podupadł na zdrowiu, zgłosił się do Przytuliska i został przyjęty. Przed pójściem do Przytuliska kilkakrotnie starał się o zapomogę losową.

Ze wsi Chrzanowo przyjmował powstańców i żandarmów - skazany na 15 lat ciężkich robót w syberyjskich kopalniach

Urodzony w 1837 r. w Chrzanowie, syn Jana, zamieszka

Ur. ok. 1837. Rodem z Chrzanowa, ofi­cjalista. Od 6.6.1905 mieszkał w Przytulisku Weteranów, przy ul. Biskupiej 16.

Urodzony w 1845 r. na kolei w Ciężkowicach. Pracował jako robotnik i pomocnik. Mieszkał w Balinie, powiat Chrzanów. W chwili przyjęcia do Przytuliska żyło 4 dzieci: dwie najmłodsze córki były pod opieką hrabiny Potockiej, najstarsza w służbie a syn pracował w kopalni w Mysłowicach. W czasie powstania w r. 1863/4 był podoficerem w pierwszym plutonie drugiej kompanii strzelców. Walczył pod Mełchowempod generałem Otto, wzięty do niewoli został skazany na 2 lata rot aresztanckich, potem na 2 lata zsyłki na Syberię. Walczył wraz z Bartłomiejem Kocurem, Wojciechem Witkiem i Wojciechem Puz. Po 5 latach wrócił do Galicji, został wzięty do wojska austriackiego, gdzie służył 3 lata. Potem był górnikiem, w ostatnich latach przed pójściem do Przytuliska pracował w kopalni węgla w Niemczech. Potem podupadł na zdrowiu, starał się o przyjęcie do Przytuliska.

Ur. 1814r., Krzysztoforzyce. Szewc, żonaty, bezdzietny, katolik. Zamieszkały w Chrzanowie. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był majstrem szewskim, natomiast w czasie powstania dostarczał potrzeb powstańcom. Za ładunki odbył więzienie w Wiśniczu. Deklarację podpisał 23.01.1893r.

ur. r. 1843 w Chrzanowie, uczeń, służył jako szereg, w oddz. G-rylińskiego i Rębajły. Walczył pod Oksą, Ociesękami itp. Po powst. leśniczy.

Ur. 1843r., Chrzanów. Kuśnierz z Chrzanowa, żonaty, katolik. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był uczniem, natomiast w czasie powstania służył w oddziale Grelińskiego. Był w bitwie pod Oksą. Następnie pod Rosenbergiem w Hutach i pod Ocisękami pod Rębajłą. Deklarację podpisał 23.01.1893r.

ur. w Krzeszowicach, uczeń, służył w oddziałach Langiewicza