Powstanie Styczniowe - uczestnicy

syn Jana, jednodworzec powiatu berdyczowskiego, miejscowość Machnówka.

syn Ignacego, jednodworzec powiatu berdyczowskiego, miejscowość Machnówka.

Iwanow, mężcz. 20 lat na 1868 r., ziemianin Mińskiej gub., warunki zesłania nieznane, z 1864 r. przebywał w Tomsku, czastnaja służba, rodziny nie posiadał, kawaler.

szlachcic z województwa mińskiego.

Rawicz. Ur. 02.03.1842r. Tartaków. Sekretarz Rady Powiatowej, zamieszkały w Kolbuszowej, żonaty, 4 dzieci, rzymsko-katolickiego wyznania. W oświadczeniu o przystąpieniu do Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego 1863/64r. podał, iż przed powstaniem był kadetem i wachmistrzem stadnin, natomiast w powstaniu brał udział jako podporucznik konnicy, po ogłoszeniu stanu oblężenia jako kwatermistrz w Węgrzech i Siedmiogrodzie dla rozbitków udających się do Rumunii. Jesienią 1863 roku przybył do Galicji i opuściwszy szeregi wojska austriackiego wspólnie z kadetem Stanisiewiczem został przydzielony do oddziału Komorowskiego, a dokładnie do 6 kompani kap. Fischera. Z powodu słabej organizacji we Lwowie przeniesiono go do konnicy Czyżewicza, która zbierała się pod Sieniawą. Od dra. Longchampsa (senior) otrzymał w r. 1884 kredytywę i polecenie udania się do Rumunii przez Węgry, gdzie miał urządzić stację dla rozbitków dążących do Bukaresztu. Schwytany na granicy Rumunii przez austr. żandarmerię, oddany został pod sąd wojskowy i po śledztwie w Hermanstadzie zasądzony na utratę stopnia kadeta wachmistrza i 7 lat ciężkiego więzienia w dybach. Odbył karę wspólnie z Adamem Eliasiewiczem z Tarnowa, Rastawieckim, Wawrzyńcem Kozłowskim z Krakowa i Lamperem ze Lwowa. W styczniu 1867r. otrzymał amnestię. Deklarację podpisał 01.08.1891r.

Ur. 1844 Iłża, miejscowość w 1923: fabr. Nietulisko, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-40

Herbu Rawicz, urodzony w 1842 r. w Tartakowie, syn Jana i Teresy z Koniuszewskich. Służył w armii austriackiej jako kadet - wachmistrz stadnin rządowych, podporucznik konnicy i następnie jako kwatermistrz na Węgrzech i w Siedmiogrodzie. Na wieść o wybuchu powstania styczniowego w 1863 r. opuścił armię austriacką i przyłączył się do polskich szeregów powstańczych. Przydzielono go do oddziału Komorowskiego, a później do konnicy Czyżewicza. W 1864 r. otrzymał polecenie wyjazdu do Rumunii i zorganizowania tam miejsca dla uciekających przed represjami rosyjskimi powstańców po klęsce powstania styczniowego. Misja nie powiodła się, gdyż został aresztowany przez żandarmerię austriacką. Sąd wojenny w Hermanstadzie skazał go na utratę stopnia kadeta – wachmistrza i 7 lat ciężkiego więzienia w dybach. W 1867 r. na mocy amnestii został wypuszczony z więzienia i wkrótce potem zatrudniony na stanowisku sekretarza Rady Powiatowej w Kolbuszowej. Po wyborach samorządowych w 1870 r. otrzymał posadę sekretarza Rady Gminnej Mielca oraz rewizora policji miejskiej. Poza pracą zawodową angażował się w życie kulturalne miasta. Zorganizował amatorską grupę teatralną, z którą wystawił szereg sztuk, m.in. M. Bałuckiego i A. Fredry. Grał przeważnie główne role i zbierał entuzjastyczne recenzje. Zyski z biletowanych przedstawień przeznaczano na budowę i wyposażenie szkoły. (Dziś jest to budynek Szkoły Podstawowej nr 2.) Pracę w Mielcu zakończył w 1874 r. (?) i prawdopodobnie został zatrudniony w Gorlicach na stanowisku sekretarza Rady Powiatowej. Dalsze losy dotychczas nie są znane. Zmarł w 1906 r.

h. Rawicz ur. w Tartakowie r. 1842, kadet wachm. stadnin rząd. austr. służył jako podpor. konnicyr po ogłoszeniu stanu oblężenia zaś, jako kwatermistrz w Węgrzech i Siedmiogrodzie, dla rozbitków udających się do Bumunii. Późnej jesieni r. 1863 przybył do Galicji, opuściwszy szeregi wojska austryac. wspólnie z kadetem Stasiniewiczem, i przydzielony został od oddz. Komorowskiego (6-tej komp. kap. Fischera). Z powodu słabego rozwoju organizacji we Lwowie, przeznaczono go do konnicy Czyżewicza, która zbierała się pod Sieniawą. Od dra. Longchampsa (senior) otrzymał w r. 1864 kredytywę i polecenie udania się do Rumunii przez Węgry, gdzie miał urządzić stacyę dla rozbitków dążących do Bukaresztu. Schwytany na granicy Rumunii przez austr. źandarmeryę, oddany został pod sąd wojskowy i po jednorocznem śledztwie w Hermanstadzie zasądzony na utratę stopnia kadeta wachmistrza i 7-m lat ciężkiego więzienia w dybach. Odbył karę wspólnie z Adamem Eliasiewiczem z Tarnowa, Rastawieckim, Wawrz. Kozłowskim z Krakowa i Lamperem ze Lwowa. W styczniu 1867 r. otrzymał amnestyę, poczem uzyskał posadę sekret. Rady pow. w Kolbuszowej.

wiek: 27 lat, z guberni kijowskiej skazany na jednomiesięczne więzienie w cytadeli

ppor. (1844) fabr.Nietulisko

Ur. 1842 Tarlaków, zm. przed 1919, żona: Helena, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: VIII-37

oficjalista rolny. Urodzony w 1846 roku w Motkowicach powiatu Miechowskiego. Walczył pod dowództwem majora Władysława Sokołowskiego (lskry), w bitwach pod Małogoszczem i Mełchowem. Więziony przez dwa miesiące w Kielcach. Po powstaniu wyemigrował do Rumunii.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w tomskiej guberni, w 1867 r. zmarł (gorjaczka)

Powstaniec figurujący w Archiwum ks. Ruczki

informacja taka sama jak rekord nr 24587

syn obywatela ziemskiego w wieku lat 20, ciężko ranny w potyczce 5 Maja 1863 r. w powiecie Owruekim w kilka godzin umarł.

Pawłow, mężcz. austriacki poddany, zesłany na osadzenie, przebywał w omskim okręgu

obywatel Austrii

Lat 26, syn księdza unickiego z pow. bielskiego, 2 marca 1863 przebywał w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach

Urodził się w 1840 r. w Choroszczynce. Syn Jana Mikołaja Kalińskiego, unickiego biskupa-nominata chełskiego i bełskiego i Anny z Jankowskich. Walczył w oddziale Langiewicza. Uciekł do Galicji, gdzie został uwięziony w twierdzy w Ołomuńcu. Potem we Lwowie pracował i mieszkał w szpitalu, gdzie prowadził rejestrację pacjentów. Zmarł we Lwowie 12.02.1885 r.

Ur. 1840 Choroszczynka, miejscowość w 1923: Warszawa, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: II-516

ppro. (1840) Warszawa

powstaniec 1863, poch. Warszawa - Powązki Wojskowe

Doktor medycyny z Wołynia, zesłany na Syberię, przeprawiając się przez rzekę Ob utonął w 1864.

Tytus Kaliński z Wołynia, utonął na Obi", Kolumna, 1,70- "doktor medycyny" - ewidentna pomyłka, pochodząca stąd, że następnym w spisie Tokarzewskiego jest "doktor Hajdamowicz Błąd ten powtarza (za Kolumną?) A. Kręćki (MW 29421) /-/ M. Micel, Spis, s. 56 /-/ 25 lat (w 1863 r.), szlachcic z gub. podolskiej, skazany na 6 lat ciężkich robót w zakładach /-/ w październiku 1864 r. utonął płynąc z partią zesłańców do Tomska na statku "Robotnik". RGIA (Petersburg), zesp. 1286, inw. 23, vol. 1448, k. 193

szlachcic kowieńskiej prowincji

ppro. (1843) Poznań

Ur. 1843 Stary Kramsk, miejscowość w 1923: Poznań, stopień wojskowy posiadany w powstaniu: szereg., stopień wojskowy w 1923r.: ppor., liczba wykazu Sekcji Opieki Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych: I-101

uczestnictwo w potyczkach: kaliskie: Prusiecko 22.01.1864 ranny dostał się do niewoli

mieszczanin z Baczek, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Mińsku dnia 4. kwietnia 1864 r.

mieszczanin z Baczek, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Mińsku 4 kwietnia 1864 r. Podejmany jakoby był naczelnikiem żandarmów narodowych.

mężcz. warunki zesłania nieznane, przebywał w Omsku, stolar

rodem z Warszawy, w wieku lat 33, żołnierz w szeregach powstańczych, schroniwszy się na tery tory um państwa Austryjackiego, internowany w jednej z twierdz, w końcu r. 1864 wstąpił do armii meksykańskiej, i zginął na polu bitwy dnia 14 Sierpnia 1866 r. Akt zejścia przesłany został prokuratorowi królewskiemu w Warszawie.

Ochrzczony w grodzieńskiej guberni.